Hieperdepiep

Na woensdag is er weer van alles gebeurd!

Donderdagmiddag gingen we op weg naar het Kowloon hospital. Om 3 uur begint de sessie van Chiel tot half 5. Maar omdat hij niet meer is 'opgenomen' moet hij elke sessie van te voren betalen. Het gaat als volgt:

• met de taxi naar het hoofdgebouw en ons laten afzetten bij de invalide ingang om de hoek
• met de lift naar de 4e verdieping waar het loketje Physical Therapie is met Chiel's vriendin. Een oudere chinese dame met bolle wangetjes en een permanentje
• je geeft je afsprakenboekje af, zij checkt dat, kosten 60 hkd (6 euro), ze print een bonnetje uit met daarop een stempel en je mag weer weg
• met de lift naar beneden, een lange gang door die van het ene gebouw naar het andere gebouw gaat. dan weer met de lift naar de 3e verdieping naar zijn oude afdeling waar hij lag want daar is de fysio
• je geeft je afsprakenboekje weer af met het gestempelde bonnetje en dan kan eindelijk de fysio beginnen!

En nee, het is niet mogelijk om ineens voor 3 keer te betalen. Dat zou te makkelijk zijn en het hele systeem op zijn kop gooien. Geloof me, dat heb ik al gevraagd!

Omdat het een sessie van anderhalf uur is, loont het niet de moeite om terug naar huis te gaan, dus ik ga dan boodschappen doen in de buurt en kom daarna weer terug naar het ziekenhuis om Chiel op te halen. Deze middag dacht ik slim te zijn. Ik haal vast de rest van de boodschappen voor de BBQ die gepland stond om Chiel's verjaardag te vieren. Dus ik in de taxi naar Olympian City. Een enorm winkelcentrum met een giga supermarkt.

Eerst maar even pinnen. Ik stop mijn kaart in een ATM, toets de pincode erin en ik krijg mijn kaart met dezelfde vaart weer terug. Gecanceld. Ik moet contact opnemen met mijn bank. Huh?! Ik loop naar een andere bank in het winkelcentrum, probeer weer te pinnen en hetzelfde verhaal. Neem contact op met je bank. Ik begrijp er niets van. Toevallig hadden we net die morgen de rekeningen betaald en ik wist hoeveel geld er op de rekening stond, dus daar kon het niet aan liggen.

Wat nu? Ik had nog 200 hkd in de knip, maar ik moest nog naar Chiel en die taxi betalen, dus het enige waar ik op kon komen was om de taxi te nemen naar mijn eigen bank. Even vragen wat het probleem is, maar eerst probeerde ik weer te pinnen en hoera, het geld kwam eindelijk uit de muur!

Toch even navragen wat er nou aan de hand is. De dame die mij hielp keek een beetje gehaast. Misschien was haar dienst over maar in ieder geval was ze nou niet het zonnetje in de bank. Wat is er aan de hand? Waarom kan ik niet pinnen bij een andere bank maar hier wel? Voordat ik mijn verhaal uit de doeken kon doen had ze mij al 3 keer onderbroken. Yes, your account hasn't be used for 6 months! zei ze. Wat?! Ik gebruik dat ding elke dag dus wat een onzin! En kan je dat niet eerst even doorgeven voordat je mijn rekening blokkeert? Opnieuw onderbrak ze mij midden in een zin. En toen zag ik zwart voor de ogen! Excuse me!!! Shut up and listen!!

Terwijl ik mijn verhaal deed was ze allang met haar gedachten bij het antwoord die ze wilde geven en luisterde ze niet wat ik had te zeggen. I try to help you! zei ze op een norse toon. I try to explain to you what happened! zei ik op een norse toon. So listen! Geef me je ID kaart en de brief, zei ze boos. Wat voor brief? Ik heb geen brief! Ik kan niet pinnen! I need the letter! zei ze. Die heb ik NIET!! Oh. Dus je wilt een ander pasje? Alleen als ik bij mijn geld kan, zei ik. Maar natuurlijk had ik mijn ID kaart niet bij me dus ze kon me niet helpen. Morgenochtend dan maar terug naar de bank, maar nu eerst als een gek naar het ziekenhuis want het was al kwart over 4.

