....hmm..er gebeuren vreemde dingen in de Pinnacle!

Jazeker!

Zo is er bijvoorbeeld gisteravond weer getraind voor de marathon van volgend jaar!
Kamilla, Anisah, Jos, Chiel en ik hebben de route weer gelopen langs het water.
Na het werk hebben we eerst thuis bij ons gegeten en zaten we eerlijk gezegd een beetje in te zakken. Maar we zijn opgestaan, hebben ons omgekleed en we hebben het gedaan! Ik was zo trots op ons allemaal maar zeker zo trots op mezelf!

en...

bij terugkomst in de Pinnacle waren we weer verbaasd!
Wij staan in de lift en net voordat de deur dicht gaat, springen er nog een paar chinese meisjes de lift in. Leuke meisjes by the way...

Ik druk op de 7de verdieping en ik zie ineens dat er al op de 5de gedrukt was (Jesse's verdieping!) Vraag ik aan Chiel "Heb jij op 5 gedrukt?" zegt dat leuke chinese meisje voordat Chiel nog wat kan zeggen "Nee hoor, dat heb ik gedaan!" Jos, Chiel en ik keken elkaar aan met verbazing. Hmmm.... "O, je verstaat nederlands?" "Jazeker!" antwoorde ze.
Toen ze uitstapte zei Jos "Let op of ze naar 5A loopt..." (Jesse's flat) en ze draaide gelijk de andere kant op met een veelbetekenende glimlach op haar gezicht, hihi.

Ja ja, onze Jesse is hardstikke druk en hij vertelde ons van de week dat hij een Personal Assistant met bijzondere kwaliteiten zocht...Zou hij haar al stiekum gevonden hebben??

De kabelbaan naar de Big Budha

Dat was leuk! Dit was voor mij ook een nieuw uitstapje. Ik had al een tijdje geleden op het blog een stukje gezet over de kabelbaan en vandaag heb ik het uitgeprobeerd. Helemaal goed!

Het scheelt heel veel tijd, je wordt niet misselijk van alle bochten die je normaal gesproken met de bus wel moet nemen en ze hebben nog een leuk dorpje uit de grond gestampt bij het eindstation. Wat restaurantjes, wat souvenir-shopjes en een Starbucks en een McDonalds. Voor ieder wat wils.

Net voor de aankomst hangt een bord met "Smile, the monkey will make a picture of you!" en ik dacht "Yeah right..." maar tot met verbazing wordt er inderdaad een foto gemaakt die je gelijk kan meenemen. Kon het niet laten, dus ik heb hem maar gekocht. Zie je me zitten?

Het weer was wel een beetje bewolkt maar eigenlijk kwam het goed uit. Als je met de volle zon op je bolletje al die treden moet nemen, dan is het best zwaar. Maar nu liepen we zo naar boven!

De dames waren heel blij dat ze nog even een stukje cultuur hadden gesnoven op hun laatste dag in HK. Shoppen is leuk maar dit is ook erg leuk. De meesten hebben geen idee dat je in HK ook nog iets anders kan doen dan shoppen. Eigenlijk is er zoveel te zien maar je moet het maar net weten. Morgen vliegen ze weer terug. Ik zal ze nog gaan missen...

Vanavond hebben we met Jos, Kamilla en Anisah gegeten. Jesse kon niet. Hij had leveranciers uit Thailand over. Maar ineens werd er geklopt aan de deur en daar stond Jesse met 3 doosjes chocolade in z'n hand. "Iemand nog zin in echte nederlandse chocola? Die leveranciers krijgen het niet! Ik heb het helemaal gehad met die lui!" He... nog iemand die het even heeft gehad met bezoek! Natuurlijk kon hij die doosjes zo inleveren bij Jos, Kamilla en mij. Geen probleem, dat komt wel op.

