Vanaf woensdag heb ik er weer een levensjaar op zitten. Voel gelijk een gevalletje van lichtelijke paniek opkomen...
Vreemd eigenlijk. Iedereen wil wel 120 jaar oud worden. Je wil zo veel mogelijk genieten van het leven en de mensen om je heen. Je wil zo veel dingen doen en zien dat zelfs 120 jaar eigenlijk nog te kort is, maar als je dan een jaar ouder wordt, dan wil je niet ouder worden! Dan wil je eigenlijk voor eeuwig 30 jaar zijn.
Zolang ik niet in de spiegel kijk, voel ik me geweldig! Ik voel me jong van geest en vol met energie. Uitgaan, hiken, uitdagingen aangaan, nieuwe plekken en mensen ontmoeten...ik draai mijn hand nergens voor om. Ik loop over van levenslust! Ik heb, om er maar eens een cliche tegen aan te gooien, mezelf gevonden. (Krijg er zelf de kriebels van, hahaha!)
Totdat ik in de spiegel een vrouw van middelbare leeftijd zag staan die erg veel van mij weg had...
Ik ontdekte vanmorgen weer nieuwe rimpeltjes bij de ogen. Hmmm...Als ik met mijn vingers het vel van mijn hals naar achteren trek, dan lijkt het op het nekkie van vroeger. Maar zodra je het vel weer loslaat, dan zie je hoe de zwaartekracht het vel weer genadeloos op de juiste plek doet vallen. Hmmm... De zwaartekracht heeft heel wat ongewenst werk verricht op dat lichaam van mij.
Maar aan de andere kant, ben ik zoveel wijzer en heb ik zoveel levenservaring opgedaan. (Alhoewel sommigen onder jullie dat durven te bestrijden!) Het heeft wel wat moeite gekost, en het is niet vanzelf gegaan, maar het is gelukt. Ik heb een geweldig gezin met drie prachtige kinderen en een lieve zorgzame man. Ik ben echt trots op ons gezinnetje! En dan al die lieve vrienden en familie waar je altijd kan aankloppen in goede en slechte tijden en die je nemen zoals je bent!
Ik mag dan wel geen 30 meer zijn, slachtoffer zijn van de genadeloze zwaartekracht, de bruine haarkleur uit een potje halen, ik geniet elke minuut van elke dag van het leven. En dat wil ik graag volhouden tot ik 120 jaar oud ben!
Het weekend is natuurlijk nog niet helemaal voorbij maar tot zover was het hardstikke gezellig!
Gisteren hebben Chiel en ik een flink stuk gewandeld door de stad. Wel kalm aan gedaan want de darmen zijn nog steeds van slag. We zijn naar Olympic gelopen en daarbij kwamen we door allemaal typisch chinese straatjes en marktjes. Geweldig! Je doet mij geen groter plezier dan rond lopen over een lokale "wet-market". Je ziet de meest bizarre dingen en je krijgt gelijk zin om verse vis te kopen om op de BBQ te gooien. Helaas zijn we niet in het bezit van een BBQ dus dat ging niet door, maar het blijft prachtig om te zien. 's Avonds zijn we met Jesse en zijn klant naar Aqua gegaan. Normaal gesproken heb je vanaf de 29ste verdieping een prachtig uitzicht en krijg je geen genoeg van de skyline maar deze keer was er helemaal niets! Geen lampje gezien! We zaten gewoon in een dikke vette wolk die niet wilde oplossen. Heel jammer. Maar het eten en het gezelschap maakte heel veel goed! Het uur dat het licht uit zou gaan in de haven hebben we helaas ook niet kunnen zien. Of ze nou "aan" of "uit" waren, ik zou het niet kunnen zeggen. Volgens de krant was het Earth Hour wel een enorm succes. En daar gaan we dan ook maar van uit.
Vervolgens zijn we in de taxi gestapt naar Wanchai. En het was enorm druk daar! Ik schrok er gewoon van! Alle kroegjes knapten uit hun voegen, de meest vreemde types kwamen we tegen, want de Rugby Sevens werden natuurlijk gespeeld dit weekend en de Fenwick was op bevel van de politie gesloten, dus alles en iedereen stond op straat! We zijn begonnen in Spicy Fingers, toen naar Dusk Till Dawn, daarna naar The Pawn op het dakterras en we zijn geeindigd bij Annie. Ik vergeet steeds de naam van die tent; iets van 1/5 Uovo geloof ik. Belachelijke naam die niet normaal uit te spreken is, maar wel erg gezellig! Vanmorgen hebben Chiel en Jesse eerst nog gerend en toen hebben we de klant weer opgehaald vanuit het hotel en zijn we naar Spasso gegaan. Kamilla en Bram kwamen ook! Wat een verrassing! Ik had ze al tijden niet gezien. We zijn om 1 uur gaan zitten op het terras en om 5 uur liepen we weer naar huis! Schandalig. Maar wel gezellig!
