Dag bij dag

Wat is zo'n vakantie toch lekker!

- dinsdag - shoppen met Lody in Nijmegen. Goed geslaagd. Winkel voor winkel van voor naar achteren uitgeplozen. Groot aanbod 'SALE' borden!

- woensdagavond - uit eten geweest met Lody bij Tokyo Lounge in Tiel. Voelde me gelijk thuis toen ik de Chineze koppies in de keuken zag en Cantonees hoorde praten. Echt lekker gegeten en zeker een aanrader!

- donderdagmiddag - op weg naar Zelhem. Chiel had nog wat zakelijke dingetjes te bespreken met Ton en daarna gingen we eten in restaurant 'De Gouden Karper'. Zoals het klinkt, zo zag het er ook uit. Vooroorlogs pand, overdekte veranda, bezoekers van vooral boven de 65 jaar, hoogpolig tafelkleed met afdruk van asbak, maar wat kan je daar lekker eten! Vooral het wildmenu is een aanrader. Ik had zuurkool, worst en fazant en het was zalig! Mocht je daar ooit in de buurt zijn, zeker langs gaan. Al was het maar voor een kopje koffie met huis gemaakt appelgebak!

- vrijdagmiddag - met Linn naar Nijmegen. Alles ingeslagen wat ingeslagen moest worden. De eerste oliebollen gegeten! Trouwens gewoon gekocht bij Bakker Bart en niet bij de oliebollenkraam die volgens het AD de slechtste oliebollen van Nederland verkoopt! Een oud collegaatje van Randstad ontmoet in de winkelstraat. Ben gelijk weer helemaal op de hoogte!

- vrijdagavond - naar Remy en Rachida. Rachida lag helaas nog steeds ziek op de bank. De zielepiet. Kerstboompje bewonderd. Met Remy bij de Griek gegeten naast de Domtoren. Gezellig! Lekker gewandeld over de Oude Gracht in de waterkou. En nu weer thuis. Chiel zit te knikkebollen en hij probeert (tegen beter weten in) pas over een uurtje naar bed te gaan. Geloof mij, dat gaat niet lukken!

Morgenochtend maar proberen om uit te slapen want het wordt een latertje. De laatste dag van het jaar breekt aan!

De kalkoen, sluik reclame en Ommen!

Kerst is alweer een paar dagen voorbij. Ik ben lekker druk geweest en heb gezellige dingen gedaan waardoor het dagelijks updaten er eventjes niet in zat. Sorry ;-)

Enfin. Tijdens ons kerstdineetje stond er op het menu kalkoen. Niets bijzonders want dat eten we al jaren tijdens de kerst. Maar wat wel bijzonder was dat we de kalkoen konden kopen van Timo. Timo is 15 jaar en als hobby houdt hij kalkoenen. 10 Stuks om precies te zijn. Ze hebben een goed leven gehad bij Timo. Ze mochten lekker vrij rond lopen en ze konden rond scharrelen op de boerderij. En Timo gaf ze altijd de overgebleven stoofpeertjes waar de kalkoenen gek op waren! Maar net voor de kerst was de tijd op voor de kalkoenen en werden ze geslacht om bij 10 gezinnen de kroon op het kerstdiner te zijn!

(Lody bracht de kalkoen kompleet met recept die Timo erbij had gegeven. Ook kregen we zijn emailadres want hij wilde heel graag weten hoe de kalkoen had gesmaakt!)

De grootste kalkoen mocht bij ons in de oven. 6,5 Kg zwaar! Ik ben de hele dag bezig geweest met bereiden, te vullen en te overgieten met op smaak gebrachte boter. Resultaat was geweldig en de kalkoen smaakte heerlijk! O ja, volgens Timo was deze kalkoen een ander ras. Eentje met flinke borstfileetjes en dat klopte inderdaad. De 2 filets waren al genoeg om de 10 hongerige magen bij ons thuis te voeden!

