Aangekomen!

Dat was vroeg vanmorgen! Om half zeven ging de wekker. Yeah!! Lody komt!!

Chiel werd ondertussen ook wakker. Hij had ook niet echt veel tijd want Francois en hij wilden met de trein van half negen naar Shenzhen. Koffie zetten, douchen, spullen bij elkaar zoeken en om 7 uur sharp stond ik er helemaal voor. Afscheid genomen van Chiel en de taxi ingesprongen.

Ik wilde met de trein want die gaat zo lekker snel. Binnen 20 minuten sta je dan op de airport. Alle tijd dus. Het vliegtuig stond gepland om te landen om 7.35 i.p.v. 7.20. Dan moet dat ding nog aan de slurf, lopen naar de douane, paspoort controleren, wachten op de koffer...enfin die komt niet voor 8 uur de schuifdeuren door lopen, dacht ik...Ik keek op de klok. Oh t'is nog vroeg! Het is pas 7.35!

Ik liep van artival hal B naar arrival hal A. In de verte zag ik dat Dunkin'Donuts tegenwoordig had plaats gemaakt voor Starbucks. En da's mooi want ik had nog niet ontbeten! Kan ik lekker een short coffee of the day met een muffin nemen, dacht ik... Terwijl ik langs de glazen wand liep van Arrival A, zag ik daar een bekend gezicht. Nee, het zal toch niet? Is dat Lody al? Wat? Zo snel?

Ze had me totaal overvallen met haar vroege opwachting en de traditionele foto van "gast met slaaphoofd en koffer door de schuifdeuren in HK" heb ik ook niet kunnen maken. Helaas. In plaats daarvan heb ik nu de foto "gast-met slaaphoofd-op-de-bank" gemaakt!

Maar nu hebben we samen bij Starbucks aan de koffie gezeten! De hele reis was goed verlopen en echt moe was ze niet. Na de koffie zijn we per taxi naar huis gereden nadat ze de zogenaamde "klap- voor- je- kop- van- de- hitte" had gevoeld. Welcome in Hong Kong!

Thuis hebben we lekker aan de koffie gezeten. Lekker bijgepraat en het schema van vandaag doorgenomen. En we kwamen tot de conclusie dat we het belangrijkste eerst zouden doen. We zijn naar de Gateway gelopen omdat ZARA daar een enorme uitverkoop had en je dat niet ongestrafd kan laten gaan! De eerste hkdollars zijn ook al van eigenaar verwisseld, hihi. Toen aan de noedelsoep en vervolgens zijn we naar de tandarts geweest. De hechtingen zijn eruit! Jippie! Mijn volgende afspraak staat op 21 augustus. Dan kan Chiel nog even hard aan de slag want de prijs van een kroon of implantaat liegen er niet om! Pfff...



Thuis gekomen hebben we allebei even de oogjes dichtgedaan voor 2 uurtjes en straks gaan we lekker eten en dan opnieuw de koffer inpakken. Om 7 AM inchecken en om 9 AM vliegen we. Dus om half 6 opstaan, ontbijten en dan de taxi in. Lekker vroeg anders denkt die zus van me dat het nog vakantie is. Mooi niet dus. Dat luie zweet moet eruit!

Ik denk dat de volgende post dus ook pas dinsdag te zien is want ik heb geen idee of ik ergens aan een pc kan zitten. Kuala Lumpur here we come!

Stilte voor de storm...

T'is nu half een 's nachts. Ik heb net de wekker gezet op half zeven...

Chiel gaat met Francois naar China en hij komt pas zondag thuis. Ze moeten wat leveranciers af en Francois is nogal lang van stof, hihi. Vandaar. We hebben net wat gegeten met hem, stukje gewandeld langs de boulevard en het Peninsula, nog een drankje bij Athena, en toen heeft Chiel hem ingestopt. Zijn koffertje staat al klaar...

En ik ga morgen mijn zusje afhalen van het vliegveld! Yeahhhh!!! Gezellig! Ik heb net gekeken op internet en haar vlucht heeft een pietsie vertraging. In plaats van 7.20 staat hij op 7.35 uur. Ik mag dus lekker vroeg de trein in om Lody op te halen.
Vandaag heb ik nog een vracht laten komen van de Park'nShop, zodat we niet de deur uithoeven voor een glaasje wijn, hihi. Het bedje is opgemaakt, de badkamer is schoon, de was is gedaan. Ik ben er helemaal klaar voor!

Veel tijd om te rusten heeft Lody niet. Ik hoop echt dat ze wat kan slapen in het vliegtuig.
Het tijdsschema is strak! Ophalen van het vliegveld, kop koffie, douchen, lunchen, tandarts (ben nu al 2 keer gebeld trouwens door Carol de tandarts. Of alles goed gaat met mij, of ik geen last heb van pijn, enz. enz. Ik sta versteld!) om de hechtingen eruit te halen, colaatje op een terrasje, lekker bijkletsen, diner, glaasje wijn, slapen en dan moeten we donderdag om 7 uur weer op het vliegveld staan! Dan gaan we naar Kuala Lumpur!