Nu zitten we even thuis, beetje tv te kijken en straks om 7 uur gaan we weer op stap. Dan staat onze klant te wachten...
Bah bah...voel me nog steeds wiebelig. Tussen de middag kwam Chiel thuis met een bakje noedelsoep. Ik heb de noedels keurig laten liggen en heb alleen de bouillon gedronken en toen we gisteravond met Jos gingen eten boven de airport express, heb ik 4 hele happen pasta gegeten! Het blijft binnen, d'as al heel wat! Ik heb ook helemaal geen zin in eten...
Verder is het hier grijs en koud. Vorige week 29 graden, deze week een lauzy 18 graden. Er schijnt een monsoon boven zuid-oost Azie te hangen die nat,grijs en koel weer brengt. Lekker hoor. Ik zag vanmorgen op CNN dat de regio Shanghai er vandaag van langs krijgt qua weer dan. Ze weten nu al dat het vliegverkeer er flink last van gaat krijgen en dat er heel wat storm en regen naar beneden gaat komen daar.
O ja, gisteren heeft Chiel weer met Ida gebeld. Nog steeds geen nieuws over het balkon. Hij heeft deze keer een charme-offensief in de strijd gegooid. In 1 gesprek wel 10 keer verteld aan Ida, hoe aardig ze is en hoe aardig wij wel niet zijn...'t heeft geen bal geholpen...hihi...we zullen zien...
Bah...al 2 dagen voel ik een gerommel in m'n maag. Voel me zwak, ziek en misselijk. Gisteravond hadden we een etentje met vrienden maar halverwege ben ik naar huis gegaan. Ik kon niet langer meer aan de tafel zitten. Chiel had het vorige week. Misschien wel een virusje die rond gaat...
Vanavond gaan we eten met Jos, Bram en Kamilla. Jos vertrekt naar NL vannacht voor 2 weken geloof ik. Om het lekker makkelijk te maken eten we bij Elements zodat Jos gelijk op de trein naar de airport kan na het eten.
Vandaag heb ik alleen maar op de bank gehangen. Hele stukken van de dag zijn aan mij voorbij gegaan. Ik viel steeds in slaap en had het superkoud. Net als gisteravond. Ik lag met een pyama, een badjas en pantoffels onder ons dekbed en nog steeds kreeg ik het niet warm. Klinkt eigenlijk best wel als ziek...
Op 28 maart is het zover. Om 20.30 uur, gaan als het goed de meeste lampen op onze aarde uit tot 21.30 uur. Heel wat landen doen mee. Tot dusver hebben 84 landen zich aangemeld! Niet slecht dus! Hier kan je op de website komen van Earthhour, om precies te lezen wie ermee doen en wat er van je verwacht wordt.
Ook Hong Kong doet mee. We waren even bang dat ze zelf de tijd hadden uitgezocht. Om half negen is n.l. de Lightshow net afgelopen, maar tot mijn grote opluchting is dit wereldwijd afgesproken. Van 20.30 tot 21.30 zitten we met kaarsjes thuis of met kaarsjes ergens op de boulevard om dit van dichtbij mee te maken.
Het is nu dinsdagmorgen. Ik heb alle ramen opgezet want het "klamme" is even weg en lekkere frisse lucht kan nu binnenkomen in mijn huisje.
Vanmorgen toen Chiel vertrok naar Shenzhen was het nog donker. Ik dacht omdat het gewoon te vroeg was voor zonlicht alhoewel ik later zag dat het al over achten was, maar binnen 3 minuten nadat Chiel naar buiten was gegaan, kwam het met bakken uit de lucht vallen, met hier en daar een knal en bliksem. Het was kort maar hevig. Volgens mij is dit de eerste echte bui die hier is gevallen dit jaar...
Ik kreeg later ook een telefoontje van Chiel. Hij had geprobeerd om droog over te komen om via the Gateway naar de China ferry te gaan, maar hij was totaal doorweekt! De ziel! De dame achter het loket herkende Chiel en vond het ook zielig voor hem. Ze heeft Chiel een handdoekje gegeven om het ergste nat van zijn kale bolletje af te vegen. Lief...
Het is nu mistig maar droog. De toren van Time Square heeft zijn top nog in de wolken staan. En de letters PHILIPS zijn dan wel en dan niet te lezen. Als je nergens heen hoeft dan heeft de mist wel wat. T'is net of de wereld stiller is en thuis voelt het dan net wat knusser...
