Bikkels zijn het!

De avond voor de race! Lekker met z'n allen eten op Knutsfort Terrace en de ouders van Jesse hadden zelfs hun terug reis uitgesteld om bij de marathon te kunnen zijn.



Dat was wel even vroeg opstaan. Om 4.15 liep de wekker af in huize Honig. Chiel stond gelijk naast zijn bed. Even later kwam Pim uit de logeerkamer lopen, ik liep de rijstepap en bananen naar de eettafel en Kamilla draaide zich nog maar eens om op de bank.

Alle sporttenuutjes kregen nog een laatste inspectie en om 5 uur kwamen Jos en Jesse binnen lopen. HJ lag nog op bed. Hij moest pas om 7.40 starten voor de hele marathon.


Eigenlijk had niemand echt goed geslapen maar de spirit zat er goed in. Rond half zes gingen we op weg naar de start op Nathanroad. En het was weer hardstikke druk! De mannen moesten in het waitingvak en ik ben iets verder gaan staan om op een muurtje een foto te kunnen maken van de mannen na de start.

Chiel werd voor de start nog geintervieuwd door de tv. Hoelang ze getraind hadden, werd er gevraagd. "Hmmmm, 6 months?!"

En wonder boven wonder heb ik ze kunnen spotten tussen de 25.000 duizend andere kandidaten die mee deden aan de halve marathon. Allemaal helemaal enthousiast en zeker van plan om het helemaal uit te lopen.



Na de start ben ik terug naar huis gegaan. Je kan eigenlijk niet zo goed aan het parcour staan omdat een groot gedeelte gelopen wordt over de expressway. De ouders van Jesse was ik al kwijt geraakt in de mensenmassa maar ik wist dat Herman, HJ zou gaan ophalen en met hem naar de start zou gaan.

HJ had ook niet echt goed geslapen. Kan ook niet anders want hij zat nog volop in de jetlag.

Toen ik thuis kwam lag Kamilla nog steeds heerlijk te slapen. Ik ben alvast het ontbijt gaan voorbereiden voor als de mannen klaar waren.

Rond 8 uur ben ik op de ferry gestapt richting Wanchai. Turen, turen en nog eens turen. Hoe vind je iemand in een mensen massa? Maar het is me gelukt! De eerste die ik binnen zag komen was Jos!



Hij had een prima tijd van 2.35 uur. Helemaal niet gek! Hij zag er nog opvallend fris uit voor iemand die in 2,5 uur zo'n 21 kilometer heeft gelopen! Hij vertelde dat hij de rest achter zich had gelaten om zijn eigen tempo te kunnen volhouden. En gelijk heeft die!! Helemaal te gek. Ik vind het een super prestatie.

De finish waar iedere deelnemer een tasje kreeg met banenen en drinken en foldertjes. Toen ik naar Jos liep om hem te feliciteren zag ik gelijktijdig ook Jesse's vader staan. Hij kon ons vertellen dat de anderen al bij de brug van Sheung Wan waren. Jesse's moeder stond daar op de brug. Wauw, nog een kwartiertje of zo en dan zouden ze ook finishen....

En toen ik helemaal in de verte keek, zag ik daar met een grote lach op zijn gezicht Chiel ineens staan met zijn kale koppie!



Hij had het gered! Jesse en Pim liepen naast hem. De hele club was binnen!! En dat allemaal binnen de tijd! Ze hadden er zo'n 2 uur en 50 minuten over gedaan. Voor 21 kilometer krijg je 3,5 uur de tijd.



Jemig wat was ik trots! Op iederen hoor, maar die bikkel van mij had het toch maar gedaan. Chiel vertelde me wel gelijk dat als Jesse en Pim er niet waren geweest hij het niet had volgehouden.


Rond de 17 kilometer kreeg hij een dip. Niet omdat hij niet meer wilde maar alle energie was uit zijn lijf. Hij kon niet meer. Jesse heeft toen 2 kilometer verderop ergens bananen uit een doos gegraaid en is weer terug gerend naar Chiel. Na de eerste hap kreeg Chiel weer energie en alhoewel het erg zwaar was in de tunnel en over de fly-overs, heeft hij het gered.

Hij vond het super hoe de jongens zich over hem hadden ontfermd. Als ze niet bij hem waren gebleven hadden ze veel sneller kunnen finishen. Maar hij weet ook zeker dat hij het dan niet had kunnen volhouden. Wat een team!


Hij was kapot, maar voldaan!


Pim en Jesse zagen er ook al zo fris uit na 21 kilometer.

We zijn met de ferry terug gegaan naar TST, daar hebben ze allemaal gedoucht, gegeten en toen gingen ze weer op weg om HJ binnen te halen. Hij had al naar Jos gebeld om te zeggen dat hij niet goed in de race zat. Geen goede dag. Maar toch binnen de 5 uur gefinished. Wat mij betreft blijft het een wereldprestatie, 42 kilometer hard rennen. Ik doe hem dat niet na!

Chiel heeft zich verontschuldigd. Hij was op. Hij kon niet meer in de benen komen. Vanavond gaan we nog even bijpraten.