Op bezoek bij...Wytske!

Ik zou eigenlijk gisteren een bezoekje brengen aan Wytske die in Mui Wo woont. Maar omdat de snelste manier over water is en de zee erg ruw was en de regen met bakken uit de hemel kwam vallen, heb ik het afgezegd. Ik doe het niet zo goed op het water. Als ik een golf zie ben ik al zeeziek, dus...

Maar vandaag scheen de zon, was de zee stukken rustiger en stond mij niets meer in de weg om de grote oversteek te maken. Want het is wel een stukje reizen, je moet het wel echt willen!

9.00 liep ik naar buiten. Gewapend met een bolchrysant voor op haar terrasje en zeer verantwoorde snacks voor Ruby de hond, ben ik toch maar een taxi ingestapt. Zo'n plantje is best zwaar als je het door het gekrioel van Tsim Sha Tsui moet sjouwen. Next stop, de Starferry.

Met de ferry eerst van TST naar Central waar de outlying ferrypiers zijn waar de grote ferry je naar Mui Wo op Lantau Island brengt.  Op de boot sloeg er nog een flinke golf over de railing, dus met een zeiknatte broek zat ik op een bankje. Ik was aardig op tijd, dus eerst een bakkie koffie gescoord en dat lekker op een muurtje voor de Mui Wo ferry opgedronken.

9.50 de grote snelle ferry opgestapt en ik deed net of ik die grote golven niet zag. Ik ben bij het raam gaan zitten en hield stug de horizon in de gaten. Dat schijnt te helpen tegen zeeziekte. En inderdaad, het was stukken minder erg als dat ik vermoedde. De US vliegdekschepen in de haven hielpen om de gedachte af te leiden van de kotsneigingen die ik zo nu en dan had.

10.30 meerde de ferry aan bij het piertje in Mui Wo. Totaal andere wereld dan dat ik dagelijks zie. Rust! Bijna geen verkeer, geen wolkenkrabbers, heel veel fietsen, honden en kinderen. In de verte zag ik Wytske en Ruby al lopen. Ze kwamen me ophalen om daarna naar de bakker te gaan. Wat enig om Wytske weer te zien in HK! Geweldige bakker trouwens met echt westers brood. Niet van dat kleffe zoete witte brood maar heerlijk geurende zuurdesem brood!

Gewapend met muffins liepen we met z'n drietjes door het dorp en langs het kanaal naar het huis van Wytske. Door de wetlands (moerassige weilanden) over bruggetjes, door steegjes, langs buffels, langs blaffende honden kwamen we bij het huis aan. Weer een heel ander gezicht dan wanneer je zo'n huis leeg ziet. De chrysant werd op het terras gezet en toen was Ruby aan de beurt. Ze kreeg een heuse 'carrot-stick' oftewel een wortel stokje! Wat ze toch niet verzinnen voor de huisdieren ;-)
Ruby werd helemaal wild en vond het geweldig. Ben benieuwd of ze spinach-stick ook zo lekker vind!

We hebben lekker bijgepraat en koffie gedronken en toen was het weer tijd voor de lunch. Ruby kreeg de riem weer om en via het oude dorp en het strand liepen we weer naar de ferry pier. Daar is een restaurantje/barretje waar we lekker hebben gegeten.

Nog een bakkie koffie en toen keek Wytske op het ferry-schema. Het was ondertussen 14.50 uur. 'Ah, de volgende ferry vertrekt, uhm... NU!' zei Wytske en terwijl ze de laatste woorden uitsprak, hoorden we de toeter gaan die aangeeft dat de ferry vertrekt. Jammer. Die dus gemist. De volgende ferry vertrok om half 4. Maar deze ferry is dan een langzame ferry die 50 minuten over de reis doet.

In de verte zagen we de slow ferry al aankomen en toen hij aanmeerde ben ik gelijk de pier opgelopen. Het zal me toch niet gebeuren dat ik weer een ferry mis!

De trip begon om half 4 en de zee was lekker rustig. De langzame ferry is ook open en de frisse lucht helpt enorm om niet weer misselijk te worden. Net voor half 5 meerde we aan in Central. In 1 streep naar de Starferry en ik had geluk. Ik kon gelijk de Starferry oplopen. We zitten goed en wel en toen begon het...golven...deinen...bleh!!! Het ergste was toen we aanmeerden aan de TST kant, dat de golven zo hoog waren dat we niet gelijk van de boot afkonden en dat we daar nog zo'n 5 minuten hebben staan schommelen.

