Rond een uurtje of 1 gaat de deurbel. Staat Jos op de stoep. "Nou, je had ook wel mogen zeggen dat je gisteren jarig was!", zegt hij tegen Chiel. "We kwamen elkaar nog tegen gisteren, toen zei je niets!Maar hier is een kleinigheidje voor je. 6 Gebakjes!"
Chiel en ik kijken elkaar aan en toen moesten we heel hard lachen!
"Nee man. Ik ben helemaal niet jarig!" "Maar het stond op het blog?" "Nee, nou ja het staat er wel, maar Berry maakte een grapje en die serveersters namen het serieus. Net als jij nu!"
We hebben lekker koffie gezet en met z'n 3-en een gebakje opgepeuzeld. Maar voor alle duidelijkheid... Chiel is op 1 maart jarig!
Wednesday, August 30, 2006
Je wist het niet maar Chiel was jarig vandaag!
Vanavond hebben we met Berry gegeten bij de Thai op Knutsfort Terrace. Leuk tentje op de 1e verdieping en heerlijk eten.
Chiel en Berry moesten nog wat dingen bespreken tijdens het eten en daar hoort natuurlijk een lekker chardoneetje bij. Ach en dan offer ik me wel op om erbij te zitten.
Tijdens het eten komt dan zo'n serveerstertje steeds de wijn bijschenken en voor je het weet is de eerste fles op dus nummer 2 moest ook open. Ze schenkt de wijn in en vergeet Chiel bij te vullen. Waarop Berry zegt: " Don't forget my friend. It is his birthday!"
Er wordt een beetje gelachen, het eten is schoon op, de fles wijn is leeg, dus zegt Chiel: "Zal ik de rekening vragen?" "Ja doe maar. Gaan we nog even koffie drinken op verdieping 3 bij Havana."
Zo gezegd, zo gedaan.
Komen ineens 3 serveersters de bocht om zeilen met een schaaltje Thaise puddinkjes met een bloem en 1 kaarsje erin gestoken op Chiel af! "Happy Birthday, sir! You make a wish!!" Waarop Chiel gelijk zegt:" I wish you are NOT gonna sing for me, okay? En dat was nou net niet de bedoeling want ze stonden met z'n 3-en al klaar om te zingen. We hebben vreselijk gelachen.
We moesten op de foto, toen werd de foto in een kartonnen lijstje gestopt en kwam de serveerster met 2 gouden pennen op Berry en mij af. "If you like, you can write something nice for the birthday boy!"
Dat hebben we dus maar gedaan want ze bleven net zolang wachten totdat er iets op papier stond! Toen we weg liepen naar de lift werd Chiel nog door alle medewerkers een hele fijne verjaardag gewenst en dus hebben we op ons onverwachte jarig jobje maar een borrel genomen!
Chiel en Berry moesten nog wat dingen bespreken tijdens het eten en daar hoort natuurlijk een lekker chardoneetje bij. Ach en dan offer ik me wel op om erbij te zitten.
Tijdens het eten komt dan zo'n serveerstertje steeds de wijn bijschenken en voor je het weet is de eerste fles op dus nummer 2 moest ook open. Ze schenkt de wijn in en vergeet Chiel bij te vullen. Waarop Berry zegt: " Don't forget my friend. It is his birthday!"
Er wordt een beetje gelachen, het eten is schoon op, de fles wijn is leeg, dus zegt Chiel: "Zal ik de rekening vragen?" "Ja doe maar. Gaan we nog even koffie drinken op verdieping 3 bij Havana."
Zo gezegd, zo gedaan.
Komen ineens 3 serveersters de bocht om zeilen met een schaaltje Thaise puddinkjes met een bloem en 1 kaarsje erin gestoken op Chiel af! "Happy Birthday, sir! You make a wish!!" Waarop Chiel gelijk zegt:" I wish you are NOT gonna sing for me, okay? En dat was nou net niet de bedoeling want ze stonden met z'n 3-en al klaar om te zingen. We hebben vreselijk gelachen.
We moesten op de foto, toen werd de foto in een kartonnen lijstje gestopt en kwam de serveerster met 2 gouden pennen op Berry en mij af. "If you like, you can write something nice for the birthday boy!"
Dat hebben we dus maar gedaan want ze bleven net zolang wachten totdat er iets op papier stond! Toen we weg liepen naar de lift werd Chiel nog door alle medewerkers een hele fijne verjaardag gewenst en dus hebben we op ons onverwachte jarig jobje maar een borrel genomen!
