Tai Po

En toen was het alweer woensdag.

Vandaag stond Tai Po op de agenda. Weer gezellig bijpraten met Rina die ik al veel te lang niet gezien had vanwege vakanties, bezoeken en volle agenda's. Eigenlijk komt Rina altijd deze kant op. Kan ze mooi wat dingen combineren als ze toch in de stad is. Maar deze keer ben ik met de trein naar Tai Po vertrokken.

Het blijft voor mij altijd een bijzonder gevoel om in de trein te zitten die richting Lo Wu gaat. Ik heb nogal wat onverwerkte en negatieve emoties achter in die grijze brei van mij zitten. Die periode is 1 lang gerekte traumatische ervaring voor mij. Wonen in Shenzhen was voor mij nog erger dan een nachtmerrie. Echt. Een half jaar lang heb ik met tranen in de ogen in die trein gezeten als we een weekendje in HK hadden doorgebracht en daarna weer terug moesten naar 'huis'. En dat was in 2004 dus kan je nagaan wat een indruk dat op mij heeft gemaakt. En nu zat ik weer in diezelfde trein maar nu mocht ik in Tai Po uitstappen! Jippie!! En dat is veel leuker!

Rina kwam me ophalen. Lopend vanaf de berg. We zijn in de taxi weer naar haar huis gegaan en daar hebben we heerlijk bijgepraat en koffie gedronken. Ze liet me ook het schilderij zien waar Loes mee bezig is en wat een creatieve meid is dat toch! Echt prachtig.

Daarna zijn we samen de berg weer afgewandeld naar het oude centrum van Tai Po. Rina had met een kennisje afgesproken om met ons te lunchen. Ze is net uit NL verhuist en dan is het altijd leuk om nieuwe mensen te ontmoeten.

We gingen eten bij Mr. Jerry. Een klein Shanghai restaurantje. Terwijl we buiten aan het wachten waren op kleine krukjes totdat er een tafeltje beschikbaar was, vertelde Rina dat Mr. Jerry helemaal niet Jerry heette! Volgens mij vertelde ze dat hij Martin heette! Maar what's in a name, toch? En het eten was zalig!

Ook hadden we het over hiken en het wonen in het buitengebied van HK. Want als je zo loopt door het ruim opgezette Tai Po met de vele bomen en groen, dan krijg je toch wel even een soort van jaloezie over je heen. En Rina woont in een heerlijk huis met trappen die helemaal alleen voor haar zijn! Net een 'echt' huis! Beter eigenlijk nog, het is een echt huis! Maar er zijn wel degelijk dingen waar je rekening mee moet houden als je in het groen woont. Zo vertelde ze dat je b.v. niet zo maar onder de bomen moet lopen in het 'slangenseizoen' en dat je soms boze apen achter je aan krijgt. Pardon?!
Ze vertelde dat de security guard van hun compound Loes iets had laten zien...een boom op hun compound waar van die groene gifslangen in hingen!!! AHHH!! Met die apen kan ik nog wel leven maar van die slangen, nee. Laat mij maar op 4 hoog zitten!

He die dame staat op allebei mijn foto's!

Na het eten namen we afscheid van Judith en hebben Rina en ik nog even door de wetmarket gewandeld. Altijd leuk om te zien. En na al die jaren heb ik dus de tai po market gevonden die niet meer buiten is gevestigd maar lekker droog onder een dak!

Nog een bakkie bij Starbucks en toen weer de trein in naar Tsim Sha Tsui. Veilig naar de betonnen stad!

Bijpraten

Wat is er allemaal gebeurd vanaf donderdag?

Donderdag was de laatste dag van Bjorn in Hong Kong. De afgelopen 3 dagen was hij met zijn vader en Chiel is Shenzhen geweest in de fabriek. Hij vond het helemaal geweldig en indrukwekkend. Hij heeft zelfs met wat Chineesjes gewerkt en dingen uitgezocht en dat alleen was al iets bijzonders natuurlijk.

Die avond zijn we met z'n vieren gaan eten in het favo-restaurantje van Berry. Mortons of Chicago Steakhouse. Geen verrassing dus. Een steakhouse. Maar na 3 dagen in China te hebben gebivakkeerd lag het in de lijn der verwachtingen, hihi. Bjorn en Berry gingen ieder aan de grootste steak ever. En ze aten hem helemaal op! Zij helemaal blij en Chiel en ik genoten van onze Crab Cakes. Zo lekker!

Vrijdag vloog Bjorn weer naar NL en gingen Chiel en Berry weer hard aan het werk. En dat maakt hongerig. Dus ik had een tafeltje geboekt bij 1968. Bij Annie. Het was weer ouderwets lekker. En als je het goed bekijkt heb je daar niets anders nodig dan nasi met sate. Want die sateetjes zijn 'da Bom'! Berry heeft dus nog een extra portie van de sateetjes besteld gemaakt van tenderloin. Een schot in de roos, dit restaurant.

Zaterdag werd er opnieuw gewerkt. Berry en Chiel gingen weer naar kantoor en ik heb eerst heerlijk gelopen en daarna het nodige huishoudelijke werk verricht. Rond 3 uur kwam Chiel weer thuis. En omdat zo'n weekend dan maar zo kort is, hebben we 's middags gezellig even door de stad geslenterd. In ieder geval tot hoe ver het ging, want Chiel heeft nog steeds last van zijn rug.

Halverwege hebben we een frozen yoghurt ijsje gehaald in the One. Ik ben geen ijs mens, maar dit is echt zalig. Vooral al die toppings die je erop kan gooien is een feestje! Naast ons stond een jochie van 3 met zijn moeder een ijsje te maken en het was hilarisch. Hij was helemaal blij en stond te springen toen de aardbeitjes er op gingen. Het was echt lachen.