Het was een hele gezellige dag samen met de dames! En dat dorpje is zo anders! Maar...ik ben dus nu zeeziek. Terwijl ik dit typ, schommel ik heen en weer op mijn stoel en voel me echt slap. Volgende keer maar met de taxi, trein en bus.

Snacks

Woensdag 31 oktober is Halloween. Nou vier ik het zelf niet, nooit gedaan trouwens, maar het wordt steeds populairder. Ik zag in een foldertje die we hier in de brievenbus krijgen een onwijs leuke en gezonde snack!

Allerlei fruit op een prikker in een bak met piepschuim prikken. De bruine prikkers zijn appel met gesmolten chocolade en kaneel. En de geestjes zijn gesneden van ananas en gedoopt in de witte chocolade. That's all.

Ook zag ik in dat zelfde foldertje leuke gezonde kinder snacks. Die kinderen hier zijn echt anders ;-)

Dit zijn Sushi Pandas. Er zijn vormpjes te koop in de vorm van een panda en/of beertje. 

• Druk 1 eetlepel gekookte rijst in de vorm, druk dan een vulling boven op de rijst. Omelet of tonijn en bedek dat dan weer met de gekookte rijst, druk goed aan en haal uit de vorm en leg op een bordje.
• Snij oren, ogen en mond uit geroosterde zeewier vellen en druk voorzichtig op de rijst. Snij kleine cirkeltjes uit ham voor de wangetjes.
• Leg ze op een bordje belegd met sla. Met een koekjesvorm uit plakjes komkommer maak je van die bloemetjes met een plakje baby-wortel maak je het hartje.

Wintertijd

Afgelopen weekend is de wintertijd ingegaan bij jullie. Dus vanaf nu is er 7 uur tijdsverschil tussen ons en jullie.

Dat wil niet zeggen dat wij in de winterse kou zitten. Het is vandaag nog steeds 27 graden, alhoewel het er grauw en grijs uitziet. De zon heeft zich vandaag nog niet laten zien en het waait absurd hard. De potten op mijn balkon dansen van links naar rechts!

Het schijnt dat we hier in HK last hebben van een sterke monsoon. En op zich kan me dat niets schelen ware het niet dat ik net heb afgesproken om morgen per ferry naar Mui Wo te gaan. Hoge golven dus en daardoor een hoog misselijkheid gehalte voor mij als ik op die boot stap. Maar ik zet door! Eerst morgenochtend lopen en dan op de koffie bij Wytske! Ik neem gewoon een plastic zak mee ;-)

Ik zag ook op CNN dat Amerika zich schrap zet voor de super storm die voor de oostkust ligt. Bijna 300.000 mensen zijn geëvacueerd. De reden waarom ik die storm nu volg is het feit dat Jesse en zijn ouders donderdag naar NY vliegen omdat hij daar samen met Pim de marathon van NY gaat lopen op zondag. Dat wordt nog wat. Hopelijk gaat het allemaal door en is de schade en/of de last die ze daarvan gaan ondervinden minimaal.

Harm

Afgelopen zaterdag is Harm aangekomen. Hij is hier voor 2 weken en dit weekend hebben we hem meegenomen om HK op een andere manier te bekijken. Hij is hier al 2 keer eerder geweest dus de echte toeristen-dingen waren niet meer nodig.

Omdat Harm nog niet kon inchecken op zijn hotelkamer, hebben we eerst koffie thuis gedronken en toen zijn we de Starferry opgegaan naar Central.

Eerst de Appleshop in en daarna via de verhoogde trottoirs Sheung Wan in. Altijd leuk. We hebben onze ogen uitgekeken. Gedroogd seafood, haaienvinnen, paddestoelen maar ook hele gave kleine boetiekjes! En de tempel met het straatje ervoor met allerlei meuk is altijd gezellig om doorheen te lopen

In de middag weer terug naar TST. Harm kon eindelijk zijn hotelkamer op en heeft nog even een dutje gedaan. Rond 5 uur kwam hij weer naar ons. Samen met Jos gingen we BBQ-en!
Heerlijk gegeten en de hoeveelheid taart voor erna, was veel te veel, maar wel lekker! Iedereen ging op tijd weer naar huis want zondag was het plan om te hiken!