Wij op weg naar Knutsfort Terrace. Willen we oversteken bij ons huis, roept er ineens een oud chinees vrouwtje naar Jos;" Hey...Hello!!!...Come here!!" Jos en Jesse keken elkaar aan en ze zakten zowat door de benen van het lachen. Blijkt dat oude vrouwtje een "madam" te zijn van een klein stripclubje net naast onze flat. Ja ja en Jos maar doen of hij haar niet kende!

"O wat ben ik blij dat ik het gisteren net aan Jesse heb verteld van dat vrouwtje", zei Jos. "Ik loop tegenwoordig naar de SevenEleven op die hoek van de straat en dan kom ik steeds langs dat vrouwtje. En elke keer als ik langs kom trekt me zowat naar binnen!"
Na het eten liepen we weer terug. Zie ik Jos ineens naar de andere kant van de straat duiken. Nou het mocht niet baten want het vrouwtje zag hem al. Ze ging al staan met haar bakje noodles in haar hand. Ze zwaaide heftig met haar armen. "Hey...Hello!!!! Come here!"
Jos heeft er een vriendin bij!

Naar de Big Budha

Ik kan nog heel even wat op het blog zetten. Over een kwartiertje ontmoet ik Rita en Hildegard om naar de Big Budha te gaan.


Ben net nog als een idioot brood gaan kopen, langs Burberry geweest om een nieuwe sleutelhanger op te halen die een klant maanden geleden had gekocht maar die nu kapot was, en om schoenen te ruilen voor Berry die hij had gekocht voor zijn dochter. Helaas klopte de maat niet, had hij geen bonnetje of doos, dus dat feest ging niet door. Jammer.


Gisteren was het even snel dim summen, en 's avonds hebben we gegeten bij Hutong! Dat is altijd een feestje!

Morgen gaan ze weer naar huis met koffers vol cadeautjes voor iedereen. Ik ben echt niet de enige die helemaal aan shoppen verslaafd is. Misschien moet ik zo'n kringgesprek-clubje gaan oprichten. "Mijn naam is Ans en ik ben shopverslaafd..."hihi.


Ik denk dat we vanavond lekker op de bank kunnen zitten, alhoewel ik weet dat er al weer nieuwe klanten aan komen vandaag of morgen.

Shoppen!

Ik heb een supergezellige maandag gehad!
We hebben geshopt en over de markt gelopen en geluncht. ' sAvonds toen alle mannen weer terug uit China waren hebben we lekker gegeten, nog wat wijntjes gedronken en toen was het weer tijd om naar bed te gaan. Maar eerst moesten alle plastic tasjes met de aanwinsten van de markt nog opgehaald worden van ons flatje. Tassen vol met t-shirts, parfums, schoenen en zo. Ik heb zo gelachen!

Vanavond zijn Chiel en ik uitgenodigd door hun om mee te gaan naar Hutong! Altijd lekker... Ik ga vanmiddag nog even Rita en Hildegard laten zien waar je parels kan kopen en morgen als de mannen weer naar China zijn, gaan we naar de Big Budha.

Het is net of ik weer in NL ben. Lachen, lunchen en praten met 2 nederlandse vriendinnen. Hardstikke leuk!

Wat is de overtreffende trap van MOE?

Afgemat, kapot, energie zero, total loss, ik weet niet.... Het voelt alsof ik al dagen niet heb geslapen... en ik niet alleen...Chiel was uitgeput!

Gisteravond hebben we gegeten met klanten. Tja...wat zal ik daar eens van zeggen...het was vermoeiend en het kostte heeeeel veeeeel energie. Sommige mensen kunnen erg moeilijk zijn in de omgang. Laten we het daar maar op houden.

Ik heb me in ieder geval enorm moeten in houden om geen vervelende opmerkingen te maken, om niet te gaan schreeuwen en om niet met een vis te gooien (die trouwens heerlijk was!)

