Bekende (winter)luchtjes

Ken je dat? Van die typische geurtjes die langzaam omhoog je neus in krinkelen? En die zo bekend zijn dat je met je ogen dicht ze gelijk herkend?

Zo liep ik vandaag in de stad. Ik wilde naar de bloemenmarkt want mijn vaas had al veel te lang zonder inhoud op tafel gestaan. Ik liep de metro in en naast mij stond een wat ouder Chinees echtpaar. Allebei gekleed of ze naar de Noordpool op weg waren. Op zich is dat al bijzonder als ik jullie vertel dat de temperatuur vandaag rond de 25 graden schommelde! Ik staarde de grote duisternis in en neuriede heel zachtjes mee met the Red Hot Chili Peppers. Ondertussen was ik ook aan het bedenken welke bloemen ik op de vaas wilde hebben. En toen gebeurde het...TIJGERBALSEM!

Wat is dat toch met mijn Chinese medemens dat ze altijd en overal TIJGERBALSEM op willen smeren?? Een typisch winters geurtje die ik uit duizenden herken. De penetrante lucht verspreidde zich als een olievlek door de metro. Bij het eerste station Jordan kwam er een zitplekje vrij. Ik zit...naast me...opnieuw TIJGERBALSEM!

Op weg van de metro naar de bloemenmarkt liep ik achter een roedeltje oude Chinese vrouwtjes. Al lachend en kakelend liepen de dametjes heerlijk iedereen in de weg, gehuld in een grote wolk TIJGERBALSEM! Zelfs bij de bakker waar ik mijn lekkere eierkoeken kocht, was de geur vermengt met, jazeker, TIJGERBALSEM!

Ik kreeg een déjà vu!

Vroeger hadden wij thuis in mijn kinderjaren een baboe, een Indische nanny, rondlopen. Mama Lou, zo noemden we haar. Mama Lou was met mijn ouders mee overgekomen van Indonesië naar Nederland en ze heeft zo'n 60 jaar bij ons thuis gewoond. Ze was een tweede moeder. Mama Lou regelde en deed van alles thuis. En heel begrijpelijk, maar dat snap ik nu pas, was de overgang van Java naar (of all places) het platteland van Nunspeet best moeilijk voor haar.

Mama Lou met mij

Zo had ze een bloedhekel aan de geur van mest! En dat is nou net iets waar ze veel van hebben in Nunspeet, mest. En om die lucht te verdrijven liep Mama Lou rond met een zakdoek gedrenkt in de au d'cologne 4711. Die hield ze dan strak tegen haar neus en schraapte dan veelvuldig haar keel om aan te geven dat ze het buiten vond stinken. De flessen 4711 waren dan ook niet aan te slepen! En aan de ritjes in de auto met Mama Lou heb ik mijn meeste herinneringen...een zakdoek vol met 4711, de raampjes potdicht en de verwarming op max...Tot op de dag van vandaag kan ik spontaan misselijk worden van de 4711 lucht...

Op de een of andere manier staat de geur van TIJGERBALSEM voor mij gelijk aan de lucht van 4711...er is in de winterperiode in Hongkong geen ontkomen aan. Maar ook vergeten herinneringen komen weer terug, dankzij de TIJGERBALSEM!


Have a nice day!