Om 10 uur stonden we allemaal buiten op het plein. Korte broek aan, rugzak op en de metro in. We gingen naar Shau Kei Wan op HK island en vandaar per taxi naar het beginpunt van de Dragon's Back. Natuurlijk hadden wij weer een taxichauffeur die ons verkeerd afzette en dat terwijl ik het adres in het Chinees bij me had! Maar goed. We zijn dwars door de bosjes naar boven gelopen totdat we het pad wat naar de Dragons'back ging kruiste.

Het weer was geweldig. Het zag er bewolkt uit maar toch kwam de zon er regelmatig door. Het was wel warm maar door de hele sterke wind vooral boven op de Dragon'sback was het heel goed te doen. Enige nadeel was dat we allemaal goed verbrand zijn zonder dat we het doorhadden!

Aan het eind van de wandeling op de Dragon's back kwamen we bij Shek O Beach uit. Dat wil zeggen, nadat we eerst een ritje met een minibusje namen. De wandeling voortzetten op de doorgaande weg was echt geen optie. Veel te smalle weg met veel te veel verkeer.

We hebben wat stoeltjes en een parasol gehuurd, omgekleed en gelijk een plons genomen in het best koele en hele ruwe water. Nou hou ik daar toch al niet van maar als ik mijn broek bijna 2 keer verlies vanwege de ruwe golven, dan ben ik er wel helemaal klaar mee.

Jos, Harm en Chiel bleven nog lekker plonsen en ik heb heel even mijn oogjes dicht gedaan. Heerlijk! We kwamen op tijd weer thuis, hebben zalig gegeten bij Kings Lodge, en de mannen zaten gelijk op de bank om live naar Feyenoord-Ajax te kijken. Nou dat ging maar heel even goed. Vanwege storingen hield de uitzending er vervroegt mee op. Jammer. Nu zitten ze naast de radio naar de wedstrijd te luisteren, net als vroeguh!

Een lummel dagje

Nadat ik Chiel heb uitgezwaaid vanaf het balkon, ga ik eerst maar eens douchen. De sportkleding uit en lekker genieten van een warme douche. Het hardlopen ging niet zo fijn vandaag. Er stond een tempo-training op de agenda en daar heb ik een pesthekel aan. Steeds een beetje harder, zegt die gabber op mijn iphone. En voordat ik het weet loop ik achter mijn eigen adem aan...pfff. Enfin, de 30 minuten zijn volbracht ook al waren het zware minuten.

Als ik weer helemaal topfit en fris gewassen ben, loop ik naar buiten. Ik ga vandaag maar eens naar de bloemenmarkt. Ben zo benieuwd of de kerstsfeer al helemaal is doorgekomen daar. En ze hebben me niet teleur gesteld! De hele winkel is een en al kerst! Echt een feestje om door heen te lopen!

Gelijk maar eens kijken of er nog nieuwe dingen te spotten zijn. Zo zag ik clowntjes in een boom hangen en ballonnen van gekleurd glas. Erg leuk! En die 2 kleine meisjes die met open mond naar de kerstboom kijken zijn zo schattig!

Ik vervolg me weg weer langs de bloemenwinkeltjes. Ha, chrysanten uit NL! Kon het niet laten natuurlijk en ik heb 2 bol chrysanten meegenomen. Wel dom om dat aan het begin te doen van de markt want nu loop ik met een zware tas. Nou ja.

Het volgende winkeltje is de bakker. Uncle Fong bakt hele lekkere cakejes. Van die cakejes die ik zelf elke week maak. Maar eigenlijk kan je er niet tegen aan bakken. Die dingen zijn hier kant en klaar goedkoper dan wanneer ik ze zelf maak! En mijn oog valt op een pompoenbroodje. Die moet ook mee. Lijkt me heerlijk!

En nu maar eerst koffie om bij te komen van het gesleep en de warmte. Misschien niet leuk om te vertellen maar het is nog steeds zonnig, warm en droog hier! 28 graden zag ik op mijn telefoon staan.

Als de koffie is gedronken steek ik de straat over naar Fa Yuen Street market. Altijd leuk om overheen te lopen. Beetje snuffelen. Heb niets nodig maar de kraampjes met de babykleding hebben een enorme aantrekkingskracht op me. Jammer dat ik nog niet weet of het een meisje of een jongetje wordt, anders kan je lekker gericht gaan shoppen! Ze hebben hier niet zoveel van die neutrale kleurtjes.

