Wednesday, February 13, 2013

Bijpraten

Het is veel te lang geleden dat ik een stukje schreef. Maar het typische Nederlandse griepvirus heeft mij ook te pakken gehad. Buikgriep. Ik voelde me zo ziek en beroerd. Gelukkig is het vandaag weer iets beter en ga ik proberen om de laatste dagen van Chinees Nieuwjaar te beschrijven.

Zondag:
Nieuwjaarsdag hebben we doorgebracht met John, Hildegard en Byoux in Sai Kung. We hebben een gewone taxi genomen wat weer goed ging. Het was wel even een gedoe omdat een heleboel taxi's niet reden vanwege het nieuwjaar. Maar toen we er eenmaal eentje hadden konden we op weg.


Ach, het blijft altijd een feestje om daar te eten. Voor ons was het een late lunch of een vroeg diner want we gingen er al heen om 2 uur. Voor de gelegenheid namen we dit keer een set menu. Dan hoef je niet na te denken en alles komt vanzelf op tafel. Voordeeltje het is 4 keer minder duur dan zelf die vissen uitzoeken ;-)

Omdat we aardig op tijd weer thuis waren hebben we 's avonds nog een glaasje wijn genomen met de hele familie. Niet bij de Thai zoals ons plan was, maar bij Wooloomooloo. De Thai is dicht voor een hele week!

Maandag:
De tweede dag van het Nieuwjaar. De dag dat iedereen op stap gaat bij de familie om de rode envelopjes uit te delen. Moet ik misschien even uitleggen...rode envelopjes (=lai chi) worden na het nieuwe jaar gegeven. Je geeft die envelopjes alleen aan mensen die jonger zijn en single! Als je in zo'n Chinees restaurant zit dan zie je overal aan tafel mensen opstaan, buigen en met 2 handen de envelopjes overhandigen. Heel leuk om te zien.

Wij hebben de hele dag thuis doorgebracht. Beetje aanrommelen en Chiel gaat tegenwoordig als een speer met zijn looprek door het huis. Hij gaat van alles zelf proberen en af en toe kost me dat een hart verlamming maar heel vaak maak IK me drukker hierover dan Chiel zelf. Wel kwamen Jesse en Mabel nog even langs voor de lunch. Jesse hebben we weken niet gezien. Hij vloog van hot naar her maar de laatste week was hij met zijn moeder op vakantie om te skiën. Heel gaaf! En dat kan hij best wel...dat skiën. Zie hier het bewijs!


Om 7 uur 's avonds werden we weer opgehaald door John. We hadden een tafel bij Above & Beyond, een restaurant op de 28ste verdieping van hun hotel. Perfect uitzicht over de haven en erg lekker eten! Vanaf onze tafel hebben we het vuurwerk de lucht zien ingaan. Zag er weer prachtig uit!


Dinsdag:
De derde dag van het Nieuwjaar. De dag dat iedereen thuis blijft omdat het de dag is die bekend staat om gemakkelijk in een ruzie te belanden. En omdat je dat niet wil, blijf je thuis en doe je niets. Grappig hè. Voor mij was dit de dag om in bed te blijven. Ik voelde me hondsberoerd. Als ik niet op bed lag dan was ik op het toilet. Vreselijk.

De lunch die gepland was met Hildegard, John en Byoux hebben we ook moeten afzeggen. Heel jammer omdat het hun allerlaatste dag in HK was, maar ze kwamen nog even afscheid nemen. Heel lief. En natuurlijk hield ik het niet droog. We gaan ze echt missen.

Omdat ik dus niet op mijn benen kon staan maar toch het een en ander moest regelen voor Chiel, besloot Chiel stiekem en in z'n eentje wat dingen uit te proberen. Met de brace en zijn looprek is er geen houden meer aan. Hij is voor de allereerste keer na 12 december, zelf op het toilet gegaan, en dat MET goed gevolg!!, heeft hij tandengepoetst aan de wastafel, heeft hij zich geschoren aan de wastafel, gewassen en aangekleed! Man, wat waren we weer blij!


Het gevoel in de darmen en blaas komt elke dag een beetje meer terug maar dit was meer dan wij hadden durven dromen! Door zijn enorme doorzettingsvermogen en weer geproefd te hebben aan vrijheid en eigenwaarde, heeft hij in zijn enthousiasme wel de stop in de wastafel, zo eentje die je indrukken om water in de wastafel vast te houden en weer moet indrukken om het water af te voeren, volledig naar zijn moertje geholpen. Fijn. Morgen maar de loodgieter bellen ;-)

Vanavond zijn we uitgenodigd bij Rain en Lydia voor het Nieuwjaar. Chrystal en Pam zijn er dan ook. Kijk ik echt naar uit. Ik neem wel mijn droge crackers mee voor het geval dat!


1 comment:

Arlene said...

Helemaal goed,tja Chiel je hebt gelijk wat je zelf kan ook zelf doen is goed voor je zelfvertrouwen en dat Ansje af en toe haar hart vasthoudt hoort er ook bij maar je zal zien het went snel!Fijn dat het gevoel ook bij de meest basale behoeftes terug komt,zeker als jullie straks naar Nederland moeten vliegen voor de geboorte van jullie kleindochter is dat een hele zorg minder
Zou ook kapot zijn na al die spanningen en toestanden Ansje dus je lijf zei even STOP,dus leg je er maar bij neer.XXX

Linkwithin

Related Posts with Thumbnails