Saturday, November 30, 2013
Ans' Pavlova
Ik heb het recept al een keer gepost maar niet zo'n leuke als deze! Silla is helemaal into de stripjes en deze keer mocht ik in de hoofdrol. Alhoewel, ik niet maar wel mijn pavlova!
Thursday, November 28, 2013
Op controle
Zoals ik gisteren al schreef, vandaag werden we verwacht in het Queen Elisabeth Hospital. Weer op controle bij de dokter die Chiel heeft geopereerd.
Op het kaartje stond dat we om half twaalf een afspraak hadden dus we gingen op tijd er heen. Met de taxi deze keer want Chiel moest na de afspraak gelijk door naar het werk en we wilden de rolstoel maar eens thuis laten staan. En het blijft altijd een beetje zoeken. De poli staat los van het ziekenhuis, vol met hindernissen. Maar goed, om kwart over 11 had ik betaald en mochten we plaats nemen in de wachtkamer.
En dan is het wachten, wachten en nog eens wachten. Na een uur ben ik maar weer op stap gegaan om te vragen hoe lang ze zo'n afspraak denken te rekken. Alsof we niets anders te doen hebben zeg.
Ik ben nu achter het geweldige systeem wat ze hanteren! Ja, op je kaartje staat wel 11.30AM, maar dat is een richt tijd! Je moet betaald hebben voor die tijd en dan ga je in de lange rij wachtenden voor je. Als je goed op het kaartje kijkt zie je ergens 36 staan, en dat wil zeggen dat er 36 wachtenden voor je zijn! Super.
Na 2 uur nog maar eens gaan vragen want ondertussen kregen Chiel en ik last van 'frostbite' oftewel bevriezingsverschijnselen! Mijn hemel. De airco stond voluit te loeien en ineens keek ik jaloers naar die wachtenden die een dikke winterjas, sjaals en oorwarmers aan hadden! Nou snap ik het! Ik was het wel een beetje zat. Punt 1, je krijgt een houten reet op die stoelen, punt 2, je bevriest waar je bij zit, punt 3, honger!!
Ik vroeg het aan een volunteer (vrijwilliger) die in de wachtkamer stond. Ze wees naar kamer nummer 8. Daar moest ik maar heen gaan. Ik deed de deur open maar daar zat een arts een patiënt te onderzoeken. Ik liep weer naar de volunteer; weet je zeker dat ik daar naar binnen moet? Er zitten mensen! Geen probleem, zei ze. Gewoon naar binnen en achter de dokter is de zusterpost. Daar kunnen ze het nakijken. Een beetje beschaamd maar wel met overtuiging liep ik naar binnen. Niemand keek raar op dus dat zat wel goed. We hadden nog 5 mensen voor ons zei ze. Nou dan wachten we nog even...
Na 3 uur wachten werden we geroepen. De dokter, een hele aardige man, nam zijn tijd en wilde alles weten van Chiel. Hij vroeg hoe het ging op de lokomat, of Chiel er baat bij had want hij weet daar zelf erg weinig van af. Ook vertelde hij dat vooral buitenlanders die hier wonen vragen naar de lokomat. De Chinezen zelf geloven het wel en/of weten niet eens dat er 2 van die machines staan in HK! 1 in het QE en 1 in het Kowloon hospital. Ook vertelde hij het verhaal van een Australische jongen, woonachtig in HK die rugby speelde, verkeerd terecht kwam en nu verlamd is. Ook hij gebruikt de lokomat!
Na gezellig gebabbeld te hebben, namen we weer afscheid. Tot over een half jaar! zei hij...hmmm
Morgen nog naar de apotheek in het ziekenhuis. Ik had effe geen zin meer om nog langer ergens te wachten. Plus, ik moet Chiel's ID kaart dan meenemen en die hadden ze vanmiddag op het werk nodig. De PERMANENT RESIDENT kaart wordt aangevraagd!