Vandaag hebben we mogen beleven hoe het dan is, als je gaat dimsummen in een 2 Michelin sterren restaurant. Je moet alles 1 keer geprobeert hebben in je leven toch?
Omdat Cynthia werkt in het Langham Hotel en omdat ze familie over had uit NL, had zij een tafel geboekt in het T'ang Court Restaurant in het Langham Hotel. Je begrijpt wij waren erg benieuwd! We hadden ons er zelfs op gekleed. Op je slippers kom je zo'n restaurant gewoon niet in. Dusss... Het restaurant zag er mooi uit. Tegen het saaie aan zelfs. Dikke tapijten, zware gordijnen, wit tafellinnen en servies, en het was muisstil! En het personeel fluisterde... En dat was even nieuw voor ons! Een dim sum restaurant in Hong Kong bruist en is vooral rumoerig en het knapt uit z'n voegen op een zondagmiddag! Het gekletter van servies, het geroezemoes van bezoekers, dat is wat we kenden! En nu zaten we in een stille zen-achtige omgeving... De dimsum werd met zorg uitgezocht en besteld. We hebben lekker gegeten en de thee was zalig. De overbekende rieten stoommandjes zaten nu verstopt in zilveren schaaltjes. Ook dat was nieuw voor ons! Na de maaltijd hebben enkele van ons zelfs Kopi Luwak besteld. Dat is een zeldzame koffie uit Indonesie. Een wilde boskat eet groene bonen, vervolgens gaat dat door zijn darmstelsel, en als de groene bonen het daglicht weer zien, dan worden ze als koffiebonen behandeld. Bij je kopje koffie krijg je ook een "Certificate of Authenticity" met een nummer! Ja, het moet niet gekker worden! De prijs voor zo'n kopje koffie wil je niet weten! Al met al was het weer een bijzondere ervaring. We waren in goed gezelschap en we hebben heel wat afgelachen en bepraat. Maar het "2 sterren" principe viel tegen moet ik eerlijk zeggen. Ik had er meer van verwacht, b.v. dat de dimsum prachtig opgediend zouden worden in de vorm van konijntjes of vogeltjes met een boom van uitgesneden wortel en bloemen van watermeloen... Of dat de dimsum echt heel anders van smaak zou zijn, of dat we dimsum zouden krijgen die we nog nooit hadden gezien in zo'n Cantonese eetschuur, maar nee...
Aan mij is het niet besteedt denk ik. Ik zie de toegevoegde waarde niet vrees ik. Zet mij maar in zo'n super chinese dimsum tent, met een hoop mensen en een hoop kabaal.
Vandaag hebben Chiel en ik een heel stuk gelopen. Niet door de bergen maar gewoon door de stad. We zijn begonnen bij de Avenue of Stars richting Wampoa. Chiel wilde dat schip ook wel eens zien. Daar hebben we bij Starbucks een kopje koffie genomen en toen zijn we kris kras door de straatjes gaan lopen.
Zo kwamen we ineens te staan op Sung Kit Street in Hung Hom. Hier heb je allemaal kleine restaurantjes die terrasjes op straat hebben staan. Geen fancy stuf, maar van die te kleine krukjes met te kleine tafeltjes. Het schijnt echt iets te zijn wat je geprobeert moet hebben. Ik had er nog nooit van gehoord maar aan de vele touring-bussen te zien liepen er heel wat vooral chinese toeristen rond. Ook kwamen we nog bij Hoi Sham Park terecht wat bekend staat om zijn verschillende rotsen. Mensen komen hier naar toe om vooral de Fish-tail rots te aanbidden. Ze zeggen dat vooral jonge mensen die hier zijn gekomen om de rots te aanbidden een hele goede relatie hebben gekregen met hun partner.
En in het park zagen we ook nog een hoekje met een "fitness corner for the elderly". Geweldig! We hebben daar even staan kijken maar die oudjes doen het nog best! We stonden bijna in Kowloon City, zag ik later op de kaart. En dat is best een eind lopen! Ik schat zo'n 12 kilometer! Later zijn we naar Lydia en Rain gegaan om te eten. Lekker buiten op het dakterras. Rain had zich weer heerlijk uitgesloofd. Enorme garnalen stonden op het menu. Zalig! En Steve en Crystal waren er ook! Heerlijk gegeten, lange diepzinnige gesprekken gehad over van alles en nog wat, te veel sake gedronken en om 12 uur weer in de taxi gestapt naar huis. We waren moe!