We blijven daar t/m maandag. Ik heb me al aardig ingelezen wat er te doen valt, wat we moeten zien, waar we onze voeten kunnen laten "nibbelen" door visjes...wat? Jazeker! Ik heb nog 2 prachtige foto's van Irma die samen met Jos in een bak met water zijn gaan zitten en dat ga ik met Lody doen! Ik hoop dat het hotel goed bevalt, want ik heb hem uitgezocht op het zwembad en lokatie.

Je begrijpt, ik ben nog even aan het genieten van mijn allerlaatste avond rust... tot 18 augustus is dit huis vol! Heeeeerlijk!!

Lody van 15 juli tot 7 augustus
Ben van 27 juli tot 18 augustus
Linn en Joni van 28 juli tot 18 augustus

Tante Ans!

Kraamvisite

Nou ik ben naar het Canossa Hospital geweest gisteravond. Om 6 uur zou ik er zijn, maar bij aankomst bleek dat de taxi er sneller over had gedaan dan verwacht. Om half zes was ik er al!

Binnenstappen in een ziekenhuis gaat niet zo maar tegenwoordig. Bij de schuifdeuren zit een dame die je gaat vertellen wat je moet doen. Eerst je handen desinfecteren, dan 4 seconden blijven staan op een desinfecterende mat, en vervolgens krijg je weer zo'n smoeltje op!

Daarna mocht ik eindelijk de lift in. Daar las ik dat als je in het ziekenhuis bent, en blijkt dat er varkensgriep is uitgebarsten, de mogelijkheid erin zit dat je niet meer weg mag maar dat je in quarantaine moet blijven. Nou dat was niet nodig, want ik ben weer gezond en wel thuis, hihi.

Ik stapte uit de lift en daar zat Michael! Te spelen met zijn spelcomputer! Hij zag er moe maar heel gelukkig uit. De baard van 2 dagen oud verklapte dat een baby krijgen, niet in je koude kleren gaat zitten. De super trotse vader vertelde hoe de dag was verlopen. Dat ze de avond ervoor al naar het ziekenhuis waren gegaan en dat Cynthia om 8 uur de OK was opgereden en dat binnen 10 minuten Micah op de wereld was gezet! Om 9 uur lag Cynthia alweer op de kamer met naast haar Micah in zijn "first set of wheels" zoals Michael zei.
Canossa mag wel opletten dat straks het babywiegje op wielen niet in de ferrari rode kleur is gespoten!

Op het moment dat ik aankwam was Cynthia bezig met de voeding dus we hebben even gewacht op de gang. Totdat een chinese mevrouw die de avond ervoor was bevallen van een dochterje de gang op liep met kind in haar armen en zei "Michael, Cynthia is asking for you!" Deze mevrouw schijnt een beroemdheid te zijn. Een actrice. Nou ze hoeft zich geen zorgen te maken voor nederlandse papperazi want ik heb geen idee wie ze was!

We liepen samen naar binnen en daar lag Cynthia met Micah in haar armen. Ze zag er fris uit! Alsof er niets gebeurt was! Wel verbaasd trouwens alsof ze zelf nog niet helemaal doorhad dat ze nu echt moeder was geworden! Het ieniemini pakketje wat ze in de armen hield, verklapte dat het menes was. Cynthia is moeder!

En wat een prachtig kindje! 6 pond, een hele bos zwarte haartjes, de chinese oogjes en neusje van Cynthia en de westerse kin van Michael! Nee, het kan geen vergissingen opleveren van wie deze baby is. Een perfect koppie want Micah heeft zich geen weg naar buiten hoeven te werken. Ik kreeg Micah gelijk in de armen gedrukt. Wat is dat toch een heerlijk gevoel, zo'n babietje vasthouden. En dat baby luchtje! Hij sliep en af en toe keek hij me aan met een verbaasde blik. Alsof hij wilde zeggen: "Who the chips are you? Another grandma? I lost count!" Michael heeft een foto gemaakt van mij met Micah en zodra ik hem krijg, laat ik de foto natuurlijk zien.

De deur ging open en daar stond oma Ank. Ze was vandaag al 3 keer op bezoek geweest. Maar ze kon niet meer wachten. Ze moest naar haar kleinkind toe. En terecht!

Na een half uurtje ben ik weg gegaan. Helemaal blij dat ik Micah toch nog even heb kunnen zien voordat ik op vakantie ga met Lody.

Later die avond kwamen we Jesse, Jos en Pablo nog tegen en we zijn met z'n allen gaan eten. Ik kreeg wel ineens erge pijn aan mijn mond dus ik ben daarna naar huis gegaan maar de mannen hebben later nog met Michael een borrel genomen op de geboorte van Micah.

Warrummm....