Zaterdagavond werd afgesproken om bij Heaven on earth te eten. Jos zou deze keer ook meegaan want hij was eindelijk in HK. Hij was de hele week op tournee geweest langs alle leveranciers in China. En ik zou eerst wachten op de Ikea die mijn stellingkasten zouden brengen. Natuurlijk duurde het allemaal langer dan verwacht omdat ik na bellen er achter kwam dat de Ikea alweer richting het warehouse was gegaan. Volgens hun klopte het adres niet. Onzin want we wonen er echt, maar goed. Een uur later werden dan toch de kastjes gebracht en kon ik eindelijk naar de mannen toe op Knutsfort Terrace.

Zondag was een prachtige dag. Berry stelde voor om 's avonds in Stanley te eten aan de waterkant en dat is natuurlijk niet af te slaan. Dus na de lunch vertrokken we richting Stanley. Altijd leuk. We hebben wat rond gelopen en daarna gingen de mannen aan een wijntje en ben ik nog lekker in m'n eentje de markt op gegaan. Dat gaat toch beter in je eentje dan wanneer 2 van die mannen met een quasi geïnteresseerd gezicht op je staan te wachten.

Daarna liepen we naar het restaurantje in het voormalig politiebureau aan de waterkant van Stanley. Het werd Spaans en om precies te zijn paella. Heel erg lekker en ik moet zeggen dat het witte wijntje enorm goed smaakte. Het was een heerlijke dag.

Maandag vertrokken Chiel en Berry naar Shanghai. En ik vertrok naar het HK Museum of History. Ik had een kaartje gekocht voor de speciale tentoonstelling van de Terracotta Warriors uit Xian. En wat een gave tentoonstelling was dat!!

Kleed vanaf de grond gezien

Kleed vanaf de brug gezien

Het museum verkoopt maar een x-aantal kaartjes per dag en op speciale tijden, voor de lieve som van 10 hkd oftewel 1 euro, waardoor je als bezoeker alles goed kan zien en je niet overlopen wordt door vooral onze mainland Chinese vrienden. Ik heb echt genoten en de prachtige introductie film waar je echt midden in staat, is geweldig! Als alle musea zo zouden zijn, dan zou ik veel vaker gaan, hihi.

De rest van de dag heb ik eigenlijk zitten wachten op onze PCCW monteur. Maar dat is gelukkig nu in orde.

Gisteravond was er een enorm onweer in HK. Het kwam echt met bakken uit de hemel! En het flitsen ging nonstop de hele avond en nacht door. Op zich niets mis mee, ware het niet dat natuurlijk allebei de balkons weer overstroomde.

Dus eerst mezelf zeiknat laten regenen om het afvoerputje schoon te houden op het grote balkon. Wat ik erg eng vond omdat het maar bleef flitsen en ik mezelf al zag liggen, in het water op het balkon, want het water stond weer tot aan de deur. En daarna mocht ik aan de bak in de bijkeuken. Het afvoerputje is in de bijkeuken en dat putje kon de enorme hoeveelheid water gewoonweg niet aan. En de regen kwam gewoon door de schuifdeuren! Dus daar stond ik dan...zeiknat...te dweilen om 1 uur 's nachts!

In ieder geval zijn de lambo van Viggo en de fiets van Jesse gered van verdrinking! En mijn nieuwe stellingkasten hebben de overstroming overleefd!

We zijn weer in de lucht!

Zo, daar word ik toch even niet goed van zeg. We hadden al weken last van een instabiel internet connectie en afgelopen donderdag deed hij helemaal niets meer. Vreselijk. Dan pas merk je eigenlijk hoeveel je op internet doet. Ik kon het blog niet meer updaten, geen recepten meer zoeken, geen FB, geen spelletjes, geen andere blogs lezen. Echt ik kon wel janken.

Maar goed, Chiel ging bellen met de PCCW. Dat is onze provider en Chiel staat daar ingeschreven met ID en paspoortnummer. Voor zo'n belletje moet je echt goed gaan zitten, koffie inschenken en vooral geen haast hebben. IDkaart en paspoort lagen klaar. Hij had al tot 10 en terug geteld en dan begint het eindeloze telefoonmenu waar je door heen moet. 'For english press 1, for internet press 2, for questions press 3...' Je begrijpt dat het heel veel energie kost. Maar na zo'n half uur, kreeg hij zowaar iemand aan de telefoon!

Eerst probeerden ze het op 'afstand' te fixen. Dat lukte dus niet. Dan weer vragen en moeilijk doen en vervolgens werd er een afspraak gemaakt. Praise the Lord! Zondag tussen 10 en 12 uur zouden ze langs komen...
En ja hoor, er kwam dus helemaal...niemand! Voor jan met de korte achternaam zitten wachten. En om 1 uur hadden we een afspraak met Berry en Jos. Er moet natuurlijk wel gegeten worden. Dus opnieuw gebeld na de lunch. Eerst dat hele menu weer af en toen zei de vriendelijke dame dat er waarschijnlijk iets mis is gegaan. Nee?! Echt?! Zou je denken?! Natuurlijk is er iets mis gegaan! Er kwam niemand!!

Maar goed, nieuwe afspraak gemaakt. Vandaag tussen 4 en 6 uur zou er iemand langs komen want ze hadden inderdaad gemerkt dat ons kastje van de PCCW niet meer werkte. Dus daar zat ik dan. Ik had al een vermoeden dat er weer iets mis zou gaan...Om half 5 ging de telefoon. De monteur. "Hello? I'm PCCW!' Ik helemaal blij. "Yes, my internet is NOT working, please come as soon as possible!"... 'Hello? Your internet is working again?... NOOOOO, it's not working!!! ...Ok, thank you!
WAT?! Hoorde ik dat nou goed?... Hij zal toch wel komen?... Toch?!

Enfin, om half 6 belde ik nog maar eens met de monteur. "Where are you? I'm waiting for you!"...'Hello? You cancelled. It's working...WAT?! NOOOOOO, you have to come!!! It's NOT working!!!

Ik trok bijna de haren uit mijn hoofd! WTF! Nadat ik enigszins uit mijn slof was geschoten besefte de monteur dat mijn internet het niet deed en dat ik niet blij was. Binnen 20 minuten zou hij alsnog langs komen want hij zat net aan de noedelsoep. Alles bleek er mis te zijn met het kastje en de verbinding en ik heb een nieuw kastje gekregen. Eindelijk weer internet. Jippie!