Monday, August 28, 2006
...dan maar poetsen!
Het is maandagmorgen en ik zit helemaal in m'n eentje thuis. Chiel is vanmorgen met Berry naar de office in China gegaan. En verder is er helemaal niemand om aan de koffie te gaan.
Heel jammer want ik heb van Martijn en Linn een nieuw koffiezetapparaat gekregen. Een grote. Waar je 15 kopjes mee kan zetten!!
Tijdens de vakantie, bleef Martijn koffie zetten. Zo'n dingetje waar je 6 kopjes max uit kan halen. "Word je nou niet helemaal gek Ans, dat je steeds bij moet zetten?", vroeg Martijn. "Ik zou gek worden!" Tja het is maar wat je gewend bent. Wij waren al blij dat je zo'n ding in China kon vinden.
Toen Lody en ik vrijdag thuis kwamen uit Bangkok, stond er een grote doos in de woonkamer. Van Martijn en Linn. En ik heb net een potje gezet. Heerlijk. Bedankt jongens!
En nu is het stil. Heel stil. Lody is vertrokken, de kids zijn weg. Bah. Effe wennen hoor...
Wat wel weer lekker is dat het huisje weer alleen van mij is. Geen koffers, geen luchtbedden, geen tassen en geen handdoeken na het zwemmen die overal in huis hangen te drogen. Dat is wel weer lekker, maar ik zou er niet mee zitten als ik daar mee zou moeten leven hoor!
Ik ben dus maar begonnen met poetsen. Ramen gelapt, de kussenhoezen van de bank gewassen, gestofzuigt, koelkast uit geruimd, badkamer gesopt. Ik moet alleen een plaatsje vinden voor alle toiletartikelen die heel gul door de kids en Lody zijn achter gelaten wegens ruimte gebrek in de koffer.
Lody kreeg by the way een prachtige oranje sticker op haar koffer bij het inchecken.
VERY HEAVY. Hihi. Er zat ietsjes meer in dan gepland. Om precies te zijn 28.6 kilo en dat terwijl je maar 23 kilo mee mag nemen. Maar British Airways deed niet moeilijk. Ze snapten zelf ook wel, als je geen handbagage mee mag nemen, de spullen ergens moeten blijven!
Straks ga ik nog even boodschappen doen, de foto-dvd voor Lody op de bus doen en dan een tukkie doen op de bank. Helemaal alleen...
Heel jammer want ik heb van Martijn en Linn een nieuw koffiezetapparaat gekregen. Een grote. Waar je 15 kopjes mee kan zetten!!
Tijdens de vakantie, bleef Martijn koffie zetten. Zo'n dingetje waar je 6 kopjes max uit kan halen. "Word je nou niet helemaal gek Ans, dat je steeds bij moet zetten?", vroeg Martijn. "Ik zou gek worden!" Tja het is maar wat je gewend bent. Wij waren al blij dat je zo'n ding in China kon vinden.
Toen Lody en ik vrijdag thuis kwamen uit Bangkok, stond er een grote doos in de woonkamer. Van Martijn en Linn. En ik heb net een potje gezet. Heerlijk. Bedankt jongens!
En nu is het stil. Heel stil. Lody is vertrokken, de kids zijn weg. Bah. Effe wennen hoor...
Wat wel weer lekker is dat het huisje weer alleen van mij is. Geen koffers, geen luchtbedden, geen tassen en geen handdoeken na het zwemmen die overal in huis hangen te drogen. Dat is wel weer lekker, maar ik zou er niet mee zitten als ik daar mee zou moeten leven hoor!
Ik ben dus maar begonnen met poetsen. Ramen gelapt, de kussenhoezen van de bank gewassen, gestofzuigt, koelkast uit geruimd, badkamer gesopt. Ik moet alleen een plaatsje vinden voor alle toiletartikelen die heel gul door de kids en Lody zijn achter gelaten wegens ruimte gebrek in de koffer.
Lody kreeg by the way een prachtige oranje sticker op haar koffer bij het inchecken.
VERY HEAVY. Hihi. Er zat ietsjes meer in dan gepland. Om precies te zijn 28.6 kilo en dat terwijl je maar 23 kilo mee mag nemen. Maar British Airways deed niet moeilijk. Ze snapten zelf ook wel, als je geen handbagage mee mag nemen, de spullen ergens moeten blijven!
