Po Tai O

Vanmorgen toen ik uit het raam keek, zag ik een strak blauwe hemel en een zonnetje! Jippie! Chiel was al wakker en hij had al een smsje ontvangen van Jesse. Jesse en zijn moeder waren vannacht thuis gekomen uit Canada en hij wilde even langs komen om bij te praten.

Rond een uurtje of 11 stond Jesse inderdaad voor de deur. Natuurlijk eerst de zaken besproken en toen ging het over de Marathon die morgen in Hong Kong wordt gehouden. "Doe je niet mee?", vroeg Jesse aan Chiel. "Doe toch mee man! Leuk! Waarom doet Jos trouwens niet mee?"
"Om even je geheugen op te frissen Jesse, je was de eerste die zei dat hij dit jaar de marathon NIET zou lopen! Toen zei Jos dat hij dan een dagje langer in NL wilde blijven, en toen heb ik gezegd dat ik niet in m'n eentje die marathon ging lopen!" "Onzin!", zei Jesse. "We gaan gewoon die marathon lopen!"

En zo geschiede dat Jesse met z'n moeder in Victoria Park uren in de rij hebben gestaan om hem EN Chiel in te schrijven voor de halve marathon. Morgenochtend om 6 uur gaan we met z'n vieren ontbijten bij ons thuis en dan naar de start op Nathanroad. Gelukkig is de finish weer in Victoria Park zodat Jesse's moeder en ik de mannen kunnen zien binnen komen.

En vanavond zijn we naar Po Tai O gegaan om seafood te eten. We waren er nog nooit geweest maar volgens Rain en Lydia is dit de plek waar de Honky's naar toe gaan om seafood te eten. Het ligt in de buurt van Sai Kung. We waren er redelijk vroeg omdat de familie op 5A, een bietje last heeft van jetlag. Ze zaten beiden om 3 uur vannacht rechtop in bed, hihi.

Volgens de taxichauffeur moesten we eerst naar de zonsondergang kijken op de pier en daarna naar het eerste restaurantje wat we tegen zouden komen. Het is daar stil, het water is super helder en de omgeving lijkt een beetje op thailand waar rotsen recht uit de zee omhoog komen. Dat is vooral goed te zien als je over de bergtop komt aanrijden. Het was geweldig!

Een ienieminie dorpje wat tegen de kust op palen is gebouwd. En als je door het dorpje loopt, lijkt het wel of je recht door de huiskamers van de bewoners loopt. Echt heel leuk om te zien.

Natuurlijk hebben we te veel besteld en te veel gegeten! Wat zeg ik; we hebben geschranst! Lobster, tijgergarnalen, garnalen, clamps, en een tongetje die groter was dan Jesse's schoenmaat! (Ik had trouwens nog nooit een levende tong gezien...) We waren gewoon blij dat die Fried Rice die we besteld hadden, nooit op tafel is gekomen!

Na de maaltijd liepen we terug naar de plek waar de taxi ons had afgezet. Uhm...geen taxi's! Hmmm... wel een minibus trouwens. Net toen we de minibus in wilde stappen kwam er een taxi aan. Wat een mazzel! En om half negen waren we thuis. Keurige tijd en net op tijd want in de taxi hoorden we alleen maar gegaap en gegeeuw van Jesse en moeder.

Dus morgen eerst de marathon en daarna als beloning brunchen bij Spasso!