Heb ik weer...

Het was weer tijd voor de kapper. Ik kreeg te veel eerbied voor mijn grijze haren.

Na de lunch liep ik K11 binnen en kon ik gelijk geholpen worden. Die gozer van de vorige keer, kwam gelijk op me af. 'Joanna, you need a haircut?' Dacht 't niet. Alleen maar kleuren graag. Iets teleurgesteld droop hij af. Tja dat krijg je er van. MOET JE MAAR LUISTEREN!!

Maar goed, er werd een bak thee neer gezet, een stapel tijdschriften gezocht en toen kwam hij terug met de dame die mijn haar moest kleuren. Ik wilde de uitgroei geverfd hebben en highlights erin. Staat zo gezellig. 'Ahh...I understand', zei de tengere heupwiegende kapper die overduidelijk op hetzelfde geslacht valt. "But I have sensitive skin!' zei ik nog. Ja ja, dat wisten ze nog wel van de vorige keer.

Binnen no time kwam het karretje met schaaltjes verf en folies de hoek om rijden. De dame begon de folies in te zetten en alles was nog steeds ok. Op hetzelfde moment kreeg ik ook een manicure. Lekker. Een echte verwendag. Toen alle folies erin zaten werd de uitgroei behandeld.

Hmmm..dat bijt...dacht ik nog. Niet zeuren Ans. Effe doorzetten...Maar hoe meer verf op mijn haar zat, hoe meer het begon te jeuken en te branden. Er werd plastic rond mijn haar gelegd, zo'n lamp werd er op gezet, en de kapster ging weg. Jezus, het begint nu toch wel erg te branden op mijn hoofdhuid. En de jeuk was bijna niet meer te houden.

Ik keek om me heen. Waar zijn die legers met kappers als je ze nodig hebt? Er kwam er net eentje aanlopen. "Excuse me?! It itches and it burns!", zei ik. Jaja, ze komen zo naar je toe. Potver!! Ik kon de pijn niet meer verdragen! Alsof m'n hoofd in de fik stond! Er liep weer een mannetje langs...EXCUSE ME!!! It burns, it itches and you have to rinse it out...NOW!!

Dit mannetje zag aan m'n ogen dat ik het meende. De tranen sprongen in mijn ogen. Ok, kom maar vlug mee, zei hij. Nu hield ik het niet meer droog. De tranen biggelden over mijn wangen en mijn hoofdhuid brandde. Zelfs het water wat nu over mijn hoofd werd gegoten deed pijn. Ineens stond er niet 1 maar liefst 4 kappers boven mijn hoofd terwijl ik daar lag. Oh my God, dacht ik. Ik zal toch niet kaal zijn nu??? Paniek!! "Don't you worry, everything is gonna be ok", zeiden ze. Ze hebben mijn haar een half uur uitgespoeld, een flesje van het een of ander er weer in gedaan en mijn huid 20 minuten gemasseerd, daarna weer ruim 20 minuten uitgespoeld.

Ik durfde niet in de spiegel te kijken. Ik zag hele horror beelden voor me van folies die met haar en al van mijn hoofd al vielen. Maar godzijdank zat het haar nog op mijn hoofd. 'Edward Siccorhand' heeft mijn haar gedroogd en deed dat heel voorzichtig. De dame die mijn haar had geverfd bleef naast me staan en de thee werd in grote hoeveelheden aangesleept. Net als de tissues trouwens. De tranen bleven biggelen...

"I'm so sorry", zeiden ze. Dit was dezelfde verf als de vorige keer dus niets had hun en mij kunnen voorbereiden op deze ramp. Ik denk dat ik een acute allergische reactie heb gekregen op de verf. En terwijl ik dit schrijf voelt mijn hoofd aan de linkerkant nog steeds alsof ik onder de schaafwonden zit. Na 4 uur liep ik de kapsalon uit. De kleur is trouwens prachtig. En ik kreeg korting...

Eenmaal buiten trilde ik nog steeds van de emoties. Ik heb Irma gebeld die gelijk naar me toe kwam om een kop koffie te drinken. Gewapend met een tube zalf van de apotheek...
Zie je wel, dat voetbalvrouwen het heus niet makkelijk hebben??