Het feestje-zonder-kinderen-in-HongKong

Zo'n beetje elk jaar hebben onze kinderen en de kinderen van Steve en Silla, de zomervakantie in Hong Kong doorgebracht. Daar waren we allemaal blij mee... Dat was gezellig... We hebben zelfs een zomer vakantie met Steve en Silla en hun kinderen doorgebracht op Ko Samet en in Bangkok.

Dit jaar komt er helaas geen enkel kind op bezoek. Niet bij ons en niet bij hun. Allemaal druk met studies of werk. En zo hoort het natuurlijk maar gezellig is het niet. Dus hadden wij (Steve, Silla, Rain, Lydia, Chiel en ik) zo gedacht, tijd voor een feestje en dan doen we net of ze er allemaal wel zijn!

De datum werd gekozen, de foto's werden uitgeprint en op karton geplakt, de tafel werd geboekt bij My Tokio en gisteravond was het zover!

 

We hebben vreselijk gelachen! Het was net of ze erbij waren!

Na het uitbundige feestmaal en na talloze foto's geschoten te hebben, zijn we richting Knutsfort Terrace gegaan om nog een drankje te nemen in All Night Long. We hebben zelfs in het Mira winkelcentrum foto's gemaakt waar de kinderen op staan en toen we eindelijk binnen waren in Knutsfort Terrace zijn zelfs wildvreemden met onze kids op de foto gegaan!

Hopelijk kunnen we volgend jaar weer in het echt een vakantie vieren met Remy, Ben en Linn!

De rest van de melige foto's zijn hier te bekijken!

Lody is aangekomen!

Vandaag om 14.30 is Lody aangekomen op Hong Kong bodem. Zo fris als een hoentje en zonder rugpijn kwam ze met het bagage karretje naar ons toe rennen (vandaar dat de foto niet scherp is!) en even later zaten we met z'n drietjes in de taxi richting Tsim Sha Tsui.

Opnieuw keek ze haar ogen uit! Het blijft, zelfs voor ons, altijd weer indrukwekkend als je de skyline van Hong Kong voor je ziet opdoemen. 

Eenmaal thuis hebben we koffie gedronken en zijn we allemaal eventjes op bed gaan liggen. Voor Lody omdat ze natuurlijk een lange reis achter de boeg had en wij hadden gisteravond een feestje met onze Chinese vrienden. Het-feestje-zonder-kinderen-in-hongkong. Maar daarover schrijf ik van de week nog.

Vanavond hebben we lekker Indisch gegeten bij onze huis Indo met Jos en Jesse. Lekker aan de saté en nasi goreng. En we zijn net weer thuis na nog een rondje over de Avenue of Stars. 

Morgen doen we lekker kalm aan. Eerst wat bijkomen van het hete klamme weer en de lange reis. 

Wordt vervolgd!

Lan Kwai Fong

Vrijdagavond = Lan Kwai Fong avond. Tenminste, zo hebben we dat jaren gedaan. Maar omdat iedereen steeds drukker is geworden, komt het er eigenlijk nooit meer van. En dat is best jammer.

Deze week had Chiel klanten over. 3 Man. En het leek op het verhaal van de '10 kleine negertjes', want per dag ging er eentje naar huis en op vrijdagavond was daar nog eentje over. Een jonge dame. Dus, hadden wij zo gedacht, de perfecte situatie om naar Lan Kwai Fong te vertrekken.

De hele vrijdag was er druk sms verkeer tussen ondergetekende, Jos en Jesse. "Hebben jullie zin om mee te gaan?... Gaan we eten bij Elvis?... Hoe laat?... Waar ontmoeten we elkaar?..." Als antwoord kwam dan weer "Tuurlijk!... Ik weet niet of ik 7 uur kan redden!... Anders zie ik jullie daar wel!... Ik heb het wel druk!.. " Met als gevolg dat we om 7 uur als nog alleen met onze jonge klant in de taxi zaten!

Rat Alley

We liepen 'rat-alley' op om bij Elvis plaats te nemen, toen we ineens Loes met haar familie zagen zitten. Wat grappig! Als een volleerde gids! We hebben ze even begroet, gingen aan tafel zitten toen Jos aan kwam lopen. Met zijn telefoon aan zijn oor! En dat ging eigenlijk de hele avond zo door. Jesse kwam ook, zij het later vanwege een telefonische vergadering. Maar hij was keurig op tijd voor het 'after diner' fruit drankje. Ook hij liep steeds met zijn telefoon aan het oor.

Het Hard Rock Cafe Hong Kong

Enfin, na het eten en het drankje, toen we net besloten hadden om het Hard Rock Café eens te gaan bekijken, nam Jos afscheid. De een na jongste van het stel. Hij moest nog van alles doen.