Ben net terug van mijn dagelijkse rondje lopen. Niet rennen, gewoon lopen. Om 7 uur opgestaan, koffie, douche, i-pod op en naar buiten en na het uurtje lopen heb ik bij Starbucks ontbeten. Op de terug weg langs de bank gegaan om een overschrijving te doen en nu zit ik thuis. Beetje opruimen en zo. Chiel komt vanavond weer thuis!
Ik heb trouwens met verbazing gekeken hoe sommige Honky's rennen langs de boulevard. Volgens mij hebben ze allemaal een motorieke stoornis. Ik loop ze gewoon voorbij terwijl zij aan het joggen zijn en alles beweegt bij ze! De armen gaan hoog heen en weer, de knieen knikken en zwabberen alle kanten op...vreemd gezicht... Of ze lopen sterk naar voren, net of ze topzwaar zijn en dus niets anders kunnen doen dan hun ene voet voor de andere zetten. Maar respect! Ze doen het maar! Zelfs boven op een terrasje! Deze film heb ik geleend van you-tube trouwens.
En het is ook leuk om te zien hoe mensen druk bezig zijn met Tai Chi. Hele groepen staan met elkaar deze sport te beoefenen. Supergaaf! Gisteren is er niets van gekomen om te gaan lopen. Park'n Shop zou langs komen om de boodschappen te brengen tussen 9 en 13.00 uur. En natuurlijk kwamen ze pas om 12.45. Vervolgens zou er een electricien komen om naar onze lampen in de keuken te kijken. De laatste week heb ik wel 4 nieuwe lampen ingedraaid die allemaal knapten binnen een uur. Vond dat toch griezelig en dat doorgegeven aan het management beneden. Ze kwamen om 2 uur en toen bleek dat de halzen van de lampen te kort waren voor de schroefhals in het plafond. Dus als er nu een lamp kapot gaat dan moet ik eerst het halve plafond demonteren, dan de lamp erin draaien en dan het plafond weer in elkaar zetten...volgens mij kan dat makkelijker...
Het weer wordt met de dag beter maar ook vochtiger. Het ouderwetse "ik-plak-in-mijn-kleren" gevoel is weer helemaal terug. Het was gisteren 27 graden!
Gisteravond heb ik met Jos nog wat sushi gegeten en opnieuw samen een telefoon voor hem gekocht. Hij heeft z'n telefoon laten liggen in een taxi in China. Ik zat al in mijn joggingbroek op de bank toen hij aanbelde, hihi. Vlug omgekleed en toch nog even naar buiten geweest. Jos houdt in z'n eentje de economie draaiende in Hong Kong. Kan me niet meer heugen hoeveel telefoons hij heeft gehad.
En ik kreeg gisteravond nog een berichtje van Linn dat Martijn door is in de pilotenopleiding! Gaaf!
Het weer was prachtig gisteren. Lekker warm, maar niet te warm, een beetje zon en haast geen wind. Echt een prachtige lentedag! Daar kan ik nou helemaal vrolijk van worden!
Na een kopje koffie bij Starbucks op de boulevard, ben ik gaan lopen naar Whampoa wat ligt in Tsim Sha Tsui East. Ik heb dezelfde route gevolgd die Chiel rent. Langs het water, over de boulevard en dan immer grade aus. Ik was totaal verbaasd toen ik de hoek om kwam en daar een gigantisch schip zag liggen tussen de flats in. Wat grappig! Het schip is van binnen verbouwd en er zitten allemaal winkeltjes in en een enorme vestiging van Jusco. (warenhuis met supermarkt.) In onze tijd in Shenzhen heb ik Jusco aanbeden! Daar gingen we zaterdags heen, om herkenbaar voedsel te kopen en gelijk een kopje koffie bij een van de twee Starbucksen te drinken die Shenzhen toen rijk was. Maar wat leuk om Jusco in Hong Kong te zien! En wat een heerlijke supermarkt in dat toch! Je hebt er alles en de home-made maaltijden die prachtig uitgestald staan, zien er heerlijk uit. Ik heb op m'n gemakje alles goed bekeken. Later ben ik nog door het wijkje gelopen wat er zo gezellig uitzag. Allemaal kleine winkeltjes, restaurantjes en versierde straatjes. Echt heel leuk.
Chiel is vanmorgen vertrokken naar Shenzhen. Gistermiddag was zijn visum klaar en vandaar dat hij pas de tweede helft van de week naar Shenzhen is gegaan. Hij komt vrijdagavond weer thuis. Gezellig is anders maar nu kan hij 's avonds in het hotel flink trainen op de loopband. Hij moet en zal de 10 kilometer binnen 1 uur doen. Dat is zijn doel. En hij rookt nog steeds niet!