Morgen een postje over mijn culturele uitspatting!

Internet, balkon en Sham Shui Po

Internet:
Eerst maar even klagen over het internet. Die doet weer eens raar. Soms doet hij helemaal niets en soms gaat die vanzelf weer aan de gang. Vreemd. Ik blijf dat kastje maar opnieuw opstarten en dan hebben we weer heel even internet.

Ik hoor je denken 'bel dan met de provider' maar dat is niet zo makkelijk. Je moet eerst door een menu heen met allemaal onzinnige vragen plus dat je je hk-id nummer of paspoort nummer moet ingeven. En die is van Chiel. En als je dat dus niet kan ingeven dan loop je vast in het menu. Heel fijn.

En omdat de Nederlandse overheid het een goed plan leek om elke keer als je een nieuw paspoort krijgt, je ook een nieuw nummer te geven, kan ik door de bomen het bos niet meer zien. Ik denk dat Chiel elk half jaar een vol paspoort heeft en daardoor dus steeds een nieuw paspoort krijgt met nieuw nummer. Dus hij moet bellen maar hij is een beetje druk. Er zijn elke dag klanten die opgepikt moet worden van Lo Wu, de Chinese grens, en Berry is er ook nog. Hopelijk kan hij toch vanavond een gaatje vinden want dit is echt heel vervelend.

Balkon:
Gistermiddag kreeg ik visite van een groepje bouwvakkers. De gevel aan de zijkant is zo goed als kaal en nu moesten de zinken afdekplaten op het balkon eraf. Binnen 10 minuten waren de platen er af en nu kijk ik dus tegen een onafgewerkte muur aan. Ik ben erg benieuwd hoe het straks er uit gaat zien. Maar tot nu toe, hebben we geen idee wat er allemaal in de pen zit. Het enige wat ik weet, is dat Chineesjes helemaal verzot zijn op hun drilboren. Van 9 uur 's ochtends tot 5 uur 's middags lijkt het wel oorlog in huis.

Gistermorgen kon ik er echt niet meer tegen. Ik heb de taxi gepakt naar Megabox en daar heb ik heerlijk in alle rust door de Ikea gewandeld. Ik heb gelijk maar 3 stellingkasten gekocht die zaterdag worden bezorgd. Door het water wat in huis is gekomen met de typhoon, zijn mijn 2 houtenkastjes in de bijkeuken helemaal aan het rotten geslagen. Ik had het eerst niet door, maar gisteren toen ik een kastje aan de kant wilde schuiven zag ik het. Helemaal verpulverd. De nieuwe stellingkasten zijn van metaal dus hopelijk blijft het nu goed.

En toen ik daar toch was, heb ik heerlijk opnieuw in alle rust, een broodje gegeten bij Ikea Café. Het is nog maar net open en echt een uitkomst. In het restaurant zit de halve bevolking van Kowloon City huiswerk te maken, te slapen op de banken, sollicitatie gesprekken af te nemen of met hun kindjes te spelen in de speelhoek, zonder dat ze ooit iets hebben gekocht. Mij maakt het niets uit, maar dat cafe zit op een andere plek en er staan geen banken. Alleen maar stoelen. En daarom zitten in het cafe zowat alle witneuzen aan de koffie en zit de rest in het restaurant.

Sham Shui Po:
Ik kreeg gistermiddag een verzoekje van Berry of ik een adres wist in HK waar je kralen kon kopen. Zijn dochter had er om gevraagd. Ik heb voorgesteld om ze maar te gaan halen want uitleggen wordt een stuk moeilijker. Ik kon me herinneren dat ik met de taxi ooit door Sham Shui Po was gereden en dat ik toen heel veel winkeltjes zag die dat verkochten. Maar waar precies wist ik niet meer.

Dus in de metro naar Sham Shui Po en maar lopen en hopen dat je ergens tegen aan loopt. Nou was er veel te zien maar geen kraal te bekennen. Opnieuw de metro in en op Prins Edward eruit. Eerst kwam ik straten vol met stoffenwinkeltjes tegen en ja hoor. Ik had geluk! Een kralenwinkel vol met het spul wat Sophie graag wilde hebben. Die winkels verkopen vooral aan de 'wholesale' en soms aan de 'retail'. Deze mevrouw was erg aardig. Ik mocht me helemaal te buiten gaan en heb voor Sophie een plastic tas vol kunnen kopen! Voor weinig natuurlijk!

Dagje uit

Berry is nu in HK en deze keer is Bjorn meegekomen. Hij wilde wel eens kijken hoe dat nou gaat in zijn vaders bedrijf.

Zondagavond heeft Chiel ze opgehaald van het hotel en hebben we Chinees gegeten bij Heaven on Earth. Altijd lekker alhoewel het voor Bjorn de eerste keer was dat hij echt Chinees kreeg te eten. En het beviel prima. Daar hebben we een plan gemaakt om de volgende dag met z'n tweetjes eens te kijken bij de Big Budha. Chiel en Berry kregen klanten op bezoek en daar was voor Bjorn niets aan natuurlijk. Dus zo gezegd, zo gedaan.

Nadat ik Bjorn had opgehaald van kantoor zijn we naar de trein gegaan die ons naar Tung Chung bracht. Ik had natuurlijk uitgebreid verteld hoe leuk het was om met de kabelbaan helemaal naar boven te gaan dus we hadden er helemaal zin in. Aangekomen en wat bleek? Kabelbaan dicht! Voor 1 week gesloten vanwege onderhoud ingaande op maandag 17 september! Wat een domper. Dan maar met de bus naar boven.

En dan zit je in zo'n bus. Haarspeld bocht na haarspeld bocht. Bah. Maar na ruim een half uur mochten we uitstappen. Ik moet zeggen dat we echt een mooie dag hadden uitgekozen want het was prachtig weer. Strakblauwe hemel en een graadje of 26. Helemaal goed dus.

