Chiel, het kerstkoor

Gisteravond toen de klanten met mij meegingen op ziekenbezoek, zag Chiel er weer beter uit. In de middag had ik hem geholpen met scheren en dan voelt hij zich gelijk beter. Hij heeft een bloedhekel aan niet scheren.

De klanten waren weer een beetje gerustgesteld en na het bezoekuur zijn we met z'n vieren nog de nightmarket opgeweest. Ze wilden cadeautjes voor thuis kopen en ik had wel zin in een verzetje. Alles werd gekocht wat op het lijstje stond en daarna hebben we nog een hapje gegeten. Later heb ik afscheid genomen van de heren die vandaag weer zouden vertrekken naar NL.

De dokter is ook weer langs geweest en heeft uitgelegd dat het echt allemaal goed komt maar dat het tijd nodig heeft. De zenuwen hebben zodanig in de verdrukking gezeten dat het niet in een keer weer goed zal komen. Volgens de dokter moet hij rekening houden met 1 mm per dag verbetering. Dat wil zeggen dat het gevoel van zijn middel af naar beneden 1 milimeter per dag terug komt. Nou dan hebben we nog even. Op het oog was het zo'n 1.20 meter vanaf zijn voeten naar boven gerekend. Hij voelt wel tintelingen als ik aan zijn been zit, dus dat is goed nieuws. Al met al moest Chiel rekening houden met een half jaar revalidatie.

Morgen gaan ze kijken of er nog meer slangetjes uit kunnen. Dat zou fijn zijn want dan kan Chiel iets makkelijker liggen. Hij vertelde mij dat ze door 2 gaatjes hadden geopereerd maar als ik de 30 cm groot verband op zijn rug zie dan weet ik het niet.

En dan had hij ook nog honger! Goed teken! De zuster had zijn tafel zodanig neergezet dat als hij omhoog zat hij zelf kon eten. En dat ging er in als koek.

Vanmiddag heb ik maar een nepboompje gekocht voor thuis. We zitten hier met de Kerst en dan kan je maar beter het beste ervan maken, dacht ik zo. Maar de lampjes die er in zaten doen het nu al niet meer. Goed spul dat spul uit China, hahaha. Voor Chiel heb ik een kerstman gekocht op LED. Dat vinden de klanten vast leuk om te lezen. Die gaat morgen mee in de rugzak.

En vanavond toen ik op bezoek kwam, hebben we samen een kopje koffie gedronken en een worstenbroodje gegeten. Gezellig. En toen kwam het kerstkoor langs. Allemaal schoolkinderen die kwamen zingen en die cadeautjes uitdeelden aan alle patiënten. Heel erg lief. En toen kreeg ik het te kwaad. Ineens kwamen de tranen eruit en die wilden niet meer stoppen. Ach. het lucht wel weer op.

En nadat ik Chiel weer aan een teiltje water had gezet om zich te wassen en op te frissen voor de nacht, ben ik naar huis gelopen. Ik kwam niet ver trouwens. Er stonden beneden bij de ingang van het ziekenhuis zeker 10 brandweerwagens! Ik heb eerst afgewacht of ze weer weg gingen want dat kunnen we natuurlijk niet hebben. Gelukkig vertrokken ze na een paar minuten weer en kon ik weer rustig naar huis.

Morgenochtend ga ik weer eens proberen om te lopen. Ik moet nog 1 training doen en dan heb ik mijn 10 km afgerond.