Op het kaartje stond dat we om half twaalf een afspraak hadden dus we gingen op tijd er heen. Met de taxi deze keer want Chiel moest na de afspraak gelijk door naar het werk en we wilden de rolstoel maar eens thuis laten staan. En het blijft altijd een beetje zoeken. De poli staat los van het ziekenhuis, vol met hindernissen. Maar goed, om kwart over 11 had ik betaald en mochten we plaats nemen in de wachtkamer.
En dan is het wachten, wachten en nog eens wachten. Na een uur ben ik maar weer op stap gegaan om te vragen hoe lang ze zo'n afspraak denken te rekken. Alsof we niets anders te doen hebben zeg.
Na 2 uur nog maar eens gaan vragen want ondertussen kregen Chiel en ik last van 'frostbite' oftewel bevriezingsverschijnselen! Mijn hemel. De airco stond voluit te loeien en ineens keek ik jaloers naar die wachtenden die een dikke winterjas, sjaals en oorwarmers aan hadden! Nou snap ik het! Ik was het wel een beetje zat. Punt 1, je krijgt een houten reet op die stoelen, punt 2, je bevriest waar je bij zit, punt 3, honger!!
Ik vroeg het aan een volunteer (vrijwilliger) die in de wachtkamer stond. Ze wees naar kamer nummer 8. Daar moest ik maar heen gaan. Ik deed de deur open maar daar zat een arts een patiënt te onderzoeken. Ik liep weer naar de volunteer; weet je zeker dat ik daar naar binnen moet? Er zitten mensen! Geen probleem, zei ze. Gewoon naar binnen en achter de dokter is de zusterpost. Daar kunnen ze het nakijken. Een beetje beschaamd maar wel met overtuiging liep ik naar binnen. Niemand keek raar op dus dat zat wel goed. We hadden nog 5 mensen voor ons zei ze. Nou dan wachten we nog even...
Na 3 uur wachten werden we geroepen. De dokter, een hele aardige man, nam zijn tijd en wilde alles weten van Chiel. Hij vroeg hoe het ging op de lokomat, of Chiel er baat bij had want hij weet daar zelf erg weinig van af. Ook vertelde hij dat vooral buitenlanders die hier wonen vragen naar de lokomat. De Chinezen zelf geloven het wel en/of weten niet eens dat er 2 van die machines staan in HK! 1 in het QE en 1 in het Kowloon hospital. Ook vertelde hij het verhaal van een Australische jongen, woonachtig in HK die rugby speelde, verkeerd terecht kwam en nu verlamd is. Ook hij gebruikt de lokomat!
Na gezellig gebabbeld te hebben, namen we weer afscheid. Tot over een half jaar! zei hij...hmmm
Morgen nog naar de apotheek in het ziekenhuis. Ik had effe geen zin meer om nog langer ergens te wachten. Plus, ik moet Chiel's ID kaart dan meenemen en die hadden ze vanmiddag op het werk nodig. De PERMANENT RESIDENT kaart wordt aangevraagd!
Wednesday, November 27, 2013
Onderzoek
Chiel hoefde deze week alleen maar dinsdagmorgen naar de fysio. Eddy is vrij de rest van de week, dus maandagmorgen gaan we weer aan de slag. Dinsdag was wel erg leuk om te zien hoe het onderzoek van Eddy vorm begon te krijgen. Hij is namelijk bezig met een scriptie. Hoe een lokomat training kan helpen een incomplete dwarslaesie te overwinnen. Hij had geen betere kandidaat kunnen uitzoeken dan Chiel!
Chiel moest eerst met een zuurstofmasker en een hartslagmeter aan een hand-fiets. Ik noem het maar hand fiets, weet eigenlijk niet hoe zo'n ding echt heet. Maar je fietst met je armen. Hiermee kunnen ze kijken hoe de conditie van Chiel is en wordt er gemeten op hoeveel procent hij van zijn kunnen presteert.