Het was een vroegertje vanmorgen. Ik was om half zes al wakker en kon met geen mogelijkheid opnieuw de slaap vatten. Ik heb de was maar gedaan en alvast koffie gezet, want vandaag moest ik Ben naar het vliegveld brengen. Eindelijk mag hij naar Singapore!

Op het vliegveld ging het snel. Er stond nog niemand aan de balie en we konden dus zo doorlopen. Tegenwoordig vliegt de A380, dat enorme dubbeldekker vliegtuig vanaf HK naar Singapore en ik moest toch even vragen op welke vlucht dit slagschip vertrekt. Om 16.00 uur 's middags, elke dag. Dus als iemand eens een tochtje wil wagen, ga dan om deze tijd naar Singapore! Voor Ben helaas dus niet, maar dat mocht de pret niet drukken. Hij was wel een beetje zenuwachtig maar had er vreselijk veel zin in.

Na koffie gedronken te hebben liep hij door de douane en kon ik weer naar huis. Deze keer maar met de trein want dat gaat toch wel erg snel.

En toen ik uit de taxi stapte vanaf Kowloon Station, merkte ik pas hoe onbenullig warm het eigenlijk is! Vandaag was het weer 36 graden! Alles straalt hitte uit. De gebouwen, de straat, het trottoir...Ik heb het wel een beetje gehad met die hitte. Ik 'transformeer' in een chinees. Ik sta als het maar even kan in de schaduw van een lantaarnpaal of sta tegen de gevel aangeperst bij het wachten op het stoplicht. Ben ondertussen een kei geworden in het ondergronds lopen van A naar B. T'is echt te heet....

Een buurjongetje!

Vanmorgen kregen we bericht dat Michael en Cynthia een zoon hebben gekregen!
Micah Sebastian. Alles is goed met moeder en zoon en de vader is aan het bijkomen.

Ben erg benieuwd hoe de kleine eruit ziet. Als ik de ouders bekijk dan kan het niet anders dan dat het een super mooi kindje is. En omdat ik van de week weg ga op vakantie mag ik vanavond al in het ziekenhuis langs komen. Jippie!!

Zondag

We zijn toch maar niet naar Sai Kung gegaan. Het weer zat even tegen. Het begon enorm te waaien en de regen kwam ineens met bakken uit de hemel vallen en voordat we het wisten was het T3 geworden. Niet zo slim om dat toch naar Sai Kung te gaan.

We zijn maar gaan hotpotten i.p.v. seafood eten. Cynthia's moeder en broers waren er, Irma kon ook nog mee eten, en zelfs Bram en Kamilla waren er. Heel lekker en heel gezellig. Daarna nog een drankje gedaan bij ons in de straat en toen zijn we naar huis gegaan. Ben bleef nog even hangen, net als Jos en Al en zij kwamen pas in de vroege morgen thuis.

Voor Jos een beetje korte nacht, maar een man als hij is, stond hij keurig klaar om half elf, om naar Causewaybay te vertrekken. We hadden met Bram en Kamilla afgesproken om daar te gaan hardlopen. In het Victoriapark. Ik vond het super! Ik zou gaan powerwalken met Kamilla maar we hebben zelfs hard gelopen! Leuk rondje en er was genoeg te zien op zondag. Het zat vol met de Filipijnse dienstmeisjes.

Later kwamen Bram en Kamilla naar onze kant. Het plan was om te gaan dimsummen. En daar lekker lang over doen zodat we gelijk door konden gaan naar de film in Elements. Jos heeft de kaartjes geregeld, we zijn gaan lopen naar Elements, beetje rond gehangen, koffie gedronken en toen lekker lang uit in de bios.

En nu zijn we thuis. Ben is zijn koffer aan het inpakken want morgenvroeg vliegt hij naar Singapore!

Weekend en dus regen!

Nog een paar nachtjes slapen en dan gaat Ben naar Anisah in Singapore. Hij heeft er veel zin in. Dat begrijp je toch niet? Wat kan er nou leuker zijn dan om met die twee oudjes gezellig thuis op de bank te zitten?

En 15 juli komt Lody aan. Gezellig. Ik heb dan nog even de tijd om haar bed te verschonen en de boel in orde te maken. 's Ochtends haal ik haar op, 's middags gezellig samen de hechtingen laten verwijderen, 's avonds eten met Francois uit Frankrijk die hier dan ook is op zakenbezoek en de volgende morgen vertrekken Chiel en Francois naar China en Lody en ik naar Kuala Lumpur. Yeahhh!!!

Vrijdagavond zijn we gaan eten met Jos, Irma en Al. Bij de mexicaan in Wanchai. Ik heb een soft taco uitgezocht en dat ging goed. Met pijnstillers weliswaar.

Vanavond gaan we naar Sai Kung. Althans dat is het plan, maar ik weet niet of dat nog doorgaat want op dit moment regent en waait het als een gek. Typhoon Warning nummer 3 is afgekondigd. Maar we zullen zien. T'is nog steeds 30 graden maar die bloedhitte van de afgelopen week is verdwenen. Praise the Lord!

