Race with Pink Heels

Jesse had zich al een tijdje geleden ingeschreven voor deze race. 100 Meter hardlopen op hoge hakken om geld in te zamelen voor de kansarme borst-en baarmoeder kanker patiënten en hun families. En vandaag was de race in Stanley. We hadden afgesproken om elkaar daar te ontmoeten om 1 uur en dan eerst te lunchen. Wij namen de taxi met z'n tweeën, en Jesse, Mabel en zijn ouders namen voor de gelegenheid het openbaar vervoer.

Wij waren al wat eerder in Stanley omdat wij gewoon met de taxi gingen en wij een taxi chauffeur hadden die snel reed maar ons tot op het bot had misselijk gemaakt met zijn pulserende rijgedrag. Je kan niet alles hebben...

Om de tijd te doden zijn we gaan lopen langs de boulevard. Chiel met zijn wandelstok aan de rechter kant en de leuning aan de linker kant. En het ging super! Hij was wel een beetje vermoeid maar dat kwam eigenlijk door de training van gisteren tijdens fysio. Hij had gelopen op de lokomat maar alleen met de trapeze. Zelf lopen dus. En dat voor 20 minuten!

Het zag er geweldig uit. De Stanley Mainstreet was helemaal in het roze aangekleed. En de lopers die meededen zagen er prachtig uit. Mooie roze hakken, vaak in het roze aangekleed en zelfs de baby en/of hond die meeliepen waren opgedoft.

De race begon om 3 uur. Jesse trad aan op z'n hakjes, werd natuurlijk van alle kanten op de foto gezet, het startschot klonk en 14 seconden later stond hij weer voor ons! Niet slecht! Hij deed het zelfs zo goed dat hij in de halve finale en daarna in de finale terecht kwam. Dus tussen de loopjes door hebben we ons vermaakt met koffie, hamburgers, flesjes water en mensen kijken. Erg leuk.

Jesse kwam helaas in de finale als laatste over de streep. Ik dacht dat hij nog iemand achter zich had maar nee, helaas. Ik moet zeggen dat ik het nogal snel vond gaan. En dat er niemand keihard onderuit is gegaan, mag een wonder heten. Ik geloof dat 1 dame eerder die middag plat ging op de finish lijn maar dat heb ik zelf niet gezien.

Aan het eind van de middag zijn we met z'n allen naar Annie gegaan om saté te eten. Ik had de tafel om 7 uur geboekt, maar als je dan toch eenmaal op het eiland bent en het 5 uur is, dan kan je beter gelijk door. Het heeft geen zin om eerst terug te gaan naar Kowloon om dan een uur later weer de taxi in te stappen.

Natuurlijk was het eten weer grandioos en het was reuze gezellig!  En de mannen hebben zich keurig ingehouden. Ik bedoel, we hebben langer over de maaltijd gedaan dan 15 minuten! Een schouderklopje waard!