Straks ga ik nog even boodschappen doen, de foto-dvd voor Lody op de bus doen en dan een tukkie doen op de bank. Helemaal alleen...
Sunday, August 27, 2006
Snik en nu is Lody ook al naar huis...
Na 3 dagen Bangkok, zijn Lody en ik gisteren thuis gekomen van een hele ontspannen break. We hebben helemaal niets gedaan! Lekker gehangen aan het zwembad, alle massages genomen die er te krijgen waren en heerlijk gegeten.
Gisteravond kwamen we weer terug en we zijn gelijk van het vliegveld naar Admiralty gegaan om alle vrienden te ontmoeten. Heel gezellig en daarna nog swingen in Wanchai omdat het Lody's laatste avond was in HK.
Na de donner kebab om 3 uur 's nachts, weer terug naar huis en lekker uitgeslapen. Wel tot 8 uur vanmorgen!
Vanavond hebben we als afsluiter gegeten bij Heaven on Earth en toen was het tijd om naar het vliegveld te gaan. Lody kon de traantjes niet meer tegen houden. Ze heeft zo'n leuke tijd gehad en zoveel mensen ontmoet en zoveel gezien dat ze zich helemaal thuis voelde hier in HK!
Ik heb Lody naar de airport gebracht, nog vlug een koffie gedronken en toen was het echt tijd om door de douane te gaan. Tranen natuurlijk en ik hield me wel groot maar toen ze eenmaal achter de deur verdween was het erg moeilijk om de boel droog te houden.
Lody, toen ik terug kwam op Knutsfort Terrace, wilde iedereen weten hoe het gegaan was. En ik moest vertellen van Pim en Jos en de rest natuurlijk, dat je ALTIJD welkom bent en dat ze je een "moordwijffie" vinden!
Ik ga je missen hoor! Het is hier eng stil...
Gisteravond kwamen we weer terug en we zijn gelijk van het vliegveld naar Admiralty gegaan om alle vrienden te ontmoeten. Heel gezellig en daarna nog swingen in Wanchai omdat het Lody's laatste avond was in HK.
Na de donner kebab om 3 uur 's nachts, weer terug naar huis en lekker uitgeslapen. Wel tot 8 uur vanmorgen!
Vanavond hebben we als afsluiter gegeten bij Heaven on Earth en toen was het tijd om naar het vliegveld te gaan. Lody kon de traantjes niet meer tegen houden. Ze heeft zo'n leuke tijd gehad en zoveel mensen ontmoet en zoveel gezien dat ze zich helemaal thuis voelde hier in HK!
Ik heb Lody naar de airport gebracht, nog vlug een koffie gedronken en toen was het echt tijd om door de douane te gaan. Tranen natuurlijk en ik hield me wel groot maar toen ze eenmaal achter de deur verdween was het erg moeilijk om de boel droog te houden.
Lody, toen ik terug kwam op Knutsfort Terrace, wilde iedereen weten hoe het gegaan was. En ik moest vertellen van Pim en Jos en de rest natuurlijk, dat je ALTIJD welkom bent en dat ze je een "moordwijffie" vinden!
Ik ga je missen hoor! Het is hier eng stil...
Saturday, August 26, 2006
De eerste training!
Het is echt gebeurt! De mannen zijn gaan trainen voor de halve marathon. Omdat ik met Lody lekker 3 daagjes in Bangkok verbleef, heeft onze Jos van de 6e verdieping, een verslag uitgebracht. Lees en huiver!!!!
Hong Kong, 23-08-2006. Door een van onze lopers,
Wat begon als een kleine grap tijdens een nachtelijke borrel in een van de vele cafe’s in Hong Kong, heeft op dit moment al vele emoties losgemaakt. Dagen van onzekerheid volgenden op de beslissing van 4 heren om mee te doen aan de ½ Hong Kong Marathon, er werd veel gespeculeerd of de heren daadwerkelijk zouden beginnen met hun intense voorbereidingen de komende maanden of dat er direct al sprake zou zijn van enige verslapping. Toen het uur U aanbrak voor de eerste training, werd er wat gerommel hoorbaar in het Pinnacle Apartment. Op de vijfde verdieping werd een uiterst sexy strak broekje met daarboven een oranje “Boularouz” shirt aangetrokken voor de nodige uitstraling, op de zesde verdieping werd naarstig gezocht naar een paar professionele sportschoenen, maar helaas waren de in Nederland aangevraagde samples nog niet aangekomen, en op verdieping 27 werd onder het omkleden nog snel even een sigaretje aangestoken om maar toch de longen te blijven trainen op de aanwezige smog in Hong Kong. Op hetzelfde moment arriveerde loper nummer 4 vanuit Discovery Bay per golf kar om zich ook bij het trio te voegen.
