Afscheid nemen SUCKS!

Ik heb het er expres niet over gehad. Dat wilde ik niet. Ik dacht als het niet zwart op wit staat, dan is het ook niet zo. Misschien was het dan wel een boze droom......maar helaas.....het is echt waar.....

JOS GAAT WEG! Woensdagmorgen vertrekt Jos naar NL. BLEHHHHH.......

Ach, je weet dat er mensen komen en gaan, dat kantoren hier in Hong Kong worden opgeheven of worden over genomen, dat gedachten kunnen veranderen, dat er zoiets bestaat als heimwee, dat vrienden en familie thuis in Nederland belangrijk zijn, maar als er iemand vertrekt met wie je lief en leed deelt, dan is het ronduit niet leuk!

Eerst vertrok Irma. Ze ging samen met Jos op vakantie in NL en kwam niet meer terug. Iedereen begreep waarom maar mijn buurvrouwtje/vriendin was ineens foetsie! We hadden niet eens normaal afscheid kunnen nemen. Ik vond het vreselijk maar door Jos bleven we toch aardig op de hoogte van het wel en wee en Irma verscheen heel vaak op MSN.

Toen vertrok Pim. Voor ons toch wel een verrassing dat Pim na zoveel jaren in Azie te hebben gewoond, ineens z'n boeltje oppakte en op weg ging naar Breda. Tuurlijk had hij geen keus want het kantoor hier werd opgeheven maar leuk is anders. Pim is nog steeds als een gek aan het reizen voor het bedrijf en als we in NL zijn, zien we elkaar maar we missen de vrijdagavond birella's!

Nou vertrekt Jos. Van de een op de andere dag! Door een geschil met zijn baas is alles in een stroomversnelling gegaan. Zo is Jos hier, zo is Jos weg! Ook allemaal heel begrijpelijk, maar als je buurman/vriend/werkgever-voor-1-dag-per-jaar ineens vertrekt, dan springen de tranen toch wel even in je ogen. Jos hoort hier gewoon! Hij is een gedeelte van mijn inboedel! Letterlijk en figuurlijk!

Kijk als je in het buitenland woont en je hebt vrienden opgedaan waar het mee klikt, waar je soms tegen aan kan klagen of die er gewoon is voor jou net zo als jij er bent voor hem, dan valt afscheid nemen zwaar.

Je bent veel meer dan vrienden. Ze zijn een deel geworden van je "buitenland"familie. Je sleept elkaar door moeilijke tijden heen en je bent op belangrijke gebeurtenissen altijd aanwezig.

Ze snappen hoe het leven hier is. Dat het keihard werken is, dat werkdagen eerder bestaan uit 12 uur dan 8 uur, dat een biertje of colaatje-zonder-ijs op vrijdagavond meer betekent dan je dorst lessen, dat de problemen waar je tegen aan loopt qua werk, eigenlijk voor iedereen hetzelfde is en dat je daardoor weer nieuwe energie krijgt!

Ik hoop echt uit het diepste van mijn hart, dat Jos een geweldige tijd krijgt in NL. Maar ik hoop stiekum toch wel dat hij ons niet kan missen en weer snel deel uit kan maken van onze "HongKongFamilie"!

O ja even een mededeling van huishoudelijke aard... De volgende die vaag het plan heeft om te gaan verhuizen, ja ik bedoel jullie....Bram, Kamilla en Jesse, die krijgt eerst te maken met mij! Geen gezeik! Gewoon blijven zitten waar jullie zitten!!!!! Ik ben van plan lijf-straffen in te voeren voor de eerste de beste die begint met de zin: "hmmmm, ik moet jullie wat vertellen....."

Zoals ik al zei, AFSCHEID NEMEN SUCKS!