En dat is 3

Wie had nou verwacht dat Chiel, uitgerekend Chiel, bijna 11 maanden geleden iets zou overkomen waarvan de gevolgen niet te overzien waren. Altijd sportief en bezig met zijn gezondheid. In ieder geval de jaren nadat hij was gestopt met roken ;-) Maar goed. Gebeurt is gebeurt en we hebben de moed niet laten zakken. Jesse en Jos konden er in het begin maar niet aan wennen. Chiel die niet meer mee ging hardlopen, die in de periode voor zijn rug er mee ophield al best veel dingen moest afzeggen vanwege de rugpijn.

Wie had nou verwacht dat Jesse ineens last van zijn rug zou krijgen? Niemand toch? Altijd bezig met sporten. Altijd vroeg opstaan om een rondje te hardlopen. Altijd op zoek naar die ene marathon ergens op deze aardbol die hij nog niet had gelopen en waar we gelijk een leuke vakantie aan konden vast knopen.
Jesse heeft de laatste weken last van rug en gaat bijna dagelijks naar de fysio. Hij moet echt even kalm aan doen. Hij is zelfs deze week thuis om vanuit huis te werken omdat reizen er even niet in zit. Plus dat Jesse een levend voorbeeld in zijn naaste omgeving heeft van hoe het kan aflopen als je de problemen niet serieus neemt.

En wie schetste onze verbazing? Wie ging er ineens de afgelopen weken in zijn eentje lopen op de boulevard? Wie probeerde de eer te redden van deze gevelde mannen? Precies. Jos! De 'last man standing'! Maar wie had nou verwacht dat Jos in Nederland dwars door een trap zou gaan lopen? Niemand toch? En dat zijn voet dus niet sterker is dan die houten trap in de gang? Weliswaar niet geveld door rugpijn, alhoewel hij daar een tijdje geleden ook last van had, maar geveld door een botbreuk.

Ik bedoel 1 rolstoel kan ik nog aan, met 2 rolstoelen wordt het al moeilijker maar 3 rolstoelen is godsonmogelijk!

De magnificent THREE!