Helaas bleef de verwachte opkomst van een fiks aantal supporters en media uit, en werd het toch een beetje een eenzame uittocht, maar dat motiveerde de lopers uiteindelijk alleen maar meer om dat ultieme doel te halen waarvoor nu de training wordt begonnen.
Onder leiding van de gepassioneerde aanvoerder Jesse Plasman werd de route bepaald van Tsim Sha Tsui richting het oude Kai Tak vliegveld en weer terug, een ydillische of mystieke route langs de baai van Hong Kong. De stemming zat er al meteen goed in en de eerste grappen werden al gemaakt:
“Jesse, waar woont de man met de hamer langs deze route............?”
“Denk toch dat ik mijn agenda even aanpas en dat ik tijdens de volgende training in China zit..........!!.”
“Ik heb nog een vriend die werkt bij een EPO ontwikkelingscentra, iemand belangstelling....?”
De eerste zware hindernis van deze route was de fly-over bij Tsim Sha Tsui East en dit zorgde al voor de eerste zweet druppels bij de jongste en oudste deelnemer van het gezelschap, de onvermoeibare man van Discovery Bay deed ons allen (en misschien zichzelf nog wel het meest) verassen met een complete ontspannen draf en een ongenaakbaar tempo. Ook werd het al snel duidelijk dat aanvoerder Plasman een jaar lang verstoppertje heeft gespeeld en al de nodige mijlen gelopen had ter voorbereiding. Eenmaal aangekomen op het voorlopige uitpunt werd al de nodige vermoeidheid zichtbaar en vielen vooral de prestaties van de jongste deelnemer tegen, smoesjes over een tekort aan adem hielpen dan ook niet en extra training is zeker vereist dit weekend.
De terugweg werd half wandelend afgelegd, maar uiteindelijk overheerste toch een gevoel van tevredenheid en vooral een 100% opkomst deed alle lopers goed.
Wordt vervolgd.........Woensdag 30-08-2006........helaas zonder onze aanvoerder wegens afspraak met Madonna en Kane in Nederland.
Hong Kong, 23-08-2006. Door een van onze lopers,
Wat begon als een kleine grap tijdens een nachtelijke borrel in een van de vele cafe’s in Hong Kong, heeft op dit moment al vele emoties losgemaakt. Dagen van onzekerheid volgenden op de beslissing van 4 heren om mee te doen aan de ½ Hong Kong Marathon, er werd veel gespeculeerd of de heren daadwerkelijk zouden beginnen met hun intense voorbereidingen de komende maanden of dat er direct al sprake zou zijn van enige verslapping. Toen het uur U aanbrak voor de eerste training, werd er wat gerommel hoorbaar in het Pinnacle Apartment. Op de vijfde verdieping werd een uiterst sexy strak broekje met daarboven een oranje “Boularouz” shirt aangetrokken voor de nodige uitstraling, op de zesde verdieping werd naarstig gezocht naar een paar professionele sportschoenen, maar helaas waren de in Nederland aangevraagde samples nog niet aangekomen, en op verdieping 27 werd onder het omkleden nog snel even een sigaretje aangestoken om maar toch de longen te blijven trainen op de aanwezige smog in Hong Kong. Op hetzelfde moment arriveerde loper nummer 4 vanuit Discovery Bay per golf kar om zich ook bij het trio te voegen.
Helaas bleef de verwachte opkomst van een fiks aantal supporters en media uit, en werd het toch een beetje een eenzame uittocht, maar dat motiveerde de lopers uiteindelijk alleen maar meer om dat ultieme doel te halen waarvoor nu de training wordt begonnen.
Onder leiding van de gepassioneerde aanvoerder Jesse Plasman werd de route bepaald van Tsim Sha Tsui richting het oude Kai Tak vliegveld en weer terug, een ydillische of mystieke route langs de baai van Hong Kong. De stemming zat er al meteen goed in en de eerste grappen werden al gemaakt:
“Jesse, waar woont de man met de hamer langs deze route............?”
“Denk toch dat ik mijn agenda even aanpas en dat ik tijdens de volgende training in China zit..........!!.”
“Ik heb nog een vriend die werkt bij een EPO ontwikkelingscentra, iemand belangstelling....?”
