I love Bali

Met Mark hadden we afgesproken om te gaan eten bij een 'private dining' restaurantje. Dat wil zeggen dat je als het ware bij iemand in de huiskamer op bezoek bent. Alcohol wordt niet geschonken maar je mag zelf wel een fles wijn of bier meenemen. En vaak krijg je wat de pot schaft. Geen menu kaarten.

Via internet had Mark dit restaurantje gespot en gisteravond was het dus zover. Met de MTR naar Yau Ma Tei,  Pittstreet nummer 36. Het toeval wil dat als je de mtr uitloopt bij uitgang A2, je gelijk voor nummer 36 staat. Wij naar binnen en naar de 5e verdieping. We bellen aan bij nummertje 5 en toen...helemaal niets! Er werd niet open gedaan en dat was een beetje vreemd omdat we een tafel hadden geboekt! Mark ging bellen en toen bleek dat we naar Dundastreet nummer 36 moesten gaan. Daar zit namelijk 'I love Istanbul' en vanavond werd daar geserveerd. Gelukkig was het allemaal op loop afstand maar dan sta je voor nummer 36 en dan moet je naar 14 hoog en op het eerste gezicht kan je nergens een lift nemen...Hmmm...

Om de hoek, in een smal steegje, zat de deur. We waren niet de enigen die naar boven moesten. De hele lobby stond vol met jonge hippe chineesjes. En er was 1 hele trage lift. Het blijkt dat die hele flat bestaat uit ieniemienie barretjes en restaurantjes! Ik had er 100 keer voorbij kunnen lopen en nooit gemerkt hebben dat dit een hotspot was!

Enfin, na een kleine 10 minuten stonden we dan toch voor I love Bali. Een klein flatje, 5 tafels, geen vloerbedekking, witte muren met geverfde tekeningen erop, 1 snoer met kerstverlichting en 2 zussen, een oma en een kleindochter van 2 die de boel runnen. Heel grappig.

Wij namen een set diner. Nasi goreng, rendang, sate, gado gado, kroepoek en nog wat dingetjes. Je moet geen haast hebben als je naar zo'n tentje gaat. Alles komt maar het duurt even. De kleindochter houdt de gasten bezig met een soort van buikdansen en 'vader en moedertje' spelen. Het was lekker maar wat mij dan weer opviel, zeker niet goedkoper dan in een gewoon restaurant!

We hebben een hele leuke avond gehad en ons enorm verbaasd over de hoeveelheid restaurantjes in een 'normale' flat. En vooral niet gaan doemdenken. Zoals 'er zal maar brand uitbreken...' en 'waar is de nooduitgang eigenlijk...' Mocht dat ooit gebeuren dan ben je altijd te laat!

Leuke dingen

Sorry. Sorry dat ik even niets heb geschreven maar dat kwam vooral omdat ik erg druk was. Het lijkt wel of de dagen steeds korter worden en dat ik te veel dingen op 1 dag wil doen.

Woensdag kreeg ik visite van Rina. Heel gezellig. We hebben thuis koffie gedronken en later zijn we gaan lunchen bij Paparazzi. Even rond gelopen en toen was het alweer tijd voor Rina om naar huis te gaan. En woensdag was ook de dag dat Mickey en Jaap vertrokken naar Vancouver. Nog niet voor altijd maar wel voor periodes van weken.

Donderdag ben ik naar het eiland gegaan. Daar ontmoette ik Ellen die net de afgelopen week in HK is komen wonen. Ellen wilde graag naar Horizon Plaza in Ab Lei Chau om meubeltjes te kijken. Of ik zin had om mee te gaan. Altijd natuurlijk. Het werd een volledig dagprogramma en we hebben alle 28 verdiepingen uitgebreid bekeken. Vanuit de verte hebben we ook nog die mooie Australische slager bekeken ;-)

Vrijdag was een dagje thuis. De huishouding doen. En het was bloed heet. En benauwd. En we hadden onweer en bliksem. Kortom echt een dag om lekker binnen bij de airco te blijven. 's Avonds ben ik naar Chiel's kantoor gelopen en hebben we met z'n tweetjes heerlijk gegeten bij BLT.

Zaterdag zijn we gaan lunchen met Jesse. Hij had nog een gaatje vrij voordat hij begint aan zijn 'zakenreis-marathon'. We zijn naar Al Molo gegaan en hebben daar lekker aan de pasta gezeten. Daarna hebben Chiel en ik samen boodschappen gedaan. En liepen we toevallig bij G.O.D. binnen. Die leuke Chinese woonwinkel. En voordat ik het door had, hadden we een nieuwe bank gekocht! Die grijze bank die we nu hebben, daar hebben we nooit echt lekker op gezeten. Dus nu zagen we een bank met daybed en toevallig ook nog in de kleur van onze eetkamer stoelen! Hij zit heerlijk. De zitting in lekker diep en alle kussens zijn fluffy en maken het gezellig. Over 4 tot 6 weken wordt hij bezorgd en nemen ze gelijk onze oude bank mee! De kast die ik op het oog had, moet nog even een maandje wachten.

