Sleepless in HK

T'is rond de klok van 5 uur 's nachts en op de tv speelt de film "Sleepless in Seattle". Hoe toepasselijk! Chiel was net ook wakker en heeft een heel boek uitgelezen van Dolf Janssen. Lekker onder een dekentje. Ach ja, jetlag, hoe ouder je wordt hoe meer last je er van krijgt denk ik.


Vrijdagavond en zaterdagmorgen hebben we gekluisterd aan de tv gezeten om te horen en te zien hoe erg het was gesteld met de verkeerssituatie op de Nederlandse snelwegen. En dan in het bijzonder de weg naar Schiphol.

Ik moet zeggen dat ik er niets wijzer van werd. De een zegt "blijf thuis en ga niet de weg op" en de ander zegt "het valt wel mee". Feit bleef dat we natuurlijk wel de auto in moesten om naar Schiphol te gaan. Maar hoe laat moet je dan weg? Krijgen we last van de sneeuw en gladheid? Staan we vast ergens op de A2 en slaan we onszelf voor de kop dat we geen overlevingskit hebben meegenomen? Ja je weet het niet...

In ieder geval zijn we maar bijtijds vertrokken. We moesten er om 11 uur zijn en om 8 uur hebben we afscheid genomen van de net wakker gemaakte kids. Ze hebben ons uitgezwaaid en het afscheid viel me erg zwaar deze keer. Ik had nog wel even kunnen blijven...

De weg was schoon en we hadden geen last van gladheid, sneeuw of sneeuwduinen. Misschien omdat we best vroeg waren en omdat wij voor de sneeuw uitreden. Maar alles verliep voorspoedig en om kwart over negen stonden we bij de incheckbalie. Maar we waren niet alleen! Het was erg druk met passagiers die op dezelfde gedachte waren gekomen.



Dus eerst maar koffie en ontbijt. Deze keer zijn we bij McDonalds beland. Ik kreeg het ook nog aan de stok met een Antilliaanse dame die voorkroop en mij uitschold voor alles wat niet mooi was. Takkewijf. Aan haar uniform te zien bleek dat ze op Schiphol in een van de winkeltjes werkte. Prima visitekaartje! Zo'n werknemer wil ieder bedrijf wel! Op mijn vraag of ik even haar naamkaartje mocht zien, ging ze niet in en dat zegt genoeg denk ik. Wat een vervelend mens.



Maar goed. We waren op tijd. Kregen geen upgrade (GRRRR!!!!) want het vliegtuig zat niet vol, hadden iets vertraging vanwege de-icing van het vliegtuig en twee dronken Russen die zwalkend het vliegtuig binnen kwamen, gleden niet van de startbaan af (toch prettig!) en hadden op zich een rustige vlucht.



En dan kom je aan in HK. 18 Graden en bewolkt. Op zich een verademing dat je niet als een ijsbeer gekleed naar buiten kan lopen. Maar echt warm was het niet. Toen we deur openden van ons flatje glom en blonk alles ons tegemoet. Therasita had zich flink uitgesloofd! We zijn eerst wat gaan slapen en daarna hebben we lunch gegeten met Jesse, Mickey en Jaap. Heel gezellie! En stiekem heb ik ze allemaal best wel gemist!

Toen we weer thuis kwamen ben ik "even" gaan liggen want ik was helemaal misselijk van de slaap. Of liever van het tekort aan slaap. We hebben met z'n tweeën op de bank gehangen met de kachel op max. Geen avondeten maar een broodje kaas en een kop thee. En nu ben ik klaarwakker!

Chiel blijft vandaag in HK werken gelukkig. Zit ik niet gelijk weer alleen. Ik moet even een beetje wennen...