Ik loop achter een man die met zijn vogeltje aan de wandel is. Ja je leest het goed. Hij laat zijn vogeltje uit! Gezellig naar de vogeltjesmarkt om met zijn vriendjes te fluiten en te zingen. De man kijkt zo nu en dan het kooitje in. Hij fluit en de vogel fluit terug. Heerlijk. Het leven kan zo simpel zijn!

Thuis aangekomen zie ik vanaf mijn balkon dat het plein vordert met zijn kerstversieringen op de gevels. De lampjes zullen nu wel snel aan gaan! Jippie!

Ik ruim de boodschappen op, zet de bloemen op het balkon en dan krijg ik telefoon. Remy! Vanaf nu kan ik dan eindelijk gericht gaan shoppen voor de kleine! Yoehoe!!!

Chung Yeung Festival

Het was gisteren de 9de dag van de 9de maand van de Chinese kalender. Dit is een vrije dag voor de bevolking omdat dit de dag is om de graven schoon te maken. Dit gebeurt 2 keer per jaar. In de lente is er Ching Ming Festival en in de herfst dus Chung Yeung Festival.

Men trekt er massaal op uit om de graven schoon te maken, te picknicken, wierook te branden en offers te brengen. Gistermorgen reed ik per taxi langs een aantal begraafplaatsen en het zag er echt zwart van de mensen! Politie probeert al het verkeer te regelen om zo weinig mogelijk verkeersoverlast te veroorzaken.

Het Chung Yeung Festival is een traditioneel feest. Hele geroosterde biggetjes worden in rood papier mee genomen om samen met de voorouders te eten. De bloemen worden ververst en iedereen brengt zo lang mogelijk tijd door bij het graf.

Voor de niet zo traditionele mens is het vooral een dag van naar buiten gaan. Vooral de berg op omdat men gelooft dat dit geluk brengt. Hoe het ook zij, het is wel een lief feest.

What's in a name

De Chinezen krijgen bij hun geboorte een prachtige Chinese naam. Met zorg uitgezocht en vaak in overleg met de fortune-teller. Omdat hier in HK eigenlijk iedereen geboren wordt met een keizersnee, is de dag en het uur van de geboorte plus het geslacht van het babietje al ver van te voren bekend. Als ouders heb je vaak keuze uit 3 dagen en tijden.

Met deze wetenschap ga je als nieuwbakken ouders to be, naar de fortune-teller en die berekent wat voor jouw babietje de beste tijd is om geboren te worden. Is de stand van de maan wel goed, botsen jouw eigen geboortetijden niet met de geboorte tijden van de nieuwe baby, welke namen heb je zelf uitgezocht, hoe zit het met de voorouders, en als de fortune-teller zijn goedkeuring heeft gegeven en misschien wel nieuwe namen heeft geadviseerd, dan pas krijgt de baby zijn of haar naam!

Zoals je dus ziet, er gaat heel wat aan vooraf.

Hebben we het over Engelse namen die de meeste Chinezen ook hebben, dan is het een ander verhaal. Deze naam is alleen nodig mocht je op een Engelstalige school terecht komen, of als je later werk krijgt in een internationaal bedrijf of in een restaurant/hotel waar veel buitenlanders komen.

Deze naam wordt vaak door de persoon in kwestie zelf bedacht. Misschien zag ze een leuke film, of is ze fan van de Disney tekenfilms, of houdt ze van de regen, of een appel of ze verzint een naam die te maken heeft met je werk. De namen Igor, Winnie, Rain, Apple, Money, Barbie zijn echt geen uitzonderingen!

De naam die we het afgelopen weekend zijn tegengekomen was er eentje die we nog nooit gehoord hadden!

We lopen de PCCW binnen om opheldering te vragen over een rekening die ze hadden gestuurd. Een dame achter de balie knikt naar Chiel. Hij mag bij haar aan haar bureautje komen zitten. Voordat Chiel plaats neemt, stelt hij zichzelf voor. 'Hello, I'm Michael', waarop de dame zichzelf ook voorstelt. 'Hello Michael, I'm Kinki!' Chiel schoot bijna onder z'n stoel van het lachen en kon maar nauwelijks zich inhouden om te zeggen 'me too!'

Hij keek nog eens goed naar haar naambordje. Het staat er echt! Ik zit bij Kinki Kong aan tafel! Misschien werkt er nog ergens in hetzelfde bedrijf Horny Hong! En je zal het niet geloven, maar we kennen ook nog een dame die Porn heet! Echt waar!