De eerste zware hindernis van deze route was de fly-over bij Tsim Sha Tsui East en dit zorgde al voor de eerste zweet druppels bij de jongste en oudste deelnemer van het gezelschap, de onvermoeibare man van Discovery Bay deed ons allen (en misschien zichzelf nog wel het meest) verassen met een complete ontspannen draf en een ongenaakbaar tempo. Ook werd het al snel duidelijk dat aanvoerder Plasman een jaar lang verstoppertje heeft gespeeld en al de nodige mijlen gelopen had ter voorbereiding. Eenmaal aangekomen op het voorlopige uitpunt werd al de nodige vermoeidheid zichtbaar en vielen vooral de prestaties van de jongste deelnemer tegen, smoesjes over een tekort aan adem hielpen dan ook niet en extra training is zeker vereist dit weekend.
De terugweg werd half wandelend afgelegd, maar uiteindelijk overheerste toch een gevoel van tevredenheid en vooral een 100% opkomst deed alle lopers goed.
Wordt vervolgd.........Woensdag 30-08-2006........helaas zonder onze aanvoerder wegens afspraak met Madonna en Kane in Nederland.
Tuesday, August 22, 2006
Sponsor!
Er is wat verwarring ontstaan over het feit of de mannen nu een marathon of een halve marathon gaan lopen. Wees gerust het wordt slechts een halve marathon!
Niet dat ik het hun nadoe, maar het scheelt wel 20 km. Ik zal net zoals Bram ergens langs de route gaan staan met een bekertje water en een natte spons. De marathon is trouwens pas op 4 maart volgend jaar, dus ze hebben nog even tijd om te trainen.
Wat wel erg leuk was, was het feit dat de ouders van Jos mij een mailtje stuurde. Ze vonden het erg dapper van de mannen maar maakten zich ook een beetje zorgen of ze wel goed voorbereid aan zo'n halve marathon beginnen.
Jesse die ooit een sportleraar was, gaat iedereen begeleiden. Vetmeting, dieet, nulmeting en meer van dat soort professionele kreten, heb ik die avond voorbij horen komen, dus dat komt helemaal goed.
Verder gaf de vader van Jos aan, dat hij voor t-shirts zorgt van zijn bedrijf (Pilkington). Hij stuurt ze op of geeft ze mee aan de vriend van Jos die de hele marathon gaat lopen. Wij, de mannen en ik, zijn heel blij met deze gift.
We zullen zorgen dat de naam van het bedrijf met trots over de streep gaat komen.
Niet dat ik het hun nadoe, maar het scheelt wel 20 km. Ik zal net zoals Bram ergens langs de route gaan staan met een bekertje water en een natte spons. De marathon is trouwens pas op 4 maart volgend jaar, dus ze hebben nog even tijd om te trainen.
Wat wel erg leuk was, was het feit dat de ouders van Jos mij een mailtje stuurde. Ze vonden het erg dapper van de mannen maar maakten zich ook een beetje zorgen of ze wel goed voorbereid aan zo'n halve marathon beginnen.
Jesse die ooit een sportleraar was, gaat iedereen begeleiden. Vetmeting, dieet, nulmeting en meer van dat soort professionele kreten, heb ik die avond voorbij horen komen, dus dat komt helemaal goed.
Verder gaf de vader van Jos aan, dat hij voor t-shirts zorgt van zijn bedrijf (Pilkington). Hij stuurt ze op of geeft ze mee aan de vriend van Jos die de hele marathon gaat lopen. Wij, de mannen en ik, zijn heel blij met deze gift.
We zullen zorgen dat de naam van het bedrijf met trots over de streep gaat komen.
Ben is ook weer weg...
Jasses, we zijn weer helemaal alleen.
We hebben Ben vanavond weg gebracht naar het vliegveld. Hij was zo trots dat hij op de heenweg naar HK maar 7 kilo bagage had. Maar dat gewicht bleek niet meer te kloppen. Toen hij de koffer op de weegschaal moest zetten bij British Airways Incheckbalie bleek dat er nu 26.2 kilo in de koffer zat!!
Vanmiddag zat Lody op de grond alle kleren van Ben keurig op te vouwen zodat alles in de koffer zou passen. En alles paste. Hij blij, ik blij, Lody blij.
Morgenochtend om 10.00 uur Nederlandse tijd komt hij weer aan op Schiphol.
En dan heb ik nog wat nieuwtjes...