Daarna werd er aan de balans gewerkt. Oefeningen op een grote bal, op een fysio tafel en lopen aan de arm van Eddy. Chiel heeft enorm goed zijn best gedaan en dat kostte flink wat energie. Maar goed, geen tijd te verspelen want op het werk wachtte een meeting. Hoort er ook bij. Volgende week horen we weer wat we verder gaan doen. Morgen moeten we naar het Queen Elisabeth ziekenhuis op controle. Het is gelukkig niet zo dat we een hele week geen ziekenhuis zouden zien ;-)
Ik ben deze week maar eens op stap gegaan. Naar de tempel. Was er al een tijdje niet geweest. Blijft indrukwekkend...
Chiel moest eerst met een zuurstofmasker en een hartslagmeter aan een hand-fiets. Ik noem het maar hand fiets, weet eigenlijk niet hoe zo'n ding echt heet. Maar je fietst met je armen. Hiermee kunnen ze kijken hoe de conditie van Chiel is en wordt er gemeten op hoeveel procent hij van zijn kunnen presteert.
Daarna werd er aan de balans gewerkt. Oefeningen op een grote bal, op een fysio tafel en lopen aan de arm van Eddy. Chiel heeft enorm goed zijn best gedaan en dat kostte flink wat energie. Maar goed, geen tijd te verspelen want op het werk wachtte een meeting. Hoort er ook bij. Volgende week horen we weer wat we verder gaan doen. Morgen moeten we naar het Queen Elisabeth ziekenhuis op controle. Het is gelukkig niet zo dat we een hele week geen ziekenhuis zouden zien ;-)
Ik ben deze week maar eens op stap gegaan. Naar de tempel. Was er al een tijdje niet geweest. Blijft indrukwekkend...
Saturday, November 23, 2013
Race with Pink Heels
Jesse had zich al een tijdje geleden ingeschreven voor deze race. 100 Meter hardlopen op hoge hakken om geld in te zamelen voor de kansarme borst-en baarmoeder kanker patiënten en hun families. En vandaag was de race in Stanley. We hadden afgesproken om elkaar daar te ontmoeten om 1 uur en dan eerst te lunchen. Wij namen de taxi met z'n tweeën, en Jesse, Mabel en zijn ouders namen voor de gelegenheid het openbaar vervoer.
Wij waren al wat eerder in Stanley omdat wij gewoon met de taxi gingen en wij een taxi chauffeur hadden die snel reed maar ons tot op het bot had misselijk gemaakt met zijn pulserende rijgedrag. Je kan niet alles hebben...
Om de tijd te doden zijn we gaan lopen langs de boulevard. Chiel met zijn wandelstok aan de rechter kant en de leuning aan de linker kant. En het ging super! Hij was wel een beetje vermoeid maar dat kwam eigenlijk door de training van gisteren tijdens fysio. Hij had gelopen op de lokomat maar alleen met de trapeze. Zelf lopen dus. En dat voor 20 minuten!
Het zag er geweldig uit. De Stanley Mainstreet was helemaal in het roze aangekleed. En de lopers die meededen zagen er prachtig uit. Mooie roze hakken, vaak in het roze aangekleed en zelfs de baby en/of hond die meeliepen waren opgedoft.
De race begon om 3 uur. Jesse trad aan op z'n hakjes, werd natuurlijk van alle kanten op de foto gezet, het startschot klonk en 14 seconden later stond hij weer voor ons! Niet slecht! Hij deed het zelfs zo goed dat hij in de halve finale en daarna in de finale terecht kwam. Dus tussen de loopjes door hebben we ons vermaakt met koffie, hamburgers, flesjes water en mensen kijken. Erg leuk.
Jesse kwam helaas in de finale als laatste over de streep. Ik dacht dat hij nog iemand achter zich had maar nee, helaas. Ik moet zeggen dat ik het nogal snel vond gaan. En dat er niemand keihard onderuit is gegaan, mag een wonder heten. Ik geloof dat 1 dame eerder die middag plat ging op de finish lijn maar dat heb ik zelf niet gezien.