De enige Westerse band die ik ooit heb gezien in Hong Kong!

Wij liepen naar binnen toen Chiel ineens een oud collega tegenkwam! Nadat hij met zijn gezin hadden gegeten, kwamen ze bij ons nog even een biertje drinken. Heel leuk om ze weer te zien en Jesse liep ineens naar buiten. Hij had telefoon. Hij kwam weer naar binnen en nam gelijk afscheid van ons. Druk! Werk! De twee na jongste van het stel, ook foetsie!

Onze klant, ging nu ook naar het hotel terug. Morgen ging ze op vakantie en ze was moe van alle indrukken. De allerjongste van het stel! Moe!!

Dus wie stonden er weer te feesten in Lan Kwai Fong?? Juist! De oudsten van het stel!! Ongelooflijk toch?!

Nog even rustig aan doen

De laatste dagen was het weer zinderend heet in Hong Kong. Zo heet, dat je nergens zin in hebt. Dat boodschappen doen een verzoeking is. Gevolg is dat je hele dagen op de bank hangt en de dagen voorbij laat glijden.

Gisteren kregen we een T1 waarschuwing en later die dag werd het gevolgd door een T3. Verder zal het niet komen verwacht ik, want Typhoon Nock-Ten, is langzaam maar zeker richting Hainan vertrokken. Maar dankzij de typhoon werd het weer een stuk beter te verdragen! Het is nog steeds rond de 35 graden maar de wind is sterker geworden en de zon is achter het wolkendek verdwenen. Heerlijk!

Gisteravond gingen we eten met klanten en de glazen wijn werden van de tafel af geblazen door de sterke wind! Gelukkig viel de wijn net naast de klant! Hij was echt bijna tot op een haar af geraakt! Straks gaan we lunchen met de klant en vanavond nog even eten met ze. Daarna vertrekken ze weer.

Jos is ook weer terug van vakantie. Gezellig. Het was stil zo zonder de buurman.
Zaterdagavond hebben we nog een etentje met onze Chinese vrienden en zondagmiddag sta ik op het vliegveld om Lody op te halen!

Misschien vandaag nog maar even helemaal niets doen...de aankomende 3 weken gaan zwaar worden ;-)

Logee

Ik heb van de week de logeerkamer maar eens goed onder handen genomen. Het bed is verplaatst en opgemaakt. Alle meuk is van de kamer verdwenen. De airco doet het. En vanmiddag gaat Therasita er nog met de dweil door heen.

Vanavond worden de boodschappen bezorgd. Er is dan genoeg water, wijn en frisdrank in huis. Gistermiddag heb ik brood gehaald en ik de vriezer gedaan.

In de badkamer staan weer verse flessen met shampoo, conditioner en badschuim. Ik ben er helemaal klaar voor...

Nog maar 4 nachtjes slapen en dan komt Lody op bezoek! Wat gezellig!

Roomkaas, net als bij de V&D!

Elke keer als we in NL zijn, dan rijden we steevast naar de V&D om kilozakken koffiebonen te halen en om een bruin broodje roomkaas te eten. Dat mis ik echt hier. Alhoewel het aanbod westers eten hier enorm groot is, een broodje roomkaas zoals bij de V&D is hier nergens te krijgen...

Nou zat ik vorige week te kijken naar een kookprogramma van Australische makelij. Annabel Langbein, The free range cook. Daarin maakte ze roomkaas. En het leek verdacht veel op die van de V&D! Dus ik heb het uitgeprobeerd en het resultaat was super!

Je moet dit wel een dag van te voren maken...

Koop 1 liter Griekse stijl yoghurt. Dikke yoghurt dus. Leg een kaasdoek of schone theedoek in een vergiet. Roer door de yoghurt 1 eetlepel zout. Giet de yoghurt in het vergiet met het kaasdoek en laat dit een hele nacht boven een bak hangen bij kamer temperatuur.

De volgende morgen heb je dus kaas! Snij een flinke bos met bieslook heel fijn en 2 grote tenen knoflook fijnmaken tot een puree.( Ik gebruik een tube met knoflookpuree zonder olie!)  Je wilt geen stukjes knoflook maar een puree die glad is. Roer alles door elkaar, nog wat vers gedraaide peper, zet het nog een tijdje in de koelkast zodat het weer opstijft en voila! Eigen gemaakte room kaas!

Ik heb een flinke bol kaas op een bord gelegd, wat geroosterde minitomaatjes erbij (in de oven met wat olie, peper en zout en balsamico azijn voor 15 minuten) en ik heb toast gemaakt van volkoren pitabrood. Pita broodje door gesneden, aan 1 kant ligt bestreken met olie en met de tomaatjes in de oven gedaan.