Trap weer op, de Big Budha weer gedag gezegd, genoten van het mooie uitzicht, trap weer af, tempel in, rondje gelopen en toen naar Ngong Ping Village. Daar hebben we lekker wat gegeten en toen hup, de taxi weer in.

Op naar Tai O. Het vissersdorp op stelten. Het scheelt echt wel als je doordeweeks erheen gaat want dan hoef je niet te schuifelen achter alle andere toeristen aan. Bootje genomen om de dolfijntjes te bekijken, die zich natuurlijk niet lieten zien. Rondje gelopen en de rij in om met de bus weer terug naar Tung Chung te gaan.

We hebben het even geprobeerd maar toen zijn we toch de taxi weer ingestapt. Toch wel lekker hoor. In Tung Chung hebben we eerst wat gedronken. We waren een beetje uitgedrrogd. Toen nog even de City Gate Outlets in, nog een hardloopshirtje gekocht en daarna de trein weer in naar Kowloon. Ik geloof echt dat we op een ferry na, elk openbaar vervoer hebben gehad! En toen was het wachten op Chiel en Berry...bij de vernieuwde Thai!

Het was een heerlijke en heel gezellige dag zo met Bjorn!

Zielepiet

Chiel heeft al een tijdje last van rugpijn. De ene dag kan hij haast niet lopen, de volgende dag heeft hij nergens last van. In Nederland ging het best goed en heeft hij zelfs afstanden gelopen voor de training van de marathon in Japan. Toen we weer terug in HK waren werd het ineens een stuk erger.

Ik weet niet hoe het bij jullie thuis gaat maar hier wilde de man des huizes niets weten van een dokter of een fysiotherapeut. Ik kon het blijven herhalen. 'Ga nou toch even langs de fysio!' En steeds werd het weer afgewimpeld. 'Nergens voor nodig..., het gaat steeds beter...' zei hij terwijl hij krom van de bank opstond. In ieder geval werd het het vorige weekend nog erger en hij gaf zomaar toe om maandag naar de fysio te gaan.

Afgelopen maandag was het zover. Hij ging door de wringer en daarna liep hij gelijk door naar het werk. Geen tijd om thuis te zitten. De volgende 3 dagen ging hij zelfs op en neer naar China en vrijdag mocht hij weer langs komen. Opnieuw door de wringer en deze keer met acupunctuur erbij.

Hij heeft er echt last van. Zo erg zelfs dat hij niet meer heeft hardgelopen sinds we terug zijn en naar het werk lopen kost veel energie. Het schijnt dat hij last heeft van de zenuwbanen die zijn benen ingaan. Volgens de fysio komt alles goed maar het kost even tijd. En dat is nou net iets wat Chiel niet heeft...tijd. Vanavond komt Berry met zoon voor 2 weken, van de week komen klanten, kortom de aankomende 2 weken zit hij met een bomvolle agenda.

Chiel is nu even zielig. Ik ben maar cupcakes aan het maken voor 'm...

Lampionnetjes

Hong Kong is zich weer aan het voorbereiden op het volgende feest. Op 1 oktober is het National Day en we krijgen mid-autumn festival. National Day gaat gepaard met vuurwerk en natuurlijk de bezoeken van de diverse bobo's uit Beijing. Maar met mid autumn festival dan wordt het super gezellig in de stad!
Overal lampjes en lampionnen!

Bij Chiel voor kantoor, bij de Starferry worden de lampionnen al klaar gezet. Dat zijn altijd van die enorme taferelen. Op het plein bij ons zie je de eerste lampionnen ook al verschijnen. Leuk.

Gistermiddag toen ik echt he-le-maal klaar was met die drilboren, die trouwens al bezig zijn vanaf onze terugkomst in HK en ik mezelf echt niet meer kon horen denken, toen ben ik de taxi ingestapt en ben ik naar de flower market gegaan. Even wat anders aan het hoofd. Pff.

En daar is het al helemaal feest! Overal lampionnetjes...

En het is een prachtig gezicht! Maar ze zijn ook vast voorbereidingen aan het treffen voor december. Voor de kerst! Absurd om te zien dat als het bloedje heet is, de eerste kerstbomen alweer de kop op steken. Nou ja, je kan maar beter op tijd zijn!

Het is nu nog bloedje heet met strak blauwe luchten. De laatste dagen 3 hot weather warnings gehad  maar ik geloof dat we volgende week een 'koude front' over krijgen. Ben erg benieuwd. De mensen worden al gewaarschuwd..'in de ochtenden wordt het maar 24 graden! Hou daar rekening mee!'

Waarschijnlijk heeft het allemaal te maken met de Super Typhoon die nu naast de Filipijnen raast en richting Japan gaat. Laten we het hopen. Maar niets is zo onvoorspelbaar als een typhoon...dat hebben we al eens meegemaakt.

Wat is een Super Typhoon?
What's the difference between a "super typhoon" and a regular typhoon? A super typhoon is the equivalent of a Category 4 or 5 hurricane, meaning it has maximum sustained winds of 150mph or more. It's basically a really intense typhoon, with the ability to produce high storm surges and torrential downpours, in addition to powerful winds.

Mick

Nou deze video kon ik niet laten gaan. Ster van de film: Mick. Het zoontje van Rob en Christy. En mijn achterneefje! Vandaag is hij 3 jaar geworden en als je de video bekijkt duidelijk in de wieg gelegd voor een toekomst in de muziek. Ik zeg 'wegwezen Nick en Simon! Here's Mick!'

We worden opa en oma!

Tijdens de enorme typhoon die T10 veroorzaakte kregen Chiel en ik 's nachts een gemist telefoontje. Van Remy. De volgende morgen belde hij weer. Ik dacht dat hij belde om te vragen hoe het hier in HK was want ik had begrepen dat we zelfs het nieuws in NL hadden gehaald met de typhoon. Dus toen hij belde, begon ik als een gek te ratelen dat alles ok was, dat er wel schade was, dat we zelfs water binnen hadden gehad op 4 hoog, enz.