Chiel is nu aan het hardlopen op de band om z'n nieuwe sportschoenen uit te proberen die we na een maand eindelijk konden ophalen in Wanchai. Ben loopt nu met Michael en Al ergens in Lan Kwai Fung op het "Beer festival", Jos en Irma zullen wel ergens op een markt lopen om de laatste inkopen te doen voordat ze vertrekt naar NL, Jesse is natuurlijk weer aan 't karaoken in China, Bram en Kamilla genieten van hun rustige weekend voordat de familie komt logeren en ik zag vanmorgen dat Wytske en Mark ergens op een eiland aan het kamperen zijn! Misschien niet de beste timing maar wel spannend. Ik zie ze in gedachten al aan de tentstokken hangen zodat hun tentje niet de Zuid Chinese Zee in waait.

En ik? Ik zit lekker achter de pc. Niets te doen. Met een bakkie koffie. Hmmm....lekker.

It's getting hot in here

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor de comments op mijn vorige post. Heel lief. En de pijn, mede door de lieve comments en de pijnstillers, verdwijnt als sneeuw voor de zon... En die zon schijnt volop! En het is niet meer warm, het is superheet!

Gisteren viel me op dat het niet klam heet is maar droog heet. Je kan echt niet zo maar in de zon staan als je wacht voor het stoplicht. Samen met de andere 7 miljoen Honky's, sta je te schuilen in de schaduw tegen de gevels aan. En zodra je in de zon loopt, moet je oppassen dat je ogen niet uitgeprikt worden door de tientallen parasolletjes die tegelijkertijd worden uitgeklapt.

Ik ben bang dat het vandaag hangen wordt bij het zwembad. Vandaag blijft het nog steeds bloedheet met volop zon. Geen wolkje te zien...

Ik zag net op CNN dat er weer een tropische storm rechtsstreeks onze kant op komt. Volgens CNN komt hij over 72 uur over Hong Kong waaien vanaf de Filipijnen. We zullen zien...


Gisteren ben ik trouwens nog met Ben even op stap geweest. Eerst naar het kantoor van Chiel. Daar was Ben nog niet geweest. Toen naar de Burger King, alwaar ik Ben mocht aanschouwen hoe hij een Big Wopper naar binnen schoof en ik op een patatje mocht zuigen, en toen gingen we naar de supermarkt in Elements. Lekker koel en volop airco. Is ook wat waard!


Toen we in de taxi zaten, zagen we hoe een auto van Google Maps ons voorbij reed.
Tegenwoordig kan je op internet precies zien hoe een stad eruit ziet. En natuurlijk moet iemand dat in kaart brengen. En ik weet dat er auto's rondrijden die opnames maken van het straatbeeld, maar ik had nog nooit zo'n auto in actie gezien. Tot gistermiddag!

De renovatie!

Met een opgelucht gevoel kan ik eindelijk schrijven dat de afbraak werkzaamheden in mijn mond nu voorbij zijn. Nu is het slechts een kwestie van opbouwen geworden!

Vanmorgen om half negen vertrokken Chiel en ik naar Central waar de kaakchirurg Danny de praktijk heeft. Ik had om half tien een afspraak maar omdat we tijdens de spits de MTR in moesten, wilden we ruim op tijd gaan. Ik had echt geen zin om gehaast als een sardientje in een blikje de MTR ingeduwd te worden. Wat uiteindelijk toch is gebeurd nadat we 3 treinen hadden laten gaan.

De praktijk zat echt 1 minuut vanaf de mtr-uitgang en natuurlijk waren we ruim een half uur te vroeg. Dus eerst maar eens de McCafe in. Chiel ging lekker aan de koffie en ik aan het water.
Onvoorstelbaar hoeveel mensen daar aan het ontbijt zitten trouwens.

Na een halfuurtje was het zover. Ik zag eerst al zo'n trendy gabber met in zijn kielzog 2 in roze geklede verpleegstertjes binnen komen. Hmmm...'t zal toch niet? Toen kwam Carol binnen lopen. Dit keer in gouden pumps en een wit halter zomerjurkje. "Don't be afraid!", lachtte ze nog naar mij. "No! Ofcourse not!", lachtte ik terug als een boer met kiespijn. Wat denk je nou zelf??

Ik werd binnen geroepen in een kamer met wederom prachtig uitzicht over Exchange Square en de haven. Zoals ik al eerder vermeldde, ze weten wel waar ze gaan zitten, die beulen!
In de kamer stonden 7 man! Allemaal voor mij?! Hmmm...3 Blauwe en 2 roze verpleegsters, Danny de trendy gabber en Carol met de gouden pumps. In koor zeiden ze allemaal "Goodmorning Joanna!" Ach, ze deden erg hun best om mij gerust te stellen maar zoals je kunt begrijpen, verloren moeite.

