Kraambezoek

Allereerst, bedankt! Bedankt voor al die lieve reacties op mijn dipje. Door het medeleven gaat het vandaag stukken beter met me!

Vandaag ben ik ook gelijk maar op stap gegaan. Ik ben gaan wandelen naar Wampoa langs het water en genoten van het prachtige zonnige weer. Ik ging op kraambezoek bij Cynthia, Michael en Micah om de nieuwe dochter en zusje Jazmin te bewonderen. Oma Ans, de moeder van Cynthia, was er ook!

Wat is het weer een prachtig kindje! Heel klein en teer maar wonderschoon! De grote broer Micah was er niet echt van onder de indruk. Zolang hij maar zijn natje en droogje krijgt vind hij het allemaal best. Hoogtepuntje was toch wel weer dat ik zo'n klein mensje in de armen mocht houden. En ze deed zowaar haar oogjes even open!

Daarna ben ik weer terug gelopen langs de boulevard naar Chiel's kantoor. Ik had eigenlijk even willen kijken op het nieuwe kantoor waar ze per 1 januari intrekken maar helaas krijgen ze de sleutel pas morgen. Ik moet nog even wachten.

Het kantoor blijft in het Starhouse maar verhuist van de 9de naar de 15de verdieping. Het kantoor wordt ook 2 keer zo groot! En dat moet ook want er zitten straks ook 2 keer zoveel mensen als in het begin. Het uitzicht is straks nog mooier! Zodra het kan laat ik foto's zien, maar eerst moet er verbouwd worden.

Chiel en ik hebben nog wel samen een noedelsoepje gegeten en een kop koffie gedronken. Morgenavond komt hij weer thuis. Hij is net vertrokken naar Shanghai voor 1 nacht! Met Cathay Pacific... hopelijk gaat alles goed en blijft de cabine druk functioneren!

Cathay plane makes emergency landing in Kazakhstan

(AFP) – 6 hours ago

HONG KONG — A Cathay Pacific flight carrying 306 passengers made an emergency landing in Kazakhstan on Monday after the crew discovered a problem with the cabin pressurisation system, the airline said.

The Hong Kong-bound Boeing 747-400 flight was diverted to the city of Karaganda in the central Asian country about six hours after taking off from Amsterdam, Cathay said in a statement.

"We woke up all of a sudden with the oxygen masks coming down," passenger Henk Stijweg, 64, told Hong Kong's South China Morning Post.

"All the lights came on full. It was a bit of a panicky situation and people were clearly anxious, but there was no shouting or screaming. Everyone stayed very calm in the circumstances," he added.

A mayday signal was sent to Karaganda airport as the plane flew in, but none of the passengers or 20 crew were hurt, the airline added.

Cathay said it was investigating the incident, adding that a replacement plane brought back all of the passengers to Hong Kong on Tuesday.

Have a nice day!

Sorry, maar het moet even...

Mijn biologische klok zegt dat het weer tijd is.

Ik erger me aan kleine dingen, irriteer me gek aan alles en iedereen, zit te huilen om niets op de bank, slapen lukt meer niet dan wel, voel me zielig en onbegrepen en zit rusteloos te wachten op de dingen die gaan komen. Situaties waar ik normaal gesproken mijn schouder over ophaal, zijn nu een doorn in 't oog.
En de 25ste sterfdag van mam, op 2e kerstdag, hangt nu ineens als een donkere wolk boven mijn hoofd.

Ik wil echt niet klagen want ik weet ook wel dat we enorm hebben geboft met het leven hier. Een geweldig avontuur, mooie uitdagingen, prachtige reizen en een kijk op het leven die we misschien in Nederland niet gehad zouden hebben. Nee, ik mag echt niet klagen...neem nou de aankomende weken...

Chiel vertrekt dinsdag naar Shanghai voor 1 nacht, donderdag vertrekken we voor het weekend naar Cambodja, een week later gaan we naar Taipei voor 3 dagen (Chiel voor het werk en ik voor de stad) de dag erop hebben we een klant en op 17 december inchecken om naar huis te vliegen! Wat valt er nou te klagen?

Ik heb het echt niet slecht. Heus ik weet het. Hoeveel mensen zouden niet graag hun plek inwisselen voor die van mij? Maar juist omdat ik dat mij bewust ben, voel ik me schuldig als ik erover zeur. Dus ik wil het niet maar doe het toch. Ik klaag. Ik kan de schijn niet meer ophouden.

Bij deze wil ik ook mijn oprechte verontschuldigingen aanbieden aan iedereen die ik onbewust heb afgesnauwd of een dodelijke blik heb toegeworpen of heb genegeerd. Het lag niet aan jullie. Het lag aan mij.