's Avonds hadden we een feestje in SoHo. Alexis werd 50 jaar en Silla is weer thuis gekomen uit Rwanda!

Alexis en Silla

 We zijn gaan eten bij een Frans restaurantje, La Terrase, ergens achter in in SoHo. Voor het eten hoef je er niet heen. Het viel qua eten erg tegen en alles wat je besteld is uitverkocht. Maar je zit er wel lekker. En gelukkig is de baas steeds dronken. Hij gaf ons 3 flessen champagne cadeau omdat hij die tafel nog een keer had geboekt en die mensen wilden graag aan tafel.

Het maakte ons niets uit. Het was bere gezellig! Nadat de champie naar binnen was geklokt hebben we zelfs nog even gedanst in de African Lounge bar Makumba! Rond middernacht zijn Chiel en ik naar huis gegaan omdat ik gewoonweg op stoomde! De ene opvlieger na de andere. Ik kon het niet meer aan. We zijn lekker naar huis gegaan.

Vanmorgen werden Chiel en ik pas laat wakker. Chiel om 8 uur en ik pas om 10 uur! Kan me niet herinneren wanneer dat voor het laatst is gebeurt. We hebben de hele morgen zitten 'badjassen' en pas om 1 uur zijn we naar buiten gelopen om te lunchen. Heerlijk!

Vanavond gaan we eten met Mark bij een private dining restaurantje met de mooie naam 'I Love Bali'. We zijn erg benieuwd!

Koffie

Als er 1 ding is waar wij niet buiten kunnen, dan is dat wel ons koffiezet apparaat. We zijn verknocht aan dat ding. Ok, het was een rib uit ons lijf maar elke keer als we op de knop drukken, kunnen we daar echt van genieten. Hij maalt de koffie en zet de koffie per beker.

Vanavond leek het erop dat we een probleem hadden. Dat ding praat namelijk tegen je. Als je hem aan zet is het 'hello' en als de opvang bakken vol zijn zegt hij 'empty the container' en soms registreert hij niet dat je dat al gedaan hebt en dan zegt hij 'heb je echt de containers geleegd?' Heel irritant. Ik verwacht ook steeds dat hij zegt ' doe de afwas!' Maar vanavond bleef hij zeggen 'empty  the containers'! En die waren leeg. Maar bij dit apparaat, wat digitaal bestuurbaar is, kan je daar niet omheen. Als hij niet zegt 'ok' dan gebeurt er dus helemaal niets. Geen koffie.

Chiel heeft hem helemaal vertroetelt. Alle bakjes afgewassen. Alle korreltjes koffie weg geblazen maar nog steeds gebeurde er niets. We zijn met een kwast aan de gang gegaan, ik heb zelfs de föhn erbij gehaald om ieder onzichtbaar korreltje koffie en/of stof weg te blazen. Pas na een half uur, nadat we alles al 10 keer hadden afgewassen en de stekker er 2 keer hadden uitgetrokken, toen kregen we eindelijk een bakkie koffie!

Pff...

Niet kompleet!

Ik schreef wel 'kompleet' in de post hiervoor, maar dat zijn we nog niet echt.

Een paar maanden geleden is Jos naar NL terug gegaan omdat hij en Irma in blijde verwachting waren. En zo hoort het ook. Je meisje bijstaan in die laatste zware weken voor de bevalling. Irma en Jos waren samen aan het genieten van zwangerschapsverlof! Nog wat dingen aanschaffen, nog wat plankjes ophangen, wachten op het bezoek van de wijkverpleging die komen kijken of je alles wel klaar hebt staan voor de baby, op zwangerschap controles, koffie drinken, de grilplaat uitproberen in de nieuwe keuken, stukkie fietsen, rennen met chocolade voor de aanstaande moeder, midden in de nacht een glaasje water halen, kortom alle geneugten  die alle aanstaande ouders mogen ondergaan.  En toen kwam de kleine Viggo ook nog later dan verwacht...

En nou is Jos papa geworden. En Irma natuurlijk mama. En kleine Viggo heeft het helemaal naar de zin en laat zijn ouders lekker heen en weer rennen. En het liefst 's avonds natuurlijk. En natuurlijk net als je bijna slaapt. En als je 's ochtends in de spiegel kijkt, vallen de gitzwarte wallen onder de ogen al niet eens meer op. En even rustig naar Studio Sport kijken is er niet meer bij. En als je met z'n drietjes ergens heen wilt gaan, ben je eerst 2 uur aan het pakken om alles bij elkaar te zoeken en mee te nemen en tegen die tijd moet die kleine alweer een flesje...Kortom alle geneugten die nieuw bakken ouders mogen ondergaan. Echt we herkennen dit allemaal!

Dus dat Jos nog even weg blijft is vanzelf sprekend. Zo hoort het ook. Iedereen moet wennen aan elkaar en de situatie en dat kost tijd en geduld.