Ik was zo trots als een aap! En Chiel was behoorlijk onder de indruk!

Koreaanse BBQ

Gisteravond in de ondergaande avondzon, hebben Chiel en ik nog allebei ons rondje gelopen. Boven verwachting was het heerlijk! Ik heb lekker gelopen, heerlijk om me heen gekeken en af en toe moeten glimlachen.

Op de boulevard in TST-east is het 's morgens en 's avonds altijd flink druk. Op de hekken langs het water staan enorme borden met vooral verboden. Wat je hier niet mag doen is vissen, fietsen en zwemmen. En laat nou die hele boulevard vol staan met mensen die aan het vissen, fietsen en aan het zwemmen zijn! Heel grappig!

 

Maar nadat we hadden gelopen, naar huis waren gegaan en een douche hadden genomen, was het al rond half negen. Onze maagjes knorden. En vooral naar sushi! We liepen verschillende sushi-tenten af maar alles zat afgeladen vol en er stonden lange rijen met wachtende mensen. Geen goed idee dus.

We zijn verder rond gelopen en kwamen in Asleyroad uit. Een klein straatje met heel veel kleine restaurantjes. Ineens zagen we een tentje waar Chiel en ik hebben gegeten tijdens mijn eerste vakantie in HK zo'n 10 jaar geleden. We stapten resoluut naar binnen en het bleek een Koreaans restaurantje te zijn. Er staan hier 2 dingen op de menu kaart. Hotpot en BBQ! We kozen voor de laatste.

Het systeem is simpel. Je besteld wat je wilt bbq-en. In ons geval, dun gesneden plakjes beef, pork en chicken. Een bak met blaadjes sla om je vlees en sausje in te rollen, en verder krijg je heel veel kleine bakjes met van alles. In het midden van de tafel is de BBQ. Hadden we nou hotpot willen eten, dan halen ze het rooster eraf en zetten er een pan met soep op. Ook wij snapten dat we het vlees op het rooster moesten plaatsen, zodat het gaar wordt maar de bazin had zo haar twijfels...

'I'll show you!', Ze goot een beetje olie op de plaat, legde daar het vlees op en zei toen 'Now you wait!' Chiel en ik barstten in het lachen uit en toen moest de bazin toch ook wel lachen. Ja die gweilo's zijn zo dom nog niet!

Maar het zat de bazin niet lekker. Je weet maar nooit met die toeristen. Dus er werd een dame naast onze tafel gezet die in rap tempo de vleesjes bakten. Het was echt heerlijk! En een leuk idee om met wat mensen te doen. Maar door de dame die naast ons stond en steeds vriendelijk naar ons lachte, stonden we binnen een half uur weer buiten! Gegeten en wel en inclusief vers fruit als toetje!

Administratie

Het is opnieuw een te warme dag. De zon brandt alles en iedereen de straat af. De hitte ontneemt je de adem en de lust om ook maar iets te ondernemen. De straten zijn ook vrijwel leeg en verlaten. Niemand gaat voor zijn lol naar buiten.

De winkelcentra daarentegen zitten overvol. De airco blaast te koude lucht maar niemand die daar mee zit. Hoe kouder, hoe beter. Even opdrogen, slenteren langs de met winterkleding gevulde etalages en een ijskoffie bij Starbucks, verkoelt het lijf en de geest. Het is moeilijk om je voor te stellen dat je op een dag die winterjas aan zou willen doen...

Tussen de middag hebben we nog met Jesse een hapje gegeten. Lekker in de schaduw met een briesje vanaf de haven. Hij wilde vanmiddag nog hardlopen met Chiel maar Chiel heeft hartelijk bedankt. In de volle zon is het echt niet te doen. Vanavond als de zon onder is, lopen we samen nog een rondje naar de muur en terug. Maar dan zonder Jesse. Hij kan vanavond niet.

Wij zitten nu lekker binnen met de airco op max. Chiel is met de 'administratie' bezig. Vooral aan de binnenzijde van zijn ogen. De ademhaling is rustig met af en toe een klein snurkje tussendoor. Ik ben bezig met de was en met het opruimen van de logeerkamer. Volgende week zondag moet de kamer gast-klaar zijn.  Lody komt op bezoek! Gezellig! Ik ben al bezig met dingen te regelen/verzinnen voor haar periode hier.

Maar voor nu is het rustig en vredig is Huize Hong...ben bang dat ik mijn eigen 'administratie' even moet bijwerken...

Te sloom

T'is een warme dag. We hebben beiden geen zin om maar ook iets te ondernemen. 

Wel net wat dimsum gegeten, langs Christy gelopen, onze travel agent,  en door het winkelcentrum de K11 terug naar huis gegaan. 

En het prikbord is gevonden!

Niet mijn probleem!