Opgefokt zat ik in de taxi, kwam aan bij het ziekenhuis en toen ik even later Chiel's koppie weer zag, ach dan kan je niet meer boos zijn. We gingen naar huis, hebben gegeten, daarna heb ik boodschappen gedaan, het vlees in de marinade gezet, cupcakes gebakken, spiesjes gemaakt en de boodschappen opgeruimd die de Park 'n Shop later die avond kwam brengen. Nee mensen, ik verveel me geen minuut!

Vrijdagmorgen waren we al vroeg wakker. Chiel's verjaardag! Hij vond het erg leuk dat de kamer met slingers was versierd en we hebben poffertjes als ontbijt gegeten. Hij was echt jarig.

Nu eerst vlug alles doen wat we moeten doen want om 10 uur stond er weer een vergadering gepland met zijn collega's. Ook Rina zou even langs komen voor koffie. Ze moest in Central zijn en op de terug weg zou ze dan langs komen. Maar ik moest ook terug naar de bank om een nieuw pasje te krijgen. Toen de collega's kwamen ben ik vlug naar de bank gegaan en kreeg in 2 minuten mijn nieuwe pasje. Wat een gedoe om niks. Ik weer vlug naar huis en daar zat Rina al te wachten. Gezellig. Weer lekker bijgepraat en na een uurtje ging ze weer naar huis. 

Die middag heb ik alles voorbereid voor de BBQ en een pavlova gebakken. En ik ben er achter gekomen dat je gewone suiker moet gebruiken in een pavlova en geen poedersuiker. Dus de eerste kon zo de vuilnisbak in maar de tweede zag er stukken beter uit.

En dan merk je ineens dat je nu behalve de vrouw in huis bent, je ook de man in huis moet zijn. De BBQ aansteken! Het ging allemaal prima en toen de eerste gasten aankwamen, was het vuurtje al lekker aan het smeulen.

Mark, Silla, Steve, Chrystal, Pam en Tiffany kwamen bbq-en. We hebben heerlijk gegeten, lekker een wijntje genomen en tot diep in de nacht gelachen. Ik had geen idee, maar Candy Crush Saga (spelletje) houd de gemoederen goed bezig in HK! En de pavlova is echt een hit. Die chineesjes eten allemaal muizenhapjes en zijn altijd bezig met hun dieet. Het moet gezond zijn, niet vet en meer van die onzin. Maar als het op pavlova aankomt, dan gaat alles overboord! De dames namen allemaal 2 tot 3 punten tot zich en ik heb niets gehoord over dat het eigenlijk niet zo gezond is, zo'n pavlova. Schoon op!

Het was een super gezellige avond! Om half 1 vertrok iedereen en om kwart over 1 lag ik ook in bed nadat ik de afwas had gedaan. Moe maar voldaan!

Vanmorgen, zaterdag dus, had Chiel met Jesse afgesproken om te gaan fietsen om 8 uur. Tegenwoordig probeert Chiel niet te fietsen op de dagen dat hij fysio heeft. Hij merkt dan dat hij te moe is tijdens de fysio. Jesse sleepte de fietsen weer naar buiten onder het afdakje, en in de regen fietsten ze allebei hun programma af.

Ik zag ineens hoeveel spieren in Chiel's linker been het doen! Geweldig! Zeker als je bedenkt dat 2 maanden geleden dat been helemaal niets deed!

Straks gaan we met Jesse lunchen en vanavond gaan we met z'n drietjes maar eens aan de saté bij Annie voor Chiel's verjaardag. Chiel mocht kiezen waar hij wilde eten.  Lekker! We hebben er al een hele week niet gegeten!