Maar hier in Hong Kong is het stil. Bij elke maaltijd blijft er 1 stoel leeg. En als ik soep kook, geen Jos. Bij elke hardloopsessie missen we die witte sokken. Bij elke software-error denken we 'was Jos hier maar...'. En als we Tai Mo Shan op willen lopen, missen we de fiets. En als ik voorbij het Charlie Brown Cafe voorbij loop en naar boven kijk, blijft het licht uit...

Jos, we missen je! 

Kompleet!

Chiel kreeg op zijn verjaardag van de familie Grolle, hele handige fotolijstjes. Met 1 plakkertje kan je ze overal in huis ophangen en de foto's zijn makkelijk in-en uit te schuiven. Ik heb hele dagen met die lijstjes rond gelopen en ineens zag ik de perfecte plek!  Bij de voordeur!

Omdat mijn printer cartridges zo goed als leeg waren, heb ik verder door het huis rond gelopen om echte foto's te vinden. Je weet wel. Van die foto's die je bij de fotograaf kan ophalen op echt foto papier! Kan me niet meer herinneren wanneer ik die voor het laatst heb laten maken. Tegenwoordig gebeurt immers alles met digitale camera's. Maar ik had geluk! Ik vond nog prachtige foto's van onze kids! Gemaakt op de eerste vakantie van Arlene hier in HK toen we op de boot zaten om dolfijnen te kijken. En ik vond nog een foto toen we met Simone en Ron in Frankrijk op vakantie waren. Met z'n vijfjes op de foto a la de Daltons!

Ik heb ze opgehangen en elke keer als ik deur uitloop, zie ik onze bloedjes en zeg ze gedag. Niets bijzonders verder. Tot dat Jesse hier van het weekend op bezoek was! Hij liep naar de voordeur, zag de foto's en zei: 'En wij? Waar zijn wij? Mogen wij niet op de deur? Wij horen er toch ook bij?' Ahhh...

Ik heb vanmorgen nieuwe printer cartridges gehaald en vanmiddag 2 prachtige foto's uitgeprint van onze surrogaat zonen. Ze hangen nu ook aan de deur. We zijn kompleet!

 

Kado

Ik schreef al dat Jesse zich had ingeschreven voor een 1/4 triathlon. Hij is druk bezig met trainen en met zichzelf moed inpraten. Voor Chiel is het een ander verhaal. Hij wil graag mee trainen met Jesse maar echt dezelfde race lopen/fietsen en zwemmen, daar heeft Chiel geen zin in. Dat lopen en fietsen zit wel goed maar vooral dat zwemmen...

Iedereen wil hem van dienst zijn. Zo hebben Jesse, Mark en Loes al aangeboden Chiel te helpen met het zwemmen. Maar tot nu toe heeft Chiel vriendelijk bedankt. Die ene zwemsessie in Kowloon park heeft geen goed gedaan. Het viel vies tegen.

Toch geeft Jesse niet zo maar op. Oh nee. Het leek hem zo leuk om samen die race te doen. We hebben al toegezegd dat we zeker komen kijken in Phuket. Maar toch is Jesse daar niet helemaal tevreden mee. Dus gisteravond toen we op het balkon zaten kreeg Chiel een paar kadootjes van Jesse in de hoop Chiel te kunnen inspireren en alsnog mee te doen.

Kado 1:

Kado 2:

Met zo'n badmuts moet het toch wel lukken! Wie weet zijn er ook wel bijpassende vleugeltjes voor om de armen ;-)

Ik zei al dat we gisteravond op ons balkon zaten. De enige dag van de hele afgelopen week die we droog hebben doorgebracht! Het was heerlijk buiten. Dus natuurlijk werd de BBQ onder het zeiltje vandaan gehaald. 

We hadden afgesproken met Rain, Lydia en Steve om te bbq-en maar schijnbaar hadden ze mij een what's app gestuurd met de mededeling dat ze waren verhinderd omdat ze voor het werk naar Macao moesten. Bij mij is dat berichtje pas gisteravond, een half uur voordat ze zouden komen, binnen gekomen. Echt een bagger telefoon, dat ding van mij. Heb er veel problemen mee maar gisteren was toch wel een hoogtepuntje. 

Nou hadden we al aan Jesse gevraagd of hij zin had om ook te bbq-en maar hij was wat wazig. Kan liggen aan de jetlag want hij heeft 1 anderhalve week weer wat afgevlogen en gereisd. Maar toen ik opnieuw belde om 6 uur om uit te leggen dat ik voor een weeshuis aan eten klaar had staan, stond hij binnen een kwartier op de stoep!

Ik had natuurlijk al van alles klaar staan. Grote tijgergarnalen, een vis, zalm en asperges in een rookzak (het was zalig Simone en nog bedankt voor die zakken!) en mijn enorme lamb-chops van de Australische slager! Nou ik wil niet veel zeggen maar die chops waren out of this world! Ik had ze ingesmeerd met een Marokaanse droge rub en Chiel heeft ze 'to perfection' op de bbq gebakken. Heerlijk. En de zalm met asperges in zo'n alu-zak is super. 20 Minuutjes op het vuur. 10 Minuutjes laten rusten, en de meest sappige en malse zalm is het resultaat. En dan had ik natuurlijk ook nog mijn pavlova klaar staan...niemand had trek maar toch was die pavlova ineens voor de helft op!