En verder gaat het hier z'n gangetje. Alles is back to normal, zullen we maar zeggen. Iedereen is druk en konstant de hort op.
Bram en Kamilla heb ik voor het laatst gezien op Chiel's verjaardag. Ze zijn helemaal druk... Michael en Cynthia zijn al echt aan het nestelen. Ze zijn elk weekend wel ergens te vinden in een babyzaak... Jesse hebben we ook al een tijdje niet gezien en gehoord. Hij spandeert zijn tijd en leven in het vliegtuig...Jos rent op en neer naar China...(en over de avenue of stars want hij moet en zal zijn tijd verbeteren; Irma heeft wat los gemaakt hoor!)
En ik? Ik wandel wat af tegenwoordig. Van de week naar de bloemenmarkt gelopen en terug en gisteren een rondje om Elements gemaakt. Vandaag ga ik lopen naar Wampoa, werken aan m'n conditie. Ik heb tijd zat...
En dat moest gevierd worden natuurlijk! En wel bij Delaney's, een Ierse pub, bij ons om de hoek. Het eten was te verwaarlozen, het drinken ging gematigd i.v.m. vroeg opstaan van deze en gene, de quiz hield ons lekker bezig, de muziek was leuk, kortom het was weer beregezellig!
Het weekend is weer voorbij. Het was een lekker weekend trouwens. Leuke dingen gedaan, lekker gegeten, nog naar Sai Kung geweest en op de bank gehangen.
Het weer zag er prachtig uit. Zolang je in de zon zat was het ouderwets behagelijk maar zodra de zon verdween, zakte het kwik naar 16 graden. En dat is best wel koud als je een tshirtje aanhebt! Maar gelukkig stijgt het kwik vandaag naar 23 graden, nice! Het begint nu echt lente te worden!
Vandaag en morgen werkt Chiel in Hong Kong. Zijn visum is verlopen en dat moet eerst geregeld worden. Ik denk dat hij woensdag naar Shenzhen gaat voor 3 dagen.
En net heb ik eerst gesport op de Wii, de boel opgeruimd en de was in de machine gedaan. Weinig nieuws dus. Straks ga ik eerst maar eens een bakje koffie drinken bij Starbucks...
O ja, en gisteren belde Remy. Er is zaterdagavond bij hem en Stijn ingebroken. Toen ze thuis kwamen na het uitgaan bleek dat er wat van die idioten bij hun in huis waren geweest. Ze hebben een raampje in de keuken ontzet en dat eruit gehaald en toen hebben ze alle laptops, ook die van Rachida, alle fototoestellen en mp3 spelers meegenomen. En alles was overhoop gehaald. De politie is gelijk gekomen en toen bleek dat er op het beeldscherm van de computer (die ze dus hebben laten staan) een paar goede vingerafdrukken op zaten. Op zondag is er een soort van CSI-Utrecht langs geweest.
Omdat vandaag de laatste dag was van Irma's vakantie is er nog gerend over de boulevard en daarna genoten van de brunch bij Spasso. Pastte nog net in het schema.
Chiel was helemaal happy omdat hij 6 km in 35 minuten had gelopen, Irma helemaal happy omdat de zon echt scheen, en ik helemaal happy omdat ik lekker aan de koffie heb gezeten!
We hebben net nog gegeten met elkaar en daarna kwam het afscheid. Ik haat afscheid nemen... Maar goed morgenochtend vertrekt haar KLM vliegtuig. En dan is het back to normal... En om niet helemaal in een dip terecht te komen gaan we morgen met Jos, Cynthia en Michael naar Sai Kung.
28 Jaar geleden zijn Chiel en ik samen in het huwelijksbootje gestapt. Op vrijdag 13 maart 1981. Niet te geloven dat we al zo'n tijd getrouwd zijn!
Vandaag heeft Chiel min of meer een dagje vrij genomen. Nog wel email gechecked, en telefoontjes beantwoord, maar verder zat hij lekker thuis op de bank. En we hebben gezellig saampjes geluncht, koffie gedronken, rond gelopen en vanavond sushi gegeten.
We hebben nog een lekkere taart gekregen van iedereen en na het eten hebben we nog wat gedronken met z'n allen. Het was een heerlijke dag!
Om 10 uur stond Irma voor de deur. Paspoort, visum, geld...op naar zijn Shenzhen!