Aan het eind van de middag zijn we met z'n allen naar Annie gegaan om saté te eten. Ik had de tafel om 7 uur geboekt, maar als je dan toch eenmaal op het eiland bent en het 5 uur is, dan kan je beter gelijk door. Het heeft geen zin om eerst terug te gaan naar Kowloon om dan een uur later weer de taxi in te stappen.
Natuurlijk was het eten weer grandioos en het was reuze gezellig! En de mannen hebben zich keurig ingehouden. Ik bedoel, we hebben langer over de maaltijd gedaan dan 15 minuten! Een schouderklopje waard!
Thursday, November 21, 2013
Sloop
Onze buren zijn verhuisd. Al hadden we er niet zo heel veel contact mee, we wisten in ieder geval wat we aan elkaar hadden. Je moet maar weer afwachten wat er nu naast je komt wonen. Van het weekend namen ze afscheid en nog geen uur later kwam er al een sloopploeg binnen...
Want zo gaat dat in Hong Kong... Ik had al eens binnen gekeken bij de buren en alles zag er prima uit. Mooie witte vloer tegels, een uitbouwtje, inbouw kasten, kortom het zag er best goed uit. Maar hier sloop je alles gelijk uit het huis. Want op gebruikte vloertegels wonen, dat wil niemand. Ik durf te wedden dat dezelfde vloertegels er straks weer inkomen. Vloertegels eruit, uitbouw plat, inbouw kasten eruit. Heel fijn, want vanaf 9 uur 's ochtends mag ik genieten van sledge hammers en drilboren.
Vandaag kan ik niet vluchten uit mijn huisje. De supermarkt komt straks mijn boodschappen brengen, dus de tv staat harder en af en toe zit ik met mijn koptelefoon op te luisteren naar muziek. Ach, het hoort erbij.
En vandaag is onze Ben jarig! Alweer 30 herfsten oud. Wat gaat de tijd toch snel! Happy birthday Ben!
Wednesday, November 20, 2013
En dat is 4!
Na een slapeloze nacht van mijn kant, viel pas om 4 uur in slaap, ging de wekker genadeloos af om half zeven. Dat was even moeilijk. Maar goed, ik heb de slaap uit mijn ogen gewreven, ben opgestaan, heb weer een vruchten smoothie voor ons gemaakt, kopje koffie gezet, eitje gebakken en om 8 uur stapten we de taxi weer in. Op naar de fysio.
Het viel ons gelijk op dat de temperatuur flink gezakt is. Voor Nederlandse begrippen nog steeds lekker denk ik, maar voor ons die gewend zijn aan 28 graden en hoger, was het een beetje fris. 20 Graden maar en bewolkt. De winter komt eraan!
Ik zag vanmorgen op CNN dat jullie in NL het goed voor de kiezen gaan krijgen qua weer. Een koudefront die hoogst waarschijnlijk de eerste sneeuw gaat brengen. Bofkonten! Ze lieten ook zien dat in Culemborg de eerste strooizout bergen al klaar liggen, dus dat moet helemaal goed komen bij jullie ;-) Nou maar hopen dat de treinen geen vierkante wielen gaan krijgen.
Maar goed wij gingen dus naar het ziekenhuis. Mens wat was ik blij dat ik mijn trui had aangedaan! De airco blaast nog steeds ijsblokjes, zelfs als het niet meer nodig is. Chiel werd in het apparaat gehesen en toen werd de ondersteuning op 4 kilo gezet!! Wat goed!! En Chiel kon het ook allemaal aan, super! Met een brede lach op het gezicht stampte hij de meters weg.