Het is me vaker opgevallen. Mijn mede stadsgenoten en in het bijzonder die van het Chinese soort, hebben weinig tot niet, empathisch vermogen. Tenzij ze een tijdje in het buitenland hebben gewoond!

Het interesseert ze geen bal, als ze de deur net voor je neus dicht gooien. Achterom kijken of er misschien iemand anders loopt gebeurt nooit. Met je ogenkleppen voor op straat lopen is ook heel gewoon. Ze stappen geen meter op zij. Jammer dan dat jij net je handen vol hebt met iets. Effe bijpraten voor de roltrap is ook erg geliefd. Jammer dan dat er net een stroom van mensen die roltrap afkomt en bijna over elkaar heen valt. Of net voor jou de deur door glippen omdat jij die net hebt open gedaan en zij te beroerd zijn om hun handen uit de mouwen te steken omdat het ...onhygiënisch is!

In het verkeer is het ook niet anders. Rustig stoppen met je taxi midden op de stoep of pal op een zebrapad. Moet kunnen. En als je dan roept of op de auto tikt, kijken ze niet eens op! Want volgens mij weten ze het wel hoor, dat ze lichtelijk aso zijn! Ieder voor zich en Budha voor ons allen!

Al sinds vorige week, net de dag voordat Chiel en ik vertrokken naar Pattaya, begaf de airco in Chiel's kamer op het HK-kantoor het. Gelukkig deden de andere 4 airco's op de vloer het wel, maar net dat ene kamertje waar Chiel zit en waar de zon dus volop naar binnen schijnt, hield er mee op. En dat is vervelend.

Hij vroeg die donderdagmiddag of Elvira (zijn secetaresse) wilde bellen met een monteur. Die kwam gelijk (dat dan weer wel!) maakte de airco schoon en voila. De airco deed het... Tot gisteren...

Dus Chiel vroeg aan Elvira of ze weer de monteur wilde bellen. Opnieuw kwam hij gelijk, bekeek de airco en volgens hem zat het probleem dus in de airco-uitlaat. En hier begint het probleem. De monteur keek en zag, dat de airco unit plus uitlaat buiten op de 16de verdieping staat. Chiel's kantoor is gevestigd op de 15de verdieping.

Geen probleem. De monteur liep naar de 16de verdieping. Klopt aan bij het kantoor wat dus precies boven Chiel's kantoor is, hmm...er wordt niet open gedaan. Monteur loopt weer naar beneden en verteld Elvira dat er niet open wordt gedaan. Elvira zoekt het nummer op van het kantoor op 16 hoog. En jawel. Ze nemen op. Ze legt het probleem uit. Of de monteur dus even naar de airco unit mag kijken...en wat denk je? NEE! Ze zeggen gewoon nee!! En hangen gelijk op!

Onbegrijpelijk! Voor ons totaal onbegrijpelijk! Wij Nederlanders zitten er niet mee als er iemand door jouw tuin iets moet doen bij de buren. Of dat de postbode een pakje brengt voor de buren die niet thuis zijn.

Elvira daarentegen haalde haar schouders gewoon op. 'That's Hong Kong', zei ze. Zij had niet anders verwacht. Ze legde uit dat HK-mensen nogal op zichzelf zijn. Ze creëren hun eigen bubbel op kantoor en thuis en verder sluiten ze zich af voor de rest van de wereld. En jammer dan dat jouw airco gemaakt moet worden. Niet mijn probleem. Jouw probleem. 'You deal with it, good luck!'

Ze snappen er ook geen snars van hoe Chiel het kantoor en fabriek runt. Hij is veel te lief! En hij wil dat iedereen meedenkt en vooral nadenkt over wat je nou precies aan het doen bent. Maar voor hun is een baas iemand die 's ochtends roept wat iedereen moet doen, geen complimenten geeft, je uitkaffert en vooral niet wil dat mensen hun gezond verstand gebruiken. Gewoon doen wat IK zeg, hebben ze het liefst. Want zo hoef je zelf nooit verantwoordelijk te zijn voor je eigen werk!

We hebben het allemaal wel eens mee gemaakt hier. Zo bureaucratisch tot en met. Niet willen meedenken. Je tot de letter aan de regeltjes houden. En mocht je nou met een goed verhaal komen, eentje die zij zelfs wel begrijpen, dan krijg je dit voor je voeten....'Company Policy' ...met andere woorden, de baas wil het zo. Sorry. En dat moet je ze dan ook weer nageven, ze wijken er geen millimeter van af!

Oh soms....soms zou je ze wel willen wurgen!

Het Chinese en Hong Kong visum

Ik krijg regelmatig vragen over het Chinese visum. Nou heb ik een linkje rechts onderaan mijn blog en dat gaat alleen en uitsluitend over het Chinese visum. Als je op Chinese visum klikt kom je op deze website.