Het was zo gezellig met z'n allen! Helaas kon alleen Selena er niet bij zijn. Zij moest werken maar om het te compenseren was ze op kerstavond komen eten.

Remy en Rachida hebben we 's middags opgehaald van station Tiel, Lody stond even later op de stoep, Linn en Jeffrey waren er en natuurlijk Yvon en Mari. Kerst zou kerst niet zijn zonder hun. Het was heel gezellig zo met z'n allen.

Daarna werd het natuurlijk tijd voor uitbuiken, uitgaan en een goed boek! Ach een beetje reclame maken voor Mark mag best!

Vanmorgen zijn we even bij Jos en Irma wezen kijken in Ommen. Sinds een paar dagen wonen ze in hun nieuwe huis en zijn ze bezig het 'nest' in orde te maken. Irma is in maart uitgerekend. Prachtig huis met enorm veel ruimte en met meer inloopkasten dan wat je als vrouw kan wensen! We zagen Jan ook nog even. Hij was als trotse opa, de kinderkamer aan het verven.

Het was erg leuk om te zien hoe Jos leeft buiten HK! Misschien even schrikken, maar Jos heeft gezellige lampen aan het plafond hangen in NL! Wij dachten dat zo'n peertje aan een draadje uit het plafond de norm was maar nee. Het kan dus anders!

En straks gaan we naar Lody. Ze neemt ons mee naar een Japans restaurant! Lekker!!

Merry Christmas!

Wij wensen jullie allemaal een heel gelukkig kerstfeest! 

...en een kaarsje voor alle dierbaren die ons ontvallen zijn...

Tiel

Gisteren belde Lody op. Of ik thuis was zodat ze de kalkoen kon afleveren. Zo gezegd, zo gedaan. Even later lag de 6,5 kg kalkoen op het aanrecht! Daarover later meer natuurlijk. We eten de kalkoen op 2de kerstdag! Ik kan daar wel een blog over schrijven!

Maar goed, Lody vertelde dat ze nog even naar Tiel ging om kadootjes te halen voor haar kids. En eigenlijk had ik wel zin om mee te gaan! Lekker een beetje rondlopen zonder dat je wat moet. Gewoon voor de gezelligheid. Chiel had ook zin om mee te gaan (alhoewel ik denk dat hij daar later spijt van had) en we spraken af elkaar te ontmoeten aan de Waalkade in Tiel.

Plaatsnaam bordje voor Doven en Slechtzienden!

Chiel en ik reden naar Wamel. Vandaar heb je een voetveer naar Tiel. Voor een eurootje pp ga je naar de overkant. Geen gedoe met parkeerplaatsen zoeken want aan de Wamelse kant is parkeerplek zat.

Deze keer geen 'morningstar' of de 'silverstar' in Hong Kong maar de Hendrikus in Wamel! Ja, hoe Nederlands wil je het hebben. Het was echt barstens koud maar voor mij een uitje! Ik had dit nog nooit gedaan!

Lody kwam naar ons toe (zij had de auto bij haar werk geparkeerd in Tiel) en met z'n drietjes liepen we de stad in. We kwamen gelijk Flipje van Tiel tegen achter de stadspoort. Heel grappig.

We hebben heerlijk rond gelopen en geshopt, de Hema leeg gekocht en geneusd bij de Xenos.

En we konden natuurlijk geen bord met SALE voorbij lopen! Zoals ik al zei, volgens mij had Chiel spijt dat hij was mee gegaan.

Toen we na het shoppen Druten weer inreden zag ik een geweldige boom. Vol met kleurtjes! Natuurlijk moest ik daar een foto van maken en toen ik dichterbij kwam zag ik het pas...de boom had gebreide stukken aan! Heel gaaf!

's Avonds hebben we met Linn en Ben nog een hapje gegeten bij d'n Optie. Het wildmenuutje moest natuurlijk geproefd worden. Heel gezellig!

Kompleet

Sinds gistermorgen, woensdag, zijn we weer kompleet. Chiel kwam vroeg aan op Schiphol en om 9 uur zaten we al thuis aan de koffie. Gezellig!