Het is echt een hele tijd geleden geweest dat ik in Shenzhen ben geweest. Toen mijn multiple entry visa verlopen was, kon ik (en met mij duizenden buitenlanders) geen visum voor langere periode meer krijgen. Als je dan naar China wilde gaan moest je dat al weken van tevoren plannen, omdat het van de ene op de andere dag, ineens veel langer duurde met aanvragen. Maar nu heb ik weer een multiple entry visa voor een half jaar! Dus met z'n tweetjes in de trein naar Lo Wu. Ik kreeg weer flashbacks van onze periode Shenzhen toen we daar woonden. Elk weekend naar Hong Kong en op zondagavond weer terug naar Shenzhen. Vreselijk vond ik dat. Ik heb heel wat afgehuild in die trein... Maar deze keer was het niet erg want na het shoppen mochten we gewoon weer naar Hong Kong terug! Bij aankomst zijn we eerst koffie gaan drinken in het Shangri-la Hotel. Lekker een bakkie en daarna konden we gelijk in de taxi naar Dongmen, het oude stadscentrum. We zaten allebei met de ogen dicht in de taxi want onze taxichauffeur had er schijnbaar genoegen in, om te gassen als er een rij auto's stil stond en om wat mensen af te snijden. En natuurlijk de oude vrouwtjes op fietsen die aan de verkeerde kant van de weg in tegengestelde richting rijden en die nog maar net gemist worden door onze chauffeur...O ja,dat is ook zo!..was de gedachte die in mij opkwam. Toen we af waren gezet bij de eerste McDonalds van China, kon het grote shoppen beginnen! Leuk! Graaien in stapels tasjes, bergen met schoenen en alle 2 Yuan shoppies (20 cent winkeltjes) zijn volledig door ons geinspecteerd! We moesten wel weer wennen aan het afdingen, en het controleren van het geld dat je terug krijgt, want vals geld in volop in omloop daar. Het thema waar we voor gingen was dit jaar GEEL! Gele tasjes en gele schoenen stonden hoog op de prioriteit lijst. Vorig jaar toen Irma hier was, was het thema GOUD/BRONS, hihi. Ook het grote verschil tussen de 2 steden viel ineens heel erg op. Het was echt overal een zootje. Alles wordt op straat gegooid en niemand zit er schijnbaar mee.
We stonden in een winkeltje en precies voor de ingang staat een chinees met volle overgave van onderuit z'n tenen zijn neus te snuiten. Niet met een zakdoek maar vanuit de neus regelrecht op de grond. Lekker... Of de moeder die haar dochtertje laat hurken in de winkelstraat, dan vast houdt in de knieholte's zodat ze hangt boven de straat, en dan met een boog van zich af plast. Ook lekker...Of de zwervers die uit de prullebak de restjes van een ander opeten... Het geroggel en gespuug, en niet alleen door oude mannetjes hoor! O nee, de dames met hun hoge hakjes en korte rokjes kunnen er ook wat van! En als je dacht dat shoppen in Hong Kong druk en lawaaierig is, ga dan gerust naar Shenzhen en dan weet je pas wat lawaaierig is! Iedereen staat met een microfoon op standje "max" zijn waar aan te prijzen, house-muziek komt keihard uit de winkels, winkelmeisjes schreeuwen het publiek naar binnen...en de geuren die uit de rioolputten naar boven stijgen...nou daar is de stinky tofu uit Mongkok helemaal niets bij!
Maar we hebben een hele gezellige dag gehad! Vreselijk gelachen, lekker koffie gedronken en we zijn heel goed geslaagd! Ik heb het gehouden bij 1 minitasje, 2 bloesjes en een nachtjapon. Irma heeft zich vooral uitgeleefd op de tasjes. Heel veel tasjes! Toen we terug kwamen was het al 6 uur geweest, en de mannen hadden de werkdag er al bijna opzitten. We zijn naar Koh-i-Nor gegaan want Irma had nog niet genoeg curry's gegeten, hihi. Ik heb een heerlijke dag gehad!
Na de grote teleurstelling dat we ons flatje met balkon niet kregen, zijn we door gegaan met adem halen, en zijn we voor een nieuw lease contract gegaan voor ons huidige flatje. Het was gewoon jammer maar helaas. Het gevoel dat we niet fair behandeld zijn, zit er nog steeds, maar wat doe je eraan.
Afgelopen week kreeg Chiel het nieuwe lease contract dat hij moest tekenen in de brievenbus. Handtekeningen gezet, maar schijnbaar niet genoeg. Want twee dagen later kregen we opnieuw een telefoontje dat er nog een handtekening ontbrak. Dus opnieuw naar de brievenbus en ja hoor, daar lag het contract.