Ik denk dat het tijd is om een paar weekjes naar Nederland te gaan. Ik wil naar huis. Ik wil thuis rommelen, gezellig onder de kerstboom zitten, kokkerellen in een echte 'grote mensen' keuken, vrienden en familie bezoeken, wandelen op een verlaten dijk langs de Waal, naar Studio Sport kijken, een vette hap halen bij de snackbar en het aller, allerbelangrijkste, mijn kinderen zien! Dus vergeef mij....

IK HEB HET HELEMAAL GEHAD HIER! IK WIL NAAR HUIS! 

Have a nice day!

Typhoon Girl!

Moest weer even...;-))

(Tijdens het afkondigen van een T8-warning liepen Linn en ik net buiten. Gigantische stroom mensen en overvolle perrons.)




Have a nice day!

Edwin in HK

Edwin, een collega van Chiel, was hier op werkbezoek. Na een volle week in Shanghai en 2 dagen Shenzhen, kwam hij vrijdag naar HK. Na kennis gemaakt te hebben met zijn Chinese collega's hier op kantoor, was het tijd voor sightseeing!

Langs de haven lopen, eten bij BLT, naar alle markten in Mongkok, noedels eten, Langham Place in voor koffie, eten in the One en morgen is het tijd voor de Starferry, Central en misschien een bustochtje. Alles staat nog open. 's Avonds vertrekt Edwin weer naar huis.

Verder hebben we vanavond gegeten met Jos, Jesse, Mickey, Jaap, Edwin, Bram en Kamilla. De familie van de overkant hadden we al maanden niet gezien. Druk, drukker, drukst. Maar wat leuk om Kamilla met dikke buik te zien! Bram en zij verwachten hun eerste kindje eind januari, een jongetje. Ze zag er stralend uit!

Ons bezoek bij Harlan's Bar was zodanig dat we in ieder geval nooit meer terug komen om te eten. Een drankje misschien wel want je hebt prachtig uitzicht, maar de dining-service was pet. Het duurde meer dan 50 minuten voordat het eten kwam, ze bleven water schenken (9 flessen water stonden er op de rekening!) en om nou te zeggen dat het de moeite waard was van het wachten, nou nee. Maar goed, dat weten we dan ook weer. Na ons geklaag kregen we wel 2 borden met desserts om te delen. Dat dan weer wel.

Nu maar naar bed, morgenvroeg eerst hardlopen en daarna halen we Edwin op voor een laatste dag in HK.

Have a nice day!

Maybe later...

Soms heb je een periode dat je kriegel van alles en iedereen wordt. Dan valt China even over je heen als een natte krant. Het enige wat je dan wil is die natte krant van je afslaan!

Zoals onder andere de overvolle straten en stoepen, het overdreven bureaucratisch gedrag, de taxichauffeurs die pompend gas geven, de copywatch verkopers, mensen die aan het eind van de roltrap eens uitgebreid gaan kijken welke kant ze dan eens op zullen gaan, kortom ik denk voor iedereen die hier wel eens is geweest, of woont, erg herkenbaar.

En dan, als je er zo genoeg van hebt, dan ga je eten bij Heaven on Earth. De naam alleen al maakt je rustig! De bedrijfsleidster met de prachtige naam Apple verwelkomt je dan met open armen, maakt gelijk een tafel vrij en zegt dan '1 Jasmine tea and 1 white wine?'

Dat voelt zo goed! Je voelt gelijk alle narigheid van je afglijden.

Chiel en ik keken op de menukaart. We hadden zin in allerlei lekkers. Onze keus viel op de 'spicy noodle soup', de knapperig gebakken runderreepjes, de 'tea smoked chicken' en een schaaltje groene groenten met oystersaus. Een voor een kwamen de gerechten op tafel. De geur was geweldig en smaak nog beter!

Terwijl we aan de spicy noodles aan het slurpen waren, kwam Apple vragen of alles naar wens was. 'It's perfect Apple', zei Chiel, 'but could I get 1 bowl of steamed rice?' Apple keek verbaasd. 'You have noodles!' zei ze. Chiel probeerde haar uit te leggen dat hij toch graag nog een kommetje rijst wilde. Je zag aan haar dat ze het er niet mee eens was...'uhm...too much,... maybe later...okay?'

En daar zit je dan met je goede gedrag. We keken elkaar aan en moesten toch wel even lachen. De hele week proberen mensen je van alles aan te smeren en bij dit restaurantje is het net of je bij je moeder op visite bent!

Al met al kreeg Chiel geen kommetje rijst...wel een toetje! Gratis, van het huis!


Have a nice day!

Bedankt Sint!