Na de lokomat training zijn we ook ballen gaan gooien en werd en een onderzoek gedaan. Zoals b.v. los staan, met je handen naar voren rijken, met je ogen dicht staan, proberen op 1 been te staan. Daarna ging het verder op de oefen tafel. Hij lag op zijn rug en zo moest hij Eddy's hand weg duwen met een been, zijn tenen proberen te bewegen, dat soort oefeningen.
Het ging niet allemaal zoals Chiel had gehoopt maar de uitslag was over het algemeen dat hij erg goed vooruit was gegaan! Eddy zei zelfs dat de vooruitgang groter was dan dat hij had verwacht! Ja, ja. Goed nieuws dus.
Aanstaande vrijdag krijgen we een nieuw schema i.v.m. het onderzoek waar Eddy bezig is. Er moeten testen gedaan worden die niet in de Rehabilitation building gedaan kunnen worden. Ben benieuwd!
Het viel ons gelijk op dat de temperatuur flink gezakt is. Voor Nederlandse begrippen nog steeds lekker denk ik, maar voor ons die gewend zijn aan 28 graden en hoger, was het een beetje fris. 20 Graden maar en bewolkt. De winter komt eraan!
Ik zag vanmorgen op CNN dat jullie in NL het goed voor de kiezen gaan krijgen qua weer. Een koudefront die hoogst waarschijnlijk de eerste sneeuw gaat brengen. Bofkonten! Ze lieten ook zien dat in Culemborg de eerste strooizout bergen al klaar liggen, dus dat moet helemaal goed komen bij jullie ;-) Nou maar hopen dat de treinen geen vierkante wielen gaan krijgen.
Maar goed wij gingen dus naar het ziekenhuis. Mens wat was ik blij dat ik mijn trui had aangedaan! De airco blaast nog steeds ijsblokjes, zelfs als het niet meer nodig is. Chiel werd in het apparaat gehesen en toen werd de ondersteuning op 4 kilo gezet!! Wat goed!! En Chiel kon het ook allemaal aan, super! Met een brede lach op het gezicht stampte hij de meters weg.
Na de lokomat training zijn we ook ballen gaan gooien en werd en een onderzoek gedaan. Zoals b.v. los staan, met je handen naar voren rijken, met je ogen dicht staan, proberen op 1 been te staan. Daarna ging het verder op de oefen tafel. Hij lag op zijn rug en zo moest hij Eddy's hand weg duwen met een been, zijn tenen proberen te bewegen, dat soort oefeningen.
Het ging niet allemaal zoals Chiel had gehoopt maar de uitslag was over het algemeen dat hij erg goed vooruit was gegaan! Eddy zei zelfs dat de vooruitgang groter was dan dat hij had verwacht! Ja, ja. Goed nieuws dus.
Aanstaande vrijdag krijgen we een nieuw schema i.v.m. het onderzoek waar Eddy bezig is. Er moeten testen gedaan worden die niet in de Rehabilitation building gedaan kunnen worden. Ben benieuwd!
Monday, November 18, 2013
5 Kilo!
Vandaag weer naar fysio geweest. Aan de ene kant wordt het een beetje routine, de tripjes naar de fysio, maar aan de andere kant is het steeds weer spannend en bijzonder.
Afgelopen vrijdag kregen we als huiswerk mee, om buiten goed te oefenen met de wandelstok. En nadat we de nieuwe rolstoel hadden gehaald, zijn we over het plein gaan lopen. Lekker in het zonnetje. En het ging heel erg goed! Ik denk dat we zo'n 200 meter gelopen hebben. Kompleet met lichte hellinkjes. Chiel was helemaal blij en 's avonds hebben we dat gevierd met een etentje bij Wooloomooloo.
Want als je terug kijkt op het afgelopen jaar, dan was lopen, zelfs met brace en wandelstok, iets waar we heel ver van af waren! Vooral als ze zeggen dat je een dwarslaesie hebt.
