Bye bye 2

Gisteravond hebben we afscheid genomen van Jos en Rita die nu in het vliegtuig zitten richting Bali.

En vandaag vertrekken Wytske en Mark richting NL...voorgoed... Gedver....

Afscheid nemen is niet leuk!!!

Bye bye

Zoals ik al eerder schreef, de tijd vliegt voorbij. Mijn dagen zijn gevuld en borrelen over van de nog niet uitgevoerde plannen die ik eigenlijk nog had.

Gisteren ben ik niet meegegaan met John, Hildegard en Rita omdat ik nog zoveel te doen had. De was stapelde zich op begon een eigen leven te leiden met de daarbij behorende geuren die langzaam maar zeker opstegen vanuit de wasmand.

Was in de machine gepropt en voor de rest zou Therasita het regelen. Mijn rots in de branding zou 's middags komen. Ik kreeg ook eindelijk een telefoontje van het leasekantoor dat mijn nieuwe airco was aangekomen en dat ze dat a.s. zaterdag komen installeren. Oh yeah! Eindelijk! Hoe zou dat voelen een airco in dit benauwde appartementje? Kan me er niets meer bij voorstellen...t'is nu zo'n 6 weken geleden dat het ding voor het laatst heeft aangestaan.



Maar goed...

Woensdagavond zouden we naar de paardenraces gaan. Ik had me er helemaal op verheugd. Ook hadden we nog snel even geld gepind, want Chiel en ik voelden ons 'lucky'! Je weet maar nooit tenslotte. We stapten de taxi in en zeiden:"Happy valley please! We're gonna be rich tonight!" De taxichauffeur keek ons verbaasd aan en begon te lachen. "No races tonight! Winterseason. No races." Wat?! Geen races?! Hebben wij weer! Gaan we na maanden praten eindelijk eens de koe bij de horens vatten, is er geen race... Breng ons dan maar naar Wanchai. Dan gaan we ons verdriet maar wegdrinken. We hebben iedereen gebeld en het is uiteindelijk nog een hele gezellige avond geworden en we hebben heerlijk gegeten.



Vrijdag ben ik dus thuis gebleven. Maar om 10 uur kreeg ik al een telefoontje van Brigitte die hier voor de beurs is. Of ik een kopje koffie ging drinken met haar. Altijd leuk ( en de was zat al in de machine) Koffie gezet en daarna zijn we gaan lunchen met Cynthia, Micah en Chiel. Heel gezellig.



's Avonds hebben we iedereen weer ontmoet. Eerst een borreltje bij Bahama Mama en toen bij Cuisine de Mekong op Knutsfort Terrace gegeten. Het was heerlijk. En de pisang goreng op het eind was super.

En toen was het tijd om afscheid te nemen van Hildegard en John...Bah bah. Niets aan. Ze waren hier een week maar het leek wel 2 dagen. Afscheid genomen, beloofd dat we echt in Spanje langs komen en we hebben ze uitgezwaaid. Bye bye John en Hildegard! Tot de volgende keer!

Zon, zee en een ijsje

De dagen gaan snel voorbij. Zeker als je vrienden overhebt uit NL. Heel gezellig.


Vrouwen shoppen en de man op een bankje voor de ZARA!

Zo zijn Hildegard, John en ik gisteren wezen wandelen over Shanghaistreet. Hildegard wilde heel graag zo'n klein deur-tempeltje kopen. Natuurlijk kan je het tempeltje (niet groter dan een kruidenrek hoor!) overal neerzetten, dat mag duidelijk zijn. Maar aan Shanghaistreet heb je veel van die winkeltjes waar je dat soort spul kan kopen.


Shanghaistreet

En natuurlijk zijn we geslaagd. Zelfs meer gekocht dan we voor mogelijk hielden. We zijn ook over de Jademarket gelopen wat een enorm leuk marktje is eigenlijk. Ik woon hier nu toch al een tijdje en wist van het bestaan af, kon het zelfs blindelings vinden, maar ik was er nog nooit overheen gelopen! Het was erg leuk en Hildegard heeft alles kunnen vinden wat ze wilde kopen.