Toen we in de lift stapten, kwam er een man bij ons in de lift staan. Hij wist dat we een huis met balkon zochten en vertelde dat het andere appartement met balkon in maart vrij kwam. Of we belangstelling hadden...tuurlijk! Hij gaf aan dat we met Ida moesten bellen maar dat we zijn naam niet mochten gebruiken.
Chiel heeft gelijk gebeld met Ida op vrijdag net voordat we in de taxi stapten naar het vliegveld. Dat hij had vernomen van een vriend dat het appartement met balkon vrij kwam en dat hij niet begreep waarom Ida dat niet had verteld. Ida vertelde dat ze het vergeten was te vertellen aan ons maar dat er alweer 2 andere mensen belangstelling hadden voor hetzelfde appartement!
Toen zag ik Chiel weg trekken...hij werd zelfs boos! Hij geloofde haar niet. Hij vond het heel teleurstellend dat ze niet aan ons gedacht had terwijl we middenin de onderhandelingen zaten voor een nieuwe lease periode! En dat ze wist dat we een balkon wilden en dat ze ons een paar maanden geleden ook al maanden aan het lijntje had gehouden.
Ida zei haar vertrouwde reuteltje weer op. "Solly, solly...bla bla bla". Of we een bod wilden doen. "Nee, zeg jij maar hoeveel huur je wilt hebben. Ik heb geen zin om voor de tweede keer gepiemeld te worden", zei Chiel. Dat kon Ida niet zeggen. Moest ze eerst met haar baas overleggen en ze zou gelijk bellen. Niet dus...
Gisteren kreeg Chiel eindelijk telefoon van Ida. Ze mocht geen prijs noemen. Chiel moest maar een bod doen op het huis. Company policy. Hij heeft hetzelfde bod gedaan als de vorige keer met dat andere balkon en zei toen tegen Ida " Ik wil eigenlijk maar 1 ding Ida. Dat je mij als een mens behandeld, als een klant die altijd op tijd de huur betaald en waar jullie nooit last van hebben. Als een klant die hier al 4 jaar woont. Als een klant die het recht heeft op respect! Wat dat is de laatste tijd niet gebeurt Ida!"
Toen was het even stil aan de andere kant van de telefoon..."Solly... solly..." Ja, daar had ze niet van terug. Ik geloof er niet meer in dat we ooit nog een huis met balkon krijgen, maar goed. Er zal wel weer iemand vanaf het penthouse willen verhuizen naar beneden. We wachten weer geduldig af...
Zondagavond zijn we terug gekomen van een zeer geslaagd en gezellig weekend! Het begon al toen we gingen inchecken op vrijdagmiddag. We liepen naar de balie van Cathay en deze dame gaf ons 2 heerlijke plekken in Business Class! Yeahhhh!!!! Altijd lekker om in volle luxe van A naar B te gaan.
Aangekomen in Singapore bij ons hotel, zaten Irma en Jos al op een terrasje op ons te wachten. Zij waren de dag ervoren al naar Singapore vertrokken. Het was erg warm en vochtig, maar dat is het altijd daar, dus warme kleren uit en in een korte broek en zomerjurkje op weg naar Lau Pa Sat Foodcourt. Zalig gegeten en veel te veel natuurlijk. Daarna op weg naar Clark Quay. Een buurtje met alleen maar barretjes, restaurantjes en terrasjes aan de rivier. Gezellig!
Totdat we in de taxi Irma hoorde vragen aan Jos: "Heb jij mijn portemonnee?" Oeps... De portemonnee was blijven liggen op de tafel. Alles zat erin, geld, bankpasjes, creditkaarten. Een lichtelijk gevoel van paniek schoot door ons heen. We zijn met dezelfde taxi weer terug gegaan naar Lau Pa Sat, we hebben allemaal de mensen die de tafeltjes schoonmaken gevraagd of een geel tasje hadden zien liggen en wonder boven wonder kwam er een oud mannetje met Irma's portemonnee aanlopen! En alles zat er nog in! Irma en Jos waren zo blij dat ze de beste man gelijk een beloning hebben gegeven en daarna zijn we weer de taxi ingestapt en hebben alsnog een flinke borrel genomen!