Sinterklaas is ons niet vergeten! Helemaal vanuit Holland stuurde hij een pakje met pepernoten, chocoladeletters, een onthoofde taaitaai pop en speculaaskruiden! Heerlijk!!
Chiel en ik hebben net ons de longen uit het lijf gezongen en hopelijk heeft de Leidse Sint ons gehoord!

Have a nice day!

Roti Koekoes

Van de week liep ik met Chiel bij een bakkertje en daar zagen we iets liggen wat erg veel weg had van Roti Koekoes, een gestoomde cake. Ik kocht gelijk een stukje en het smaakte heerlijk, maar het was geen roti koekoes...

Vroeger aten we thuis veel roti koekoes. Met z'n allen in de keuken en de taken waren dan goed verdeeld. Louky stond vaak aan de mixer. Eieren met suiker te kloppen, totdat ze luchtig en zachtgeel waren geworden. Marianne en Arlene stonden meel af te wegen en te zeven, Lody was de stomer aan het klaar maken. Kaasdoek werd er in gelegd. En Simone en ik stonden geduldig te wachten totdat het beslag in het kaasdoek werd gegoten zodat wij de kom konden uitlikken. Vanille met chocolade.

Later maakte ik vaak zelf roti koekoes vooral als Chiel op oefening ging naar Duitsland. Hij zat dan uren in de trein met zijn collega's voordat ze in Duitsland aankwamen. Om die tijd te doden was er altijd de zogenaamde 'ritsel-kist'! Die kist werd gevuld met lekkere dingen die de mannen hadden gekocht of die door zorgzame vriendinnen en vrouwen werden gemaakt. Het was een hit, die 'rotte koekjes' zoals het in legertermen werd benoemd. Samen met de hete kippenpootjes gingen ze standaard in de ritsel-kist!

Dus vanmiddag ben ik aan de slag gegaan. Bij gebrek aan een mixer heb ik mijn blender gebruikt. En in plaats van een dubbele stomer heb ik mijn nieuwe en oh zo handige elektrische stomer gebruikt! Ik heb alleen maar vanille smaak gemaakt, je raad het al, bij gebrek aan chocolade.

En nu staan ze uit te dampen op mijn aanrecht! Heerlijk zoals het is, maar ook erg lekker met boter en jam!

Voor diegenen die het willen proberen, hier het recept uit het kookboekje 'Oostere Keukengeheimen, de handleiding voor Hollandse huisvrouwen bij de bereiding van Chinese en Indische gerechten' van Yu-Fei.

Maar ook handig voor de niet zo handige Indo's onder ons!

• 10 eieren
• 600 gr. suiker
• 600 gr. bloem
• 250 gr. sodawater

De eieren en suiker kloppen tot de massa er lichtgeel en dik uitziet. Gezeefde bloem toevoegen. Water erbij. Een gedeelte van het beslag apart nemen en vermengen met een paar lepels cacaopoeder. Nu kan je het beslag in kleine vormpjes, bekleed met bakpapier, vullen tot 3/4 onder de rand. Eerst het gele beslag, dan wat bruin beslag en daarna met geel beslag. Je kan ook het beslag in een stoompan doen bekleed met kaasdoek of een schone theedoek. (eerst vochtig maken!) Daarna stomen en als een houten prikker er schoon uitkomt is/zijn de cake(jes) gaar. (ongeveer 45 minuten voor een cake, 15 minuten voor cakejes)

Het mag duidelijk zijn dat ik geen 10 eieren gebruikt heb maar alle aantallen gehalveerd heb...

Have a nice day!

Rustig

Ja het is rustig hier thuis. Dat wil zeggen op het gebonk van de wasmachine na. Volgens mij is die band waar de trommel inhangt nodig toe aan vervanging. Woensdagmiddag komt er een mannetje. En mijn eigen mannetje heeft afgelopen zaterdag alle elektronische meuk weer opnieuw aangesloten. We hebben een ander kastje gekregen en het oude kastje staat nu op de slaapkamer. Ik ben helemaal blij!

Maar verder kabbelt het kalmpjes aan in Huize Honig.  Chiel is wel druk. Hij probeert alle lopende dingen af te handelen voor 1 december. Vanaf 1 december is het een gekkehuis qua reizen. Van 2 t/m 6 dec. Cambodja, 13 t/m 16 dec. Taipei en 17 december vertrekken we al naar NL!

En a.s. donderdag en vrijdag gaat hij naar China. Edwin, een collega uit NL, komt aan vanuit Shanghai en blijft tot zondagavond in Shenzhen en Hong Kong. Gezellig.

Vanmorgen heb ik weer hardgelopen. Van de trap naar de muur. Kon mezelf eerst niet in beweging krijgen maar toen ik weer de deur binnenliep was ik toch wel weer trots op mezelf. Nog 9 dagen voordat ik aan de 10 km moet!