Aan het eind van de maaltijd, toen ik al betaald had en Chiel en ik al verschillende keren hadden geprobeerd om de discussie te eindigen, hield ik het niet meer en ben maar even van tafel gegaan en heb een stukje door Sai Kung gewandeld, terwijl het gezelschap nog steeds in een zinlose, lange en enorm vervelende discussie verwikkeld zat.

Dit heb ik nog nooit mee gemaakt!

Vervolgens ben ik terug gegaan en verteld dat de taxi's klaar stonden om ons terug te brengen naar Hong Kong. Chiel stond ook al naast de tafel met een gezicht dat boekdelen sprak maar het gezelschap was niet van plan om op te staan, de discussie te sluiten en naar de taxi te lopen. Te veel wijn, te veel bier, te weinig inzicht!!!!! Zeg maar "Dronkenmanspraat"!

Maar goed, na zo'n 10 minuten kwam er dan toch beweging in en toen wilden ze ook nog naar Wanchai! Tuurlijk. Waarom niet! Nog meer wijn, nog meer bier en nog veel meer slap gemekker!

We zijn in 1 streep naar Dusk Till Dawn gelopen. Daar is tenminste harde muziek. Onmogelijk om daar een discussie te houden maar tot mijn verbazing en weerzin liep het gehele gezelschap naar het toilet om daar nog eens dunnetjes door te gaan. Gedver!

Voor mij hoefde het niet meer. Ik was heel erg boos. Voor alles is een moment in time, maar om je zo te laten gaan terwijl je notabene wordt uitgenodigd voor een dinner, je zelf geen enkele dollar uit je zak haalt maar wel overal opmerkingen over maakt en dan ronduit onbeschoft gedraagd in gezelschap...tja dan mag je nog zo'n "geweldige" zakenman zijn maar dan heb je in mijn ogen volledig afgedaan!

Berry heeft nog geprobeerd om mij uit te leggen waarom onze klant zich zo profileerde maar ik was des duivels. en dat heb ik aan hem ook verteld. Het sloeg nergens op. Om 2 uur hebben we iedereen in een taxi gezet en zijn we naar huis gegaan. Het inmiddels zeer dronken gezelschap was helemaal happy! Prima tijd gehad. Helemaal tevreden en een hoop geslijm over wat een geweldige vrouw ik toch was.

Hmmmm, too little too late. Helaas voor hem heb ik een lang geheugen... Maar goed, de klant is koning....en daar doen we het tenslotte voor... Lang leve de samenwerking!

(Voor de goede orde, het zijn niet de klanten die hieronder op de foto staan)

Ik ben een beetje moe...

Nou dat hakt er wel in...3 dagen achter elkaar met klanten rond lopen door HK.

Eerst de Italiaantjes, toen 2 mannen van een bedrijf dat container-kranen wil maken/kopen in China en gisteren 2 mannen met hun vrouwen die lichtbakken in NL verkopen. Pfff....

Maar het was wel heel gezellig! De dames zijn hardstikke leuk en het klikt! Moet je ook maar afwachten, toch?!

Op dit moment zit Chiel in vergadering met de mannen van de container-kranen. Al vanaf half elf vanmorgen en het is nu 2 uur geweest. Hij kan zou bellen dat ze willen lunchen. Ik ben maar wat boodschapjes gaan doen en mijn paspoort opgehaald bij het reisbureau. Ik had een visum voor Vietnam nodig. Maar het staat er in en over anderhalve week gaan we lekker een paar dagen vakantie houden!

Vanavond eten met alle klanten en maandag ga ik met de vrouwen door HK lopen. Er moet nodig geshopt worden natuurlijk. Dan komt er maandag nog een klant (!). Chiel neemt er 1 mee, Berry en Paul nemen er 1 mee en waarschijnlijk moet ik ook nog een klant over de grens helpen naar China.

Nu maar even op de bank...even de oogjes dicht doen...