Vandaag ging Chiel eerst lopen op de lokomat. Er volgde een assessment, en daarna zijn dagelijkse loopjes. Maar Eddy zette de ondersteuning op 5 kg! Zo laag zijn we nog nooit geweest! De knie en de heup hielden zich goed! Chiel was wel erg moe na het lopen maar super blij!
Hierna deed Eddy het apparaat 'af' maar liet hij Chiel nog wel in de trapeze hangen. Nu moest hij zelf gaan lopen, zonder enige ondersteuning, en de loopband werd wat sneller gezet. Pff, dat was heel erg emotioneel kan ik je vertellen. Het ging zo goed, en de concentratie op Chiel's gezicht...dat zal ik niet snel vergeten...
Afgelopen vrijdag kregen we als huiswerk mee, om buiten goed te oefenen met de wandelstok. En nadat we de nieuwe rolstoel hadden gehaald, zijn we over het plein gaan lopen. Lekker in het zonnetje. En het ging heel erg goed! Ik denk dat we zo'n 200 meter gelopen hebben. Kompleet met lichte hellinkjes. Chiel was helemaal blij en 's avonds hebben we dat gevierd met een etentje bij Wooloomooloo.
Want als je terug kijkt op het afgelopen jaar, dan was lopen, zelfs met brace en wandelstok, iets waar we heel ver van af waren! Vooral als ze zeggen dat je een dwarslaesie hebt.
Vandaag ging Chiel eerst lopen op de lokomat. Er volgde een assessment, en daarna zijn dagelijkse loopjes. Maar Eddy zette de ondersteuning op 5 kg! Zo laag zijn we nog nooit geweest! De knie en de heup hielden zich goed! Chiel was wel erg moe na het lopen maar super blij!
Hierna deed Eddy het apparaat 'af' maar liet hij Chiel nog wel in de trapeze hangen. Nu moest hij zelf gaan lopen, zonder enige ondersteuning, en de loopband werd wat sneller gezet. Pff, dat was heel erg emotioneel kan ik je vertellen. Het ging zo goed, en de concentratie op Chiel's gezicht...dat zal ik niet snel vergeten...
Sunday, November 17, 2013
Tempura
Van de week had ik enorme trek in tempura. (groenten en/of garnalen in een knapperig jasje) Maar omdat we de hele week zonder rolstoel zaten, zat een bezoekje aan de Japanner er niet in. Ik ben gaan zoeken op internet naar een goed Japans recept omdat ik dat knisper laagje wilde hebben en dat vaak bij andere recepten een beetje mis.
Ik zag een filmpje op You Tube en dat recept heb ik gevolgd. Het was super lekker en precies zoals ik wilde. Niet vet en ongelooflijk knapperig.
Ik heb asperges, zoete aardappel, pompoen, champignons en chinese aubergine gebruikt. Chinese aubergine is smaller en langer waar je dus plakjes van kan snijden. Wortel en broccoli vind ik niet geschikt om tempura van te maken omdat ze een beetje waterig zijn. Boontjes daarentegen zijn wel weer lekker.
De kok in dit filmpje gebruikt inderdaad cake-meel! Je hebt het goed gehoord! En hij gebruikt ijswater. Ik heb een blikje sodawater uit de ijskast gebruikt. Voor extra knapperigheid ;-)
Smakelijk eten!
Saturday, November 16, 2013
Vol schema
Ik was even druk de afgelopen dagen. Bijvoorbeeld:
- Natuurlijk met Chiel naar het ziekenhuis geweest voor fysio. En of dat ook goed ging! Tegenwoordig heeft hij nog maar 8 kilo ondersteuning van de lokomat! De percentage's voor de benen verschillen van dag tot dag. De ene keer is het 20%, de volgende keer is 25%. Maar we zien vooruitgang! Het ging zelfs zo goed, dat Eddy afgelopen vrijdag na de lokomat met Chiel naar buiten is geweest om te oefenen met de wandelstok. Aan de rechter kant gebruikt hij de stok en aan links loopt hij hand in hand met mij! We hebben 200 meter gelopen! Vandaar dat er ook geen foto van is want we moeten allebei geconcentreerd lopen. Buiten is de grond niet vlak dus bij het minste of geringste verliest hij zijn balans. Maar het ging goed en als huiswerk opdracht moeten we samen buiten gaan oefenen.