Gistermiddag heb ik mijn eerste officiele betaalde rondleiding gegeven in HK! Grappig he?
Een klant van Jesse zou maandag komen maar zijn vrouw zou een dagje eerder in HK landen. Jesse is zo druk als een klein baasje, en hij wist echt niet meer hoe hij alles rond moest krijgen qua planning. Dus vroeg hij of ik misschien deze dame een middagje HK wilde laten zien.
Geen probleem. Lody en ik wilde toch nog wat gaan bekijken en of er dan nog iemand mee loopt met ons, dat maakt geen verschil.
We hebben Veerle opgehaald van het hotel, in de buurt alles laten zien en zij was helemaal in d'r nopjes. Wij ook, want ze bleek een heel gezellig mens te zijn!
's Avonds hebben we met z'n allen heerlijk gegeten in Hutong en daarna een drankje bij Aqua gedronken en toen was de dag alweer om.
Het was me zo goed bevallen dat ik me voortaan weer beschikbaar stel om klanten/vrouwen van klanten rond te leiden als het nodig mocht zijn.
En dan het volgende nieuwtje...
Woensdag vertrekken Lody en ik voor 3 dagen Bangkok!!! Jippie! Nog even lekker nagenieten van de vakantie met Lody en even helemaal niets. Doen waar we zin in hebben. Zwemmen, eten en shoppen. Wat wil een mens nog meer?
Ik beloof dat ik natuurlijk een uitgebreide fotoreportage op het blog zal zetten als we terug komen. Vrijdagavond. Helaas vertrekt Lody zaterdagavond ook alweer naar NL en dan zijn we echt helemaal alleen...
We hebben Ben vanavond weg gebracht naar het vliegveld. Hij was zo trots dat hij op de heenweg naar HK maar 7 kilo bagage had. Maar dat gewicht bleek niet meer te kloppen. Toen hij de koffer op de weegschaal moest zetten bij British Airways Incheckbalie bleek dat er nu 26.2 kilo in de koffer zat!!
Vanmiddag zat Lody op de grond alle kleren van Ben keurig op te vouwen zodat alles in de koffer zou passen. En alles paste. Hij blij, ik blij, Lody blij.
Morgenochtend om 10.00 uur Nederlandse tijd komt hij weer aan op Schiphol.
En dan heb ik nog wat nieuwtjes...
Gistermiddag heb ik mijn eerste officiele betaalde rondleiding gegeven in HK! Grappig he?
Een klant van Jesse zou maandag komen maar zijn vrouw zou een dagje eerder in HK landen. Jesse is zo druk als een klein baasje, en hij wist echt niet meer hoe hij alles rond moest krijgen qua planning. Dus vroeg hij of ik misschien deze dame een middagje HK wilde laten zien.
Geen probleem. Lody en ik wilde toch nog wat gaan bekijken en of er dan nog iemand mee loopt met ons, dat maakt geen verschil.
We hebben Veerle opgehaald van het hotel, in de buurt alles laten zien en zij was helemaal in d'r nopjes. Wij ook, want ze bleek een heel gezellig mens te zijn!
's Avonds hebben we met z'n allen heerlijk gegeten in Hutong en daarna een drankje bij Aqua gedronken en toen was de dag alweer om.
Het was me zo goed bevallen dat ik me voortaan weer beschikbaar stel om klanten/vrouwen van klanten rond te leiden als het nodig mocht zijn.
En dan het volgende nieuwtje...
Woensdag vertrekken Lody en ik voor 3 dagen Bangkok!!! Jippie! Nog even lekker nagenieten van de vakantie met Lody en even helemaal niets. Doen waar we zin in hebben. Zwemmen, eten en shoppen. Wat wil een mens nog meer?
Ik beloof dat ik natuurlijk een uitgebreide fotoreportage op het blog zal zetten als we terug komen. Vrijdagavond. Helaas vertrekt Lody zaterdagavond ook alweer naar NL en dan zijn we echt helemaal alleen...
Sunday, August 20, 2006
Afspraken onder invloed!
OK, laat ik eerst maar eens beginnen met het eten in Sai Kung. Het was ZAAAALIG!!!!!!
Ik was nog nooit in Sai Kung geweest maar voor degenen die nog deze kant opkomen, deze trip wordt in het reisschema opgenomen! Hardstikke leuk en heerlijk eten. Het lijkt op een dorpje in Zuid Frankrijk. Jachtjes drijven gemoedelijk in de haven, terrasjes overal en iedereen is in een vakantiesfeer.