Daarna zijn we Langham Place ingelopen. Het was ondertussen tijd voor een lunch en we hebben lekker sushi gegeten. Nog even op het balkonnetje geweest op de hoogste verdieping en toen was het toch echt tijd voor een drankje op het terras van Elements.

In de avond hebben we Jos en Rita ook ontmoet. Ze hadden een gat in de dag geslapen en werden pas wakker om 2 uur 's middags! We zijn gaan eten bij de Thai op het pleintje van TST east, nog een drankje genomen bij Wooloomooloo (ik geloof dat je het zo schrijft...) en daarna ging iedereen terug naar het hotel.



Vanmorgen zijn Chiel en ik eerst wezen rennen. Om kwart voor zeven!! Ik was niet blij. Het deed pijn. Vond er geen moer aan. Maar ik heb het gedaan! Week 7 van mijn renschema heb ik afgestreept!



Vervolgens zijn we op de boot gestapt naar Cheung Chau Island. Lekker boven op het dek van de slow ferry.



Chiel was natuurlijk aan het werk en Jos ook. Hij ging naar de beurs in Wanchai. Met Wietse! Daar kwam ik tijdens het eten achter dat onze ex-buren- voor- 2- maanden- die hier in de Pinnacle hebben gewoond en nu zo'n 2 jaar terug in NL zijn, samen met Jos over de beurs liepen! Wat een kleine wereld. Ik heb Wietse gelijk gebeld en we gaan hem en Brigitte vanavond zien. Leuk!



Het was net vakantie! Zonnetje, windje, niets doen. Daarna het eilandje over, we zijn nog op het strand geweest, wierookje afgestoken bij de Wishing Tree, seafood gegeten en we hebben wat door de ienieminie winkelstraatjes gelopen. IJsje gehaald bij McDonalds en toen weer terug maar deze keer met de fast ferry.



Afscheid genomen voor heel even en vanavond gaan we met z'n allen naar de paardenrace. Ik heb er zin in!

Tomb sweeping day

Dat was gisteren. Dus in HK had iedereen vrij om de bergen in te trekken om de graven te bezoeken van hun voorouders. De graven worden schoon gemaakt. Het onkruid verwijderd. De voorouders worden herdacht en dat allemaal met wierook en eten. Als je er goed over na denkt een prachtige vrije dag dus.

Ook Chiel had een dag vrij. Een ongekende luxe. Meestal zit hij in China op dit soort dagen waar dan net niet een vrije dag wordt gevierd. Maar goed, deze keer hadden we geluk. We hebben heerlijk uitgeslapen, kalm aan gedaan, hij heeft nog gerend met Jesse maar daarna moest hij toch even aan het werk. In NL was het een normale maandag maar weliswaar met een uur tijdsverschil vanwege de wintertijd die is ingegaan. Dat wil dus zeggen dat NL begint te bellen zo om 4 uur 's middags omdat het daar dan 9 uur 's ochtends is. Logisch natuurlijk.

Om 8 uur hadden we afgesproken met Hildegard en John, Jos en Rita, en Jesse en Jos om te gaan eten bij Spasso. Het was enig om Jos en Rita weer te zien. Ze hadden iets kleine oogjes vanwege de jetlag maar ik vond dat ze het goed volhielden.

Minder te spreken was ik over de lauzy service die Spasso gaf dit keer. Of ze nou met hun gedachten bij de voorvaders waren, of dat ze enorm baalden dat ze moesten werken, ik weet het niet. Maar ik schaamde me kapot!

