Shanghai

We zouden om 9 uur vliegen naar Shanghai. Nog effe inchecken, van hier naar het vliegveld, ontbijten (ook niet onbelangrijk) kortom om half 6 ging het wekkertje. De tas stond al klaar, laatste dingen er nog in gepropt en we liepen zowaar voor op het schema!

Buiten verliep het ook al zo gunstig. We stonden koud op de hoek van de straat toen er al een taxi voor ons stopte. Perfect! Binnen no time reden we al buiten het centrum. Hij ging van de linkerkant in een streep naar de rechter rijbaan en daar kwam hij ook niet meer van af. Dat belooft een snelle rit te worden! Mooi!
Onze chauffeur was erg druk. Zijn krant op de passagiersstoel waaide op, het raam moest dicht gedraaid worden, z'n mobieltje ging af, alles kwam tegelijk...ook de politie!



We mochten de politieagent op de motorfiets volgen naar een afslag. We hadden de veiligheidsgordels om dus aan ons lag het niet. Chauffeur mocht uitstappen, zijn rijbewijs laten zien en naar wat wij konden begrijpen ging het erom dat de beste man steeds rechts bleef rijden. En da ma nie! Na de bekeuring geschreven te hebben, mochten we weer door naar het vliegveld. De chauffeur verontschuldigde zich wel tien keer "Solly, solly, solly"



Bij aankomst in Shanghai werden we weer even met de neus op de feiten gedrukt.
Een freakin' 6 graden!! D'as koud!! Gelukkig had de taxichauffeur de auto al lekker opgewarmd. De geur van noedels, zachte geniepige scheetjes en sigaretten kwamen ons al tegemoet. Gedver. Toen we instapten keek ik eens om me heen. "Gewoon blijven zitten Chiel, niet schuiven en nergens aankomen dan heb je de meeste kans om geen enge ziekte's op te lopen!" Deze auto had voor het laatst een sopje geroken toen hij door de importeur was afgezet op de kade in China, zo'n 15 jaar geleden! Bah! De prachtige stoelhoezen konden dat niet verbloemen.

Deze chauffeur had geen haast. Lekker kalm aan, geen gestress, ik vond het prima zo. Mijn laatste ervaring in Shanghai met een taxichauffeur die 4 keer in slaap viel achter het stuur met ons erin stond nog helder op mijn netvlies. We hoorden wel van die alarmpiepjes in de auto maar we konden niet echt lokaliseren waar die piepjes nu vandaan kwamen. Totdat de taxi langzaam maar zeker de oprit van een tankstation opreed! Shit! De bezine was gewoon op!
De chauffeur had nog steeds geen haast. Dat de teller gewoon doorliep maakte hem niets uit. Effe tanken, de benen en armen strekken, wat gymnastiekoefeningen doen naast de auto en toen was hij er klaar voor! Nu had hij schijnbaar wel haast want we reden met hoge snelheden slalommend van links naar rechts over de snelweg...



Godzijdank stonden we na een halfuur bij het hotel. Niet de Howard Johnson dit keer, maar het Rendezvous Hotel. Ze verzinnen wat namen hoor die Chineesjes. Dit hotel staat een stuk dichter bij het kantoor en dat is ook wat waard. Ingechecked en op naar de 13de verdieping. Helemaal achter in de gang was onze kamer. Mooie ruime kamer trouwens. Ik moest ontzettend naar het toilet, ik liep gelijk de badkamer in. Deed de schuifdeur dicht en voelde me intens opgelucht...toen ik ineens Chiel in zijn gezicht keek!! Wat?!!!

Ik ben echt niet preuts maar enige privacy op een badkamer is toch niet teveel gevraagd?!
Ik weet niet wat dat is met die Chinezen maar ze maken dus een badkamer (een mooie badkamer met apart bad, wastafels, een toilet en een douchecel) en precies voor het toilet en de glazen douchecel maken ze een kamerhoog raam van 1 meter breed! Vanaf het bed kan je zo de badkamer in kijken en genieten van al het moois wat voorbij komt! Heerlijk!



Later zijn we naar het kantoor gegaan. Paul en zijn gevolg ontmoet en later kwam Nuan ook. Ik ben met Nuan wat gaan lopen en de Carrefour ingegaan. Super winkel! 's Avonds lekker Thais gegeten bij het hotel om de hoek en vanmorgen toen Chiel weer naar kantoor ging, hebben Nuan en ik een heerlijke verjaardagstaart gekocht voor onze Paul! Het was vandaag 33 jaar geleden dat onze Paul ter wereld kwam. Hij vond het stiekum toch wel leuk dat we er waren op zijn verjaardag.



Rond 12 uur zijn Chiel en ik weer de taxi ingestapt naar Pudong Airport. Deze keer heb ik gewoon mijn ogen stijf dicht gehouden in de taxi want deze man reed als een waanzinnige! Hij scheurde van links naar rechts, stopte op het allerlaatste moment, had er verschrikkelijk veel genoegen in om juist de kleine gaatjes te vinden om in te halen, sneed iedereen af en maakte van elke bocht in de weg een kuipbochtje. Ik was erg blij toen ik uit mocht stappen...

We konden ook nog een paar vluchten eerder naar Hong Kong terug. Zalig. Weer lekker naar huis. Dat er ontzettend veel turbulentie was, dat het vliegtuig op en neer en heen en weer ging, dat we een halfuur hebben omgevlogen om onweer te omzeilen, dat we dus ook een halfuur vertraging hadden hierdoor, dat de bliksem links en rechts van het vliegtuig flitste...dat nam ik graag op de koop toe...

Morgen naar Singapore!