Verbaasd

Vanmorgen gingen we weer met goede moed richting het ziekenhuis. De Lokomat was er klaar voor, volgens het telefoontje van de fysio, dus om net even voor achten stapten we de lift in. En toen vielen we van de ene verbazing in de andere!

1) We werden opgewachte door 3 security guards! Zij kunnen bij de voordeur al zien wie er in de lift staan, dus met een opgewekt 'Goodmorning!" stonden ze al klaar. Eentje hield de deur open, eentje stond te wachten op het looprek en eentje stond boven aan de trap te wachten om het looprek aan te pakken. Bedenk me dat ik eigenlijk echt een filmpje moet maken hoe Chiel naar boven klimt...

2) Na uitgebreid uitgezwaaid te zijn door de mannen, liepen we naar de straat om een taxi aan te houden. Het weer is hier bloedverziekend heet en klam, dus tijdens die 10 minuten heb ik Chiel's hoofd 3 keer kunnen af boenen, hihi. Hij gaat niet snel maar het is best een inspannend tripje met zijn looprek en brace. Zijn kale koppie glom er van! Ik zwaaide naar een taxi die gelijk stopte maar hij stond aan de verkeerde kant van de weg. Hij zag dat Chiel ook de taxi in moest en draaide gelijk de taxi naar onze kant! Super!

3) Terwijl we dus staan te wachten totdat de taxi iets naar achteren was gereden zodat Chiel makkelijker in kon stappen, kwam er uit het niets een oud Chinees mannetje die het verkeer tegen hield, Chiel hielp (eigenlijk van de regen in de drup maar het gebaar was wel erg lief) met zijn looprek van de stoep af, vervolgens Chiel's hoofd begeleide de taxi in zodat hij zijn hoofd niet zou stoten, klapte het looprek in,  zwaaide en vervolgde zijn weg! We keken elkaar echt aan van 'waar hebben we dit aan verdiend?'

4) Bij het ziekenhuis stapten we de lift in naar de 1e verdieping. Iemand hield voor ons de lift en de klapdeuren tegen. Wauw. De deuren gingen open op de eerste verdieping en we werden gelijk met een luid en hartelijk 'goodmorning!' verwelkomd. Het was dat ene oude mannetje die in het begin steeds de rij probeerde te skippen en als eerste naar binnen wilde, die stond ons verwelkomde! Nou ja zeg!

5) Vervolgens stond er iemand op om Chiel plaats te laten nemen op een stoeltje in de wachtkamer! Wat is er aan de hand vandaag zeg! Chiel ging zitten en ik werd gelijk gewezen op de rij waarin ik moest plaats nemen. In het Cantonees vertelde ze mij dat ik alvast daar moest wachten anders moest ik zo lang wachten. Er zat dus niets anders op om inderdaad in de rij te gaan staan en Chiel lekker tussen de oudjes te laten zitten ;-)

6) En terwijl Chiel daar zit, komt er een trotse opa naar Chiel toe met zijn kleindochtertje van ik denk, 2 maand oud. Hij probeerde wat in het engels te zeggen maar het was duidelijk dat hij zo trots als een aap was. Chiel kreeg de baby van elke hoek te zien en met z'n tweeën hebben ze zo'n 10 minuten gekeuveld. En die kleine maar lachen en kirren. Zo schattig!

7) Na de training op de Lokomat die eerst een beetje kuren had, ging de rest voorspoedig. Chiel was weer blij een stukje te kunnen lopen, de therapeuten waren blij dat het weer een beetje beter ging met Chiel. Daarna de lift weer in naar beneden. Opnieuw hield iemand de lift tegen wat super was en toen we eenmaal binnen stonden stond er tegenover Chiel een vrouwtje van krap 1 meter 20. Een oud Chinees vrouwtje die vriendelijk naar Chiel lachte en bij hem tot zijn middel kwam. Ze moest echt haar hoofd in haar nek gooien om Chiel te kunnen aankijken. 'You big!' lachte ze.

Nou ja zeg. Wat een dag! Iedereen zo aardig en vriendelijk, zelfs meedenkende taxi chauffeurs! Zo zie je maar. De vriendelijkheid en hulpvaardigheid kwam vandaag uit onverwachte hoek...daar kunnen sommigen nog wat van leren!