Remy hoorde het allemaal aan en toen ik was uitgerateld zei hij: "Gelukkig maar mam, maar daar belde ik niet voor. We zijn zwanger!" Ik geloof dat ik even stil viel, alsof ik de woorden opnieuw moest registreren en daarna natuurlijk groot gejuich!! Zwanger?! Echt?! Wat gaaf!!!!

Ik wist echt niet hoe ik het had. Wat een nieuws zeg! Ik vuurde allerlei vragen op Remy af. Hoe gaat het met Rachida? Wanneer komt de kleine? Is alles goed? Is ze moe? Hoe gaat het met jou? Heb je Linn en Ben al gebeld? Nadat hij alle vragen stuk voor stuk had beantwoord en we samen niet konden geloven dat het echt zo was, ging Remy zelf Chiel bellen.

Nadat we hadden opgehangen plofte ik op de bank. Jee, ik word oma. En Chiel wordt opa. En kleine Remy (nou ja klein, 2.05 meter lang en 30 jaar) en Rachida worden ouders...Waar is de tijd gebleven? En toen Chiel naar huis belde, kon hij er niet overuit. 'Ik word opa' bleef hij maar zeggen.

En toen we een paar weken geleden in NL waren, konden we eindelijk persoonlijk Remy en Rachida feliciteren. Ze zijn toen lekker een heel weekend gebleven in Druten. En Rachida was echt heel moe. Ze viel overal in slaap en heeft heerlijk op onze bank gehangen. Geen haast. Ze heeft zich lekker laten vertroetelen door a.s. papa en a.s. oma.

Vorige week is de eerste echo gemaakt en alles is helemaal goed met het kindje. En straks in maart kunnen we de baby verwachten!

De pizzabakker

Toen wij zaterdagavond met Jesse gingen eten bij de Koreaan zei hij ineens 'Ben je morgen thuis? We hebben een verrassing voor je!' Huh?! Voor mij? Ik ben niet jarig, er zijn geen feestdagen in de nabije toekomst, dus waarom een verrassing voor mij?

'Omdat we graag bij jullie thuis komen en omdat het balkon zo leuk is en omdat we altijd kunnen blijven eten en gewoon omdat we het leuk vinden om te doen en omdat het ook eigen belang is!' Ik werd er gewoon emo van kan ik je vertellen maar tegelijkertijd werd het ook interessant. Wat kan het dan zijn?

In ieder geval werd boven de hotplate bij de Koreaan besproken dat hij en Mable zondagmiddag zouden langs komen om het cadeau te brengen en dat we dan gelijk pizza's gingen bakken op de bbq! Ik had zo'n pizza steen en zo'n houten pizzaschep gezien bij de Citysuper en mijn plan was om die eerst te halen, plus alle ingrediënten om lekker pizza's te maken.

Het plan werd getrokken. Jesse bood aan om de steen te halen en hij moest nog wat dingen halen die bij het cadeau hoorden. Dus zo gezegd, zo gedaan.

Ik ging zondagmorgen boodschappen doen voor de pizza's, Chiel ging eerst nog naar kantoor om te werken, jazeker op zondagmorgen en daarna stapte ik de keuken in. Ik maakte een griekse salade en meloen met ham. Daarna alle lekkere dingetjes snijden die op een pizza zouden kunnen en om half vier ging de deurbel. Met 2 enorme boodschappentassen stonden Mable en Jesse voor de deur. Je zou Mable haast over het hoofd zien vanwege die enorme tas!

Het leek wel Sinterklaas! Het enorme pak pakte ik uit en wat denk je nou dat er in zat? Tadadada...een ijsmachine! En niet zo'n klein dingetje, nee, eentje met een heuse hendel om je ijs in een hoorntje te kunnen vullen plus 3 containertjes om chocolaatjes, hagelslag en zo in te kunnen doen! Wat een geweldig cadeau!!

Bij Jesse uit de tas kwamen verschillende soorten suiker, melk, slagroom, plus een pizzasteen, pizzaschep en een heuse deegroller! Wat een giller zeg! We begonnen alles in elkaar te zetten en de instructies te lezen en toen was er toch een lichte teleurstelling. Je moet de ijscontainer eerst 12 uur in de vriezer zetten voordat je ijs kan maken! Enorm balen natuurlijk maar we de container eerst maar gelijk in de vriezer gezet en na het eten zouden we eens kijken of we misschien toch niet een heel klein beetje ijs zouden kunnen produceren.

Maar eerst het pizzadeeg. Mable en ik stonden als profs te kneden en Chiel had het vuur al een tijdje aanstaan zodat de steen kon voorverwarmen. En toen kwam het mooiste...

Jesse is volgens mij in een vorig leven een pizzabakker geweest! Hij rolde het deeg uit en belegde met militaire precisie de pizza met lekkere dingetjes. Nou was het voor ons allemaal de eerste keer dat we een pizza wilden bakken op de bbq, dus aldoende leert men.

Na de eerste pizza bleek, dat we minder tomatensaus moesten gebruiken. Bij de tweede pizza bleek dat hij korter op de steen moest bakken en de derde pizza was de beste van allemaal! Want toen bleek weer dat de steen na een uur eigenlijk pas op de juiste hitte is. Dus de volgende keer moet dat vuur eerder aan en moet de steen langer voorverwarmen. En je hebt echt een deksel op de bbq nodig anders smelt de kaas niet!

En toen werd het tijd om het ijs te maken. Het zal niemand verbazen dat dat dus niet lukte. Ik denk dat de bak net 2 uur in de vriezer stond dus ons vanille ijs werd vanille soep. Helaas pindakaas. Maar gelukkig staat de bak nu standaard in de vriezer dus mochten we aan het ijs, de frozen yoghurt of het sorbetijs willen, dan is het geen enkel probleem meer.

Van de week ga ik het op mijn gemakkie eens uitproberen om aardbeiden ijs te maken. En ik wil een ander recept voor het pizzadeeg uit proberen. Ik vond deze iets te droog.