Ik zag vanmorgen trouwens op CNN het vreselijke nieuws dat er meer dan 300 man zijn omgekomen in Phnom Penh. Tijdens de laatste dag van het 3 dagen durende waterfestival zijn mensen onder de voet gelopen op een brug. Waardoor de paniek uitbrak was vanmorgen nog onbekend. Vreselijk...



Have a nice day!

Happy Birthday!

En de jarige van vandaag is....tadadada....BEN!! 27 Herfsten oud.

Hele dikke kus van ons Ben! 

Have a nice day!

Foodcourt

Geweldige uitvinding!

Je neemt een kelder, zet daar allemaal tafels en stoeltjes in, aan de rand zet je keukens uit alle windrichtingen, je besteld, je betaald en een paar minuten later neem je je warme eten mee! Kost drie keer niets (gemiddeld 40 hkd, 3 euro) en je hebt een gezonde snelle lunch!

Onder andere sushi, noedels, dumplings, dimsum, tepanyaki, pepperlunch, congee, kortom van alles! Ook een verse vruchtensapjes-bar en een apart toetjes-tentje!

Wij zijn een grote fan van het foodcourt en zijn er zeker 4 keer per week te vinden!

Have a nice day!

Chinese Kerst elfjes

Have a nice day!

De expatvrouw

In de maandelijkse nieuwsbrief van de wereldomroep stond dit keer een artikel over 'Vrouwelijke expats zien op tegen terugkeer naar NL' gepubliceerd 11 november en onderaan dit artikel stond een link naar een artikel wat de bijzondere titel heeft 'Het zware bestaan van een expatvrouw', gepubliceerd in oktober.

Ik heb de beide stukken met verhoogde interesse gelezen.
En zoals ik het lees, praten de dames over het leven in het buitenland, hun carrière die ze in Nederland hadden en die ze heel graag in het buitenland hadden willen voortzetten, of dat ze een carrière hebben opgebouwd in het buitenland en bang zijn dat ze in Nederland nooit zo'n zelfde functie zouden kunnen krijgen, of hoe moeilijk je als 'vrouw-van' een werkvergunning krijgt en dat ze daarom vrijwilligerswerk zijn gaan doen, hoe sommige dames niet aan het werk zijn maar van de kinderen en het huishouden een fulltime job hebben gemaakt, en hoe sommige vrouwen weigeren terug te keren naar een leven zonder luxe in Nederland. Al met al heel interessant. Gelukkige vrouwen die blij zijn met wat ze doen of niet doen. Geen geklaag.

Mirjam20 oktober 2009 - 8:54 am

• beantwoorden

Och, och, wat hebben alle expatvrouwen het toch zwaar. Althans, dat wil de kop van dit artikel ons doen geloven. Wie het artikel leest, leert dat Nederlandse expatvrouwen zelf de keuze maken om hun partner te volgen en dat ze vervolgens moeite hebben de consequenties van hun eigen keuze te accepteren. Maakt dat hun leven nu zo zwaar? Dat er ook een paar nadelige consequenties aan hun vrije keuze kleven? Kom zeg! De expatvrouwen die in ontwikkelingslanden wonen, zouden al helemaal het enkele nadeel van hun voorberechte positie beter moeten relativeren. Succes daarmee. Mirjam

Herman20 oktober 2009 - 2:17 pm

• beantwoorden

Het zware leven van een expat vrouw, laat me niet lachen. Teveel geklaag maar wel een nieuwe jurk hoor voor de borrel vanavond. Ok ik ben een man en beide werken we (overigens is mijn vrouw een engelse ex pat vrouw) Dus wanneer deze klagers terug gaan naar NL (of terug kijken op NL) was het anders dan? Hoefde je niet te werken? Andere omstandigheden, andere dingen om mee te leven. Het is niet meer dat de vrouw/moeder thuis kan blijven en het huishouden runt (was dat hetzelfde in NL?) Ook vele vrouwen WILLEN niet meer thuis blijven maar hun eigen loopbaan maken of weer oppakken. Onzin.

Otto uit Praag12 november 2010 - 10:00 am

• beantwoorden

Wat een koloniale sfeer wasemt er uit dit artikel! Die arme mensen moeten hun zwembad en huispersoneel opgeven, waar ze in een derde-wereldland aan gewend zijn geraakt!

Ik wil ook niet terug naar Nederland, maar ik heb daar heel andere redenen voor: toen ik uit Nederland vertrok was het een tolerant land, waar geen fatsoenlijk mens iets met extreem-rechts te maken wilde hebben. Nu wordt er geregeerd met steun van een fascistische partij. Voor iemand die in het buitenland gewoond heeft (dus zelf in de positie van buitenlander is geweest) is dat moeilijk te verteren.