Onze klanten en/of collega's die vooral vanuit Hong Kong over de grens gaan naar China hebben daar vooral mee te maken gehad. Het bovenstaande plaatje maakt het misschien wat duidelijker. Alles wat lichtgroen is, is Hong Kong SAR. Daar kan je zonder visum in. Het donkergroene gedeelte is China. Daar heb je een visum voor nodig.

Wil je een dagje shoppen in Shenzhen, gelegen dus in China, dan kan je een dag-visum kopen bij de grens. Dat was even niet het geval toen de Olympische Spelen plaats vonden in Beijing. Maar tegenwoordig kan je voor 150 RMB, zo'n 15 euro, dus weer een visum kopen.


In Hong Kong zelf (licht groen!) heb je geen visum nodig. Het enige wat je moet doen om Hong Kong in te komen, is een entry-formulier invullen die je hoogst waarschijnlijk al in het vliegtuig hebt gehad. Heb je die niet gekregen omdat je lekker lag te slapen (als een van de weinigen, hihi) vraag daar dan om. Elk vliegtuig dat landt op Hong Kong airport heeft een stapel van die dingen aan boord. Maar mocht je ook dat vergeten zijn, dan liggen er stapels en stapels klaar bij de douane als je het vliegtuig uitkomt.

Toch zijn er landen die wel een visum voor Hong Kong nodig hebben. Ik zal de link hier plaatsen. Maar voor Nederlanders, en die lezen mijn blog, heb je geen visum voor Hong Kong nodig.
Je kan dus met een gerust hart een stop-over maken in HK en de stad in. Geen enkel probleem.

Wat je wel mee moet nemen .....comfortabele wandelschoenen en een goed humeur!! (hihi, grapje!)

Ikea

De prikborden zijn uitverkocht bij de Ikea. Onbegrijpelijk maar waar. Wat doet iedereen met die prikborden? Morgen gaat mijn zoektocht verder. Ik ben niet voor 1 gat te vangen. Eens kijken of de plaatselijke stationary shop nog ergens een prikbord heeft liggen.

We kwamen een grote Chinese familie tegen in de Ikea die een beetje aan het rondlummelen waren. Op zich niet vreemd want de meeste Chinezen lummelen daar wat rond om de tijd te doden. Ze hangen op de bankstellen, liggen op bedden, doen een power nap, bellen ondertussen met vrienden, gaan voor 20 cent een ijsje eten, oma wordt uitgelaten, maar echt inkopen doen is er niet bij.

Wat wel vreemd was, was dat een van de zonen ineens zei "hé komen jullie ook uit Nederland dan?" met een zwaar Rotterdams accent! Heel grappig. De hele familie was op vakantie in Hong Kong om oma te bezoeken. Ze vonden het maar warm en probeerden om zoveel mogelijk in airco gekoelde ruimtes te verblijven. En Ikea is daar dus heel geschikt voor!

Maar wij (Mickey en ik) deden eigenlijk hetzelfde. We moesten allebei het huis uit vanwege het uitroken van onze huisjes. Pest controle.

Ik heb ook nog even een gesprekje gehad met Kevin. Het opperhoofd van de Pinnacle die dit soort dingen regelt. Hij komt altijd mee als er vreemden in de appartementen iets komen doen. Het New World Renaissance gebouw dat op dit moment wordt afgebroken en herbouwd wordt zou in eerste instantie giga hoog worden, maar schijnbaar is dat een halt toegeroepen. Het wordt misschien ietsjes hoger dan het oude pand maar bij lange na geen 300 meter. De government wil dat de gebouwen aan de haven laag blijven zodat iedereen van het uitzicht kan genieten.

Goed nieuws dus voor de mensen die wel in de Pinnacle mogen blijven wonen...

Back to normal

De koffers zijn uitgepakt, de was is gedaan en het startnummer hangt op het prikbord. Voor nu is er niets meer gepland en gaan we door met de dagelijkse dingen.

Chiel zit in China. Vanmorgen vroeg stapte hij op de trein en vanavond laat komt hij thuis. Ik wil binnenkort eens mee naar Shenzhen om te kijken naar de nieuwe fabriek/kantoor. Ben erg benieuwd.

Morgen komen ze van de Pinnacle het airco platform buiten schoonmaken. Precies op tijd want de airco boven de eettafel lekt weer. Hopelijk is dat dan ook opgelost. En daarna gaan ze verder met pestcontrole. Dan wordt mijn huis uitgerookt. Ik heb het gevoel dat het echt wel helpt want we hebben al tijden geen kakkerlak in huis gehad. En dat is goed nieuws!