Danny liet mij eerst zien wat er nou precies op de foto te zien was. De wortels van de kies waren doorgegroeid tot in de bijholte. Niet goed dus. Dus als de kies eruit was, moest hij waarschijnlijk met tandvleeslappen (zo noemde hij het...HELP!!) de boel dichten omdat er anders een open verbinding zou zijn van de kaakholte met de bijholte. Niet goed dus...aiiiii..... En als ik implantaten wil dan kom ik weer bij hem terecht omdat ik een tekort heb aan bot. En dat moet dan weer operatief bijgevuld worden, en dan gaat hij schroeven erin zetten en dan....STOP! Laten we eerst maar 1 ding tegelijk doen, aub. Dat vond Carol ook.

Ik voelde langzaam het bloed uit m'n hoofd zakken. De tranen rolden spontaan over mijn wangen. "Don't you worry, he's the best surgeon in HK", zei Carol. Ik mocht gaan zitten, kreeg lappen over me heen, een hoedje op, een zonnebril op en de tv ging aan. Ik dacht nog...hoe ben ik in godsnaam hier terecht gekomen?? Maar goed. Het liedje 'vluchten kan niet meer' bleef maar in m'n hoofd door zeuren.

Omdat Chiel niet mee mocht hadden ze een verpleegster aangesteld die als taak had mijn hand vast te houden onder de lappen. Ik denk dat ze nu zelf op de ER zit in een ziekenhuis vanwege tot pulver geknepen middenhandsbeentjes. De spuit ging erin, en nog een, en toen even wachten...en toen begon het gebreek en gehak. Ik voelde er niets van maar was totaal van slag. Opnieuw dacht ik aan Cynthia die binnenkort moet bevallen. Ademhalingsoefeningen... in en uit, in en uit...

Even later hoorde ik Danny zeggen "almost done!" D'as mooi. "I have to repear the hole", zei hij. Tuurlijk. Doe maar. Kan er ook nog wel bij. Door mijn rode zonnebril zag ik een naald en draad steeds verdwijnen en weer terug komen. "Done! You are ready!" Ik kon de beste man wel zoenen!

Er zitten nu dus 5 hechtingen in die volgende week eruit mogen. Lody, jij boft want jij mag mee! Mijn hoofd is beurs en mijn wang ziet er gezwollen uit. Ik sterf van de honger maar ik mag nog niets eten. Vanavond pas. De pijnstillers liggen al te wachten en Chiel is weer naar kantoor. Ben ligt te slapen en Therasita komt straks de boel weer soppen. Jos en Irma zijn weer thuis van vakantie en vanavond gaan we eten. Althans zij gaan eten en ik mag aan de pap of soep. Maar ik ga volgende week op vakantie naar KL zonder hechtingen!!!! YEAH!!!

En Danny heeft me verteld en op m'n hart gedrukt dat als ik kies voor implantaten, ik onder narcose ga! Hij heeft me gerubriceerd en is tot de conclusie gekomen dat ik een fobie heb. Nee heus? Is het echt?

Vakantie!

Gisteren zijn Ben en ik op zoek gegaan naar sneakers. We waren al 2 dagen niet echt de stad ingeweest dus je begrijpt het begon vreselijk te kriebelen! Maar het is gelukt en de nieuwe sneakers bevallen goed.

We hebben lekker geslenterd en een hamburger in het foodcourt gegeten. Later zijn we bij de Mexicaan geweest en eigenlijk hebben we geen speciale dingen gedaan. Ben moet nog steeds bijkomen van de jetlag en zo nu en dan overvalt de vermoeidheid hem.

Gisteravond hebben we samen gekeken naar CNN. De Memorial van Michael Jackson was live op de tv en dit duurde tot maar liefst 4 uur 's nachts! En vanmorgen zijn we ook pas om 11 uur wakker geworden. Straks gaan we naar Mongkok want daar zijn nog meer sneakers te koop!

En vanavond komt Chiel weer thuis. Dagje eerder dan gepland. Gezellig!!

Toch niet...

Krijg net bericht dat ik toch donderdagmorgen om half tien wordt verwacht bij de kaakchirurg...Heel fijn...Nou ja. Dan hebben we het maar gehad...

En omdat ik effe iets anders aan m'n hoofd wil, een hilarisch filmpje!

One down, one to go!

Het lijkt wel of mijn leven tegenwoordig bestaat uit bezoekjes aan de tandarts! Gisteren mocht ik weer! Jippie!!

Om half drie zaten we keurig te wachten en een paar minuten later werd ik opgehaald door de assistente. Chiel volgde mij in m'n kielzog. Gelukkig wel. Ben nog steeds niet blij met dit soort bezoekjes.

Carol, zat alweer klaar in haar prachtige designer zomerjurk met deze keer, zwarte hoge hakken. Ze verwelkomde ons en zei tegen Chiel dat ze het zeer bijzonder vond dat hij weer meekwam. Mij ging ze uitleggen wat er ging gebeuren. Eerst een spraytje in de mond om alles al wat te verdoven zodat ik geen prikken zou voelen, dan een injectie en na 10 minuten nog een injectie. Tijdens de wachttijd konden we kijken naar de tv die boven de stoel hing.