Ookexpatgeweest12 november 2010 - 2:55 pm / Nederland

• beantwoorden

Wat een verwende sikken! Je kunt in Nederland ook personeel inhuren, nee dan maar een laagbetaalde inheemse. Met de gedachte dat je deze persoon ook nog helpt. Bah!

Els16 november 2010 - 12:41 pm / Zuid Afrika

• beantwoorden

Vind de houding van deze dames een beetje kortzichtig. Woon zelf al meer dan 20 jaar als expat vrouw in verschillende buitenlanden en het is me nog nooit gelukt om een baan te vinden, kreeg doodgewoon geen werkvergunning, dus heb me nuttig gemaakt met veel vrijwilligerswerk, niks mis mee.
Het klinkt of deze dames hun roots een beetje vergeten zijn, Nederlanders hebben altijd de "Doe maar gewoon dan doe je gek genoeg" mentaliteit gehad. Een hulp in de huishouding voor een paar uur per week en op de fiets naar het zwembad, wat is daar mis mee? Zoals je je moet aanpassen in het gastland waar je tijdelijk woont moet je je dus ook weer gewoon als Nederlander gedragen als je "thuis" komt. Of zijn ze vergeten hoe ze zijn opgegroeid? En Nederland is inderdaad veranderd, maar vergeet niet dat je als expat zelf ook bent veranderd.... Steek je hoofd niet boven het maaiveld uit, dat is nergens goed voor.

Ruik ik misschien iets van jaloezie? Zou dat het kunnen zijn?

En zou het zo kunnen zijn dat als Otto uit Praag, die niet meer naar Nederland terugwil vanwege de intolerantie en zelf bol staat van de tolerantie t.o.v. expats, de kans zou krijgen om naar, pak-em-beet Thailand uitgezonden te worden, hij die kans met beide handen zou grijpen? En als de huur van zo'n woning MET zwembad EN bedienend personeel lager ligt als die hut in Praag, dan zegt Otto natuurlijk 'Nee, liever niet. Ik zit liever ergens 3 hoog achter als u het niet erg vind! Ook graag zonder airco, d'as beter voor het milieu en ik vind het heerlijk om zwetend boven de pannen te hangen als het 40 graden is!' 

Of dan de mening van 'ooitexpatgeweest'! Lekker anoniem je onbehouwen mening geven. Dat is stoer! Heb je het niet gered in den vreemde? Zit dat je soms dwars? Of ben je misschien verliefd geworden op een inheemse? En pakte dat niet goed uit? 

En volgens Mirjam ligt het probleem bij de vrouwen. Gewoon niet je man volgen! Maakt toch geen zak uit of je getrouwd bent en kinderen hebt? Leef met de gevolgen van je daden! Kan best hoor, je man 4 jaar in het buitenland en als hij zorgt dat hij met de kerst en sinterklaas thuis is, dan heb je niets te klagen!   En vooral als je in een derdewereld land bent geplaatst, mag je niet zeuren. De vrouwen moeten zich gewoon aanpassen, zelf die kip de kop omdraaien, de geit slachten en genieten van al die muggen! Niet klagen want je zit in een bevoorrechte positie!

(zucht)

Toen ik deze commentaren las, moest ik gelijk denken aan Sanne. Ze is weer terug in NL met man en kind maar tijdens haar verblijf hier in HK had ze een stukje geschreven voor de wereldomroep over haar leven hier. Dat ze nu fulltime moederde. Niet zielig, niet aan het klagen, maar ze schreef het zoals het was. Ook daar kwamen toen reacties op. Dat ze ongelukkig klonk en dat ze aan een studie moest beginnen. Ik heb mezelf toen achter de oren gekrabd...lezen die mensen wel het zelfde verhaal als ik?

Het stukje waar Sanne op reageerde in haar blog was er eentje die wat mij betreft een gouden randje verdient!

Have a nice day en ik ga nog even een cocktail drinken aan het zwembad in mijn nieuwe jurk terwijl de huishoudster aan het werk is tegen een ongelooflijk laag tarief!

 

17 November

1976
De zomervakantie is voorbij en ik zit in het biologielokaal van meneer Holwerda. De absentielijst wordt doorgenomen en bij 1 naam blijft het stil ...'Michel Honing?' Geen antwoord. Niemand kijkt op of om en de les begint.

De volgende dag sta ik op het schoolplein als er een nieuwe leerling het schoolplein op fietst. Ja, de MAVO in Nunspeet is zo klein dat je gelijk een nieuw gezicht er uit pikt. Wie is dat dan? Lang krullend haar tot over de schouders, een spijkerjas tot op de knieën, een hoge spijkerbroek en blokhakken! Allemaal nieuwe dingen voor Nunspeet!