En toen begon een dag vol knikkebollen, gapen en in slaap vallen op de bank. Niet alleen Chiel maar ik ook! Ik had een slechte nachtrust gehad, zenuwachtig dat Chiel thuis zou komen, en had bijna niet geslapen. Chiel daarentegen had perfect geslapen in het vliegtuig maar je bent gewoon van slag als je 12 uur hebt gevlogen. Honger en slaap op de raarste tijden.

's Middags mocht hij wel eventjes met mij mee naar de AH. Hij wilde hutspot met worst eten i.p.v. frietjes met een frikandel! De afgelopen 10 dagen dat hij alleen in HK rond liep heeft hij alle fastfood restaurantjes gehad en nu was hij helemaal klaar voor een echte warme maaltijd! En vanwege de jetlag zaten we om 16.15 uur al aan de hutspot! Honger!

En toen zou Ajax voetballen...Chiel ging eerst naar bed. Hij kon zijn ogen niet open houden. Afgesproken dat ik hem om half 9 zou wakker maken. En zo geschiede. Ik maakte hem wakker, hij had heel veel moeite om zijn ogen open te krijgen maar een voetbalwedstrijdje maakte veel goed. Zitten we net goed en wel voor de tv, de eerste fles wijn is net open getrokken, wordt de wedstrijd gestaakt! Je begrijpt dat Chiel daar de balen van had.

Straks gaat hij weer hardlopen en daarna komt een collega op bezoek om dingetjes door te nemen. Linn gaat zo naar stage. Ben naar het werk. Ik heb al wat gerechten voor de Kerst klaar staan in de koelkast en straks ga ik weer verder met koken voor de Kerst. I love this time of year!

En dan zag ik nog een reclame! Die van John de Wolf, oud-feyenoorder, die tegenover de Arena van Ajax in het ziekenhuis ligt! Geweldig!

Tik een eitje

Het was nog donker en koud toen de wekker afliep. Een uurtje later zat ik gewassen en aangekleed beneden en was het wachten op Linn. Om 8 uur moesten we in Nijmegen zijn bij de GG&GD omdat Linn haar inentingen ging halen voor haar vakantie naar Indonesie!

Even later stapte ze binnen en gingen we op weg. In het donker en in de kou! Linn kreeg haar inentingen en met een beetje lamme arm gingen we naar de markt. Het was zo vroeg dat we nog de enigen waren dus we konden heerlijk rondkijken en ons boodschappenlijstje voor de Kerst afwerken. Bij elke kraam raakte de boodschappentas voller en voller. De boodschapjes verdwenen in de achterbak van de auto en werd het tijd voor ontbijt!

Ook bij de V&D waren we de eersten! Het gekookte eitje was zelfs nog warm! Wat wil een mens nog meer!

Sneeuw!

Raar weer vandaag. Eerst zon, toen  regen, toen bewolkt, toen heel erg donker, en toen...sneeuw!

Maansverduistering

Dat was vorige week. Zaterdagavond om precies te zijn. We waren met een groepje vrienden en gingen na het eten naar Knutsfort Terrace voor een drankje. Onderweg zagen we veel mensen omhoog kijken en begrepen niet waarom. Totdat Steve ineens bedacht dat het om de maansverduistering ging. We zijn op een terrasje gaan zitten en zagen hoe stukje bij beetje de aarde voor de maan ging staan.

De foto's zijn eigenlijk best goed geworden dus bij deze. De maansverduistering. 1 Week later!

Zus met pensioen!

Gisteren ben ik samen met Lody naar Nunspeet afgereisd. Reden was het pensioenerings feestje van zus Arlene!

We gingen op tijd weg want we hadden afgesproken met Andy en Marry om rond 2 uur bij Arlene thuis te zijn. De collega's van Arlene hadden namelijk het idee om haar thuis op te halen in een oude Amerikaanse leger ambulance uit 1942! Heel gaaf idee maar iedereen kent mijn zus...die heeft geen zin om te laat te zijn...ook niet op haar eigen feestje! Het plan was dus om haar thuis te houden zodat ze niet stiekem zelf richting Harderwijk zou gaan!