En ik mag van de week weer naar mijn Australische slager! YEAH!!

Zandzakken voor de deur!

Ze hadden het wel voorspeld hoor. Regen en onweer. Maar als het kwik nog steeds rond de 25 graden schommelt, dan denk je, ok, we krijgen regen, so what? Honky's zijn nou eenmaal erg voorzichtig als het om het weer gaat. Op het weer-kanaal op tv stond de Amber rain storm warning al aangegeven. Dat wil zeggen dat er veel regen wordt verwacht, 30 mm per uur, en dat er overstromingsgevaar is. En nog steeds denk je dan, 'kom op, zo erg kan het niet wezen.'

En toen was het zo rond half 11 vanmorgen. De bewolking werd grijzer en donkerder en in de verte zag je de bliksem en hoorde je het al rommelen. Ik liep nog naar buiten om de planten water te geven, ja hoe dom kan je zijn, en keek even in het afvoerputje wat we hier op het balkon hebben. Dat doe ik elke dag want de verhuurder had me al gewaarschuwd. "Keep it clean! It will overflow!" Ik heb gelijk wat dode blaadjes en een platgetrapte kakkerlak die gisteren voorbij kwam zwemmen in mijn gootje, opgeruimd en weg gegooid. Een prachtig schoon afvoerputje was het resultaat.

Voordat ik kon beginnen met water geven, voelde ik de eerste druppels al vallen. Van die vette grote regendruppels, die echt uit elkaar spatten. Dus ik naar binnen en de lucht werd angstaanjagend. Een vreemde kleur van grijs, geel en groen hing in de lucht. En het leek binnen al snel als of de avond was ingevallen!

En toen brak de hemel open!! Het heeft uren achter elkaar geregend. En niet een beetje, nee, het kwam echt met bakken naar beneden! Mijn afvoergootje liep vol en al heel snel kon het afvoergootje het niet meer aan. Het water stond gelijk met mijn stoepje die zo'n 7 cm hoger ligt bij de harmonica deur!

Ik zag ook dat het afvoerputje het water niet aankon. Het borrelde er over heen en aangezien dat het enige afvoerputje is op het balkon, vreesde ik even het ergste. Maar net voordat het water een weg wilde zoeken bij mij in de woonkamer, begon het wat zachter te regenen. Pff.

De rest van de dag heeft het geregend. Echt hard. Ik had mijn lunchafspraak met Chiel al afgezegd. Ik had weinig zin om totaal doordrenkt aan te komen bij hem voor een hapje eten. En dan is het leven een stuk relaxter als je binnen blijft en ineens niets meer hoeft.

En nu is het droog. Maar het is dan ook al bijna 2 uur 's nachts. Aan de stoep te zien is het nog maar net opgehouden met regenen. Ik hoop dat het morgen wat droger blijft. In ieder geval in de avond. Want natuurlijk krijgen wij morgen bezoek die komen bbq-en!

Regen

Was het vorige week nog bloedje heet, zo is het deze week vooral NAT! Het is nog steeds warm maar nu met onweer en regen. Niet dat het erg is want ik zit lekker binnen en doe wat klusjes in en om het huis. Maar wat een omslag!

Ik heb de slaapkamer onder handen genomen en eindelijk is er wat kleur. De witte muren vonden we wel heel erg wit. Gisteren heb ik een kleed gehaald en vanmorgen, net voor dat het begon te regenen, heb ik nog wat groene nep gras tegels gehaald voor aan de muur. Ik heb ze allemaal aan elkaar genaaid en voilà, kleur en dat voor weinig!

Chiel is vandaag naar China. Ik hoop voor hem dat hij vanavond normaal naar huis kan gaan en dat de straten van Shenzhen niet zijn ondergelopen zoals dat het vorige jaar best vaak is gebeurd. En ook dat kan gebeuren, het is alleen zo vervelend als je in de auto terug naar huis zit.

Straks nog maar vlug de supermarkt in en dan eten we vanavond lekker thuis!

Oranje cake

Omdat het bijna Koninginnedag is, een receptje voor Oranje Cake. Ik moet eerlijk bekennen dat ik hem nog niet gebakken heb maar ik ben het zeker van plan!

• 125 ml zonnebloemolie
• 175 gr suiker
• 2 eieren
• 250 gr wortel, geraspt
• 150 gr rozijnen
• sap en rasp van een sinaasappel
• 250 gr bloem
• 1 eetlepel bakpoeder
• 2 theelepels kaneelpoeder
• 1/2 theelepel nootmuskaat
• 1/4 theelepel zout

Mix de zonnebloemolie en de suiker in een kom. Klop er een voor een de eieren door. Schep er de geraspte wortel en rozijnen door. Daarna de sinaasappelsap en rasp.

