De renovatie!

Met een opgelucht gevoel kan ik eindelijk schrijven dat de afbraak werkzaamheden in mijn mond nu voorbij zijn. Nu is het slechts een kwestie van opbouwen geworden!

Vanmorgen om half negen vertrokken Chiel en ik naar Central waar de kaakchirurg Danny de praktijk heeft. Ik had om half tien een afspraak maar omdat we tijdens de spits de MTR in moesten, wilden we ruim op tijd gaan. Ik had echt geen zin om gehaast als een sardientje in een blikje de MTR ingeduwd te worden. Wat uiteindelijk toch is gebeurd nadat we 3 treinen hadden laten gaan.

De praktijk zat echt 1 minuut vanaf de mtr-uitgang en natuurlijk waren we ruim een half uur te vroeg. Dus eerst maar eens de McCafe in. Chiel ging lekker aan de koffie en ik aan het water.
Onvoorstelbaar hoeveel mensen daar aan het ontbijt zitten trouwens.

Na een halfuurtje was het zover. Ik zag eerst al zo'n trendy gabber met in zijn kielzog 2 in roze geklede verpleegstertjes binnen komen. Hmmm...'t zal toch niet? Toen kwam Carol binnen lopen. Dit keer in gouden pumps en een wit halter zomerjurkje. "Don't be afraid!", lachtte ze nog naar mij. "No! Ofcourse not!", lachtte ik terug als een boer met kiespijn. Wat denk je nou zelf??

Ik werd binnen geroepen in een kamer met wederom prachtig uitzicht over Exchange Square en de haven. Zoals ik al eerder vermeldde, ze weten wel waar ze gaan zitten, die beulen!
In de kamer stonden 7 man! Allemaal voor mij?! Hmmm...3 Blauwe en 2 roze verpleegsters, Danny de trendy gabber en Carol met de gouden pumps. In koor zeiden ze allemaal "Goodmorning Joanna!" Ach, ze deden erg hun best om mij gerust te stellen maar zoals je kunt begrijpen, verloren moeite.

Danny liet mij eerst zien wat er nou precies op de foto te zien was. De wortels van de kies waren doorgegroeid tot in de bijholte. Niet goed dus. Dus als de kies eruit was, moest hij waarschijnlijk met tandvleeslappen (zo noemde hij het...HELP!!) de boel dichten omdat er anders een open verbinding zou zijn van de kaakholte met de bijholte. Niet goed dus...aiiiii..... En als ik implantaten wil dan kom ik weer bij hem terecht omdat ik een tekort heb aan bot. En dat moet dan weer operatief bijgevuld worden, en dan gaat hij schroeven erin zetten en dan....STOP! Laten we eerst maar 1 ding tegelijk doen, aub. Dat vond Carol ook.

Ik voelde langzaam het bloed uit m'n hoofd zakken. De tranen rolden spontaan over mijn wangen. "Don't you worry, he's the best surgeon in HK", zei Carol. Ik mocht gaan zitten, kreeg lappen over me heen, een hoedje op, een zonnebril op en de tv ging aan. Ik dacht nog...hoe ben ik in godsnaam hier terecht gekomen?? Maar goed. Het liedje 'vluchten kan niet meer' bleef maar in m'n hoofd door zeuren.

Omdat Chiel niet mee mocht hadden ze een verpleegster aangesteld die als taak had mijn hand vast te houden onder de lappen. Ik denk dat ze nu zelf op de ER zit in een ziekenhuis vanwege tot pulver geknepen middenhandsbeentjes. De spuit ging erin, en nog een, en toen even wachten...en toen begon het gebreek en gehak. Ik voelde er niets van maar was totaal van slag. Opnieuw dacht ik aan Cynthia die binnenkort moet bevallen. Ademhalingsoefeningen... in en uit, in en uit...

Even later hoorde ik Danny zeggen "almost done!" D'as mooi. "I have to repear the hole", zei hij. Tuurlijk. Doe maar. Kan er ook nog wel bij. Door mijn rode zonnebril zag ik een naald en draad steeds verdwijnen en weer terug komen. "Done! You are ready!" Ik kon de beste man wel zoenen!

Er zitten nu dus 5 hechtingen in die volgende week eruit mogen. Lody, jij boft want jij mag mee! Mijn hoofd is beurs en mijn wang ziet er gezwollen uit. Ik sterf van de honger maar ik mag nog niets eten. Vanavond pas. De pijnstillers liggen al te wachten en Chiel is weer naar kantoor. Ben ligt te slapen en Therasita komt straks de boel weer soppen. Jos en Irma zijn weer thuis van vakantie en vanavond gaan we eten. Althans zij gaan eten en ik mag aan de pap of soep. Maar ik ga volgende week op vakantie naar KL zonder hechtingen!!!! YEAH!!!

En Danny heeft me verteld en op m'n hart gedrukt dat als ik kies voor implantaten, ik onder narcose ga! Hij heeft me gerubriceerd en is tot de conclusie gekomen dat ik een fobie heb. Nee heus? Is het echt?