Toen we aankwamen zaten Andy en Marry er al. En een duidelijk zenuwachtige Arlene liep koffie te schenken. Ze was echt nerveus en zij wist niets van wat haar te wachten stond. Ze wist wel dat ze opgehaald zou worden maar hoe wist ze niet. Voor ons natuurlijk het perfecte moment om grapjes te maken. Zo zagen we een DHL vrachtwagen voorbij komen "Arlene, je wordt per DHL afgeleverd!" of er kwam een helicopter over "Ja, daar zijn ze Leen!" of een oude man met baard die voorbij kwam per fiets "Pak je paraplu, je mag achterop!"

We hebben enorm veel plezier gehad en het was geweldig om Arlene's gezicht te zien toen dan eindelijk, te laat (!), met loeiende sirene's de oude ambulance voor het huis stopte!
De brancard werd gepakt en daar kwamen ze! Maar toen de achterklep openging kwamen daar nog eens een mannetje of 8 ( vrouwtje of 8) uitkruipen! Arlene was verbaasd! En een beetje verbijsterd! Ze werd in de ambulance geplaatst en daar gingen ze op weg naar Harderwijk!

We gingen een halfuurtje later en daar kwamen we Marianne en haar dochters tegen, Martine en Gerben met hun zonen en een zaal vol met collega's van toen en nu! En omdat ik ook eens heb gewerkt in hetzelfde ziekenhuis als waar Arlene heeft gewerkt, kwam ik ook oude bekenden tegen! Hoe leuk!

Arlene werd toegezongen en toegesproken, ze werd in de bloemetjes gezet en ze gaf zelf een speech. We kregen foto's op een groot scherm te zien van haar tijd als verpleegster, praktijkbegeleidster en als docent verpleegkunde. Echt enig om te zien.

Maar aan alles komt een eind. Zo ook aan de gezellige middag in Harderwijk. Arlene ging eten met haar 'oud'collega's en wij gingen terug naar Nunspeet. We hebben nog een hapje gegeten bij Andy en Marry, en nadat Maurice zijn nieuwe Vans had gekregen van mij, zijn we terug gereden naar Druten.

Het was een waanzinnige leuke dag!

Klaar wakker

Jetlag. Je kan er niet omheen. Soms valt het mee, soms valt het tegen maar vast staat dat je er last van krijgt.

Gistermorgen zag ik de grote wijzer van mijn wekker, minuut na minuut weg tikken. Ik vond 3 uur 's nachts een beetje vroeg dus ik ben blijven liggen. Maar ik was wakker...Je draait je nog een keertje om, en dan begint het. Honger! Ik heb een half uur gedaan of ik mijn knorrende maag niet hoorde protesteren maar dat werkt niet. Opstaan dan maar!

Koffiepot aan gezet, broodje gesmeerd, kerstlampjes allemaal aan, en op de bank. Maar niet voordat ik de verwarming een zwiep had gegeven want ik vind het hier koud!

En vandaag ben ik een uurtje later wakker geworden. 4 uur. Honger opnieuw en zin in een kopje koffie. Het heeft wel wat, zo midden in de nacht beneden zitten tussen de kerstverlichting. Mail en facebook checken en zoals nu een berichtje schrijven voor mijn blog. En de tv op 24-kitchen! Wat een verbetering als je dat vergelijkt met al die andere zenders die alleen maar sex reclame's uitzenden!

(Ik had het er gisteren over met Linn toen ik ineens op tv 2 blote borsten zag. Ik ben het niet meer gewend om bloot te zien na 7 jaar China. Het is ondenkbaar dat we zoiets zouden zien op National TV. Shok!)