Vogels

En schijnbaar vliegen deze papegaaitjes of parkietjes dus ook rond in Hong Kong! Ik had geen idee. Ik dacht eerst dat iemand zijn vogelkooitje niet goed had afgesloten maar ik zie ze elke morgen in de boom voor mijn flat zitten.

Mijn duifjes vliegen uit!

Hier op de zevende verdieping, zie ik veel meer vogels en dan vooral duiven dan ik gewend was op de 27ste verdieping. Ze zitten vaak voor het raam naar binnen te staren en als je niet oppast dan vliegen ze zo naar binnen als je raam open staat om "lekker te luchten".

Zo zag ik dat er een koppeltje duiven een nestje hadden gebouwd achter de airco op de 5de verdieping. Onder het slaapkamerraam van Jesse! (gelukkig is die jongen steeds aan het werk en heeft volgens mij de binnenkant van zijn appartement al tijden niet van binnen gezien, dus hij heeft nergens last van gehad!) Ze piepen en maken een kabaal als de moeder weer aan komt vliegen met wat eten. Maar ik zag ze steeds niet...
Tot vanmorgen! Ze zaten keurig op het randje en opeens hadden ze door dat ze ook vleugels hadden...mijn duifjes zijn uitgevlogen....

Filmpje rechts is voor een saai moment op het werk!

Alles gaat z'n gangetje

Deze week is het lekker rustig. Ik ben weer wat dozen aan het leeg halen, lekker thuis aan het koken geslagen, wat kussenhoesjes genaaid van de zijden stofjes die ik in Singapore had gekocht en ik heb al 2 keer (!) getraind. Niet wezen rennen of zo maar gewoon flink doorstappen en elke keer een minuutje looppassen. Mijn motto is " vooral langzaam opbouwen"!

Vanaf donderdag wordt het een gekkenhuis. Wat klanten betreft dan. Donderdagavond komen Berry en Paul en 2 klanten. En van het weekend komen er 3 verschillende klanten in setjes van 2. 1 Setje neemt de vrouwen mee en daar ga ik dinsdag mee op stap.

In ieder geval zal ik Chiel wel weinig zien de aankomende week. Hij gaat op en neer de Chinese grens over.

O ja en ik heb weer 2 prachtige canvas doeken opgehangen met dank aan mijn buurman van de 6e verdieping!

Arriverdice

Onze Italiaanse vrienden zijn weer weg.

Vandaag zijn we nog met hun gaan dim summen, nog een tempel bekeken, kopje koffie gedronken en toen was het tijd om te gaan.

Volgens mij is alles aardig goed gegaan. Ze hadden het reuze naar hun zin maar ze waren toch wel blij vanavond weer richting Milaan te gaan en morgenochtend een echte cappucino te drinken.

Er moesten nog wat cadeautjes gekocht worden voor vrouw en kinderen. Winkeltje in, winkeltje uit.

Aha..! Dat is leuk! Die gaan we kopen! O ja, geen geld bij ons...wel USDollars, is dat een probleem? Niet in zo'n groot winkelcentrum maar wel bij een stalletje bij de tempel. Behalve babysitter was Chiel dus ook vandaag de pinautomaat...

Ik heb eigenlijk nooit begrepen waarom mensen (want zij zijn echt niet de enigen!) USDollars meenemen naar Hong Kong... Als je bij de bank staat om je euro's te wisselen voor een andere valuta, dan kan je toch beter gelijk de valuta van het land kopen waar je heen gaat?!

吉祥煙花耀香港 Hong Kong Chinese New Year Fireworks 2007

Te veel vrije tijd vandaag. Daarom ook dit filmpje nog maar even. Ik had het zelf ook niet gezien omdat wij in Singapore waren. Enjoy!

香港啓得機場 Hong Kong Kai Tak Airport

Leuk om te zien

Geschiedenis

Het is hier weer somber, geen zon en de temperatuur is weer gezakt naar 19 graden...pffff...