Meng in een andere kom bloem, bakpoeder, kaneelpoeder, nootmuskaat en zout. Schep het wortelmengsel erdoor en doe het beslag in een ingevette cakevorm of tulband. Bak de cake in 1 uur en 15 minuten in het midden van een voorverwarmde oven van 150 graden gaar en goudbruin. Haal de cake uit de oven en stort hem direct uit de vorm om af te laten koelen op een taartrooster. Versier eventueel met een vrolijk oranje lint!

Yammie yammie!

Dus...

Zo. De was zit in de machine, de balkonnetjes weer geschrobt en ontdaan van kranten, soeplepels, havermout (ofcourse!) vogelpoep, blaadjes, wc-papier, tennisballen en nog meer voor de hand liggende zaken. Ik vraag me ook af hoe het gesteld is met het sexleven van onze bovenburen. Heb geen condooms en durex verpakkingen meer gezien de laatste weken.

Chiel is vanmorgen vertrokken naar Shenzhen samen met 2 klanten waar we gisteravond ook mee hebben gegeten in Sai Kung. Minke was er ook bij en ze keek haar ogen uit. Voor haar had meer iets van een grote dierentuin, hihi. Maar desalniettemin hebben we zalig gegeten en ons vooral te goed gedaan aan tigerprawns!

Daarna hebben we nog met z'n allen heerlijk op het terras gezeten van Wooloomooloo voor een bakkie en een wijntje. Het was heel gezellig en pas rond half 1 vetrok iedereen weer naar de hotels. Het was echt een gezellige avond!

En vanmiddag komt Ton weer aan. Hij blijft een weekje. Never a dull moment!

Ook hebben we gisteren ge-facetimed. Precies. Ik wist het ook niet. Maar zo schijnt het te heten. Jos face-timede ons en wij zagen op Chiel's mobiel live de kleine Viggo! De techniek staat voor niets!

Verder wordt het een saaie dag. Het is bloedheet, bewolkt en drukkend. Echt weer waar je loom van wordt en nergens zit in krijgt. Dus ik dacht maar zo, go with the flow. Ik ga nu maar even lekker niets doen. Bakkie koffie en dan zie ik wel weer...

Zaterdag

Zoals ik al eerder schreef, het is even wennen dat we hier in 27 graden zitten met gevoelstemperatuur van 34 graden! De klammigheid is weer helemaal terug van weg geweest...

Zo stond ik gistermorgen na het douchen in onze kasten-kamer en afdrogen had totaal geen zin. Het bleef in straaltjes van me af lopen en alles wat je aan wilt doen, plakt gelijk vast op je huid. En dat is lastig als je een t-shirt aan wilt doen en alles in een hoopje op je rug vast lijkt te zitten. Nadat je dan eerst een kwartier lang met je handdoek de straaltjes van je gezicht afdroogde bedacht ik me ineens...airco! Tuurlijk! Helemaal vergeten door die heerlijke lente weken!

Ik pak de afstandsbediening, druk op 'start' en er gebeurde helemaal niets! Nieuwe batterijen erin dan. Zou kunnen dat die leeg zijn. Opnieuw 'start' en wederom niets! Ah! Misschien is die knop, die op de muur zit onder elke airco hier in huis, nog niet om. Ik tuur en zie ...helemaal niets! Hmmm...het zal toch niet achter die overvolle kasten staan? En natuurlijk was dat wel het geval! Er zat dus niets anders op om eerst de kast te verslepen en op de knop te drukken die achter de kast verstopt zat. Ondertussen stond ik zo'n beetje te verdrinken in die kasten-kamer want de straaltjes waren veranderd in kolkende rivieren...Maar hoera! De airco deed het en binnen no time waren die kolkende rivieren weer veranderd in ijspegeltjes. Ik moet zeggen dat het een stuk beter ging toen ik de airco van de 16 graden afhaalde en naar een comfortabele 22 graden drukte....

Ik heb gisteren weinig gedaan moet ik zeggen. Ok, ik moest wel even naar de supermarkt en ik heb mijn stukje lopen weer gedaan maar daarna crashte ik op de bank. Mijn hemel wat een hitte! In de middag ging het een stuk beter en was het zalig met dat briesje.

's Avonds rond 10 uur kwam Chiel weer thuis. Hij was naar Shanghai geweest voor 2 dagen. Gesproken met onze nieuwe man die het heeft overgenomen van Paul en tegelijkertijd een ander mannetje ontslagen. Niet leuk om te doen natuurlijk maar soms kan je niets anders.

En nu is Chiel op de sportschool. Helemaal happy ging hij vanmorgen op weg naar The One waar de sportschool op de 9de verdieping zit. Ik ben mee geweest toen hij ging inschrijven en het uitzicht is daar waanzinnig. Alle loopbanden staan zo opgesteld dat je lekker naar buiten kan kijken over Kowloon park.

Vandaag moet hij waarschijnlijk thuis werken en dan gaan we vanavond eten bij Elvis met Minke. De dochter van Tim en Manon die hier is om verslag te doen van de beurs. Grappig. Ze had van haar vader gehoord dat ze daar echt heen moest gaan. En morgen gaan we naar Sai Kung met Minke. Ik haal haar op en dan stappen we de taxi in daarheen. Chiel gaat eerst naar het vliegveld om klanten op te halen en hij komt dan met klanten en al ook naar Sai Kung. Gaan we gezellig met z'n allen aan de vis!