Ongeluk bus met taxi

Ik sta de was op te hangen op het balkon als ik sirenes hoor. Geen bijzonderheid omdat de brandweer kazerne van district Tsim Sha Tsui bij ons op de hoek gevestigd is. De ene na de andere sirene komt voorbij en stoppen bij ons in de buurt zo te horen. Misschien komen ze terug van een klus, denk ik nog.

Als de was is opgehangen lopen Chiel en ik naar Wooloomooloo. We hebben afgesproken om met Jesse te gaan lunchen en we hadden allemaal geen zin om echt ver weg te gaan. Het weer is prachtig. De zon schijnt volop!

De rode taxi is te zien onder de bus

Als we de hoek om lopen schrikken we van de hoeveelheid brandweerwagens en politiemannen die op Modyroad staan net naast het Regalhotel. Dat heb ik dus gehoord, mompel ik in mezelf. Nog steeds van niets bewust willen we het zebrapad overlopen en dan blijkt dat de weg plus de zebrapaden zijn afgezet door de politie. Ik kijk omhoog, misschien is er wel brand uitgebroken, als ik ineens iets heel surrealistisch is.

Tegen de Starbucks die op de hoek is gevestigd staat een enorme touringbus in de gevel gedrukt. Politie, brandweer en pers zijn druk bezig. Een hijskraan is bezig om kettingen om de bus te sjorren en dan zie ik het ineens...er ligt een taxi op zijn kop onder de bus!! Wat vreselijk!

Om bij Wooloomooloo te komen moeten we nog heel wat moeite doen. We lopen terug en steken de straat een stuk verderop over. Dan moeten we door een gebouw lopen om bij Wooloomooloo te komen. Alle wegen er heen en van Modyroad af zijn afgezet...

Terwijl we staan te wachten op Jesse, zien we hoe de bus wordt opgetakeld en hoe erg de taxi eruit ziet. Het is niet te zien of er nog mensen in het wrak zitten. De bus is leeg.

Als Jesse er is besluiten we om maar te gaan lunchen. Het ziet er verschrikkelijk uit en een groep van rescue-werkers van de brandweer staan te wachten om naar het wrak te kunnen gaan.

Eenmaal op het terras zien we hoe het taxiwrak wordt weg gesleept door een sleepwagen met motorpolitie daar weer achter aan. Ons oog valt op de koffer die nog achter in de bak staat van de taxi... oh mijn hemel! Er zat dus iemand in de taxi!! En waarschijnlijk op weg naar het vliegveld!!

Vanmorgen lazen we in de Telegraaf online, dat de passagier een Nederlandse toeriste is, die godzijdank alleen maar lichte verwondingen heeft opgelopen. De taxichauffeur is er erger aan toe en de buschauffeur heeft geen verwondingen.

In de Standard, een Engelstalige HK-krant, staat uitvoerig beschreven wat er is gebeurd...

Taxi terror

Eddie Luk
Monday, October 22, 2012

A taxi driver and his female passenger miraculously escaped death when their cab was crushed by a tourist coach in Tsim Sha Tsui East yesterday.
The 64-year-old cabbie and passenger - a 48-year-old Dutch tourist - were trapped inside the mangled taxi and had to be freed by firefighters.
The operator of a crane that was being used at a hotel site nearby also got involved - providing a life-saving lift of the coach.
The driver, Shum Yuen-hoi, was unconscious when pulled from the wreckage and sent to Princess Margaret Hospital where his condition was listed as serious.
The woman, named by police only as Lydia, had minor hand injuries and was discharged after treatment.
The 45-year-old coach driver was not hurt. There were no passengers on board.
The coach and the taxi collided on the oncoming lane of Mody Road about 10.30am, according to witnesses. The impact was so great that the taxi was flipped over while being dragged along the road before coming to a stop just meters from a Starbucks coffee shop packed with customers.
A passing mainland tourist, named Chen, said the traffic light was still green as the coach was turning right near the Empire Centre.
"I then heard a loud bang as the coach collided with the taxi," said Chan, who was crossing Mody Road at the time. "I was extremely shocked and scared to death."
The manager of the Starbucks coffee shop, named Wan, said: "Some customers immediately went outside to try to help the trapped taxi driver and  passenger while we immediately called the police."
A worker at a nearby restaurant said: "It was chaotic as a large number of people rushed to the scene and tried to help. Some customers were also shocked."
Police are examining video footage from CCTV cameras in the area to see if either driver jumped a red light.
The coach was heading to Shenzhen from a shopping mall at the time of the accident.
Firefighters arrived at the scene within two minutes and sought the help of the crane operator, who was working outside the Royal Garden Hotel.
Firefighters and paramedics spent around 30 minutes to free the trapped pair.
Police senior inspector Chan Sing- keung of the accident investigation team (traffic Kowloon West) said neither vehicle was traveling at a high speed as there were no tire marks on the road.
"So far we have no evidence that [the drivers of] the vehicles violated traffic laws," Chan said.
"But both vehicles were not traveling at high speeds so we are still investigating how the accident happened."