Even later zitten we weer bij meneer Holwerda in de klas. Achter mij zit die gozer met dat lange haar. Als de naam 'Michel Honing" wordt geroepen wordt er geantwoord. 'Het is Michiel Honig hoor!' hoor ik achter mij. De leraar begint een gesprekje en vraagt waar hij vandaan komt. 'Den Haag, we zijn gisteren verhuisd!' Oh my God! Hij komt uit de grote stad! Daar kan niets goeds van komen!

Dat jaar blijkt dat die Michiel Honig flink wat aandacht krijgt van het vrouwelijk schoon. Ze gooien zich zowat voor zijn voeten. Be-la-che-lijk! Ik snap niet wat ze in die gozer zien!

1977
Opnieuw deel ik de klas met Michiel. Eigenlijk best wel een leuke jongen. Je kan vreselijk lachen met hem en zo stoer als hij er uit ziet, zo aardig is hij tegen iedereen! Hij houdt niet van 'groepjes' en praat zelfs met types die vaak gepest werden. Onrecht, daar houdt hij niet van! Hmm...dat kuiltje in de kin en dat spleetje tussen zijn tanden staat eigenlijk best charmant...

November 1977
Het schoolfeest staat gepland op 17 november. Michiel komt naar mij toe en vraagt of ik ook ga. Eigenlijk houdt hij niet van die feesten maar als ik ga, komt hij ook! Mijn hart maakt een klein sprongetje! Die feestavond was hij er inderdaad. En we hebben de hele avond gelachen, gepraat en gedanst...

EHBO oefenen

En zo, beste mensen is het gekomen. Na 33 jaar mag het haar dan zijn verdwenen, de blokhakken ingeruild voor sportschoenen, en het spleetje tussen de tanden is dichtgegroeid, maar hij is verder nog steeds dezelfde leuke gozer!


Have a nice day!

Gevonden!

Ik heb hem gevonden Fiona!

Have a nice day!

Op z'n Chinees

Vanmorgen zou er een legertje mannetjes komen om de muur, de plafonds van de badkamers en de vloer te doen. Ze hebben daar 3 keer over gebeld, als ik mijn neus beneden liet zien werd er geroepen 'Don't forget mrs Hong! 10 AM!' dus u begrijpt, niemand was er zo klaar voor dan ik!

Chiel en ik hadden de tafel en het boekenkastje al aan de kant geschoven en de stoelen in de logeerkamer gestapeld. Chiel liep naar kantoor en ik zat te wachten op de bank...Enfin, 10.15 (!) wordt er op de deur geklopt. 1 Oud Chinees mannetje met bril kwam binnen lopen. Ik keek nog om het hoekje of er meer mannetjes stonden, maar nee...

De beste man knikte vriendelijk en begon heen en weer te lopen van de lift naar mijn flat. Potjes, doekjes, karretjes en nog meer potjes en doekjes verdwenen 1 voor 1 naar de badkamer. Ik haalde mijn schouders op en keek verbaasd. 'Het zal wel'.  Het lieve oude mannetje begon aan zijn marathon. Eerst werden de afgebladerde stukken muurverf verwijderd. Hij liep naar de badkamer, potje werd gehaald, ladder werd gehaald, spul werd erop gesmeerd en hij liep weer weg...

Hij ging nu aan de slag in de badkamer. Ik ben lekker op de bank blijven zitten want ik werd al doodmoe van het kijken, van het heen en weer geloop. Ah, daar was hij weer! De bril werd weer opgezet en er werd plamuur aangebracht op de stukken muur waar hij net iets wits op had gesmeerd. En weg was hij weer...

Ah, de verf kwam uit de badkamer. Ik wist dat de kleur donkerder zou uitvallen dan de kleur op mijn muur. Dat was me afgelopen vrijdag al verteld, maar dat de kleur 'cafe latte' werd vervangen voor 'chocolade' was toch even slikken! Maar goed. Ik wil geen zeur zijn en een nieuw kleurtje is best leuk. Fanatiek begon de man al schuifelend boven op zijn ladder de boel te verven. Ik zag het zo eens aan en dacht nog 'dat moet 2 keer geverfd worden! het dekt niet!'

Terwijl ik aan de computer zat (dus met mijn rug naar de muur) rook ik ineens dat penetrante luchtje van vloerlak. Ik keek om. De man zat op zijn hurken een laagje lak aan te brengen op de vloer! Hmm. Er kwam geen schuurpapiertje aan te pas. Gewoon in 1 keer over de vloer.