Hebben we toch nog iets van een weekend!

Mensen kijken

Na een lang voorjaar met heerlijke temperaturen is het weer omgeslagen. Het is zomer in Hong Kong. Bloedheet. Klam. Brandende zon.

In de morgen kan ik echt niet op het balkon gaan zitten. Je brandt weg! Volle zon recht op je koppie. Maar daarentegen geniet ik volop van de middagen. De zon is dan achter de gebouwen verdwenen en wat rest is een zalig briesje. Heerlijk.

Elke dag voel ik me echt bevoorrecht dat we, na al die jaren, een terras hebben. Ik tut wat aan. Loop rond met m'n kopje koffie in de hand. Hang nog een wasje op, buiten! Pluk de uitgebloeide bloemetjes uit de planten, veeg de havermout weer bij elkaar, tuur stiekem over de rand van het balkon waar ik lekker ongestoord naar mensen kan kijken.

En zie dan hoe onze 4 Indiase kleermakers hun waar willen slijten aan vooral de blanke toeristen. Hoe ze op een drafje richting de toerist lopen en dan die ene stompzinnige vraag weer stellen 'Taylor suit? Very nice!'...

Of hoe de schoonmaak dames elke dag opnieuw met hun hoge druk spuit het plein te lijf gaan. Elk blaadje wat op de grond ligt moet er echt aan geloven. Met bruut geweld wordt hij een putje ingeblazen... Of hoe de bussen, vol met mainland Chinezen, achter elkaar parkeren en ze allemaal in ganzenpas achter de gids aan, het Beijing restaurant ingaan. Zat waarschijnlijk bij de prijs van de toer inbegrepen...En hoe de kantoor mannetjes in hun zwarte kostuums met z'n allen tijdens de lunch pauze, de noedelshop bestormen...Of hoe sommige mensen stiekem een blik werpen in de sex-shop bij ons op de hoek...

Maar ik heb ook bezoek van de vogeltjes uit de buurt. De mussen tjilpen honderd uit in het perkje precies tegenover mijn balkon. Gistermiddag zaten ze allemaal op een rijtje uitgebreid te badderen in het zand. Vlogen de duifjes heen en weer en zat mijn grote onbekende vogel zijn dagelijkse concert te geven in de boom op het plein.

En dan het uitzicht op Hong Kong Island. Super! Vooral als de zon in de middag de gebouwen in warm geel kleurt.

En dat allemaal van een balkon op 4 hoog in hartje Tsim Sha Tsui...

We zijn bevallen!

We kregen gisteravond een sms. "Ben je nog wakker?" Afzender: Jos!
Natuurlijk zijn we nog wakker! Dus Chiel ging gelijk bellen. 'En?? Is Irma bevallen?'
Een trotse Jos vertelde dat om 3 uur 's middags hun zoon Vigo geboren is. 3500 Gram en 50 cm lang! Alles gaat goed met moeder en kind en vader.

Toen Jos belde, was Vigo net 3 uurtjes oud. Irma zat al aan het eten en ik kon me helemaal voorstellen hoe Jos erbij zat.  Onderuit gezakt op een stoel, wallen onder de ogen, een droge mond van het praten met ouders, zusjes, broertjes, vriendjes en surrogaat familie in HK. Een diepe zucht van verlichting latend. Pfff, eindelijk is kleine Vigo dan geboren. Zijn eigen kleine 'frustrator-tje' die lang op zich heeft laten wachten.

(ik moet misschien even uitleggen dat Jos de laatste tijd voor het werk bezig was met de frustrator. Een spel.)

En dan staat de techniek voor niets. We kregen gelijk een mooie foto van Vigo. Wij meenden te kunnen zien dat Vigo, buiten het feit dat hij net als z'n vader een mooi hoofd met rood haar zal krijgen, zeker een toekomst heeft als keeper bij het lokale elftal in Ommen! Als ze daar slim zijn, leggen ze dat gelijk contractueel vast.

Lieve Irma en Jos, van harte gefeliciteerd met jullie zoon! Het is een mooi kindje! En natuurlijk de felicitaties aan de oma's en opa's en tante en ooms! Wat zullen jullie trots zijn!

Heerlijk. Kan ik eindelijk eens gericht gaan shoppen!

En toen was het stil

We hebben het druk gehad de laatste tijd. Waarmee wist ik eigenlijk niet totdat ik alles eens op een rijtje ging zetten.

Na de kerst gingen we op zoek naar een nieuw huisje. Heel wat huisjes gezien en gelijk verliefd geworden op ons huisje waar we nu inzitten. Afspraken gemaakt met de makelaar. Afspraken gemaakt met onze verhuurder. Afspraken gemaakt met de verhuizer. Gezeik met de ouder verhuurder.