Koreaan met rode voordeur

We zitten in een klein restaurantje. Een Koreaans restaurantje op Prat Avenue. Volgens mij bestaat het nog niet zo lang op deze plek want het is mij niet eerder opgevallen. En de rode voordeur in een witte muur had dat zeker gedaan!

Chiel zit tegenover mij op een klein houten krukje. De kleine maar veel belovende menukaart is hij uitvoerig aan het bestuderen. Ik kijk eens om mij heen. Verrek! Ze hebben hier in de buurt wel 4 restaurantjes! Er zit er ook eentje op Kimberley street!

Ik heb mijn keuze al gemaakt. Het wordt kimchi-rijst en Chiel's keuze is gevallen op een lunchbox zoals ze dat noemen. Een bord met vakjes waarin rijst, vlees, groente en kimchi zit. We krijgen ook allebei een kom soep. Ongelofelijk dat ze dat voor 38 dollar (3,5 euro) pp kunnen serveren! Maar wat is in vredesnaam BongBong Grape en SacSac Orange?

Het valt me op dat het restaurantje keurig in de verf zit. Alhoewel de inrichting simpel en sober is, geeft het een gezellig gevoel. De eerste 'kantoor'mensen komen binnen in groepjes. Alle collega's gaan met elkaar eten. Zie je best vaak hier.

Dan zie ik de serveerster op een drafje naar de voordeur lopen. Er staan 2 oude grijze mannetjes voor de deur die niet weten hoe de voordeur open moet. Ze drukt op de knop en lacht naar de mannetjes. Ze zien er schattig uit! Ik denk de gemiddelde leeftijd van 90 jaar. 2 Oude vrienden die met elkaar uit gaan lunchen...

De oudste man roept de serveerster bij zich en samen gaan ze door de menukaart. De andere oude man zit muisstil op het bankje. Ik zie dat hij zijn ogen dicht heeft. Hij is gewoon in slaap gevallen! Rechtop!

Ondertussen komt onze lunch op tafel. Heerlijk. Het smaakt erg goed en de oude man lacht naar ons. Je ziet hem denken '...de witneuzen vinden het lekker!' Daar komt ook de lunch van de oude mannetjes aan. Hij slaat met zijn hand op tafel en zijn oude vriend schrikt wakker. 'Lunch!' roept hij.

Met z'n tweetjes genieten ze zichtbaar van de warme prak. Ik glimlach en zeg gelijk tegen Chiel 'als wij zo oud zijn, doen we dat ook, ok? Gewoon samen schuifelen naar een restaurantje en lekker eten...' Chiel kijkt op en zegt '...maar...dat doen we toch al?'

Een plek onder de zon

Na het hardlopen sta ik klaar om kwart voor tien op de afgesproken plek. Mark komt zo langs en dan vertrekken we samen per auto naar Mui Wo. Nee geen taxi, zijn eigen auto! Een ongekende luxe. Hij wil de sleutel ophalen van zijn nieuwe stulpje en gelijk de auto daar achter laten. Scheelt bakken vol met dollartjes om hem daar op de parkeerplaats te laten staan dan hier in een parkeergarage.

Nadat Mark wat probleempjes heeft opgelost met de kassa dame van de garage kunnen we eindelijk vertrekken. Gaaf! Ik denk dat dit voor mij de eerste keer is dat ik in een auto zit die niet rood is! Bijzonder eigenlijk dat je wel duizenden keren dezelfde route rijdt per taxi en als je zelf achter het stuur zit, je ineens twijfelt of je de juiste weg wel gaat. Zonder verkeerd te rijden en zonder spookrijder te zijn geweest, rijden we op de snelweg. Cool!