Maar wat een super middag! We hebben heerlijk gegeten en het was een interactief etentje! Lekker eten, gezellige mensen en prachtig najaarsweer...wat wil een mens nog meer? Nou...uh...ijs!

Reisje plannen 3, een verjaardagsbrunch en nieuwe grootse plannen!

Nou de kogel is door de kerk. We hebben een vlucht plus de hotels! Weliswaar is er wel wat veranderd qua hotels maar in ieder geval kunnen we erheen! Jippie!

Het Onsen hotel wordt een Ryoken hotel. Dat wil zeggen alles is nog steeds traditioneel Japans maar geen hot spring. Vind ik helemaal niet erg. Ik ben niet zo van sauna's en zo, maar als er zo'n ding is dan wil ik er in. En nu hoef ik geen keuze te maken want het is er stomweg niet. Mooi.

Ook is het geen Kyoto Tower Hotel geworden maar een andere in de buurt. Het Kyoto Tower hotel zat helemaal vol. Ook niet erg. Ik ken de eerste EN de tweede niet dus wat mij betreft prima.

Gistermiddag hebben we een brunch gehad bij Herritage 1881 met Mark en zijn vrienden. Mark was vorige week namelijk jarig. Het was weer heerlijk en super gezellig. Jammer dat Wytske nog niet in HK was anders was het helemaal een topdag geweest!

En 's avonds zijn we met Jesse gaan eten. Bij hem om de hoek in een Koreaans BBQ restaurant. Heerlijk! En je hoeft zelf niets te doen. De serveerster gooide steeds eten op de bakplaat, liet ons zien wat de bedoeling was en dat is ook wel lekker. En daarna gingen we voor een kopje koffie bij een tentje waar we een tijd geleden naar het voetballen hebben gekeken. Het zit net om de hoek bij Knutsfort Terrace.

We waren gezellig aan het praten en natuurlijk kwam de marathon van Osaka ter sprake. En hoe het eigenlijk ging met mijn trainingsschema. Of het hardlopen een beetje lukte. En waar ik heen zou willen om een wedstrijdje te lopen. Alle exotische plekken kwamen ter sprake en toen ineens was daar Vancouver! Dat zou leuk zijn! Kunnen we gelijk bij Jaap en Mickey op bezoek en ik wil die orka's ook wel zien in levende lijve. EN, de temperatuur is normaal, net als in NL. Dus niet bloedverziekend heet. En dat scheelt enorm!

Hoe het nou precies gebeurde weet ik eigenlijk niet meer, maar ik moet mijn trainingsschema blijven volgen en als over 3 weken de 5km klaar is, nog eens 8 weken voor de 10km en daarna nog eens 8 weken voor de 21.1 km! Want o ja, ik ga een halve marathon lopen!!! En wel in Vancouver! Op 5 mei volgend jaar!

STOER!! Jesse en Chiel lopen met mij mee dus het gaat helemaal goed komen! Op dit moment hang ik nog een beetje tussen 'opgewonden' en 'zenuwachtig'. Maar ik heb er helemaal zin in!!  Hopelijk kunnen we nog wat mensen (lees: Irma, Jos, Mable en Pim! en misschien zelfs wel de fam.Plasman) overhalen om mee te doen want dat zo echt heel gaaf zijn.

Maar eerst straks pizza's bakken op de bbq met Jesse en Mable!

Reisje plannen 2

Wat zo eenvoudig zo moeten zijn, een reisje plannen naar Japan, is nog helemaal niet makkelijk om voor elkaar te krijgen. Ik weet zeker dat mijn Hong Kong mede-expat-burgers dat met mij eens zijn.

Om een voorbeeld te geven; zodra de vakantiedagen en nationale feestdagen van het aankomende jaar bekend zijn wordt als een wilde door menigeen bekeken of er ook lange weekenden tussen vallen. Dat heeft iedereen namelijk het liefst want met maar 8 tot 10 vakantiedagen per jaar (ja nederland heeft het best goed!) ga je natuurlijk wel zo verstandig mogelijk om met die schaarse dagen.

Vakantie's van 2 tot 3 weken achtereen kent men hier niet. Helemaal niet. Liever 6 keer een lang weekend weg. En dan ga je wel ergens heen. Want HK is klein. Vandaar dat je overal ter wereld Chinezen tegenkomt, de bus uit rennen, foto's maken, de bus weer ingaan om vervolgens weer uren in de bus te zitten voor het volgende 'fotopunt'.

Niemand ligt hier wakker van de gedachte om een trip van 4 dagen te maken en daarvoor 10 uur te moeten vliegen. Het is niet ideaal maar anders kom je nergens. En je caravan achter de auto hangen om lekker op een camping te staan net over de grens, bestaat niet. a) Je hebt de auto niet, b) ze weten niet wat een caravan is, en c) op de camping staan in Shenzhen...ik weet niet.

Mijn Chinese vrienden pakken zodra de vakantiedagen bekend zijn, de kalender erbij, puzzelen totdat ze een ons wegen en plannen/boeken gelijk de lange weekenden voor het hele jaar! Zo ben je verzekerd van je vakantie's en vis je nooit achter het net qua vluchten en hotels. En dan houden ze nog 2 vrije dagen over voor onvoorziene omstandigheden!

Wij zitten zo niet in elkaar. Ik weet in januari echt niet waar ik in oktober heen zou willen. En al zou ik dat weten, dan heb je nog zoiets als werk. Zou dat wel kunnen? Komen er geen collega's en/of klanten? Is die levering wel op tijd de deur uit? Kortom, wij wachten liever tot een maandje of zo voordat we ergens heen willen.

Neem nou Kyoto. Ik dacht dat we toch op tijd zouden zijn met het boeken. Het is tenslotte de laatste week van november! Leuk om in het maple leaf season Japan te kunnen zien, minder leuk dat daardoor dus alle hotels vol zitten! Plus dat het een nationale feestweekend is in Japan, plus dat ze zo'n 20.000 man extra verwachten voor de marathon!

