Natuurlijk moest er Peking Eend gegeten worden. En natuurlijk moest dat bij de huis chinees gebeuren. We liepen naar binnen en werden weer hartelijk verwelkomd. We kregen een mooie tafel en binnen no time stonden alle gerechten dampend op tafel.
Het hoogtepunt was natuurlijk het aansnijden van de eend. En Linn genoot! Eindelijk, na een heel jaar wachten, kon ze het pannenkoekje met lenteuitjes en hoisin saus naar binnen schuiven.
Na het eten een rondje boulevard gedaan, een drankje genomen en toen was het licht uit bij de dames. Ze zaten een beetje daas voor zich uit te kijken maar rond 11 uur was daar niets meer van over. Ze waren weer klaar wakker!
En ze zijn net wakker geworden. 11 uur 's ochtends! En eigenlijk alleen maar omdat ik ze wakker hebt gemaakt omdat Therasita straks komt.
Ik ben vanmorgen weer met Lody gaan power walken. Alles ging goed totdat Lody besloot een andere route te nemen vanwege het natte trottoir. Haar schoenen lijden aan aquaplanning als ze op een nat wegdek loopt, dus zei ze vol zelfvertrouwen: "Ik ga hier rechtdoor. Ik zie je zo!" Ok. Geen probleem. Ik kwam haar inderdaad later tegen. Maar toen we samen weer terug liepen kwam ze hetzelfde natte wegdek weer tegen. "Ik loop weer die andere route hoor!" En weg was ze... Ik vond haar al zo moedig!
Ik heb een kwartier staan wachten op het punt waar we, als het goed was, elkaar weer zouden tegen komen. Er kwam van alles voorbij, maar geen Lody. Ik ben nog even doorgelopen om te kijken of ze verder was gelopen maar nee. Geen Lody te vinden. Na een tijdje zag ik haar eindelijk aankomen. Ze was de weg kwijt geraakt. Een afslag te vroeg genomen en voor ze het wist liep ze tussen de flats van het compound waar we normaal gesproken voor langs lopen. En helemaal de weg kwijt geraakt. In plaats van een kortere route nemen heeft ze 3 keer de afstand gelopen, hihi.
Ze was kapot. Geen puf meer. Finito. En begrijpelijk want het was zinderend heet en vanmorgen scheen de zon volop met daartussen een buitje. Ik heb Lody mee terug gesleept naar huis en nu zit ze voor pampus op de bank. Alhoewel de praatjes weer komen :))
4 comments:
Echt een "Voogdje" in the big city!!! Hahaha :) En deze city is écht heel big. Maar gelukkig hebben julllie elkaar weer gevonden en zit alhoewel een peu kaput weer veilig op de bank!!!
Dag muts :))
Arme Lody, je komt straks thuis met afgesleten beentjes!!
Provinciaaltjes in een grote stad,Simone gaf het al aan!
Je mag niet versleten zijn hoor als je terug komt!
Nog heel veel plezier Arlene
Jazeker, maar toch wel knap dat ik de weg terug zelf heb gevonden of niet dames? Ik moest wel want had natuurlijk geen telefoon of extra geld bij me voor de taxi :).
Lody
Ben trots op je hoor!!! En er waren geen eens broodkruimeltjes gestrooid :)) Nee hoor zonder dollen, best angstig als je in HK verdwaald. Dus goed gedaan hoor!!
XXX
Post a Comment