Heel snel komen we bij de bergpas die ons naar Mui Wo brengt. Alleen 1 probleempje...als je deze weg wilt gebruiken dan moet je in bezit zijn van een 'permit'. Zonder dit papiertje mag je de weg niet gebruiken en doe je het toch dan kan je een boete verwachten. Alleen bussen, taxi's en mensen die aan de bergpas wonen, krijgen zo'n permit. En inderdaad, Mark heeft die permit nog niet. Wel aangevraagd maar nog niet aan de voorruit hangen. En hier in HK staan overal camera's die de auto's registreren. Dus bijna 100% zeker dat er straks een prentje valt op de nieuwe deurmat van Mark.

Maar we zijn Hollanders. En Hollanders zitten nergens mee. En zeker niet met de politie die ons wel eens wil vertellen wat we wel of niet mogen, dus gewoon illegaal die berg over! Heerlijk!!

Zonder aangehouden te worden door de politie die opvallend veel op bergpas stond, rijden we Mui Wo in. Eerst naar de makelaar die de sleutel al klaar had liggen, toen eerst een bakje koffie met muffin en de sfeer maar eens proeven van zo'n dorp. Want het is echt een dorp! Overal fietsen, veel witneuzen op slippers en het hoogste gebouw is 3 verdiepingen hoog. Maar ook stilte, geen toeterende taxi's en nergens van die security-mannen die je gaan vertellen dat je niet op dat muurtje mag gaan zitten.

Opnieuw de auto in, deze keer met sleutels en een stofzuiger en op weg naar het nieuwe huisje. Ik heb een Mui Wo gezien die ik nog nooit had gezien! Groen, vooral groen, stil, heel veel fietsen, verschillende kleine huisjes, kleine steegjes en zoals we dat noemen, een Chinees rommeltje. Chinezen vinden het niet leuk om b.v. de meuk in en om het huis op te ruimen. Het kan echt wel zo blijven staan en geen kip die daar iets van zegt. Alles roest vanzelf wel weg.

Nadat we een stukje hadden gewandeld van de parkeerplaats naar het huis, stonden we voor het huis. Heel schattig en ruim! Ze wonen aan een 'ancient path' dus de hikers komen voorbij lopen met enorme profi camera's! En de stilte! Ongekend! Ok, dan moet je niet die Chinese dame meerekenen die uitgebreid ruzie stond te maken met haar buurman, maar verder alleen maar stilte! En het strand is maar 10 minuten verderop! En wie kan nou zeggen dat ze een Olympic trail in de buurt hebben?

Echt een leuk huis met terras en een oude poort ernaast. Maak me sterk als je op een goed moment denkt, die poort met overwoekerde grond erachter ga ik opknappen en daar zet ik 2 tuinstoelen in, dat niemand daar wat van zegt. Het is nu ook een rommeltje, het kan alleen maar beter worden.

Mark heeft wat dingen opgemeten, elektriciteit punten gezocht die op de meest rare plekken zijn aangelegd, de kamers nog maar eens goed bekeken en toen zijn we weer terug gewandeld naar de pier. Hamburgertje gegeten en de boot op terug naar de stad.

Vandaag is de verhuizing. Ik weet zeker dat hij, Wytske en Ruby de hond daar een heerlijke tijd gaan beleven en daar snel hun draai vinden. Kwestie van slippers en een fiets kopen. Meer heb je niet nodig.

Morgenstilte

Als de wekker gaat om half zes, spring ik uit bed. Loop in 1 streep naar het koffieapparaat om het knopje in te drukken, doe het licht aan en loop het balkon op. Wat een prachtige morgen!

Het is nog donker en de stilte is ongekend. Hier en daar liggen wat dronken chinezen te slapen op de houten banken op het plein en de mevrouw van de visballen staat nog in het donker haar balletjes te verkopen aan verlate kroeggangers. Er is geen zuchtje wind. Alles is stil, niemand praat, geen airco gebrom en zelfs de bomen laten hun blaadjes niet ritselen.

Als ik me heb omgekleed in mijn ren outfit, drink ik mijn koffie, check mijn mobieltje, zoek mijn headset, pak een flesje water uit de keuken en loop mijn flatje uit. Als de lift aankomt op de begane grond, zie ik mijn portier in een kronkel achter zijn toch al ienieminie bureautje slapen. Hij schrikt op als ik langs kom en mompelt een 'goodmorning'.

Het begint al een beetje te schemeren. Het is nu 10 voor 6 en de oude man die ik elke morgen tegenkom op het plein is al bezig met zijn oefeningen. Hij knikt vriendelijk naar mij en gaat verder met het achteruit lopen om de boom. Ik kijk er al niet meer van op. Normaal gesproken staat hij nu op zijn eigen wangen te slaan, dus...