Het begon er al mee dat ik een tafel voor 8 personen had besteld en dat we bij aankomst maar 5 plaatsen gedekt zagen. Dus we moesten allemaal wat inschuiven en er werden alsnog 3 borden bijgezet. En toen begon het...na het voorgerecht kreeg Chiel als eerste z'n pizza...hij wilde wachten maar na 5 minuten stond er voor de rest van het gezelschap nog steeds niets op tafel. Toen kwamen mijn mosselen....weer 5 minuten niets...toen het eten van Jos en Jesse en pas na 10 minuten het eten van Jos, Rita, John en Hildegard!! Dat is toch slecht!

We klaagden erover en ze konden alleen maar zeggen, solly, solly. Ja daar kopen we niets voor. En onze Italiaanse manager die anders popi-jopie is en om de haverklap een praatje komt maken, liet zich vanavond mooi niet zien. Zijn collega kwam langs om te vragen of alles naar wens was en dat had hij niet moeten doen... Nee, het is niet naar wens, want we eten nu allemaal na elkaar i.p.v. met elkaar! "You will get some lemoncello after dinner on the house!", zei hij. Nou dat is niet genoeg, vriend. Koffie, dessert en de lemoncello moet je aanbieden 'on the house' want dit is super slecht geregeld! We kregen inderdaad die 3 dingen 'on the house' nadat hij had overlegd met de baas, maar dat neemt niet weg dat het een waardeloze bediening was. Echt schandalig.

De mannen en ik zijn naar huis gelopen en John, Hildegard, Rita en Jos zijn naar hun hotel afgereisd. Jesse vliegt naar NL vanavond, Jos zou China in vliegen, Chiel werkt in HK en ik ga zo naar de ferry om John en Hildegard te ontmoeten. Jos en Rita liggen nog op 1 oor.

Seafood en het W-hotel

Heel profi aan het vliegeren...

Om 3 uur zagen we John en Hildegard weer. Breedlachend liepen ze over de Avenue of Stars. Daar zijn we de taxi ingestapt en naar Sai Kung vertrokken.


Vijver met "papieren" bootjes

Het was net of we ergens in een vakantieoord uitstapten. Veel mensen met kinderen en hondjes. Iedereen liet vol trots andere mensen met hun hondjes poseren, kinderen speelden en mannen waren aan het vliegeren. En dan het weer! Het was heerlijk. Niet te warm en een zalig briesje.


Wil iemand met mij op de foto?


Net bij de hondenkapper geweest! Mooie oranje geverfde oortjes en een rood staartje, of zoals het zusje rose oortjes en een lila staartje!

Wij hebben wat rondgelopen, een drankje genomen op een van de terrassen en daarna aangeschoven op die plastic tafeltjes en stoeltjes om seafood te eten. Heerlijk!


Kijken naar de vliegeraars en hondjes



Na de maaltijd zijn we weer naar de stad gegaan. Deze keer streken we neer op een terras boven op Elements. Daar hebben we een tijdje gehangen, lekker gekletst en daarna zijn we nog even het W-hotel ingelopen wat ook in Elements zit. John en Hildegard houden van modern dus een bezoekje aan dit hotel mocht niet ontbreken.



En vanavond zien we Jos en Rita! Zij zijn vanmorgen vroeg aangekomen in HK. Leuk!


De cocktailbar in het W-hotel

John en Hildegard

Chiel is alweer aan het hardlopen samen met Jesse. Heel sportief. En dat geeft mij mooi even tijd om vlug een stukje te schrijven voordat we John en Hildegard weer ontmoeten.



Gistermiddag hebben we eerst nog geluncht met onze Duitse klanten. We hadden een dimsum lunch in gedachten, maar Michael was nog steeds ziek en wilde eigenlijk alleen maar een stukje droog brood. Nou dat mag ook. We zijn maar naar Spasso gelopen en daar kreeg hij een heel bord vol met droog brood maar met een Prosecco van het huis, hihi.



Beetje rond gelopen in het winkelcentrum en toen namen we afscheid van deze gezellige mensen. Zij namen het vliegtuig naar huis en wij zijn naar huis gelopen om ons even op te frissen voor het volgende bezoekje. En heel Canton road stond vol met pompoenen voor Halloween! Erg leuk.



