There she is again...Ida

Het begint te lijken op een never ending story!

Na de grote teleurstelling dat we ons flatje met balkon niet kregen, zijn we door gegaan met adem halen, en zijn we voor een nieuw lease contract gegaan voor ons huidige flatje. Het was gewoon jammer maar helaas. Het gevoel dat we niet fair behandeld zijn, zit er nog steeds, maar wat doe je eraan.

Afgelopen week kreeg Chiel het nieuwe lease contract dat hij moest tekenen in de brievenbus. Handtekeningen gezet, maar schijnbaar niet genoeg. Want twee dagen later kregen we opnieuw een telefoontje dat er nog een handtekening ontbrak. Dus opnieuw naar de brievenbus en ja hoor, daar lag het contract.

Toen we in de lift stapten, kwam er een man bij ons in de lift staan. Hij wist dat we een huis met balkon zochten en vertelde dat het andere appartement met balkon in maart vrij kwam. Of we belangstelling hadden...tuurlijk! Hij gaf aan dat we met Ida moesten bellen maar dat we zijn naam niet mochten gebruiken.

Chiel heeft gelijk gebeld met Ida op vrijdag net voordat we in de taxi stapten naar het vliegveld. Dat hij had vernomen van een vriend dat het appartement met balkon vrij kwam en dat hij niet begreep waarom Ida dat niet had verteld. Ida vertelde dat ze het vergeten was te vertellen aan ons maar dat er alweer 2 andere mensen belangstelling hadden voor hetzelfde appartement!

Toen zag ik Chiel weg trekken...hij werd zelfs boos! Hij geloofde haar niet. Hij vond het heel teleurstellend dat ze niet aan ons gedacht had terwijl we middenin de onderhandelingen zaten voor een nieuwe lease periode! En dat ze wist dat we een balkon wilden en dat ze ons een paar maanden geleden ook al maanden aan het lijntje had gehouden.

Ida zei haar vertrouwde reuteltje weer op. "Solly, solly...bla bla bla". Of we een bod wilden doen. "Nee, zeg jij maar hoeveel huur je wilt hebben. Ik heb geen zin om voor de tweede keer gepiemeld te worden", zei Chiel. Dat kon Ida niet zeggen. Moest ze eerst met haar baas overleggen en ze zou gelijk bellen. Niet dus...

Gisteren kreeg Chiel eindelijk telefoon van Ida. Ze mocht geen prijs noemen. Chiel moest maar een bod doen op het huis. Company policy. Hij heeft hetzelfde bod gedaan als de vorige keer met dat andere balkon en zei toen tegen Ida " Ik wil eigenlijk maar 1 ding Ida. Dat je mij als een mens behandeld, als een klant die altijd op tijd de huur betaald en waar jullie nooit last van hebben. Als een klant die hier al 4 jaar woont. Als een klant die het recht heeft op respect! Wat dat is de laatste tijd niet gebeurt Ida!"

Toen was het even stil aan de andere kant van de telefoon..."Solly... solly..." Ja, daar had ze niet van terug. Ik geloof er niet meer in dat we ooit nog een huis met balkon krijgen, maar goed. Er zal wel weer iemand vanaf het penthouse willen verhuizen naar beneden.
We wachten weer geduldig af...