En ik denk dat we Jos binnenkort weer gaan zien. Hij is op vakantie en hij zal het vast gezegd hebben wanneer hij terug is, maar dat zijn we allemaal vergeten. Als hij terug is moeten we Jesse's verjaardag dunnetjes overdoen.

Straks ga ik met Mickey lunchen en misschien eventjes de Ikea inlopen. Ik heb kaas en koffie nodig en dat haal ik altijd bij de kiosk van Ikea. Ik moet ook nog een nieuw prikbord hebben. De oude hangt al helemaal vol met startnummers. Ik kom plek te kort!

En dan hebben we natuurlijk het weer. Het is bewolkt, en de temperatuur is aangenaam. Windje en vandaag is het niet zo plakkerig. Perfect!

Zo. U bent weer bijgepraat!

De Halve Marathon van Pattaya

Vrijdag:
Half 7. Op weg naar het vliegveld in de stromende regen. Nadat we door de douane waren gegaan zijn we gelijk de lounge ingedoken van Cathay. Lekker ontbeten en geprobeerd de slaap uit de ogen te krijgen. Om 9 uur vliegen we Thailand tegemoet.

Aangekomen op het vliegveld in Bangkok. Pinnen en een auto zoeken die ons naar Pattaya brengt. Het is ongeveer 2 uur rijden dus een beetje comfortabel zitten mag wel van ons. We huren een jeep plus chauffeur en hij brengt ons veilig naar Pattaya. 2 Uur later rijden we de oprit op van ons hotel. Het Hilton. Prachtig! Van Jesse net een telefoontje gehad dat hij al aan de koffie zit op het buiten terras!

Ingecheckt, verbaasd over de prachtige lobby, de koffers worden naar boven gebracht en wij gaan op zoek naar Jesse. Ja hoor. Daar zit hij op een luie bank achter zijn laptop. Grote lach op het gezicht! Een ontspannen Jesse verteld alles over de laatste 2 weken en we zijn allemaal opgelucht dat het hotel echt mooi is! Het buitenterras ligt op 16 hoog en kijkt uit over de zee. Er staan heerlijke lounge banken en er waait een briesje die de temperatuur aangenaam maakt. Het is nog wel bewolkt...

We lopen naar boven om de kamer te bekijken. Jesse zit op 23 hoog en wij op 26 hoog. We hebben prachtig uitzicht over de stad, het zwembad en een deel van de baai. De kamer is geweldig! De hele glaspui kan verschoven worden zodat je kamer bij het balkon betrokken kan worden en je binnen/buiten slaapt! Mooie badkamer met een regendouche, een giga ligbad en een aparte douche. Ik ben blij dat we het Hilton gehuurd hebben voor 2 nachten!

We besluiten om even Pattaya in te lopen voor een hapje eten. Het is ondertussen lunchtijd geworden! Via het hotel kan je het winkelcentrum inlopen. De Central Festival. Wat grappig! Hier moeten de mannen straks hun startnummers ophalen! We lopen naar buiten en zien dat de start/finish voor het hotel is opgebouwd! Of het Hilton ook een goed idee was van Tante Ans!!

We stuiten op het Hard Rock Café en lopen daar naar binnen. De te vette nachos en de te vette schotel met uienringen, kipstukjes en kippevleugeltjes smaken goed! Het miezert nog steeds maar we gaan een stukje lopen. De andere kant op van het hotel.

Langzaam maar zeker merken we dat we in Pattaya zijn beland. Het is sleezy terwijl het nog daglicht is! De boulevard die langs de kust loopt is vergeven van de dames die onder de palmbomen op bankjes zitten en duidelijk willen maken aan het mannelijk geslacht dat zij daar toch echt voor hun zitten!

 Er is voor elk wat wils...jong, heel jong, oud, heel oud, vrouw, man, vrouw/man-type, man/vrouw-type, vrouw-vroeger-man-geweest, vrouw-nog-steeds-voor-de-helft-man, thais en een groot aanbod russisch. De 'meat-market' is open 24/7. En het aanbod is zeker net zo groot als de vraag!

En dan die barretjes! De vreemdste thema's kom je tegen. Maar natuurlijk ook grappige! Na dit zeer educatieve rondje Pattaya zijn we weer naar het hotel gegaan. De mannen wilden nog emails beantwoorden (ja er wordt gewoon door gewerkt), douchen om alle viezigheid van Pattaya af te spoelen, ze hebben de startnummers opgehaald, nog een rondje gelopen van 5 km en daarna was het wachten op Pim die rond 7 uur zou landen vanuit Abu Dhabi.

Zoals gepland liep Pim om 9 uur de lobby in. Hij ging zijn kamer op om even op te frissen en daarna gingen we met z'n viertjes op zoek naar een Thais restaurant. Nou, dat is niet zo heel makkelijk aangezien het grootste aanbod bestaat uit Indiaas en Italiaans eten. Maar we hebben er eentje gevonden! Gezellig op straat.

