Een "zonnestraaltje"

Vandaag kwam Lody na het werk langs. Gezellig! Ze vond het leuk om met mij, Ben en Linn lekker een pizzaatje te gaan eten bij La Bardies, hier in Druten op het marktplein. Nou daar zijn wij niet vies van dus afgesproken dat ze na het werk gelijk naar Druten zou rijden en dat we dan gelijk door zouden gaan omdat Ben om half acht naar voetbaltraining moest.

Al keuvelend kwamen we aan bij de Pizzaria. De tent was half vol, maar de serveerster was nog even aan de telefoon. Wij wachtten en na een paar minuten keek ze zowaar op. "Graag een tafel voor vier personen", vroeg ik. "Zoek maar een tafel uit", antwoordde ze kortaf.

Hmmmm...ik begon me al wat geirriteerd te voelen. Maar goed we gingen zitten en de serveerster was nog steeds bezig. Dit keer met koffie zetten en ze was in gesprek met de kok. Ik denk dat we zo'n 10 minuten aan tafel zaten, toen we zagen dat de menu's achter Lody lagen. Omdat de serveerster geen enkele aanstalte maakte om ons een menu te geven, pakte Lody zelf de menu's en zaten we alvast uit te zoeken welke pizza we wilden eten.
Ineens kreeg ze door dat we zelf de menu's maar hadden gepakt en met een gezicht dat niet al te vriendelijk keek, gaf ze ons nog 2 menu kaarten. We mochten nog net wat te drinken bestellen voordat ze weer weg stoof naar andere klanten.

Na 5 minuten kwam ze weer terug. Kortaf vroeg ze wat we wilden eten en na een kwartiertje kregen we dan eindelijk onze pizza's. De pizza's waren erg groot en niemand kon de pizza's helemaal op. De kok kwam eens kijken. Hij was trouwens erg vriendelijk en vroeg of het niet lekker was of dat de pizza's misschien te groot waren. Na hem verzekerd te hebben dat ze erg lekker waren maar inderdaad veel te groot, nam hij de restjes weer mee.

We hadden wel zin in koffie maar die wilden we toch liever thuis drinken. Dus vragen om de rekening. Lody vroeg de serveerster om de rekening, maar of ze Lody nou niet wilde horen of dat ze haar echt niet hoorde weten we nu nog niet, maar het feit is dat ze gewoon niet reageerde! Dus Lody naar de kassa. Even later was de rekening betaald en liepen we de pizzaria uit. En we zeiden dus allemaal tegelijk "Wat een zonnestraaltje is dat zeg!"

Kijk, misschien ben ik verwend omdat ik in Hong Kong woon waar de service zeer hoog is. Maar dit zou echt ondenkbaar zijn in Hong Kong! En als het wel het geval zou zijn, dan kom je daar de volgende keer niet meer. De concurrentie is moordend in een stad met meer dan 8000 restaurants! Dus dat laten ze wel uit hun hoofd. En terrecht!!

Je betaald voor een maaltijd, t'is niet zo dat je gratis zit te eten, dan mag je toch wel wat verwachten, had ik zo gedacht. Ik begrijp als je een vol geboekt restaurant hebt en je moet in je eentje iedereen serveren, je sommige dingen vergeet en dat je niet constant staat te lachen. Maar in dit geval was misschien de helft van het restaurant bezet en toen wij weg gingen zaten er nog 3 mensen. Niet druk dus. Waarom is het dan zo moeilijk om vriendelijk te zijn, een glimlach op je gezicht te zetten en om tenminste een menukaart te geven bij binnenkomst??