De afgelopen 2 dagen heb ik nonstop aan de telefoon gezeten met onze reisagente. Ja, ze heeft een hotel, nee deze zit vol. Ja, we kunnen naar een Onsen, nee, het wordt een Ryoken. Ja, we hebben een double bed, nee, het wordt een 1 persoonsbed! Gek word ik er van! En nou mogen die Japannertjes wel klein zijn, maar wij niet. Ja ze hebben een kamer voor ons en een kamer voor Silla, nee, toch volgeboekt, of we bezwaar hebben dat Silla bij ons op de kamer komt te liggen...Wat?! Ja, daar hebben we bezwaar tegen, nee, dat gaat dus niet gebeuren!

Kortom, we hebben nog een lange weg te gaan...

Veiligheids code

Een tijdje geleden had ik op mijn blog een code weg gehaald zodat het stukken makkelijker was geworden om een comment te schrijven. Helaas moet ik die code er weer opzetten omdat ik gek gebombardeerd wordt met spam berichten.

Geef niet op! Blijf commentaren plaatsen want dat vind ik zoooo gezellig! En als het niet gelijk lukt, blijven proberen! Je kan altijd als 'anonymous' een commentaar plaatsen!

Reisje plannen

Als alles goed gaat, gaan Chiel en ik 23 november voor 1 week naar Japan! Eindelijk gaan we het doen. Weliswaar omdat Chiel daar de marathon van Osaka gaat lopen en daardoor komen we eindelijk in Japan terecht wat echt al jaren op mijn verlanglijstje staat.

Sinds ik de film 'Lost in Translation' heb gezien en wat zich afspeelt in Tokio, wilde ik perse naar Japan. Niet zo nodig naar Tokio maar wel naar Kyoto omdat de hoofdrolspeelster met de bullet-train naar Kyoto ging en daar rondliep in een prachtig traditioneel park. En ik moet zeggen dat de muziek van Air met 'Alone in Kyoto" dat gevoel wel versterkte.



Maar Chiel heeft last van blessures. Sinds we in Phuket zijn geweest komt de ene na de andere blessure opzetten. Eerst had hij heel veel last van zijn rug waardoor hij zo'n 6 weken amper heeft getraind. Toen ging het met de rug wat beter en kreeg hij de afgelopen week in Druten weer last van zijn been. Eigenlijk zijn kuit. Heel vervelend maar hopelijk gaat het gauw beter. Hoe het ook gaat, we gaan in ieder geval naar Japan want je moet toch een ticket boeken en je kan nou eenmaal niet wachten tot een dag van te voren.

Silla en Steve gaan ook. Silla gaat de 8 km lopen en Steve komt aanmoedigen. Gezellig. Steve blijft  voor 3 dagen en Silla gaat na Osaka haar vriendin bezoeken in Kyoto.

Maar hoe gaat het er allemaal uitzien?

Ik was blij verrast toen onze reisagente vertelde dat we midden in het 'Maple leaf' seizoen in Japan zijn dan. Lijkt me prachtig om de prachtige gekleurde balderen aan de bomen te zien. Ze vertelde dat de meeste mensen naar Japan willen reizen tijdens de kersenbloesem periode in het voorjaar of tijdens het maple leaf season in het najaar.

Kersen bloesem periode

Maple leaf season

Vrijdags vertrekken we van Hong Kong naar Osaka. Daar checken we in in het Cross Hotel. Dit op aanraden van Silla die al vaker is geweest. Zij verblijven in het hotel er tegenover dus we kunnen elkaar opzoeken in het hotel. Zaterdag moeten we de startnummers halen en kunnen we verder Osaka verkennen. Zondag is de marathon en dan blijven we nog 1 nachtje in Osaka om lekker bij te komen van de inspanningen.

Maandags gaan we per bullet train van Osaka naar Kyoto. Daar checken we in in een Onsen hotel in Kyoto. Een 'Onsen' betekent 'hot spring' dus dit Japanse stijl hotel heeft een hot spring. In ons geval hebben we een prive-Onsen, wel zo fijn. Ik las in de Wikipedea dat in publieke Onsen, mensen met tatoeages geweigerd worden. Hoe klein de tatoeage ook is, omdat het van oudsher geassocieerd wordt met criminaliteit. En ik heb dus een kleine tatoe EN ik hoef geen blote Japannertjes in mijn badje.

Gion district

Meestal liggen de grote Onsen of Ryokan in het buitengebied maar die van ons ligt midden in de stad en is klein van opzet. Waar wij heen gaan ligt in de wijk Gion het Geisha's district! Je begrijpt, ik ben reuze benieuwd naar wat gaat komen!

We blijven maar 1 nacht in zo'n Onsen omdat ik niet weet hoe dat gaat bevallen. Alles is traditioneel Japans dus je zit op de grond, eet op de grond, slaapt op de grond. Voor alle zekerheid heb ik een normaal hotel geboekt voor de laatste 2 nachten. Misschien beter voor de krampaanvallen die gegarandeerd gaan komen na een marathon lopen.

We gaan lekker Kyoto bekijken en ons onderdompelen in dat heerlijke eten! We zijn reuze benieuwd. En dan vliegen we donderdag weer terug naar HK. Het is echt waar...je vakantie begint al bij het plannen!

Email is geblokkeerd

Dat was weer een nacht om in de boeken bij te schrijven. Totaal aantal uren geslapen: 1

En ik niet alleen hoor. Chiel was meer wakker dan dat ik was. We losten elkaar af op de bank. Dan ging hij naar bed en was ik wakker, lees: hoesten, hoofdpijn, naar de wc gaan, paracetamol zoeken, en andersom. Zo rond 3 uur vannacht hebben we maar besloten op de bank in slaap te vallen als de slaap miocht komen want ik werd gek van het heen en weer geloop. Natuurlijk vielen we pas in slaap tegen vijven. En dat vond Chiel weer fijn want zijn wekker stond op half zeven. Nou ja, niets aan te doen. Komt wel weer goed.