Daarna kwam de verhuizer met een stapel verhuisdozen. Heel gezellig zo'n 80 dozen in je woonkamertje en het gevoel van 'ik ben aan het kamperen' nam de overhand. Toen kwam de dag dat we inderdaad overgingen. Veel geregel. En toen stonden de 80 dozen in ons nieuwe huisje plus inboedel. Binnen 1 dag waren alle dozen uitgepakt en kon ik beginnen met het 'gezellig' maken.

2 Dagen later kwam Linn onverwachts op bezoek. Ze bleef lekker 2 weken en we zijn de toerist weer gaan uithangen. Ook kwam een collega langs. Heb ik weinig mee te maken maar de avonden zijn dan wel vol gepland.

Ook was Mickey weer terug in het land. Heel gezellig natuurlijk en alle dagen werden vol gepland. We zijn  heerlijk alle markten nog een keertje afgelopen, boodschappen gedaan, geluncht, Shanghai street leeg gekocht, enz enz.

Linn vertrok en wij vertrokken diezelfde nacht naar NL. Linn kreeg haar bul en daar wilden we bijzijn natuurlijk. Super om iedereen weer te zien en om een flinke dosis koffiebonen in te slaan en mee terug te nemen.

2 Weken later kwamen we weer terug in HK. De laatste dingen werden nu aan de muur gehangen en de boodschappen werden weer ingeslagen. Want Simone komt op bezoek! Precies 1 dag later! We hebben het super gezellig gehad en heel veel gezien en gedaan. Ook hebben we nog 4 dagen Bangkok gedaan samen met Mickey.

Na 2 weken vertrok Simone weer en de eerste klant stond op de stoep. Hoef ik niet veel aan te doen maar 's avonds een happie eten met z'n allen is vaste prik. Deze klant was nog niet weg of de volgende kwam al weer aan. Ook gezellig. Veel gegeten met z'n drietjes.

Nu is deze klant ook vertrokken en komt er een beetje van rust terug in huis. Chiel zit tot over z'n oren in het werk en moet vanmiddag om het helemaal af te maken naar een afspraak bij de tandarts om 4 uur. Een wortelkanaal behandeling. De bofkont. Ook heeft hij gisteren een jaar abonnement genomen bij de sportschool in The One. Hij wil trainen voor een triatlon maar buiten rennen wordt weer warm en klam. Ik zou het bijna vergeten maar in deze periode zijn we ook nog naar Orlando geweest voor The Goofy en naar Scheveningen voor de CPC loop!

En nu is Mickey ook vertrokken met manlief naar Australië voor 2 weken. Dan komt ze voor een paar dagen terug naar HK en dan vertrekt ze zeker voor 2 maanden weer naar Canada en NL. T'is wat...

Ik heb vanmorgen de tent schoon gemaakt en boodschappen gedaan en straks ga ik lekker niets doen op de bank...en toen was het stil...ook best lekker...

De overtreffende trap van 'Uitdaging'

De allereerste sportieve uitdaging vond plaats zo'n 6 jaar geleden plaats. Ik kan het me nog goed herinneren. Het was op een terras. Er was drank. Veel testosteron. En er was groot spraak. De mannen gingen een halve marathon lopen. Dat niemand ooit zo'n afstand had gelopen, of had gelopen in het algemeen, was voor niemand een probleem. 

Maar goed er werd regelmatig getraind. De sneakers werden ingewisseld voor echte hardloop schoenen en de overmatige kilo's vlogen eraf. We waren allemaal diep onder de indruk toen ze echt allemaal de finish haalden van de Hong Kong halve marathon! 

Maar na een paar halve marathons te hebben gelopen en ergens halverwege 2010, was het tijd voor een nieuwe uitdaging. Chiel en Jesse besloten een hele marathon te gaan lopen. Dat wil zeggen Jesse opperde dat hij een soort van levens-lijstje heeft gemaakt en daarop komt o.a. voor ooit een hele marathon te lopen! Goh, dat is interessant, zei Chiel en voordat de avond om was, hadden Chiel en Jesse zich ingeschreven voor een hele marathon in Sydney! 

Ondertussen hebben de heren de hele marathon van Sydney en Parijs gelopen. En of dat nog niet genoeg was, werd er ergens in 2011 besloten om een nog grotere uitdaging aan te gaan. De Goofy in Orlando lijkt me geweldig zei Jesse. En natuurlijk ging Chiel overstag. Dat moet een heel bijzondere race worden zo over het terrein van Disney World in Orlando. Deze race heeft in januari 2012 plaats gevonden. En Chiel en Jesse hebben samen ook deze super uitdaging met goed gevolg gelopen! 

Het is nu april. Het was even stil qua races en uitdagingen maar het zal niemand verbazen als ik vertel dat er weer een nieuwe super uitdaging op de plank ligt. Begrijp nog steeds niet hoe het precies gegaan is. Jesse, Pim en Chiel gaan in juni een halve marathon lopen op Phuket. En daar circuleerden was mailtjes van rond. Opeens kwam daar een ander mailtje tussen door. Jesse had zich ook opgegeven voor een kwart-triathlon! 's Avonds zaten we aan de koffie met Jesse en voordat ik het goed en wel doorhad, hoorde ik Chiel zeggen dat het best een nieuwe leuke uitdaging zou kunnen zijn.