- Met Chiel mee geweest naar het werk. Zomaar.
- A.s. Maandag krijgen we weer bezoek in het ziekenhuis van bobo's. Opnieuw gaan ze kijken naar de lokomat en naar Chiel hoe goed hij vooruit is gegaan. Spannend! Ook doet Chiel mee aan een onderzoek waar Eddy mee bezig is. Er moeten onderzoeken en testen worden gedaan voor zijn onderzoek en dat gaat volgende week plaats vinden.
- Ook ben ik naar het QE ziekenhuis geweest afgelopen week. Chiel wilde graag de 2 MRI-scans plus uitslag hebben. Dus eerst aangevraagd en van de week kon ik het ophalen.
- Ook op zoek geweest naar een nieuwe rolstoel. Bij de Medimart hadden ze niet degene die Chiel eigenlijk wilde hebben. Een sportieve met van die schuine wielen. Dus we zijn vandaag naar een rolstoelfabrikant geweest in Kwun Tong. Geweldige lokatie. In een oud fabriekspand, achter een parkeergarage. We hebben nu een mooie rolstoel. Breder en steviger dan de oude maar niet zo'n sportieve met schuine wielen. Zo'n rolstoel is eigenlijk niet zo handig voor dagelijks gebruik.
- Afgelopen vrijdag werd de roeimachine geleverd vanuit de USA. 70 Kilo zwaar pakket. Ik zag de bui al hangen. Natuurlijk moest dat ding in elkaar worden gezet en 3 keer raden wie dat mocht doen...precies. Moi! Enfin, het ging helemaal goed. Roeimachine naar de sportkamer gesleept. Ik wilde hem aandoen en wat denk je...hebben ze de verkeerde trafo geleverd. De voltage in de states is anders dan die van HK. Dus je kan hem niet zo maar aanzetten. Enorm balen maar vandaag nadat we in Kwun Tong waren geweest, zijn we doorgereden naar Sham Shui Po. Daar is een heel winkelcentrum met alles wat met computers en aanverwante artikelen te maken heeft. Chiel wachtte buiten in de rolstoel en ik heb elk kraampje bezocht. Niets gevonden wat leek op een 'step down transformer' voor de roeimachine. Verder gelopen en toen op de rommelmarkt een trafo gevonden! Jippie! Wij blij, terug naar huis, trafo erin, en toen...niets! Chiel heeft hem helemaal zitten. Ze willen geen goede trafo naar HK sturen omdat electro schijnbaar nogal moeilijk te verzenden is naar HK. Balen. Van de week verder op zoek naar een trafo en naar een monteur.
- Afscheid genomen van de buren. Ze verhuizen naar Waterloo road. Toen wij vertrokken vanmorgen om 10 uur, kwamen ze gelijk naar ons toe. We zijn zo weg want de verhuizers komen zo, zei ze. Het is nu half elf 's avonds en ze zijn nog steeds bezig met verhuizen...
- Met Leena gebeld! De hele familie is ziek geweest en/of nog steeds ziek. Maar Leena is weer beter!
- Bloemetje gekocht op de flowermarket. Gekregen van Chiel!
Thursday, November 14, 2013
Even lachen
Na alle ellende van de afgelopen tijd, is het echt even tijd om van de stoel af te vallen van het lachen. Ik had al eens eerder een post geschreven over het Chinglish. Maar deze zijn weer waanzinnig goed! Oh, ik had net echt buikpijn van het lachen!
Geleend van www.distractify.com
Geleend van www.distractify.com
The 37 Most Awkward English Fails You Can Only Find In Asia
Subscribe to:
Posts (Atom)
Linkwithin