Ze was super lief en binnen een kwartier stond ik weer buiten zij het met een prop katoen in mijn mond waar eerst de kies zat. Nu nog een afspraak bij de kaakchirurg. Ze wilde toch dat we naar Central gingen waar haar collega mijn andere kies er uit zou halen. Maar zei ze, ze wilde er ook bij zijn speciaal voor mij, omdat ik zo bang was, en omdat ik haar nu al kende, was het dan misschien minder eng voor mij. Heel lief.

Ze zouden bellen met Chiel omdat echt mijn hele hoofd verdoofd was, en ik geen idee had of ik langzaam mijn eigen tong aan het opeten was of dat ik aan het praten was. Na nog wat foto's gemaakt te hebben konden we naar huis. Een zak vol pijnstillers kregen we mee.

Woensdag is de afspraak. Chiel probeert vandaag de afspraak te verzetten naar donderdag zodat hij erbij kan zijn, want vandaag is hij weer vertrokken naar China. Dat is nog even spannend dus. Anders moet Ben maar mee, hihi... Oh, Chiel belde net op. Na mijn vakantie naar KL heb ik een afspraak met de kaakchirurg. Even een weekje niets...Pfff. En dan gaat Chiel mee en Lody!!

's Avonds hebben we met Bram en Kamilla en Jesse gegeten bij de Springdear Restaurant bij ons op de hoek. En terwijl die ganze familie aan de pekingeend zat, heb ik lekker een soeppie opgeslubberd...Boffen he?

Ben

Jippie! Ben is aangekomen!

Gistermiddag zijn we naar het vliegveld gegaan en om 6 uur kwam Ben dan eindelijk de klapdeuren door lopen. Hij had ietsjes vertraging en het duurde even voordat de baggage gelost was, maar toen was het dan eindelijk zover. "Benno" stond ineens tussen ons in!

De vlucht was goed verlopen. Hij had wel een paar uur moeten wachten in Parijs, maar dat mocht de pret niet drukken. Thuis aangekomen en na een douche genomen te hebben, zijn we met Ben en Jesse een hamburger wezen eten. We kwamen net op tijd thuis! Het begon enorm te regenen en de hemel werd verlicht door de lichtflitsen.

Chiel is nu weer naar kantoor in HK en vanmiddag gaat hij nog even mee met mij naar de tandarts. Brrr... Ben is net wakker geworden en zit bij te komen van de jetlag. We zijn net een echt gezin nu!

Een regenachtige zaterdag

Weekend! Altijd leuk! Wel eentje met tropische regenbuien, maar dat mag de pret niet drukken. Het blijft vreemd dat als het regent, het niet koud is! Je staat eigenlijk drijfnat te worden in warme regen!

Eigenlijk hadden we geen plannen voor vandaag. Maar we hadden wel zin om even wat te gaan doen. Dus we zijn in MTR gestapt en richting Wanchai gegaan waar de Running Shop ergens op de eerste verdieping in een nietszeggend flatje is gevestigd. Chiel heeft een paar nieuwe renschoenen besteld en wilde weten of ze ondertussen al waren aangekomen. Niet dus. Volgende week maar opnieuw proberen.

Omdat deze renshop 2 blokken vanaf Bram's huis staat, zijn we gelijk even op de koffie geweest. En we kwamen echt onverwachts. Bram zat in bad en Kamilla was de boel aan het soppen!! Nadat we over de eerste schrik heen waren, hebben we een bakje koffie gedronken en daarna lekker wezen lunchen ergens in causewaybay met z'n vieren.

Jesse had al een berichtje gestuurd dat hij vanavond terug zou zijn in HK. Hij moest nog wel even 16 uur vliegen vanuit New York. Om 9 uur vanavond zijn we met z'n allen naar Wildfire getogen, heerlijk gegeten nadat de stroom een keertje of 5 was uitgevallen, en als toetje zijn we bij All Night Long wezen dansen en zingen! Heel gezellig!



Weer keurig op tijd naar huis gegaan en morgen is het eindelijk zover. Ben komt aan! Jippie! Hij zou eerst gelijk door vliegen naar Singapore, maar de plannen zijn wat veranderd. Hij blijft hier een weekje, gaat dan voor 2 weken naar Singapore, en blijft daarna weer 3 weken hier.
Nog 14 uurtjes wachten....

Weer een traumatische ervaring minder!

Nou, ik ben terug van de tandarts...

Na een zenuwslopende morgen, mocht ik dan eindelijk om 2.30 naar Nathanroad 26, 15de verdieping. Daar zit de Dental Service Centrum. Er zitten 7 tandartsen, 4 mondhygienistes en 2 kaakchirurgen. Zelfde gebouw als de gynaecoloog alleen 4 verdiepingen lager. Saampjes met Chiel schuifelde ik de deur door. Prachtige kliniek. Alleen jammer van dat irritante ziekenhuis-luchtje. Ik heb de inschrijf papieren keurig ingevuld en toen was het wachten...