Vanmiddag ga ik lekker naar de kapper. Heerlijk. En vanavond gaan we met z'n drietjes naar d'n Optie. Gezellig! En morgen naar Nunspeet! Dan gaan we een feestje vieren!

Home!

Ik ben er weer. Gistermorgen om 6 uur ben ik geland.

Natuurlijk moesten we voor we vertrokken uit HK eerst een half uur wachten. Dit in verband met de verwachte aankomsttijd in Amsterdam. Dan zouden we voor 6 uur aankomen en dat mag niet. Na 6 uur mag je pas aankomen op Schiphol i.v.m. geluidsoverlast.

De trip ging lekker voorspoedig. Geen turbulentie, geen gedoe. En als je weet dat lekker languit mag liggen, dan scheelt dat een hoop!

Bij aankomst in Amsterdam mochten we helemaal achteraan landen. Voor mijn gevoel zaten we halverwege Lelystad! Tjonge jonge. Ik overdrijf echt niet als ik zeg dat we zo'n 25 minuten hebben getaxied van waar we landden tot aan de gate. Maar goed. Regels zijn regels. En toen we het vliegtuig uiteindelijk mochten verlaten, stond daar zo'n 8 man douane personeel bij de deur van het vliegtuig om gelijk je paspoort te checken!

Een dame van Cathay Pacific vroeg aan mij, 'do they do this everytime?' Ja. Elke keer. Je zou 'God forbit" in NL willen blijven! Nou ja, de lachebekjes van onze Nederlandse trots stonden daar fier en 'fearless' in een lange rij vermoeide passagiers gelijk lastig te vallen.

Na deze eerste hindernis was het lopen naar 'immigration'. Ik zat aardig voorin in de lange rij passagiers dus dat duurde 10 seconden. 'Welkom thuis!', zei de man.

Toen naar de bagageband. Dat duurde langer dan verwacht. De hal stond vol en iedereen probeerde vooraan bij de band te staan. Op een gegeven moment kreeg ik telefoon van Lody. 'Ben je er al?', vroeg ze. Ja ik ben er al een uur!!! Maar de koffer is er nog niet! Ik vind dat toch echt een slechte ervaring, wachten op je koffer op Schiphol. Dat duurt eeuwen! Ik kom nog wel eens ergens, maar Schiphol spant echt de kroon qua tijd die ze nodig hebben om je koffer uit te laden!

Enfin, kwart over 7 liep ik met mijn koffers de hal uit en wat een verrassing, daar stonden Lody en Simone met naambordje! Wat gezellig en wat lief dat ze daar in de vroege morgen stonden! We hebben lekker een kopje koffie genomen en daarna ging Simone weer naar huis. Ze moest nog werken ook! En Lody en ik gingen richting Druten.

Linn en Ben stonden al te wachten! Wat heerlijk om ze weer klem te knuffelen, hihi. Lody vertrok weer, ook zij moest werken, en wij hebben de kerstboom opgezet.

De boom is weer wit. Net als alle voorgaande jaren. Alleen hebben we hier en daar knuffels in de boom zitten. Vond Ben leuk. Voor het effect! En als gespreksonderwerp. Nou ja...

Natuurlijk hebben we 's avonds een frietje gegeten met een kroketje. Heerlijk! En toen was het voor mij, vechten tegen de slaap. Ik heb echt mijn best gedaan maar om 9 uur lag ik op bed. Ik kon niet meer! Heerlijk geslapen en ik werd herboren wakker! 4 uur 's ochtends! Ach, ik heb alle lichtjes weer aangedaan, een kopje koffie gezet en een bruine boterham met kaas gegeten. En nu zit ik lekker op de bank te genieten van thuis zijn! Heerlijk!

Naar NL!

Eindelijk is de dag aangebroken! Heerlijk. Lekker op kerstvakantie naar NL. Ik vlieg vanavond in mijn eentje want Chiel komt pas de 21ste december. Hij is erg druk en de aankomende week heeft hij alleen maar klant-bezoek gepland staan. Tja...

