Bla, bla, bla....

Gisteravond hadden we bezoek van 2 klanten. Wat een verspilling van tijd was dat! Onze tijd dan, weg zondagavond.

De beste man was volgens eigen zegge al bekend met Hong Kong. "Oh, ik ken Hong Kong al hoor. Ik weet de weg, ik kom hier al jaren!" Dus afgesproken met hem en zijn collega dat we zouden ontmoeten om 6 uur op Knutsfort Terrace. "Geen probleem, ik kom hier al jaaaren. Dat is toch ergens in Sham Ti Sui?" Huh....?! Waar?!

Enfin, worden we gebeld om kwart voor zes. "Zeg, waar is het ook precies? Ze hebben ook alles veranderd he?" Nou nee, in ieder geval niet de laatste 3 jaar, maar Chiel vertelde waar hij moest zijn. Alle documenten meegenomen naar het restaurant omdat HIJ met Chiel wilde praten. Komen ze aanlopen in hun hiking-kloffie met een rugzak op de rug. "Ja, ik heb haar Hong Kong even laten zien...hahaha. Wilde ze graag! Ik zeg dus, neem je rugzak mee en als je aankomt in HK dan gaan we gelijk de hort op! Hahaha!!"

Ik had de man nog nooit ontmoet, maar mijn nekharen stonden gelijk recht op. Wat een met zichzelf ingenomen mannetje zeg! Ongelovelijk bijdehand, 30 kilo te zwaar en in een vorig leven ooit een commando geweest wat nu echt niet meer te zien is.

Hij liet niemand uitpraten, was erg ingenomen met zijn eigen stem en bralverhalen en zooooo eigenwijs. Eigenlijk wilden ze niet bij Wildfire eten maar iets dat typisch chinees was. En zijn collega wilde nog een copy-horloge kopen voor haar man. (Ze bestaan dus echt! Mensen die een copy-watch kopen!!)

Zijn vrouwelijke collega vertelde nog dat ze de vorige keer zo lekker had gegeten in SaiKung. Dat seafood daar zo lekker is. Zegt hij:"Ja daar ben ik ook geweest, maaruh....mag je daar tegenwoordig buiten eten dan? Ik vond er niets aan!" Nou wees maar gerust want ik neem jou ook echt niet mee naar SaiKung... "Sai Kung staat bekend om zijn terrasjes en zijn seafood", antwoordde ik. "Nou dat is dan veranderd want toen was er geen terras te vinden!", antwoordde hij weer.

Kan iemand die dropveter vertellen dat hij niet zo verdomde eigenwijs moet zijn!

Maar goed, wij ook niet de beroerdsten dus alle papieren maar weer in de tas en in de taxi naar Mongkok. Ik verdom het. Ik ga van mijn leven niet bij zo'n Indier een copy-watch kopen. Was wel dichterbij geweest maar ik doe het gewoon niet. Dus naar Mongkok.

Aangekomen op Mongkok, hielp Chiel de vrouw die een copy-watch wilde kopen. Ik stond met hem buiten te wachten. "Nou, dat is zeker nieuw he, dat deze markt 's avond open is?" "Nou nee", antwoordde ik, "deze markt is altijd open 's avonds." "Nou, dat lijkt me stug, hahaha, toen ik hier laatst was, was de markt gewoon dicht!" "Kan het zo zijn dat je dan misschien niet in Mongkok stond maar ergens anders?", vroeg ik vriendelijk. "Nee hoor, ik weet zeker dat deze markt ALTIJD dicht is 's avonds!" reageerde hij. "Tja, dan weet ik ook niet. Ik WOON hier al 3 jaar maar dat zegt natuurlijk niets!", antwoordde ik geirriteerd.

Na het horloge gekocht te hebben, zijn we met de taxi naar Lan Kwai Fong gegaan om bij Elvis te eten. Typisch Hong Kong, hadden wij zo gedacht. Tijdens het eten werd er met geen woord gerept over werk. Het doel van zijn bezoek aan HK. Dus Chiel begon maar eens te polsen. Om een lang verhaal kort te maken, het bezoek was NIET voorbereid, hij had niets te vragen maar nu hadden ze in ieder geval een goedkope avond gehad op kosten van Chiel. Daar kwam het eigenlijk op neer. "Oh leuk plekje zeg, Waichan ligt hier toch ook in de buurt?" ARGHHH..... neehee WanChai bedoel je.

"Goh, waar hebben jullie een hotel geboekt?", vroeg ik. "Nou we zitten in Coosbay maar het hotel is niet echt goed." "Oh, je bedoelt Causewaybay!" "Ja, Coosbay!", antwoordde hij. "Maar dat is toch helemaal niet de plek om je hotel te boeken als je hier maar 1 dag bent en je de volgende dag met de trein naar Guangzhou moet? Wie heeft dat verzonnen dan?", vroeg ik. "Nou, ik had een corperate rate bij een hotel, maar daar deden ze moeilijk over en toen heb ik dit hotel geboekt." Ik kon het niet nalaten, ik moest hier iets op zeggen: "Volgende keer zou ik maar op Kowloon iets zoeken. Dan is makkelijker als je met de trein naar Guangzhou moet." "Ja, ik denk dat ik iets neem bij de Stars of Avenue."

NEEEEEE mannetje, het is de Avenue of Stars! Maar daar heb ik niets op gezegd.

We hebben nog een kopje koffie genomen en toen was godzijdank zijn collega helemaal op van het vliegen en lopen door Hong Kong. Ze wilde naar het hotel. Hij had er nog geen zin in want hij zag op het tvscherm dat er rugby op was. "Ja, ik heb professioneel rugby gespeeld in het nederlands team!" Wauw, wat goed zeg. Is het heus? In een vorig leven zeker... Maar zij was moe en hij moest mee want ze moesten de trein 's ochtends vroeg nemen naar Guangzhou.

Wat de reden was van zijn bezoek is nog steeds een raadsel. En wat jammer van mijn zondagavond!

Gelukkig heb ik nog een filmpje gemaakt van het enige hoogtepuntje van de avond. De Roti-man. Hij moet mijn ingehouden woede hebben gevoeld want speciaal voor mij maakte hij er een showtje van!