Goverment of Jiangmen

Vandaag was een rustig dagje. Niets bijzonders gedaan, je kent dat wel, een beetje de was doen, beetje aanrommelen in huis, de loodgieter zou komen om het verstopte gastentoilet te repareren en ik zou Bram's paspoort met die van Chiel wegbrengen naar het Visa-bureau.

Ik kwam er achter dat ik van Bram geen pasfoto had, dus na wat heen en weer gemaild te hebben met Bram, ben ik op weg gegaan naar zijn kantoor in Wanchai om de pasfoto persoonlijk op te halen. Daar stond die al te wachten met koffie en Godiva bonbons, heerlijk!

Ik ben in de taxi gestapt en heb me laten afzetten bij het winkelcentrum achter ons huis. Geen waspoeder meer, pasta gehaald en vanavond maar eens lekker thuis eten. Ben op m'n gemakkie naar huis gelopen toen ineens de telefoon ging.

He Jesse, alles goed? ... Jazeker, heb je vanavond iets te doen?...hmmm, nee...eigenlijk niet... Hoe kaat komt Chiel thuis?... rond 8 uur denk ik...Kan hij je 2 uurtjes missen?....Vast wel... OK, kan je klaar staan over 1 uur in de lobby?...Denk 't wel...Heb je zin om te lachen?...Altijd!...Neem je fototoestel mee!...O ja en heb je iets roods om aan te doen?...Effe zoeken, maar ik denk 't wel...wat gaan we doen dan?...Dineetje met hotshots van de goverment of jiangmen... wauw...tot straks!

Dus als een idioot onder de douche, rode jurk uit de kast getrokken, opmaken, bellen met Chiel dat ik er niet ben als hij thuis komt, schoenen zoeken uit de dozen en toen de lift in.

Nou daar zaten de heren op de bank in de lobby. Helemaal strak in het pak. Wat staan die kostuums toch goed!

We op weg naar het Shangri La Hotel wat 5 minuutjes lopen is. Komen we langs zo'n kleermakertje, zegt die gozer: "Tailorsuit Sir?", zegt Jos: "No need I never wear a suit!"

Maar goed we kwamen aan en er stond al een delegatie te wachten op de gasten in de lobby. We werden keurig naar de zaal geleid, moesten onze namen in een rood gastenboek schrijven, kregen een prachtige bos bloemen opgespeld en toen de zaal in.

(niet de beste foto waar ik op sta...)

Heel veel chinezen...we werden voorgesteld aan de gasten aan onze tafel waar niemand engels van kon spreken dus dat maakt het een stuk makkelijker.

Maar dit dineetje werd dus gegeven door de Goverment of Jiangmen (een provincie van China) aan de ondernemers van de provincie. Om ze een uitje te geven werd het deze keer in HK gehouden.

Jesse heeft de fabriek daar staan dus hij was uitgenodigd en mocht gasten meenemen. Zijn gasten hadden af gezegd en om niet met lege plekken aan tafel te zitten had hij Jos en mij gebeld. Toch wel lekker dat je zo'n uur voor het dinner nog aan gasten kan komen!

We zaten aan tafel met allerlei directeuren van fabrieken, zeg maar de directeur van de Nuon van China, wat partijleden van de communistische partij, de man van de watervoorziening en nog wat mannen. De visitekaartjes werden keurig uitgedeeld en een heleboel wijn geschonken. Iedereen wil dan even toasten, dus als je niet oppast ben je binnen 10 minuten zo dronken als wat.

Jesse heeft een groter probleem. Hij drinkt niet. Maar het toasten moet gebeuren met wijn natuurlijk! Hij probeerde er al lekker onderuit te komen maar helaas. De hotshots wisten hem te vinden. Al met al heeft hij 1 glas wijn opgedronken maar daarna brak het zweet hem uit en kon hij echt geen druppel meer kwijt. Na die tijd nam hij een slok en achter zijn rode servet werd de wijn weer keurig in het glas gedeponeerd.

Maar toen kwam de burgemeester van Jiangmen naar Jesse toe. Hij werd op z'n schouder geslagen en natuurlijk werd er weer getoast. De burgervader had al flink wat wijn achter de kiezen en zijn glas was leeg. Hij zag Jesse's halfvolle glas staan en voordat Jesse iets kon zeggenhad de burgermeester de helft van het glas al in z'n eigen glas over gegoten.

"Gambe!!!" (oftewel buttoms up, glas leeg drinken!) Gelukkig is Jesse ingeent tegen allerlei enge ziektes...

Het eten was weer lekker maar veel te veel, we hebben nog handjes geschud en getoast met de hele afvaardiging van Jiangmen, de president van Jiangmen, de Burgermeester, Partijleden en nog veel meer.

En er kan dus een kruisje achter deze ervaring!