21.1 km down, 42.2 km to go!

De dag begon erg vroeg. Om half 3 's nachts om precies te zijn.

Om half 4 zouden we elkaar ontmoeten in de lobby. Het Hilton had namelijk voor de renners een ontbijt in de lobby geregeld vanaf 2 uur. Koffie, thee, sapjes, bagels met roomkaas en bananen stonden in grote schalen klaar. In de lobby was het al lekker druk en we zagen heel wat Mickey's voorbij komen!

De mannen waren er helemaal klaar voor. Alles was voorbereid en geregeld. Zo was de temperatuur al een hele dag in de gaten gehouden en Chiel en Jesse waren het met elkaar eens. Het zou niet koud zijn. Geen lange mouwen en/of lange renbroek. Jesse stond klaar in een snel tenue. Zwart (what else) met korte mouwen en broek. Wel van die sleeves om de benen en armen. Jesse had zelfs handschoenen aan. Het idee was om die sleeves om zijn armen en de handschoenen weg te gooien als het warm zou worden.

Een half uurtje later kwam een dame van het Hilton naar ons toe. Of we naar de bus wilden gaan want die zou zo vertrekken. Elke 15 minuten vertrok er een bus. Echt super geregeld! We stapten in en even later stonden we in een gigantische file. Iedereen wilde naar Epcot waar de start zou plaats vinden.

We moesten vanaf de bus een flink eind lopen naar de start. Ik denk wel 20 minuten lopen. Gelukkig voor Jesse kwamen we heel veel dixies tegen. Het viel eigenlijk ook wel tegen hoe koud het was. Ik zag de adem pluimen opstijgen, maar goed. Het zal zo wel lekker warm worden.

De mannen liepen door naar de start en ik mocht helaas als toeschouwer niet verder. De toeschouwers werden een andere kant opgestuurd. We namen afscheid en ik beloofde dat ik ergens bij de start zou staan. Maar dat was wel weer een flink eind wandelen. Over zo'n giga-parkeerplaats, door een bosrand en toen nog een half uur naar de start. Mijn rug ging langzaam maar zeker in verzet! En het was koud!!

Er deden zoveel mensen mee dat er 7 keer een groep werd gestart. Kompleet met vuurwerk. Maar het was nog wel erg donker. En tussen de lopers en de toeschouwers zat zeker zo'n 75 meter! Het was echt moeilijk om Chiel en Jesse te spotten in het donker en tussen de 35.000 man! Maar wonder boven wonder zag ik Jesse en Chiel voorbij komen! Alleen zij waren elkaar uit het oog verloren! Jesse kon geen Dixie voorbij lopen en daar is het mis gegaan.

Toen ze eenmaal uit het oog verdwenen waren zat er voor mij weinig anders op om terug te lopen naar die giga-parkeerplaats waar je koffie kon kopen! Het was zooooo koud! Ik denk zo tussen de 2 en 5 graden. Het was koud, nattig van de rijp en hardstikke donker. Mijn rug deed pijn en ik had geen idee hoe ik op een ander punt, b.v. het Magic Kingdom, zou moeten komen om Chiel en Jesse daar te kunnen aanmoedigen en om foto's te maken. Ik heb dus bij de finish gestaan waar ook de start was.

Daar baalde ik wel een beetje van. Ik had zo graag nog foto's willen maken bij daglicht! Ik begrijp eigenlijk ook niet waarom de start en finish zo ver van Downtown Disney af moest. Eigenlijk begrijp ik het ook wel. Op deze manier kunnen gewoon de hekken om 10 uur open voor het normale publiek, maar ik vond het echt jammer. Een gemiste kans in mijn ogen.

Na een flinke bak koffie kwam ik weer een beetje op temperatuur. Ik zocht een plekje voor de finish waar de mannen mij niet konden missen. Het werd drukker en drukker. En mijn rug deed zeerder en zeerder. Maar daar kwam Jesse! Precies 1 uur en 48 minuten later kwam hij over de streep. Hartstikke goede tijd! Maar hij was verkleumd!! Hij had het zoooo koud! Toen ik hem weer zag na de finish rilde hij helemaal. De sleeves en de handschoenen heeft hij aangehouden. En gelukkig kon hij nu een droog shirt en warme jas aan.

2 Uur en 11 minuten later kwam Chiel over de streep! Helemaal in zijn nopjes! Het was erg goed gegaan en in tegenstelling tot Jesse en mij had Chiel helemaal geen last van de kou! Hij vond het heerlijk! En hij was blij met de tijd! Ik was enorm trots op de mannen!!

We hebben koffie gedronken en toen hebben we tot 3 keer toe die enorme parkeerplaats, 10 voetbalvelden lang denk ik, moeten overlopen. De bus die ons terug bracht naar het Hilton zou ergens staan maar medewerkers van het evenement stuurden ons de verkeerde kant op. Ik was daar erg blij mee, want mijn rug had het begeven. Pijn! En ik was echt helemaal verkleumd. Maar gelukkig hoefden we niet voor de vierde keer de parkeerplaats over te steken. We konden instappen!

Bij aankomst in het hotel, was de lobby omgebouwd! Een groot podium stond klaar en de medewerkers joelden iedereen naar binnen en iedereen kreeg een gratis comsumptie. Heel leuk gedaan.

De mannen wilden eerst onder een warme douche en daarna gingen we weer ontbijten. Het kost aardig wat energie dat hardlopen. Nog steeds verkleumd en met bijna dichte oogjes zat Jesse aan het ontbijt. Jetlag. Chiel was voldaan maar niet verkleumd. We besloten na het eten om eerst maar even wat te slapen en ik moet zeggen dat ik pas warm werd onder het dekbed en dat mijn rug even niet pijn deed omdat ze kon ontspannen.

's Middags hebben Chiel en Jesse nog gezwommen om de spieren los te maken. Morgen moeten ze tenslotte nog een hele marathon gaan lopen! Ik heb besloten om ze vannacht uit te zwaaien maar dat ik niet mee ga. Het heeft geen nut om met die zere rug ergens op een muurtje te hangen voor zeker 5 uur! Ik neem een dagje vrij en dan kunnen we maandag met z'n drietjes nog iets ondernemen.

Ik ga nu maar slapen. Het wordt weer vroeg!