Om de dag te breken zijn we vandaag naar Ap Lei Chau gegaan. Zeg maar de verticale woonboulevard van Hong Kong. Gevestigd in een gebouw van 28 verdiepingen. We wilden naar wat dingetjes kijken.

Omdat ons nieuwe flatje beduidend groter is dan wat we nu hebben, kunnen we straks een echte bank aanschaffen. En omdat we een groot balkon krijgen, wilden we kijken naar een tuinsetje om te eten EN een tuinsetje om lekker op te zitten. En Chiel wil zo'n grote BBQ! En wonder boven wonder is daar een enorm aanbod van. Als we weer terug zijn in HK kunnen we het eens rustig bekijken en uitzoeken.

Straks gaan we nog lekker eten. Voor de laatste keer in 2011 een Peking eendje denk ik. Yammie! Daarna brengt Chiel me naar het vliegveld en morgenochtend om 06.20 landt de CX 271 op Nederlandse bodem! Ik weet zeker dat ik ga slapen, want ik heb al mijn asia-miles punten ingeleverd voor een upgrade. Kan ik me nu al op verheugen dat straks die stoel he-le-maal plat gaat!

In ieder geval het volgende postje komt uit Druten. Tot morgen!

Onverwachts!

Afgelopen zondag liepen Chiel en ik naar ons makelaartje. We vonden de flat op Austin Avenue eigenlijk wel heel leuk. We besloten dat we zelf een ikea-keukentje zouden laten plaatsen want die ene wokbrander deed het niet voor ons en we wilden met Joyce een gesprek aangaan of er misschien iets te regelen zou zijn met de verhuurder. Joyce was er niet, het was haar vrije dag, maar haar collega kon ons vertellen dat die flat net was verhuurd. Jammer maar helaas dus. We baalden er toch wel van. Hadden we eindelijk een besluit genomen, is de flat weg! Maar goed. We keken elkaar aan en zeiden tegelijkertijd "...het zal wel ergens goed voor zijn, dan had het zo moeten zijn..."

Het was donderdagmiddag, rond 4 uur toen mijn telefoon ging.
Joyce, de makelaar am apparaat. Of ik vrijdag om 11 uur bij haar op kantoor kon zijn want ze had vandaag een flat met balkon in de verhuur gekregen waarvan ze dacht dat het echt iets voor ons zou kunnen zijn. Ja hoor, zei ik. Ik ben er om 11 uur.

Om 6 uur ging mijn telefoon opnieuw. Rina. Ze wilde vrijdag naar TST afreizen en of ik misschien zin had om mee te shoppen. Tuurlijk. Gezellig. Ik moet alleen om 11 uur bij de makelaar zijn. Of Rina misschien zin had om mee te gaan om een flat te bezichtigen. Chiel kwam thuis van het werk. Verteld dat Joyce had gebeld. Jammergenoeg kon hij niet mee. Hij werd vrijdag in Shenzhen verwacht.

Vandaag, vrijdag dus, stond Rina keurig op tijd voor de deur. Joyce belde ook. Zij zou een kwartiertje later zijn dan afgesproken en of ik misschien naar de flat zou kunnen komen. Hilton Towers in TST-east! Oh...Hilton Towers...is dat niet op dat pleintje bij het Thaise restaurantje waar je lekker buiten kan zitten? Ja, zei Joyce. Dat is de plek!

Terwijl we naar de flat liepen zei Rina 'Doe nou niet enthousiast. Dan kunnen we misschien de huurprijs drukken!' Goed plan Rina, dacht ik nog. Maar terwijl de voordeur open werd gedaan door de huurder die er nu nog in woont, mijn oog op de ruime en lichte woonkamer viel en ik het enorme balkon, achter de glazen harmonicadeuren zag, was ik in 1 klap dat plan vergeten!