Na 5 minuten werd ik opgehaald door de mondhygiëniste. Chiel liep gelukkig mee. Leuk kamertje met uitzicht op de haven en wederom op het zwembad van het Sheraton! Mijn hele gebit werd keurig schoongemaakt en gepolijst en daarna mocht ik naar dr. Carol. Ze zat al te wachten op me. Nog een beter kamertje met uitzicht over de haven, het Sheraton en rechts over het Peninsula en de rest van Tsim Sha Tsui.

Daar zat dr. Carol. Ik schat zo'n 1.30 lang. Haar rode hoge hakken komen daar nog bij! Ik was echt helemaal op van de zenuwen. Die fobie is sterker aanwezig dan dat ik dacht. Ik vertrouw geen enkele tandarts, laat staan een meisje van 1.40 lang, lang zwart haar, rode hoge hakken, skinny jeans en een guitig koppie! "Nice to meet you!"

Ik mocht gaan zitten en ze heeft me heel duidelijk uitgelegd wat er zou moeten gebeuren en hoe we dat gaan doen. Toen zag ze een traan rollen over m'n wang van de pure zenuwen. "Please don't be afraid! Nowadays, dental care is totally pain free!" Ja ja, eerst zien dan geloven...

Dit bezoek was in ieder geval om kennis te maken, een afdruk te maken van mijn gebit, het schoonmaken van het gebit, een vulling zetten en foto's te maken.

A.s. maandag mag ik terug komen om een kies te trekken... "Really! No pain at all!"... en dan moet ik nog een afspraak maken voor de kaakchirurg die bij hun in de praktijk zit. Ik hoef gelukkig niet naar een ziekenhuis of zo. ..."We take step by step...don't worry...no pain lah!"... Als alles gedaan is wat gedaan moet worden, dan gaan we praten hoe we kosmetisch het een en ander kunnen oplossen. Klinkt als een plan!

Une peu nerveu

Gadver. Ik heb heel slecht geslapen vannacht. En toen ik opstond voelde ik me misselijk. Het zat tegen het overgeven aan... Nee, wees niet bang...ik ben niet zwanger, ik moet naar de tandarts vanmiddag!

Ik zal blij zijn als het vanmiddag 3 uur is. Als het goed is ben ik dan weer op weg naar huis en heb ik het gevreesde bezoek aan de tandarts gehad.

...nou ik kan niet meer nadenken...ik schrijf vanavond wel hoe het is geweest...

Boooooring....

Wat is het toch saai als iedereen of op vakantie gaat of moet werken of in een vliegtuig zit. (zucht)

Neem nou Jos en Irma. Die zitten nu ergens op Langkawi te relaxen in een super resort. Of Jesse. Hij vloog de afgelopen weken van hot naar her en daarna begraaft hij zich lekker in China. Of die man van mij. 3 Dagen per week in Shenzhen.

Als Chiel in China zit, dan vermaak ik me normaal gesproken wel. Ik klungel wat in huis of zo, of ik ga lekker uit eten met vrienden, of ik zit aan het zwembad. Maar deze week is wel heel erg stil...Er gebeurt helemaal niets! En op straat is het ook al zo stil... En ik heb ook nergens zin in...

Gelukkig komt Chiel vanavond weer thuis.

En zaterdagavond! Dan komt Ben! Hij blijft 1 nachtje slapen en dan vertrekt hij de volgende dag naar Singapore voor 2 weken. Kan hij eindelijk zijn vriendinnetje in levende lijve zien. En daarna is hij hier voor een hele maand!

Ik kijk uit naar het bezoek van Lody en onze kids! Vanaf 14 juli tot eind augustus gebeurt er weer wat!! Gezellig!

Dan ga ik nu maar even naar Starbucks...in m'n eentje...(zucht)

1 juli

Vandaag is een bijzondere dag.

Niet alleen klinkt 1 juli als "zomer en vakantie", sinds 1997 staat 1 juli ook voor de teruggave van het Verenigd Koninkrijk Hong Kong aan China. En is dus een nationale vrije dag!

De Britse Oost-Indische Compagnie (British East India Company) legde in 1699 voor het eerst contact in China, waarna handel tussen beide landen op gang kwam. In 1821 werd Hongkong de haven waar de Britten uit Bengalen de opium invoerden. In 1842 werd het Chinese keizerrijk gedwongen Hongkong te lenen aan de Britse Oost-Indische Compagnie. Hongkong was vervolgens lange tijd een Britse Kroonkolonie. De New Territories werden later bijgepacht in 1898, voor een periode van 99 jaar. De Volksrepubliek China gaf als rechtsopvolger aan daarna de pacht niet te willen verlengen. In 1997 zouden de New Territories dus terugvallen aan China, waarmee het resterende deel haar economische levenskracht zou verliezen.