Als ik over de flyover de boulevard op loop, zie ik al dat ik niet de enige ben die zo vroeg zijn bed is uitgekomen. Een handje vol mensen lopen al en zo te zien zijn sommige mensen al heel vroeg begonnen met hardlopen. Hun shirt is doorweekt en de wangen hebben een gezonde rode kleur van de gedane inspanningen.

Mijn personal running trainer op mijn ipod verteld dat ik moet beginnen met hardlopen en drukt me op het hart dat hij mij zal waarschuwen als ik halverwege ben. Mooi. Terwijl ik loop kijk ik om me heen. De zon is niet te zien. Het is nogal mistig en het water van de haven spiegelglad. Het licht van de in nevel gehulde zon geeft een hele bijzondere zachtroze sfeer. Van de gebouwen aan de overkant op HK island zijn alleen de toppen te zien.

Verderop staan de bejaarde zwemmers al klaar om een duik te nemen. De stretch oefeningen worden gedaan, de badmuts recht gezet en 1 voor 1 springen ze het water in. Het groepje zwemt echt elke dag! Ook de groep met bejaarden die hun tai chi oefeningen doen staan er weer. Ze lachen, praten bij, en als de muziek begint te spelen staan ze allemaal met de neus dezelfde kant op.

Ik zie de muur, tik hem aan en loop mijn laatste 10 minuten. Het gaat zwaar. Tempotrainingen zijn mijn ding niet. Maar sneller dan verwacht, roept mijn 'trainer' 'That's it. Now walk for 5 minutes!' Lekker. Die zit weer in de pocket!

Als ik terug loop en weer richting huis ga, is de zon op gekomen. Zij het achter een waas van nevel. Het is licht geworden. De dronken Chinezen zijn verdwenen. Het vrouwtje met haar visballen is vertrokken, de portier staat weer bij de voordeur en houdt voor mij met een grote lach op zijn gezicht de deur open. "Goodmorning! Good job!" Nou dat dacht ik ook. 'Thank you! Have a nice day!' lach ik terug. Overmorgen weer!

Annie

Wie is Annie?

Annie was de serveerster bij de Dirty Duck. Het indonesische restaurant in Wanchai waar we zo heerlijk hebben gegeten en avonden hebben doorgebracht. Omdat de huur omhoog ging van het restaurant was het genoodzaakt om de zaak te sluiten en zaten wij zonder Duckie.

Later ging Annie werken bij 1/9Nouvo, een soort van Italiaanse bar/restaurant. Ook daar zijn we regelmatig langs gekomen al was het maar om Annie en een aantal van haar collega's te zien die ook bij de Dirty Duck hadden gewerkt.

En toen kreeg Jesse bericht dat Annie tegenwoordig werkt bij 1968 Indonesia Restaurant, dit keer in Central. We zijn er heen gegaan en waren gelijk verkocht! De heerlijkste sateetjes kan je daar krijgen! En we zagen Annie weer!

De laatste keer dat we erheen gingen kregen we een uitnodiging van Annie. Op 15 oktober ging ze trouwen en we werden dan verwacht bij het eten in 1968 Indonesia Restaurant. Heel aardig. Helaas konden Jesse en Jos niet van de partij zijn dus hebben Chiel en ik de eer in stand gehouden en zijn we naar haar bruiloft geweest.

Ze was helemaal blij om ons te zien! We werden voorgesteld aan de hele gemeente die aanwezig was. Haar bazen van 1968, haar familie, haar man en een heleboel oud collega's van de Dirty Duck! We werden aan een tafeltjes gepoot met wat vriendinnen van haar en daar kwamen de sateetjes al! De loempia's, de garnalen-koekjes vlogen over de tafel. En Chiel had honger! Heel veel honger!

Met moeite kon hij zich inhouden om niet die hele schotel met sateetjes naar binnen te proppen en toen hij eigenlijk al helemaal voldaan was, toen kwam een collega vragen wat we als hoofdgerecht wilden hebben...Pardon? Dit was niet DE maaltijd? Nee, er kwamen nog halve kippen, vissen en spareribs op tafel! We konden echt niets meer op!

Het was heel gezellig, hebben gezellig gebabbeld met haar vriendinnen en toen was het voor ons tijd om te gaan. De wijn was rijkelijk rond gegaan en dat was te merken. Bij iedereen! Tip van de dag: probeer de mutton-sateetjes want die zijn nog lekkerder dan de beef!!