Morgenstilte

Als de wekker gaat om half zes, spring ik uit bed. Loop in 1 streep naar het koffieapparaat om het knopje in te drukken, doe het licht aan en loop het balkon op. Wat een prachtige morgen!

Het is nog donker en de stilte is ongekend. Hier en daar liggen wat dronken chinezen te slapen op de houten banken op het plein en de mevrouw van de visballen staat nog in het donker haar balletjes te verkopen aan verlate kroeggangers. Er is geen zuchtje wind. Alles is stil, niemand praat, geen airco gebrom en zelfs de bomen laten hun blaadjes niet ritselen.

Als ik me heb omgekleed in mijn ren outfit, drink ik mijn koffie, check mijn mobieltje, zoek mijn headset, pak een flesje water uit de keuken en loop mijn flatje uit. Als de lift aankomt op de begane grond, zie ik mijn portier in een kronkel achter zijn toch al ienieminie bureautje slapen. Hij schrikt op als ik langs kom en mompelt een 'goodmorning'.

Het begint al een beetje te schemeren. Het is nu 10 voor 6 en de oude man die ik elke morgen tegenkom op het plein is al bezig met zijn oefeningen. Hij knikt vriendelijk naar mij en gaat verder met het achteruit lopen om de boom. Ik kijk er al niet meer van op. Normaal gesproken staat hij nu op zijn eigen wangen te slaan, dus...

Als ik over de flyover de boulevard op loop, zie ik al dat ik niet de enige ben die zo vroeg zijn bed is uitgekomen. Een handje vol mensen lopen al en zo te zien zijn sommige mensen al heel vroeg begonnen met hardlopen. Hun shirt is doorweekt en de wangen hebben een gezonde rode kleur van de gedane inspanningen.

Mijn personal running trainer op mijn ipod verteld dat ik moet beginnen met hardlopen en drukt me op het hart dat hij mij zal waarschuwen als ik halverwege ben. Mooi. Terwijl ik loop kijk ik om me heen. De zon is niet te zien. Het is nogal mistig en het water van de haven spiegelglad. Het licht van de in nevel gehulde zon geeft een hele bijzondere zachtroze sfeer. Van de gebouwen aan de overkant op HK island zijn alleen de toppen te zien.

Verderop staan de bejaarde zwemmers al klaar om een duik te nemen. De stretch oefeningen worden gedaan, de badmuts recht gezet en 1 voor 1 springen ze het water in. Het groepje zwemt echt elke dag! Ook de groep met bejaarden die hun tai chi oefeningen doen staan er weer. Ze lachen, praten bij, en als de muziek begint te spelen staan ze allemaal met de neus dezelfde kant op.

Ik zie de muur, tik hem aan en loop mijn laatste 10 minuten. Het gaat zwaar. Tempotrainingen zijn mijn ding niet. Maar sneller dan verwacht, roept mijn 'trainer' 'That's it. Now walk for 5 minutes!' Lekker. Die zit weer in de pocket!

Als ik terug loop en weer richting huis ga, is de zon op gekomen. Zij het achter een waas van nevel. Het is licht geworden. De dronken Chinezen zijn verdwenen. Het vrouwtje met haar visballen is vertrokken, de portier staat weer bij de voordeur en houdt voor mij met een grote lach op zijn gezicht de deur open. "Goodmorning! Good job!" Nou dat dacht ik ook. 'Thank you! Have a nice day!' lach ik terug. Overmorgen weer!