Helemaal trots kwam hij een paar minuten later naast me staan. 'Okay?', zei hij. Ik geloofde mijn oren niet! Klaar?! Heb je die muur niet gezien? Daar moet zeker nog 1 hele laag overheen! 'Uhm, I don't think so, sir. You see? It's patchy! 1 More coat, please!' Nou was het zijn beurt om verbaasd te kijken. Niet goed? Hoe bedoel je, niet goed? Er zit toch verf op? 'Yeah, done!', knikte de man. 'NO, not done!' zei ik weer. 'More paint!!' Heeft die potverdorie ook nog een bril op met dikke glazen zeg..., mompelde ik.

Hoezo, niet dekkend??

Volgens mij begreep de man er niets van. Maar om maar van het gezeur af te zijn, pakte hij opnieuw zijn emmertje met verf, de ladder en zijn kwast. Er ging nog een laag overheen. 5 Minuten later keek hij mij opnieuw aan. 'Now okay?', vroeg hij. 'Perfect', loog ik. Ik had gewoon medelijden met hem. Als ik het zelf had geverfd dan was er nog een laag overheen gegaan. Maar goed. Dit is de Chinese manier.

Het mannetje is nu al een uurtje mijn huis uit. Ik zit met een niet helemaal dekkende muur en een half bijgewerkte vloer. Het is niet anders. Om maar met de wijze woorden te spreken van Mickey die toevallig in haar blog had over de inefficiënte manier van handelen van onze Chinezen,"Dit is niet raar, ik begrijp het gewoon niet". Ik voel me nog niet helemaal ZEN, maar dat komt straks wel...Woezaaa...

Have a nice day!

Is er licht?

Vrijdag kwam er 1 mannetje om de lichtbak in de badkamer te maken. Hij zag het probleem en loste het snel en efficiënt op. Hij was zelfs zo goed bezig, dat ik tegenwoordig ook weer licht heb onder mijn badkamerkastje! Na 2 jaar 'lichtloos' te zijn geweest (ik bedoel onder het zwevende kastje) was ik al helemaal vergeten dat daar überhaupt een lichtbak zat! Mijn nieuwe beste vriend van het management, Jacky, vroeg aan mij of er misschien nog meer problemen waren die opgelost moesten worden. Nadat ik was bijgekomen van deze uitermate aardige maar o zo onverwachte vraag, liet ik hem mijn muur zien met zwarte strepen.

Onze airco heeft de afgelopen zomer flink gelekt en nu bladdert de verf af op genoemde muur. Zo ook het plafond in de badkamer. Verder liet ik hem mijn afgetrapte vloer zien. De lak is er bijna van af en Therasita blijft maar olie op die plekken smeren. Het helpt een dag of 4 en daarna is die weer kaal. Geen probleem, zei Jacky. Er werd gebeld en morgen (15 nov) komt er een legertje mannetjes de boel repareren!! Ik was met stomheid geslagen! Enig nadeel zit hier wel aanvast. Ik moet de hele dag thuis blijven want ze komen van 10 tot 6 uur!

Verder verhuist Jesse a.s. dinsdag. De hele boel is al ingepakt en staat geduldig te wachten totdat het verhuisbedrijf komt. Zijn streven om hier te leven als een prof-voetballer die slechts 1 koffer nog heeft om te kunnen verhuizen is in rook opgegaan. Zelfs Jesse heeft dozen vol spul! Zijn nieuwe flatje is aangepakt door zijn ouders en voor het eerst sinds 5 jaar kunnen we met een gerust hart stellen dat Jesse een 'gezellig' huisje heeft! Hij heeft zelfs 'onnodige' dingen in zijn nieuwe huis! Zoals magneetborden! Hulde aan Herman en Ineke! Het contrast was wel heel groot toen we net bij Jesse kwamen kijken of we misschien kasten wilden overnemen...die zielige kroonluchter met 6 lampjes boven de etenstafel...slechts 1 lampje deed het! ...Gelukkig komen zijn ouders veel op bezoek, hihi...en zijn huishoudster uit China schijnt nu ook op en neer te forensen! Dat helpt ook!

Jesse verhuist hier in de buurt. T'is maar 5 minuten hier vandaan. En ik begrijp dat niemand, en dus ook Jesse, het idee van een Yuppie Sauna en trendy kapsalon als buurman hebben en Bollywood muziek in de lobby, kan weerstaan, maar ik vind het niet leuk dat hij verhuist! Wel begrijpelijk maar niet leuk! Dinsdag wordt toch een beetje 'zielige' dag...



Have a nice day!

Santa is coming!

Het is weer feest in de stad! Overal en nergens loop je tegen sneeuwpoppen en kerstbomen op. Van de week zat er zelfs een echte kerstman in een winkelcentrum een praatje te maken met een rij kleine kindjes. Ze keken verwachtingsvol en waren diep onder de indruk. 