Na 1945 groeide de bevolking van Hongkong sterk door vluchtelingen uit China. Economisch kreeg de kroonkolonie de wind mee door de gunstige ligging ten opzichte van China en Zuidoost-Azië.

Pas op 19 december 1984 werd een verdrag gesloten tussen het Verenigd Koninkrijk en China, dat voorzag in teruggave. De laatste bestuurder van de kolonie, Chris Patten, voerde een zekere democratisering in.

Hongkong werd hierbij een Speciale Bestuurlijke Regio, waarin gedurende vijftig jaar niet dezelfde wetten gelden als in het communistische China. Dit wordt het idee van "een land, twee systemen" genoemd. De Volksrepubliek heeft hier zelf immers ook alle belang bij: men wil de kip met de gouden eieren niet slachten. Het keizerrijk had in 1842 een vissers plaatsje afgestaan, de Volksrepubliek kreeg een miljoenenstad terug.

(Deze wijsheid heb ik niet van mezelf maar uit de Wikipedia!)


Maar 1 juli 2009 staat nu ook voor het "ALGEHEEL ROOKVERBOD"!

In 2007 voerde Hong Kong een rookverbod in voor openbare gelegenheden zoals scholen, stranden, restaurants en karaoke-bars. Destijds is een deel van de horeca gespaard gebleven, zoals de cafés, om de uitbaters de tijd te geven hun zaak rookvrij te maken. Het ziet er naar uit dat ook deze horeca er vanaf juli aan zullen moeten geloven.

Honderden horeca ondernemers hebben van de week in Hong Kong gedemonstreerd tegen het algeheel rookverbod dat 1 juli 2009 van kracht zal gaan. De ondernemers willen uitstel van het rookverbod tot na de recessie en de onrust over de varkensgriep.

Waarschijnlijk zal de Chinese regering niet ingaan op de noodkreet van de horeca ondernemers. Een woordvoerder van de regering heeft in een persverklaring al laten weten dat de Chinese regering heus meeleeft met de horeca ondernemers maar de wet alsnog per 1 juli zal invoeren. Belangrijkste argument hiervoor is de bescherming van werknemers en horeca gasten tegen tweedehands rook.

Fa Yuen Streetmarket

Het is weer dinsdag en Chiel is vanmorgen vertrokken naar China. Ik heb volgens mij hem wel horen douchen maar daarna ben ik weer ik slaap gevallen. Toen ik m'n ogen opnieuw open deed was het al half negen! Een nieuwe dag met nieuwe kansen!

Ik heb de was in de machine gegooid, de plantjes water gegeven, de afwas gedaan en toen koffie gezet. Sanne zou langs komen voor een bakkie troost. De afgelopen weken had ze visite uit NL gehad en nu was iedereen weg. Het was gezellig en we hebben lekker zitten praten over van alles en nog wat.

Toen Sanne weer naar huis ging, ben ik naar mijn favo-marktje gegaan in Mongkok. De Fa Yuen Streetmarket. Je kan er van alles kopen, van bananen en home made noodles tot en met nep-crocks en bollen wol. T'is lekker slenteren daar en je ziet altijd wel iets waar je niet zonder mee kan!

Ik zag ook de beruchte water-noodles! Zo'n piepschuim ding waarmee je kan hangen in het water. Een tijdje geleden zocht Wytske er eentje en dan heb je geen idee waar je die dingen zou kunnen kopen. Nu zag ik om de winkel zo'n beetje, van die noodles hangen aan het plafond. Nou ja, voor de volgende keer dan maar...

Nadat ik alle winkeltjes en marktkramen uitvoerig had afgestruind, verse groentensap had gedronken en toch maar die sjaal had gekocht in die prachtige blauw/groene kleur die in mijn persoonlijke kleurenwaaier stond, een tros bananen en een zak vol sappige lychees in de tas had gestopt, was het tijd om naar huis te gaan.

En toen kwam ik langs een piepklein bakkertje waar ze de meest geweldige broodjes verkochten. Van die typisch chinese broodjes die er altijd lekkerder uitzien dan ze eigenlijk zijn. Van die broodjes waar de meest ranzige vullingen inzitten, maar die er zo schattig en leuk uitzien!

Een Chinese hotdog en een koikarper met tonijn vulling...Yammie!

Ik kon het niet laten en ben naar binnen gegaan. Ik ga echt voor de bijl in zo'n winkeltje. Niemand praat engels om mee te beginnen en de locals struikelen over elkaar om als eerste zo'n broodje te pakken. Ik heb er ook een paar gekocht om foto's van te nemen. Gelukkig waren ze super goedkoop. Ik geloof dat de duurste 3 hkd was, dus ook al smaken ze nergens naar, ik heb toch weer wat leuke foto's er aan over gehouden!


Een egeltje met zoete rodenbonenpasta en een Lotusbloem met lotuspasta...