Om 2 uur komt de loodgieter opnieuw. De blokkade van de afvoer is ernstiger dan gedacht. De onderburen moeten nu ook thuis blijven omdat de blokkade bij hun toilet zit. Ze verwachten daar de rest van de dag mee bezig te zijn. Ik had me iets anders van een zaterdagmiddag voorgesteld....saai...dan maar even terug in de tijd...

Het oude vliegveld van Hong Kong "KAI TAK"!

rechts bovenin zie je de landingsbaan in het water liggen.

Het begon allemaal in 1924. Het stuk grond was eigendom van 2 mannen, Ho Kai en Au Tak , voordat de regering het stuk land opeiste. Het verklaart ook de naam van het oude vliegveld. Men wilde eerste huizen bouwen maar dat plan verdween al gauw in de prullebak. Al gauw werd het stuk land in gebruik genomen door de Royal Air Force die daar de piloten ging opleiden.

In 1936 werd de eerste luchtvaartmaatschappij van Hong Kong opgezet.

Maar in 1941, tijdens de tweede wereldoorlog, werd Hong Kong bezet door de Japanners. Zij (vooral de canadesen die in gevangenschap waren genomen) hebben Kai Tak uitgebreid met een extra runway waarvan de bouw klaar was in 1945. Even later gaven de Japanners zich over.

In het begin was het vliegveld ver weg van de woonwijken, maar toen het vliegveld en de woonwijken zich meer en meer gingen uitbreiden, kwamen ze gevaarlijk dichtbij elkaar.

Er is veel en lang gepraat over uitbreiding van het vliegveld op een andere locatie maar het was pas in 1990 toen ze met de bouw begonnen van het huidige vliegveld.

Kai Tak lag tussen de haven en de bergen. Als ze aanvlogen, ging dat met een scherpe bocht over de haven, over het heel dicht bevolkte Kowloon. Op een bergwand was er een rood/wit dambord geverfd die dienst deed als "marker". Ze vlogen daar recht op af om vervolgens een scherpe bocht naar rechts te maken om op de langdingsbaan te recht te komen. Tot op dit punt konden de piloten gebruik maken van de aanvliegcomputer. Dit alles was op een hoogte van minder dan 1000 FT! (1 feet is 30 cm).

Na dit punt lag alles in de handen van de piloten. Door het gebrek aan ruimte en hoogte was er geen computerprogramma die dit aankon. Alleen de allerbeste piloten mochten toendertijd aanvliegen op Kai Tak.

De landing was al een uitdaging op zich bij normale weersomstandigheden, maar als er harde windvlagen waren, (Typhoons, mist, storm) dan was het bijna onmogelijk om te landen. Er zijn ook heel veel ongelukken gebeurd.

Pas op 6 juli 1998 om 1.28 's nachts werd het nieuwe vliegveld Chek Lap Kok in gebruik genomen.

Zo...dan weten jullie dat ook maar!

Goverment of Jiangmen

Vandaag was een rustig dagje. Niets bijzonders gedaan, je kent dat wel, een beetje de was doen, beetje aanrommelen in huis, de loodgieter zou komen om het verstopte gastentoilet te repareren en ik zou Bram's paspoort met die van Chiel wegbrengen naar het Visa-bureau.

Ik kwam er achter dat ik van Bram geen pasfoto had, dus na wat heen en weer gemaild te hebben met Bram, ben ik op weg gegaan naar zijn kantoor in Wanchai om de pasfoto persoonlijk op te halen. Daar stond die al te wachten met koffie en Godiva bonbons, heerlijk!

Ik ben in de taxi gestapt en heb me laten afzetten bij het winkelcentrum achter ons huis. Geen waspoeder meer, pasta gehaald en vanavond maar eens lekker thuis eten. Ben op m'n gemakkie naar huis gelopen toen ineens de telefoon ging.