Ik moet dit hebben Rina! Echt! Heb je die enorme keuken gezien? En dat belachelijke grote balkon? En het overkapte balkon achter de keuken? en die prachtige vloer? En die airco waar ook verwarming inzit? Als een stuiter bal hobbelde ik van links naar rechts door het appartement. Ok, het is lekker ongezellig ingericht en het licht is van dat afgrijselijke witte licht, maar dat is te veranderen! De makelaar zag wel dat ik erg gecharmeerd was van deze flat. "Als je het wat vind, probeer dan vandaag tot een besluit te komen, want er is gisteren ook iemand wezen kijken die geïnteresseerd is."

Ik hing gelijk met Chiel aan de telefoon. Dit is 'm Chiel! Hier hebben we op gewacht! En lieve Rina liep door de flat en bekeek alles met een kritisch oog. Zij was het die zag dat er 2 enorme koelkasten achter elkaar in de keuken stonden. Dat er 2 spoelbakken waren en dat er een inbouw fornuis op gas in de keuken stond! Ik zag alleen maar 'ruim, licht en balkon'!

'Doe maar een bod!' zei Chiel. En zo geschiede. Ik gaf aan dat ik 3000 hkd onder de vraagprijs wilde betalen. Joyce belde met de verhuurder en die zei 'het geld maakt me niets uit, ik wil weten wat voor mensen het zijn!' Er werd een afspraak gemaakt om 6 uur. Dan zou Chiel erbij kunnen zijn. We namen afscheid en Rina en ik gingen de stad in. Het werd een hele gezellige middag!

Bij Starbucks kan je koffie drinken of je doet effe een tukkie!

Om 6 uur zaten Chiel en ik bij de makelaar. De verhuurster en haar man liepen ook net binnen. Een gepensioneerd echtpaar. Ze hadden deze flat voor hun dochter gekocht maar de dochter wilde liever achter in Kowloon wonen. Dichter bij haar werk. En daarom verhuurden ze de flat nu. Na een kwartiertje gezellig gebabbeld te hebben werden de papieren in orde gebracht. Ze gingen akkoord met ons bod! En we kunnen er per 1 februari in!

Wat een opluchting. Voordat we terug gaan naar NL hebben we een flat met een balkon en de huurprijs zit in budget. Wat wil een mens nog meer? Nou 1 dingetje. Een BBQ! Kunnen we eindelijk bbq-en op ons eigen balkon!

Flashy

Ik ging dus net naar mijn stationary-mannetje. Oftewel het mannetje met kantoorspullen. Klein winkeltje vol gepropt met papier en paperclips en de laatste weken dus ook met kerstspullen compleet met kerstman! Hele aardige mensen werken daar en al sinds het prille begin van ons leven in HK, komen we bij dit mannetje de print cartridges, papier, envelopjes en pennen halen.

We kijgen steevast 'company'- korting op alles en soms krijg ik ook een cadeautje. Heel erg lief. Ik maak een praatje, 'goh wat is het weer koud vandaag' bedank vriendelijk voor het cadeautje en vervolg mijn weg naar huis. In de meeste gevallen vervang ik de cartridge, leg de enveloppen op hun plek, mik het cadeautje ergens in een hoek van mijn bureau en vergeet het vervolgens.

Maar ik moest net een briefje schrijven. Alle pennen lagen dus niet meer op hun plek, maar ineens zag ik uit mijn ooghoeken het cadeautje van het mannetje. Een prachtige wit met roze pen en op de top een bedeltje in de vorm van een walvis. Precies...waarom?...enfin...
Ik begon te krabbelen en ineens begint de pen te knipperen met rode lichtjes! Ik bedoel maar! Het wordt steeds beter! Het is zo tacky dat het gewoon weer leuk is!

Denk nou niet dat deze pen een uitzondering is. Dat ik deze pen kreeg omdat het mannetje van die verschrikkelijke tacky pen af wilde. Oh nee. Ik denk dat het grootste deel van het HK kantoor personeel in het bezit is van zoiets. Maar mocht het licht uitvallen, dan heb ik een lampje! Moet ik alleen wel blijven schrijven...anders doet 'ie 't niet...