Toch blijft het een beetje vreemd, voor ons Europeanen, om kersttafereeltjes tegen te komen bij een strak blauwe lucht, een fel zonnetjes en 25 graden. Ik hoorde net ook een dame tegen haar man praten ' Cool!  Christmas trees all over the place and I'm walking around in flipflops and t-shirt!'

Ik word nu ook een beetje zenuwachtig. Normaal gesproken heb ik alle cadeautjes voor thuis al lang en breed klaar liggen zo rond oktober...(ok, ik ben een slechte leugenaar...augustus!) Maar dit jaar loopt het allemaal anders. Ik heb nog geen 1 cadeautje gekocht! Mijn plan was om 1 cadeautje per persoon te kopen maar dan moet het wel iets moois zijn. En daar ligt het probleem...Ik zie te veel! Ik wil steeds leuke kleine dingetjes kopen maar dan streef ik mijn doel voorbij! Dus tot nu toe ligt er niets op het logeerbed...

Maar de tijd dringt! Ik heb nog tot 2 december de tijd want daarna is de tijd schaars!
Van 2 t/m 6 december zitten we in Cambodja. Daarna ga ik met Chiel mee naar Taipei van 13 t/m 16 december en 17 december 's avonds checken we al in voor de vlucht naar Nederland! Voor mezelf heb ik al een cadeautje gekocht, hihi. De nieuwe I-Life voor mijn computer. Geweldig! Daar kan je zulke leuke dingetjes mee doen!!
Gisteravond ben ik weer bezig geweest en toen kwam er opnieuw een filmpje uit rollen...



Ik heb nog heel wat videootjes in mijn bestand dus lieve familieleden, de meesten van jullie komen ook aan de beurt! Kwestie van tijd...

Have a nice day!

Geen bijzonderheden

Het is vrijdagmorgen en het weekend staat voor de deur. Wat trouwens eerst gedoemd was om een 'only the lonely' weekend te worden! Mijn dank aan de Lufthansa!

Het weer is trouwens geweldig hier! 20-24 Graden, zonnetje en een ongekende lage luchtvochtigheid. Prima condities om op een terras te hangen. Wat ik dus regelmatig doe, alleen aan de koffie of samen met Mickey aan een wit wijntje.

Straks komen de 'mannetjes' om de lichtbak in de douche te repareren. Eergisternacht stortte het ding plotsklaps naar beneden. Mijn eerdere pogingen om alles weer aan elkaar te hangen waren tevergeefs. Tijd voor de professionals dus.

En verder gaat het allemaal zijn gangetje. De airco's zijn schoongemaakt, de lichtbak wordt gemaakt, ben met Mickey naar de bios geweest, Jesse laat zijn neus weer eens zien dit weekend en dinsdag is Jos weer terug. Gezellig...


Have a nice day!

...en toch niet...

Chiel vertrok net naar het vliegveld. Met de Lufthansa naar München. Vannacht vliegen, morgen vergadering, daarna 2 dagen hangen in München voordat hij weer een plek had om terug te vliegen naar HK. Op zich al van de knotse dat je niet gelijk een vlucht terug kan krijgen, maar goed, het was niet anders.

Kreeg ik net een telefoontje van Chiel. Vlucht naar München met, let op, 7 uur vertraagd! Dat is dan lekker want de vergadering zou morgenochtend gelijk bij aankomst beginnen. Niet fijn dus. Hij is gelijk naar de counter van British Airways gelopen. Of hij een vlucht via Londen kon boeken naar München. Maar natuurlijk. Geen probleem. Ze zouden de plek even op 'hold' zetten zodat hij zijn vlucht bij de Lufthansa kon cancelen. Dat ging niet zo heel makkelijk...

Bij Lufthansa stond natuurlijk een rij van heb ik jou daar. Wie verwacht nou een hele nacht vertraging! Allemaal ontevreden klanten die omgeboekt wilden worden. Omdat het zo lang duurde, liep Chiel toch maar terug naar BA om die vlucht te boeken. Hij had namelijk gezien dat hij dan zaterdag i.p.v. zondag al terug in HK kon zijn. Perfect....

...dus niet...Bij deze trip moet je 3 nachten in Londen overnachten!

Chiel belde net weer op. Hij zit weer in de taxi terug naar huis. Hij heeft de vergadering afgezegd bij de klant. Met geen mogelijkheid kon hij op tijd aanwezig zijn. En 3 nachten langer blijven dan voorzien is niet te doen. Alsof hij het niet druk heeft, zeg!

Dus straks zit ik gezellig weer met Chiel op de bank! I love the Lufthansa!


Have a nice day!