De volgende morgen bijtijds opgestaan en ontbeten, en toen zijn we op weg gegaan naar Macritchie reservoir nature walk. In mijn boekje stond dat daar een wandeling was boven de boomtoppen over en hangbrug. Spannend! (we hoorden later pas dat Jos last heeft van hoogtevrees!) Het was hartstikke leuk om eens in een stukje jungle te lopen in Singapore! Geen idee dat het bestond zo dicht bij de stad. We liepen langs een groot meer waar volop mensen met kanootjes aan het varen waren. De hele trip zou zo'n 12 kilometer lopen zijn, maar in de klamme hitte, valt dat echt niet mee. Het stukje hangbrug was maar 250 meter. Viel ons een beetje tegen maar voor Jos was dat lang genoeg. Maar echt respect voor Jos, want hij deed het maar! Ware het met 2 handen stijf aan de railing, maar hij deed het! Op de terugweg van het park naar de grote weg om een taxi te scoren, hebben we veel wilde aapjes gezien en een flinke hagedis van zo'n 50 cm lang. Het was super maar we waren ook erg blij toen er een taxi voor ons stopte. Die hitte is echt killing! Dus op naar Crossroads Cafe bij het Mariott Hotel voor een lekkere koude cola! Altijd leuk om weer terug te zijn bij een plek waar we zoveel hebben gezeten. Het hotel is super maar echt veel te duur vandaar dat we in het Copthorne Kings hotel zaten bij de rivier in de buurt. Na bijgekomen te zijn zijn we naar Newton Foodcourt gelopen. Opnieuw zalig gegeten! En de roejak en stingray waren super!! Na het eten terug naar het hotel om te douchen en even de oogjes dicht te doen want we wilden 's avonds naar het St.James Powerhouse. In de tussentijd had Anisah ook al gebeld en we hadden afgesproken om haar om 5 uur op het terras voor het hotel te ontmoeten. En ja hoor. Stipt om 5 uur (familie van Kamilla?!) stapte ze de taxi uit. Ze zag er geweldig uit! Lekker bijgepraat, wat gedronken, en ze kreeg nog telefoon van Ben terwijl ze bij ons zat! D'as grappig! We zijn later vertrokken zonder Anisah naar Little India. Irma had nog geen curry gegeten en dat kan niet natuurlijk. Anisah moest terug naar huis want er kwamen veel mensen bij oma op bezoek. De taxichauffeur heeft ons een heleboel verteld waar we lekker konden eten en zette ons af bij het Bananaleaf restaurant. Hier hebben we echt veel te veel gegeten dus ons plan om nog uit te gaan en te gaan dansen viel in het water. We hebben nog wel een drankje genomen op Emerald Hill en toen zijn we lekker op tijd naar huis gegaan. Gistermorgen weer ontbeten met z'n allen en toen zijn we gaan lopen naar Chinatown. Super leuk buurtje! Veel marktjes, leuke plekjes, mooie tempels en bekende geuren! Vandaar naar Arabstreet gegaan, rond gelopen, koffie gedronken en gegeten bij een klein Nasi Lemak tentje. D.w.z. dat je een bord met rijst krijgt en dan langs schalen met eten loopt die allemaal op elkaar gestapeld staan en aanwijst wat je wilt eten. Heerlijk! Onze tafel stond vol met schaaltje omdat we alles wilden delen met elkaar en toen de rekening kwam hebben we nog getracht te raden wat het zou kosten. We zaten er flink naast met de prijs! Irma zat er het dicht bij. Ze dacht 70 Singdollar maar het bleek met z'n viertjes maar 27 Singdollar te zijn! Gaaf! Vanaf Arabstreet zijn we per taxi naar de Merlion gegaan die helaas in de steigers stond, koffie gedronken aan de rivier, rond gelopen door het Colonial district en toen was het langzamerhand tijd om de koffer op te halen uit het hotel want ons verblijf zat er alweer op. Helaas... Afscheid genomen van Jos en Irma, koffer in de taxi en op naar het vliegveld. Opnieuw kregen we een upgrade! We love Cathay!! In luxe een filmpje gekeken, lekker gegeten, beetje gedommeld en toen waren we weer in Hong Kong. En geen 35 graden meer, o nee, een lauzy 16 graden was het slechts! Mijn zomerse outfit waarmee ik het vliegtuig was ingestapt, stond zeer misplaatst. De Smoking Lounge Op Changi Airport in Singapore. Chiel is nog steeds gestopt hoor, het was voor mij :( Maar om even aan te tonen dat het dus niet hoeft om in een stinkend te klein kamertje te zitten met een raam ervoor zodat iedereen de "misdadigers" kunnen zien! Hier hebben ze een heel dakterras met zitjes en een lounge barretje voor de "afvalligen" die willen roken! Hoeray voor Singapore!!
En nu zit ik weer in m'n eentje thuis. Chiel is vanmorgen weer vertrokken naar Shenzhen voor 3 dagen. Maar vanavond komen de buren weer thuis uit Singapore. D'as gezellig!
_in_shenzhen_-_the_border_with_hong_kong.jpg)