Jesse en ik hadden bij de visbakken een keus gemaakt voor het diner. 2 Soorten garnalen, een vis, jacobsschelpen, lange schelpen, 2 kreeften, fried rice en groenten. Het viel een pietsje meer uit dan we hadden gepland... Maar vooral de fried lobsters waren niet van deze wereld. Heerlijk!
Na de maaltijd zijn we richting TST gegaan. Iedereen was doodop maar toch nog even een afzakkertje op Knutsfort Terrace. En toen kwam van het een, het ander!
Ik denk dat de invloed van een glaasje wijn en/of een birella ineens doorsloeg bij de mannen, alhoewel Jesse alleen maar frisdrank drinkt.
De mannen hebben besloten om te gaan meedoen met de HONG KONG MARATHON!
Jos kwam met het verhaal dat er een vriend van hem 4 maart mee doet aan de marathon. Of wij dan thuis waren want hij had mensen nodig die om de zoveel kilometer met drinken staan voor zijn vriend.
Ik heb geen idee hoe ze er nou opkwamen maar vanaf woensdag gaan de mannen in training! Ik vind het zo bijzonder en zo'n enorm streven dat ik vanaf a.s. woensdag, elke woensdag een stukje zal schrijven hoe de mannen het doen en vooral hoe de conditie ervoor staat! Zeg maar een soort van "Langs de lijn!" of "Barendse en van Dorp".
Misschien is dit een goed moment om te vermelden dat de heren nog een sponsor zoeken. Ze willen op hoogte gaan trainen, rennen langs het strand..., simpele dingen die het leven van een sportman aantrekkelijk maken!
In ieder geval, dit verhaal krijgt nog een vervolg!
Ik was nog nooit in Sai Kung geweest maar voor degenen die nog deze kant opkomen, deze trip wordt in het reisschema opgenomen! Hardstikke leuk en heerlijk eten. Het lijkt op een dorpje in Zuid Frankrijk. Jachtjes drijven gemoedelijk in de haven, terrasjes overal en iedereen is in een vakantiesfeer.
Jesse en ik hadden bij de visbakken een keus gemaakt voor het diner. 2 Soorten garnalen, een vis, jacobsschelpen, lange schelpen, 2 kreeften, fried rice en groenten. Het viel een pietsje meer uit dan we hadden gepland... Maar vooral de fried lobsters waren niet van deze wereld. Heerlijk!
Na de maaltijd zijn we richting TST gegaan. Iedereen was doodop maar toch nog even een afzakkertje op Knutsfort Terrace. En toen kwam van het een, het ander!
Ik denk dat de invloed van een glaasje wijn en/of een birella ineens doorsloeg bij de mannen, alhoewel Jesse alleen maar frisdrank drinkt.
De mannen hebben besloten om te gaan meedoen met de HONG KONG MARATHON!
Jos kwam met het verhaal dat er een vriend van hem 4 maart mee doet aan de marathon. Of wij dan thuis waren want hij had mensen nodig die om de zoveel kilometer met drinken staan voor zijn vriend.
Ik heb geen idee hoe ze er nou opkwamen maar vanaf woensdag gaan de mannen in training! Ik vind het zo bijzonder en zo'n enorm streven dat ik vanaf a.s. woensdag, elke woensdag een stukje zal schrijven hoe de mannen het doen en vooral hoe de conditie ervoor staat! Zeg maar een soort van "Langs de lijn!" of "Barendse en van Dorp".
Misschien is dit een goed moment om te vermelden dat de heren nog een sponsor zoeken. Ze willen op hoogte gaan trainen, rennen langs het strand..., simpele dingen die het leven van een sportman aantrekkelijk maken!
In ieder geval, dit verhaal krijgt nog een vervolg!
Saturday, August 19, 2006
Lody is jarig!
Gisteren zijn Martijn en Linn weer veilig geland in Amsterdam! Alles is goed gegaan en vandaag gaan ze aan de gehaktballen en preischotel!
Pff... er viel een pak van mijn schouders toen het sms-je kwam dat ze waren aangekomen. We missen ze nu al, maar ze zullen wel blij zijn dat ze na 4 weken eindelijk weer eens in een normaal bed kunnen wakker worden en niet op een luchtbed.
En Lody is vandaag jarig! Nou we zijn haar verjaardag goed begonnen!