Nadat we nog een rondje Pattaya City hadden gelopen maar dit keer ook met Pim, zijn we terug gegaan naar het hotel. Eigenlijk wilden we nog zo'n sleezy kroeg in maar omdat er iets was met Budha, schenen de meeste kroegen dicht te zijn en als ze open waren, werd er geen muziek gespeeld. Erg saai en stil dus. Drankje gedaan op het buiten terras. Gepraat, gelachen, plannen gemaakt voor de volgende dag en we zijn op tijd naar bed gegaan. Iedereen was kapot!

Zaterdag:
Het is vandaag een bijzondere dag! Jesse is jarig! (Sorry Jos, ik zat er deze keer ook naast!) We hadden afgesproken om elkaar weer bij het ontbijt te ontmoeten. Geweldig ontbijt trouwens met een enorm buiten terras. We kwamen een voor een binnen druppelen en we hebben heerlijk gegeten. Jesse kwam met iets kleine oogjes aan tafel want hij was nogal druk geweest aan de telefoon, skype, sms-en en email de nacht er voor.

Tja, ik zeg, pak die nachtrust want je bent niet de jongste meer, Jesse. Die kraaien pootjes om de ogen  en die donkere kringen, trekken niet meer zo snel weg als je 40 bent geworden! Misschien dat Irma nog potjes met spul thuis heeft staan...voor de 'charmante, ervaren' man. Want zo wordt je tegenwoordig genoemd als je van middelbare leeftijd bent! Maar goed ik dwaal af...

Daar zat die dan, met T-shirt die hij van Chiel en mij had gekregen. De 'tatoe-aties' die geplakt konden worden heeft hij keurig op zijn nachtkastje laten liggen, maar ach. Het is hem vergeven.

De zaterdag hebben we besteed aan strand, jet-skieen, (de eerste tekenen van een mid-life crisis staken de kop op!)

zwembadje plonsen, voet en body massages (Jesse niet natuurlijk!) en een henna tatoe op de rug van Pim!

Ook stond die dag in het teken van de telefoon! Maar als ik heel eerlijk ben, stonden alle dagen in het teken van de telefoon!

We hebben vreselijk gelachen want Pim vond het wel een goed idee! Zijn vriendin heet Judith...maar op de tatoe die op zijn rug staat... YOUDID! Pim transformeerde in een heuse Pattaya-ganger! Van Jesse kreeg Pim zelfs een echte 'copy armani' zonnebril. Ik bedoel maar.

We zijn allemaal die dag nogal rood uitgeslagen. De zon was genadeloos. Chiel was knalrood op zijn koppie, Pim op zijn nek, ik op mijn voorhoofd en Jesse op de voeten en de flanken! We leken wel kreeftjes!

Dus maar weer even douchen, insmeren, een drankje op het buitenterras en toen wilden we gaan eten voor Jesse's verjaardag. Helaas brak de hemel open en kwam de regen met bakken naar beneden.

Hmmm...het winkelcentrum maar in, Pim moest zijn startnummer ook nog ophalen, en we hebben rond gekeken of daar misschien iets te eten viel. Bij 'mama mia' was plek maar het eten was nou niet echt geweldig. Dus nogmaals naar Pattaya City voor een drankje!

Ook hier was het stil en rustig. Budha werd nog een dagje gevierd en wederom was er geen muziek en waren de barretjes verlaten. We hebben nog wel een colaatje genomen maar daarna zijn we weer naar het hotel terug gegaan. Nog 1 drankje en toen naar bed. Morgenochtend gaat de wekker om 03.15! De Halve van Pattaya moet gelopen worden!

Zondag:
Om 3 uur waren Chiel en ik al klaar wakker. Goed geslapen trouwens. Achteraf bleek dat Pim en Jesse beiden niet zo heel goed hadden geslapen. Aangekleed, rugzak volgestouwd, koffie gezet om in mijn thermosje mee te nemen en om 4 uur zouden we de heren ontmoeten in de lobby. Het hotel zou 4 ontbijt-doosjes voor ons regelen.

Jesse zat al op de bank te wachten en eventjes later liep Pim ook binnen. De slechte nachtrust van Pim was gelijk merkbaar, hihi. Maar goed, we hebben het ontbijtje naar binnen gewerkt en toen gingen we naar beneden.

Het was druk op straat! Heel veel lopers waren aan het warmlopen of maakten gebruik van de high-tech en vooral kleurige wc bus.

De mannen gingen in het startvak staan en ik ben iets naar voren gelopen om foto's te maken. Er werd afgeteld... het startschot viel en ze gingen op weg!