En dan heb ik nog een probleempje met mijn hotmailadres. Schijnbaar is mijn email na 15 jaar geblokkeerd omdat ze ineens bij Microsoft denken dat ik iemand anders ben. Heel fijn. Ondertussen 6 verschillende mailtjes verstuurd om de boel te herstellen en dus ook 6 verschillende mailtjes ontvangen van Microsoft waarin ze zeggen dat ik echt iemand anders ben. Schiet dus niet op. Dus bij deze, mocht iemand mij een mailtje willen sturen, gebruik dan niet mijn hotmail adres maar mijn gmail. De mailtjes die jullie sturen via dit blog komen nu wel weer bij mij aan omdat ik mijn email heb gewijzigd.

Nog even dit:
30 Drilboren nonstop van 9 uur 's ochtends tot 6 uur 's avonds is helemaal niet vervelend! Ben je mal! Buiten het lawaai wat echt oorverdovend is en wat maakt dat je jezelf niet meer kan horen denken krijg je daar ook zo'n vibrerend huis van. Alles vibreert. Het is echt genieten hier hoor!!

We zijn weer in HK

Ik zag dat het even geleden was dat ik een postje had geschreven. Dat kwam door een klussenbedrijf die onze dakgoten aan het vernieuwen waren en ons dakterras boven de keuken aan het vernieuwen waren. En daar kwam dan weer bij dat ik woensdag ziek werd en nu nog steeds niet beter ben. Maar ik begin bij het begin.

Dakgoten:
We hadden een verrotte dakgoot. Aan de voor en achter kant was het hout doorgerot en het zag er niet uit. Via werkspot.nl heeft Chiel een bedrijf gevonden die het heeft gemaakt. Je plaatst je klus op die site en dan krijg je reacties van bedrijven die dat zouden kunnen maken. Wij kregen dezelfde middag reacties van 3 bedrijven! En je krijgt gelijk referenties van klanten die deze bedrijven hebben ingehuurd. Ons bedrijf kwam uit Arnhem. En ze hebben prima werk verricht en ze waren nog gezellig ook! Terwijl ze bezig waren zag de opzichter dat ons dakterras er ook heel slecht uitzag en na met Chiel overlegd te hebben, hebben ze dat gelijk verholpen. Alle meuk eraf, oude tegels plus dakbedekking eraf en vandaag (Ben is thuis!) zouden ze het weer gaan opbouwen. Dakleer, isolatie en tegels er weer op.

Speciaal voor Mickey: Klussenbedrijf Expert Arnhem. www.klussenbedrijfexpert.nl en ze doen van alles! Nu nog wachten op de foto's die Ben zou maken van het dakterras. Maar wat een goed gevoel is dat nu alles weer tip top is! Aan de buitenkant dan wel te verstaan want binnen moet er ook nog wel wat gebeuren. Voordat we terug gaan naar NL in december gaan we weer zo'n klus plaatsen. Er moet ook nog geschilderd worden binnen in huis, de trappen, de wc, de badkamer...kortom nog genoeg te doen.

Griep:
Woensdagmiddag voelde ik een kriebeltje opkomen achter mijn ogen en het leek wel of ieder haartje recht op stond. Gelijk aan de paracetamol gegaan en aan de citrosan en die avond zijn we nog naar Andy en Marry gegaan. Andy was jarig geweest en net terug van vakantie in Italië. Het was heel gezellig. Hij had Arlene en Martine met haar gezin ook gevraagd om langs te komen en wij hadden Lody meegenomen. Lekker bijgepraat, oude foto's bekeken en op weg weer naar huis voelde ik het al. De griep zette lekker door.

's Nachts werd ik echt ziek en vanaf dat moment heb ik alleen nog maar op de bank gehangen. En als ik me weer wat beter voelde wat met vlagen zo was, dan begon ik weer een kast op te ruimen en gelijk de troep weg te gooien.

Remy:
Remy is donderdagavond gezellig op bezoek gekomen. Kon nog net want zondag zouden we weer vertrekken. Met Jeff en Linn, Ben en Selena en Remy hebben we nog een hapje gegeten bij d'n Optie. Helaas zonder Rachida want zij moest werken. Jammer. En ze moet een beetje kalm aan doen...ze is nogal moe de laatste tijd...;-)) Vrijdagavond is Remy weer naar huis gegaan maar we zien ze nog in oktober. Ze gaan dan een maandje rondtrekken in Thailand en dan gaan wij denk ik een weekendje naar Bangkok om ze op te zoeken!

En toen kregen wij nog bezoek van Mari en Yvon. Ze waren net terug uit Zweden en gelukkig konden we nog bijpraten voordat wij weer zouden vertrekken naar HK.

Vliegen:
En nadat ik zaterdag voor pampus op de bank had gehangen, gebroken nachten had gehad vanwege het hoesten, alle inkopen waren gedaan om weer mee terug te nemen naar Hong Kong en de koffers weer gepakt stonden, toen was het voor ons weer tijd om op zondag naar Schiphol te gaan.

Helaas geen upgrade deze keer maar ik moet zeggen dat ik best geslapen heb. Voorover met mijn meegebrachte kussen op het tafeltje, maar desalniettemin lekker geslapen. Ook het hoesten was minder. Gelukkig maar want mijn middenrif doet gewoon pijn van het hoesten. De vlucht duurde maar 10 uur deze keer. En voor het eerst van mijn leven heb ik last gehad van mijn oren die zoooo dicht zaten tijdens het landen. Bah.

En nu zijn we weer thuis. Chiel is alweer aan het werk. Ik heb nog getracht om een paar uurtjes te slapen maar dat ging niet zo lekker. Onder ons huis zijn ze aan het renoveren. Club Paris is niet meer en nu staat een legertje mannen met drilboren alles te slopen. Heel fijn. Je kan jezelf niet meer horen denken...Dus ik heb het balkon maar opgeruimd. Er zijn heel veel planten gesneuveld...

Morgen zal het allemaal beter gaan! Chiel vertrekt naar China en ik ga de was dan maar doen. En de boodschappen. En stofzuigen. We zijn er weer!