He Jesse, alles goed? ... Jazeker, heb je vanavond iets te doen?...hmmm, nee...eigenlijk niet... Hoe kaat komt Chiel thuis?... rond 8 uur denk ik...Kan hij je 2 uurtjes missen?....Vast wel... OK, kan je klaar staan over 1 uur in de lobby?...Denk 't wel...Heb je zin om te lachen?...Altijd!...Neem je fototoestel mee!...O ja en heb je iets roods om aan te doen?...Effe zoeken, maar ik denk 't wel...wat gaan we doen dan?...Dineetje met hotshots van de goverment of jiangmen... wauw...tot straks!

Dus als een idioot onder de douche, rode jurk uit de kast getrokken, opmaken, bellen met Chiel dat ik er niet ben als hij thuis komt, schoenen zoeken uit de dozen en toen de lift in.

Nou daar zaten de heren op de bank in de lobby. Helemaal strak in het pak. Wat staan die kostuums toch goed!

We op weg naar het Shangri La Hotel wat 5 minuutjes lopen is. Komen we langs zo'n kleermakertje, zegt die gozer: "Tailorsuit Sir?", zegt Jos: "No need I never wear a suit!"

Maar goed we kwamen aan en er stond al een delegatie te wachten op de gasten in de lobby. We werden keurig naar de zaal geleid, moesten onze namen in een rood gastenboek schrijven, kregen een prachtige bos bloemen opgespeld en toen de zaal in.

(niet de beste foto waar ik op sta...)

Heel veel chinezen...we werden voorgesteld aan de gasten aan onze tafel waar niemand engels van kon spreken dus dat maakt het een stuk makkelijker.

Maar dit dineetje werd dus gegeven door de Goverment of Jiangmen (een provincie van China) aan de ondernemers van de provincie. Om ze een uitje te geven werd het deze keer in HK gehouden.

Jesse heeft de fabriek daar staan dus hij was uitgenodigd en mocht gasten meenemen. Zijn gasten hadden af gezegd en om niet met lege plekken aan tafel te zitten had hij Jos en mij gebeld. Toch wel lekker dat je zo'n uur voor het dinner nog aan gasten kan komen!

We zaten aan tafel met allerlei directeuren van fabrieken, zeg maar de directeur van de Nuon van China, wat partijleden van de communistische partij, de man van de watervoorziening en nog wat mannen. De visitekaartjes werden keurig uitgedeeld en een heleboel wijn geschonken. Iedereen wil dan even toasten, dus als je niet oppast ben je binnen 10 minuten zo dronken als wat.

Jesse heeft een groter probleem. Hij drinkt niet. Maar het toasten moet gebeuren met wijn natuurlijk! Hij probeerde er al lekker onderuit te komen maar helaas. De hotshots wisten hem te vinden. Al met al heeft hij 1 glas wijn opgedronken maar daarna brak het zweet hem uit en kon hij echt geen druppel meer kwijt. Na die tijd nam hij een slok en achter zijn rode servet werd de wijn weer keurig in het glas gedeponeerd.

Maar toen kwam de burgemeester van Jiangmen naar Jesse toe. Hij werd op z'n schouder geslagen en natuurlijk werd er weer getoast. De burgervader had al flink wat wijn achter de kiezen en zijn glas was leeg. Hij zag Jesse's halfvolle glas staan en voordat Jesse iets kon zeggenhad de burgermeester de helft van het glas al in z'n eigen glas over gegoten.

"Gambe!!!" (oftewel buttoms up, glas leeg drinken!) Gelukkig is Jesse ingeent tegen allerlei enge ziektes...

Het eten was weer lekker maar veel te veel, we hebben nog handjes geschud en getoast met de hele afvaardiging van Jiangmen, de president van Jiangmen, de Burgermeester, Partijleden en nog veel meer.

En er kan dus een kruisje achter deze ervaring!

Waar is de zon nou?!