Gisteravond hebben we met een leverancier gegeten in het Thaise gedeelte van Hong Kong, Kowloon City. Het was super heerlijk. Het kwam goed uit dat Nuan (een thaise) erbij was want ze had een ongelovelijk lekker menu uit gekozen en besteld. Nuan is de vriendin van Paul en ze woont bij Paul in Shenzhen. Terwijl we reden door Kowloon City keek ze haar ogen uit. "Oh look, Thai Shop, Thai restaurant, more thai shops... I can read the signs Ans, it's all Thai!"
Ik ben bang dat Paul van nu af aan wat vaker te vinden is in Kowloon City, hihi. (ik kan me mijn "super"tijd in Shenzhen nog herinneren...)
Vannacht om 12 uur precies, begon het ineens te flitsen en een enorme donderslag luidde haar nieuwe levensjaar in!
We zaten op het terrasje van China Town in Wanchai met Paul en Nuan, Bram en Kamilla en ons gloednieuwe setje Peppi en Kokki oftewel Jesse en Jos.
Het was super gezellig. Volgens Kamilla was het een goed teken dat het keihard regende, "It will wash old memories away", nou da's dan heel mooi!
En om zeker te zijn dat die "old memories" in ieder geval vannacht toch niet naar boven dreven, hebben we een super cocktail besteld voor Lody. En, heel belangrijk, we hebben zelfs "Happy Birthday" op het terras voor haar gezongen.
Je begrijpt, van Lody hebben we geen last meer gehad!
We zijn daarna naar Dusk till Dawn geweest, volop meegezingen met alle liedjes, lekker een glaasje wijn gedronken en vanmorgen om 3 uur de boel afgesloten met een onvervalst "Frietje Oorlog"!
Vanavond gaan we lekker eten met de hele groep. In Sai Kung. Ik heb geen idee waar het is maar het is een heel eind weg. Helemaal goed dus. Ben gaat ons dan ook vergezellen want ik kreeg net een sms-je dat hij vanmiddag thuis komt... Yeah, Ben lives his life in Hong Kong style!
Pff... er viel een pak van mijn schouders toen het sms-je kwam dat ze waren aangekomen. We missen ze nu al, maar ze zullen wel blij zijn dat ze na 4 weken eindelijk weer eens in een normaal bed kunnen wakker worden en niet op een luchtbed.
En Lody is vandaag jarig! Nou we zijn haar verjaardag goed begonnen!
Gisteravond hebben we met een leverancier gegeten in het Thaise gedeelte van Hong Kong, Kowloon City. Het was super heerlijk. Het kwam goed uit dat Nuan (een thaise) erbij was want ze had een ongelovelijk lekker menu uit gekozen en besteld. Nuan is de vriendin van Paul en ze woont bij Paul in Shenzhen. Terwijl we reden door Kowloon City keek ze haar ogen uit. "Oh look, Thai Shop, Thai restaurant, more thai shops... I can read the signs Ans, it's all Thai!"
Ik ben bang dat Paul van nu af aan wat vaker te vinden is in Kowloon City, hihi. (ik kan me mijn "super"tijd in Shenzhen nog herinneren...)
Vannacht om 12 uur precies, begon het ineens te flitsen en een enorme donderslag luidde haar nieuwe levensjaar in!
We zaten op het terrasje van China Town in Wanchai met Paul en Nuan, Bram en Kamilla en ons gloednieuwe setje Peppi en Kokki oftewel Jesse en Jos.
Het was super gezellig. Volgens Kamilla was het een goed teken dat het keihard regende, "It will wash old memories away", nou da's dan heel mooi!
En om zeker te zijn dat die "old memories" in ieder geval vannacht toch niet naar boven dreven, hebben we een super cocktail besteld voor Lody. En, heel belangrijk, we hebben zelfs "Happy Birthday" op het terras voor haar gezongen.
Je begrijpt, van Lody hebben we geen last meer gehad!
We zijn daarna naar Dusk till Dawn geweest, volop meegezingen met alle liedjes, lekker een glaasje wijn gedronken en vanmorgen om 3 uur de boel afgesloten met een onvervalst "Frietje Oorlog"!
Vanavond gaan we lekker eten met de hele groep. In Sai Kung. Ik heb geen idee waar het is maar het is een heel eind weg. Helemaal goed dus. Ben gaat ons dan ook vergezellen want ik kreeg net een sms-je dat hij vanmiddag thuis komt... Yeah, Ben lives his life in Hong Kong style!
Thursday, August 17, 2006
Subscribe to:
Posts (Atom)
Linkwithin