En toen stond ik dus alleen op straat. Zitten op zo'n bankje onder de palmbomen zag ik niet zitten. Straks denken ze nog dat ik ook aan het bijverdienen ben en wie weet waar je op zit, dus ik ben het hotel weer ingelopen.

Vanaf mijn balkon heb ik de zonsopgang gezien en heb ik lekker mijn koffie opgedronken. Een uurtje later ben ik weer afgedaald en heb ik gewacht op de mannen.

De eerste die ik zag na 2 uur en 3 min. was Jesse! Hij zag er wel vermoeid uit maar niemand kon zien dat hier een 40-jarige rondliep! Alhoewel...jammer dat het zichtbaar was op zijn startnummer....

 

De volgende die binnen kwam was Pim. In 2 uur en 10 minuten. Al vloekend dat het water bij de waterposten, ijs bevatte. Hij kon daar niet tegen. En die laatste berg waar hij tegen op moest rennen was er net eentje te veel.

 

Met z'n drietjes hebben we gewacht op Chiel. Hij kwam binnen in 2 uur en 30 minuten. Lachend maar vermoeid. Bergen zijn zijn ding niet...

 

Maar ondanks het ijs, de 32 graden en de bergen hebben de mannen het weer gedaan! Er hangt weer een extra medaille aan de wall of fame!

Na de enorme fysieke inspanningen, zat er maar 1 ding op. Zwembad! Pim vertrok naar zijn kamer waar hij wilde gaan slapen en Jesse en Chiel en ik zijn gaan hangen bij het zwembad. Chiel vond dat hij wel een biertje had verdiend (om half negen 's morgens!!) en Jesse had zich ingewikkeld in badhanddoeken en binnen no time was het stil...ze sliepen...

Een uurtje later werden de heren wakker. Jesse had gehoord dat er aquarobic gegeven zou worden in het zwembad en dat leek hem nou leuk. "Dan gaan we meedoen hoor Ans! Dan maken we Chiel ook wakker!" Kijk mij krijg je niet gek, dus als jij aquarobic wil doen, dan doe ik mee.

Heel jammer was dat toen de muziek aanging, de sportleraar naar mij toe kwam en vroeg of ik mee wilde doen, de heer Plasman vergroeid zat aan zijn telefoon. Hij liep naar achteren en op veilige afstand keek hij al bellend zeer geïnteresseerd toe hoe Chiel en ik, als ENIGEN, in het water stonden te plonzen op aanwijzingen van de sportleraar!! Nou ja, de schouders zijn nog eventjes extra gebakken en aan het voorhoofd zullen morgen de vellen wel hangen. We hebben gelachen en heel veel plezier gehad en dat is tenslotte het belangrijkste.

Pim hebben we nauwelijks gezien die morgen. Hij was moe en had geen zin om in de zon te lopen. Het zwembad vond hij niet aanlokkelijk. We zagen hem pas toen we allemaal gingen uit checken. Ook werd er een busje van het hotel geregeld om ons terug te brengen naar Bangkok Airport. Toen we naar beneden liepen stond de bus al klaar voor vertrek.

Er werd wat geslapen in de bus, beetje gedompeld en naar de Ipods geluisterd. Geen banden die ontploften of iets dergelijks. Helemaal veilig werden we afgeleverd bij het vliegveld. We namen afscheid van de chauffeur en liepen naar binnen. En daar, voor de incheckbalie, ontdekte Chiel dat hij zijn Iphone in de bus had laten liggen!! Help!

Er werd met Jesse's telefoon gebeld naar het hotel. Of zij misschien de chauffeur wilde bellen om te vragen om terug te rijden naar de airport. Het duurde eventjes maar toen kwam het busje terug. Met telefoon! Ook de contactman die op het vliegveld staat voor het Hilton liet even zijn neus zien. Of alles ok is. Hij had ook telefoon gekregen van het hotel. Nou we kunnen niet anders zeggen dat het Hilton echt een superhotel is en dat ze dus zelfs bij noodgevallen alles in het werk stellen om het tot een goed einde te brengen. Petje af!

Wij hebben nog even in de lounge gehangen, nog eventjes genoten van de Pad Thai die daar geserveerd werd en keurig op tijd konden we boarden. Afscheid genomen van Pim die een uurtje later vertrok naar Abu Dhabi. Rond middernacht zijn we geland in HK. Met z'n drietjes de taxi in en ik denk een halfuurtje later lagen we al in bed. Helemaal kapot.

Het was een geweldig sportief en gezellig weekend. We hebben Jos enorm gemist en 1 ding is zeker. Er is maar 1 ding waarom een mens naar Pattaya zou willen. En dat is het Hilton!

De foto's van Pattaya en de Halve Marathon kan je hier vinden!