Verhuisd

We zijn verhuisd!

Zaterdagmorgen om 8 uur 's ochtends liepen 8 mannetjes binnen. Chiel liep met de voorman door ons huis en vertelde hem dat de gordijnen plus lampen gewoon mochten blijven hangen. Toen hij weer in de woonkamer terug kwam bleek dat de helft al leeg was! In een razend tempo werden de planken met wieltjes, gevuld en opgeladen met de ingepakte dozen. Om 9 uur precies werd de voordeur van ons oude huis in de Pinnacle dicht getrokken om even later bij ons nieuwe huisje aan te komen!

Onvoorstelbaar. Snel en efficiënt.

Aangekomen bij de Hilton Towers zat het even tegen. In plaats van met de vrachtauto de parkeergarage in te rijden en daar de goederenlift te kunnen nemen naar 4 hoog, bleek dat de vrachtauto niet paste in de parkeergarage en dat ze daardoor dus ook niet de goederenlift hebben kunnen nemen. Nu werd eerst de gehele huisraad uitgeladen en voor de ingang op de stoep gezet. Vervolgens moesten ze toen 6 treden naar beneden lopen met alle huisraad en konden ze toen pas de lift nemen. De verhuismannen zaten daar niet mee. Met dat bijltje hadden ze al vaker gehakt.

En toen bleek dat onze bank te groot was voor de lift! Ik kreeg een telefoontje van de voorman. Of ik zeker wist dat ik de sofa boven wilde hebben. Toen ik ja zei, antwoordde hij, ok. Dan kom ik er nu aan!
De sofa werd via het trappenhuis naar boven getild door 2 man! Helemaal naar 4 hoog. En net voordat hij de voordeur binnen gedragen kon worden, bleek dat de hele tralie-constructie bij de voordeur, een spelbreker te zijn. Dus werd de tralie-constructie gedemonteerd, de bank werd naar binnen gedragen, en de constructie werd weer gemonteerd!

Enfin. Een uurtje later stonden de 8 man weer binnen. Alles was uitgeladen. De bedden en kasten waren allemaal weer gemonteerd en onze tv hing alweer aan de muur! We waren verhuisd en de hele operatie had omdat het tegen had gezeten 3 uur geduurd! Chiel betaalde de verhuizing en ik liep er met de rode envelopjes achteraan. Allemaal een tip plus fles water! En toen waren we ineens alleen met 50 onuitgepakte dozen...

Ok. Chiel begon in de huiskamer en ik begon in de slaapkamers. Doos voor doos werd uitgepakt en de kreet 'ruimtevrees' begon een eigen leven te leiden. We hebben nu veel meer vloeroppervlakte. Maar ook minder afzetruimte omdat we nu b.v. geen vensterbanken meer hebben. Gelukkig stond daar Jesse op de stoep! Hij kwam even kijken hoe het met de verhuizing was gesteld en we mochten lekker aan de koffie op het balkon. Het vraagstuk 'waar-laat-ik-dit-nou-weer' kon even in de koelkast!

Jesse vertrok weer en wij gingen weer verder met uitpakken. Ondertussen lagen er meer uitgepakte dozen plat dan dat er vol stonden te wachten, dus dat was een goed ding. En we kregen opnieuw bezoek. Van de man van PCCW, voor internet en digi-tv en Paul, Rina en Maaike. Ze hebben mee geholpen om dozen uit te pakken en we hebben een hapje gegeten bij Wildfire. Heel gezellig.

En toen we om 8 uur weer naar huis liepen en we afscheid namen van elkaar, toen voelde ik hoe moe ik eigenlijk was. En dat ik me nog niet lekker voelde. Hoesten, snotteren en hoofdpijn. Bleh! En dan wil je zitten op de bank maar dan kijkt de puinhoop je aan. Dus toch nog even die ene doos uitpakken en nog even dat wasje doen. Op 4 dozen na, is alles uitgepakt. En gingen we om 10 uur naar bed...

En nu is het half 2. En beiden zijn we klaar wakker! De nieuwe geluidjes van een woning kosten altijd tijd om aan te wennen...Ik had wat foto's willen plaatsen bij deze post maar je begrijpt het al. Dat kabeltje ben ik even kwijt. Zal nog wel in 1 van die 4 dozen zitten. Dus dat komt later.

En nu ik achter de computer zit, in onze woonkamer, hoor ik mannen karaoke zingen...waarschijnlijk zitten ze in Club Paris. Onze onderbuurman... En bij de Thai op het pleintje kijken ze naar voetbal denk ik, want er wordt zo nu en dan gejuicht...

Ja. Nieuwe geluidjes.