Gedver....de laatste dagen is het troosteloos in HK. Geen zonnetje te zien! De temperatuur is gelukkig iets omhoog gegaan maar de lucht is grijs en af en toe een druppie regen.
Heb geen idee wat er aan de hand is met het weer. Ik kan me van vorig jaar nog herinneren dat het bloedjeheet was rond deze tijd. Dat de zon volop scheen en dat ik baalde dat het zwembad nog niet open was...

Met Anisah ben ik vandaag naar Shenzhen geweest. Ze moest nog een stempel hebben voor haar studenten-visa en daar voor moet je eerst HK uit en daarna HK weer in. We hebben nog even rond gelopen in het Lo Hu commercial center maar we waren niet echt in de mood om te shoppen. Vanmiddag hebben we geluncht in HK en daarna lekker gehangen op de bank. Heerlijk.

Kamilla zou haar nichtje ophalen bij mij thuis en daar zaten we dus op te wachten. Toen eindelijk de bel ging en ik open deed was ik helemaal verbaasd. Op de stoep stonden Jos, Bram en Kamilla met een grote bos bloemen. Voor onze trouwdag! Wat lief!! We liepen naar het Indonesisch restaurant en daar zat Jesse op ons te wachten. Tjonge...ik was echt helemaal verbaasd! Heerlijk gegeten trouwens...

Maar daar hebben Bram, Kamilla en ik ons verplicht om te gaan trainen voor de 10 kilometer volgend jaar tijdens de HK marathon. Help! Dringt nu pas door wat ik heb toegegeven....
We gaan in ieder geval lekker trainen, bewegen en saaie zondagen doorbrengen ergens op een wandelpad...het geeft een doel, toch?!
En we hebben nog een heel jaar om ons mentaal en fysiek voor te bereiden...moet lukken...

Heel trots!

Waarschijnlijk hebben jullie wel gemerkt dat ik zo trots als een oude aap ben op die man van mij die een halve marathon heeft gelopen.

Ik heb via een website die allemaal foto's en video's heeft gemaakt van de HK marathon, het hele pakketje besteld en vandaag heb ik het filmpje ontvangen. De foto's worden nog opgestuurt maar het filmpje heb ik gelijk gedownload en op het blog gezet.

Het stottert een beetje vanwege het grote bestand maar jullie kunnen met eigen ogen zien hoe Chiel samen met Jesse en Pim over de streep is gekomen. Hij liep nog soepeltjes! Halverwege het filmpje wordt het beeld zwart en gaat een paar seconden later over in het persoonlijke filmpje. Blijf vooral kijken want dan komen de bikkels over de streep!

Van 3 verschillende standpunten is gefilmd hoe zij over de streep zijn gekomen. Helaas hebben de chinezen zijn naam niet zo goed gespeld. Aan het eind hebben ze het over Honig Miheel. Het is maar dat je het weet.

Ciao bellisima!

Gisteren zijn de eerste klanten van een lange reeks, aangekomen in HK. Twee Italianen waarvan de jongste engels spreekt en de andere man helemaal niet! Maar dat mag de pret niet drukken...

We hebben lekker gegeten bij Ming op Knutsfort Terrace en "mr.Hong" (zoals Chiel genoemd wordt) werd helemaal in de watten gelegd door Ming persoonlijk. Beste tafeltje, we hoefden geen wijntje te bestellen want dat hield Ming in de gaten. Zodra de bodem van het glas zichtbaar werd, kwam er weer een nieuw glas wijn. De mannen hadden dat ook in de gaten en ze waren zichtbaar verrast door de enorme service die mr.Hong kreeg.

Daarna hebben we een stukje gelopen over de boulevard, fotootje laten maken met de skyline op de achtergrond, nog een drankje in Aqua op 29 hoog en toen hebben we ze keurig afgeleverd in het hotel.

Hele aardige mannen en helemaal Italiaans! Allebei strak in het pak (ik gok Armani) en heel charmant. Zodra er een mooie dame voorbij kwam, stokte het gesprek even, werden de nekjes verdraaid en dan ging het gesprek weer door. ...mannen...