Pardon?! 

Een kwart triathlon bestaat uit: 1,8 km zwemmen, 50 km fietsen en 12 km hardlopen. 

Beide heren waren niet bang voor de 12 km hardlopen. Dat doen ze vaker en 4 keer in de week voor het naar het werk gaan. 50 km Fietsen is waarschijnlijk ook te doen. Het trainen hier in HK zal moeilijker zijn omdat ze hier niet echte fietspaden en routes hebben, maar ach, het moet te doen zijn.  Maar waar de heren toch lichtelijk benauwd voor waren, was het 1,8 km zwemmen. Maar ook dat is te trainen. 

In Kowloon Park is een zwemcomplex met 2 x 50-meter-baden, 1 x 25 meter-bad en een openlucht zwembad. En het is heel dicht bij. Allemaal dingen die in de overweging mee genomen werden...

Nou heeft Chiel nog niet toegezegd dat hij inderdaad met Jesse een kwart triathlon gaat doen maar hij gaat in ieder geval wel mee trainen! Dus de speedo met zwembril is gekocht! En vanmorgen was de eerste zwemtraining!

Het viel op z'n zachts gezegd een beetje tegen. Het zwemmen moest in het buitenbad omdat binnen gesloten was.

Het water was ijs-koud en borst-crawl van de ene kant naar de andere kant van het zwembad was net te ver! Jesse gaf Chiel les in de eerste beginselen van de borst-crawl maar water in z'n oren en een teveel aan ingeademde lucht en te weinig uitgeblazen lucht zorgde ervoor dat Chieltje na elke 3 meter weer proestend boven kwam! Gelukkig moesten ze daar zelf ook om lachen maar de uitdaging is er!

 

Om weer een beetje tot de mensen te komen zijn ze daarna nog maar de fietsenwinkel ingelopen om zich te vergapen aan al die mooie en vooral dure fietsen! Er is nog niets aangeschaft maar het vooronderzoek is in volle gang! 

Harbor Horror

Gistermorgen liepen Chiel en ik ons bijna dagelijkse rondje over de boulevard. Naar de muur en terug. Altijd leuk om te zien hoe de Honkys bezig zijn met hun gymoefeningetjes, tai chi, dansklasjes, achteruit lopen, het lachen in de wind, het boom huggen, en gewoon het in de weg lopen. En daar zijn ze beresterk in!

Maar goed, Chiel ging hardlopen en ik zou gaan power walken. Net voorbij het hotel en net voor het zwembad en het gedeelte van de haven waar alle oudjes hun dagelijkse zwem-dipje in de haven nemen, daar stond het vol met pers en was de boulevard afgezet door blauw/witte linten van de politie! Ik zag ook politieboten ter water die aan het speuren waren en heel veel agenten die op de kade bezig waren. Vreemd.

Maar goed ik liep verder en nam de alternatieve route die naar de muur gaat. Halverwege kwam ik Chiel nog tegen en het liep zo lekker dat hij en ik nog even door liepen. We spraken bij de trap af. Het weer was zalig. Niet te warm en bewolkt. Perfecte condities. Achter het zwembad stond het ook vol met busjes van de tv en radio. Overal agenten en heel veel pers. Omdat de politie ook ter water aanwezig was, bedacht ik me dat er weleens iemand verdronken had kunnen zijn. Maar door de enorme hoeveelheid pers en agenten, bedacht ik me ook dat er iets meer aan de hand zou moeten zijn dan een gevalletje 'verdrinken'.

Toen ik verder liep zag ik ook een driewieler voor volwassenen die achter in een politiewagen werd gezet. En gelijk allemaal pers er om heen. Het zal toch niet zo zijn dat iemand met zijn invalide vader of moeder een stukje ging lopen en bij de kade dacht 'ik kan het niet meer aan!' en vervolgens de driewieler een zetje geeft de haven in?

Op de terug weg kwam ik Chiel weer tegen en zijn we samen het laatste stukje gaan power walken. We vonden het inderdaad allebei wel vreemd hoeveel agenten er ter plekke waren.

Vanmorgen ging ik samen met Mickey lunchen. En onder haar arm had ze de krant bij zich. En op de voorpagina met dikke letters stond daar "HARBOR HORROR". Wat?! En wat blijkt?

De mensen die daar elke dag een stukje gaan zwemmen vonden rond half acht s'ochtends een drijvende koffer. Uit de koffer kwam een penetrante lucht waarop ze besloten de koffer aan land te hijsen. De koffer wilde niet open dus besloten sommigen het slot open te trappen waardoor ineens lange haren door een kier naar buiten gleed. Ze stopten met proberen de koffer open te krijgen en belden de politie.

De politie heeft de koffer geopend en vonden een vrouw die tussen de 4 en 7 dagen dood was! Waarschijnlijk is ze een dame van 30 jaar die eind maart als vermist is opgegeven door haar collega's van de karaoke club.

Creepy!!!

De rest van het verhaal uit de krant kan je HIER lezen.