Vandaag zijn ze met mr.Hong naar China. Gaat het een latertje worden (en dat op onze trouwdag!) en vliegen ze morgen door verder China in. Zaterdag ontmoeten wij ze weer. Beetje HK laten zien en effe een ordertje laten ondertekenen, hihi. Chiel will give them "an offer they can't refuse"!

O ja, ik heb net nog een videootje op het blog gezet van het nieuwe huisje. Altijd leuk!

BBQ

OK, je ligt met een chippie op je voorhoofd en je moet hem opeten zonder je handen te gebruiken. HJ is het gelukt!

HJ, Jos, Anisah en Kamilla en de hond van Rain

Gistermiddag hebben we een bbq gehad bij Rain en Lydia thuis. Eigenlijk nog voor Chiel's verjaardag maar niemand kon rond de eerste maart vanwege de marathon.

Ze hadden zich weer enorm uitgesloofd. Schelpdieren, garnalen, lamskoteletjes, worstjes, alles was uit de kast gehaald. Helaas werkte het weer niet mee. Het was koud en regenachtig maar dat mocht de pret niet drukken.

Rain is gek op spelletjes en hij had voor de gelegenheid dan ook wat spelletjes voorbereid. We waren eerst bang dat het van die "tormelinos-lekker-plat-spelletjes" zouden worden maar dat viel gelukkig erg mee. We hebben erg gelachen en daar werden we weer een beetje warm van.

HJ was er ook nog. Hij is gisteravond vertrokken richting NL. Een bbq bij een chinees thuis was toch wel iets wat je niet elke vakantie mee maakt. Hij en Jos willen volgend jaar weer meedoen aan een marathon. Alleen de locatie is nog niet bekend alhoewel Johannesburg in Zuid Afrika en New York toch wel hoog scoorden op hun lijstje.

Chiel heeft er ook zin, maar dan wel een halve marathon, en hij wil niet alleen lopen. Ik ben bang dat hij niets aan mij heeft in dat opzicht...

Net voor dat iedereen weer naar huis wilde gaan, kwam er nog een verjaardagstaart compleet met kaarsjes uit de keuken tevoorschijn en hebben we allemaal uit volle borst Happy Birthday gezongen voor Chiel.

47 Jaar en een verjaardagsfeestje met spelletjes...'t moet niet gekker worden...

Sightseeing

Van de week was Eric er. Een klant van IFS die regelmatig even langs komt. Hij wilde graag naar de nightmarket om daar wat spulletjes te kopen voor zijn kinderen. Nadat we een kopje koffie hadden gedronken op de boulevard liepen we richting de Star Ferry waar we een taxi konden nemen.

Eric was helemaal verbaasd over de skyline. Hij was er al eens eerder geweest maar dan overdag maar 's avonds is het een heel ander gezicht. Terwijl we daar liepen zagen we ineens een dorp opgebouwd van lampions. Niet van die kleine zielige lampjes maar levensgrote poppen, boten en stalletjes. Helemaal geweldig!

Daarna stapten we een taxi in, die helemaal volgens HK-concept opgeleukt was met poppetjes. "Pimp my taxi!" zou een leuk programma hier zijn op de tv. Je weet echt niet wat je ziet. Deze viel eigenlijk wel mee in verhouding met andere taxi's. Maar van deze taxi heb ik wat foto's gemaakt.

En na de markt hebben we nog wat gedronken in Wanchai. Daar hebben we Anisah, het nichtje van Kamilla weer ontmoet. Ze is hier voor een stage van 5 maanden. Nou ze had er zin in!

Toen kwam Jesse ook nog even langs met een klant en later kwamen Jos en HJ ons ook vergezellen. Ze waren net geland vanuit Bangkok. De mannen zagen er gewoon vies bruin uit! Ze hadden 5 dagen Thailand achter de kiezen. Ze vonden wel dat ze dat verdiend hadden na de marathon.