Om 7 uur de taxi weer genomen naar Sheung Wan waar Hildegard en John in een hotel zaten. Ze stonden al buiten toen wij met de Chinese uitvoering van Michael Shumacher aan kwamen scheuren. Gelijk in de taxi gestapt naar the Pawn waar we een tafeltje hadden besteld.



Jesse zou wat later komen en dus vroeg ik aan de dame of er een bord extra aan tafel gedekt kon worden. Nou dat bleek niet zo makkelijk te zijn als dat ik dacht! We moesten volgens haar 2 uur wachten voordat we dan mochten eten vanwege een extra tafel die aan ons tafeltje gezet moest worden. Je begrijpt miss Joanna was niet blij, maar achteraf bleek dat alle commotie helemaal niet nodig was geweest.



We kregen allemaal kleine hapjes van het huis omdat we moesten wachten en i.p.v. 8 uur kregen we toch een tafel om 8.30. Eind goed al goed. We hebben ontzettend gelachen, heerlijk gegeten en daarna zijn we naar Annie gegaan om nog een drankje te doen. Het was zo gezellig en het was net of John en Hildegard hier gisteren nog voor het laatst waren.

Straks gaan we naar Sai Kung om te hangen in een bankje met een glaasje witte wijn en te genieten van lekker vers seafood. Yammie.

Een nieuwe dag met nieuwe kansen.

Ik voel me een stuk beter. Langzaam maar zeker merk ik dat de bijholten weer in hun oude doen komen. De koorts is gezakt en het hoesten wordt minder. Ik ben erg blij dat het ergste achter de rug is.

Ik voelde me zelfs zo goed, dat ik vanmorgen met Chiel de boulevard weer ben opgegaan. Ik heb weer gelopen en het ritme van mijn loopschema weer opgepakt, 2 maal 8 minuten en 2 maal 3 minuten. En het ging goed! Ik heb er ook nog een stukje van 5 minuten aan vast geknoopt en samen met Chiel er een eindsprintje uitgeperst. Lekker. Ik ben weer trots op mezelf.

Gisteravond hebben Chiel en ik echt ZA-LIG gegeten bij een ienieminie chinees tentje op Ashley road. Althans zo zag het eruit van de buitenkant. Binnen was de tent vele malen groter dan ik voor mogelijk hield. En sinds jaren heb ik weer o.a. lemon chicken gegeten! Super klaargemaakt en spot goedkoop. Dit tentje houden we erin!

Totaal voldaan van de maaltijd zijn we de HMV ingedoken en we hebben een stapeltje dvd's gescoord. Dus daarna was het hangen op de bank, wijntje voor Chiel, colaatje voor mij, filmpje erin en niets gedaan.

Straks gaan we de helft van het Duitse gezelschap ophalen voor een lunch. Ze vliegen vanavond terug. De andere helft is gisternacht met spoed terug gevlogen naar huis omdat haar moeder ernstig ziek was geworden. En vanavond halen we John en Hildegard op! Gezellig!

Wintertijd

25 Oktober is het weer zover. Van zaterdagnacht op zondag gaat de klok bij jullie in Nederland weer een uur terug! We zitten dan weer op 7 uur tijdsverschil.

T'is weer helder in m'n hoofd

Vandaag was het weer een prachtige dag. Rond de 28 graden, zonnig en de luchtvochtigheid op een normaal peil. Ik gooide vanmorgen gelijk de ramen op toen ik opstond en het briesje wat door het huis waaide was heerlijk. En ik voelde me stukken beter dan gisteren.

Kopje koffie en een warm croissantje met een plak Old Amsterdammer erop, (digitaal) krantje erbij, en ik hoefde helemaal niets! Heerlijk. Ik heb wat gerommeld in huis. Uitgebreid onder de douche gegaan en rond een uurtje of 11 ben ik langzaam naar de bank gelopen. Het voelde zo lekker, dat ik mezelf eerst maar eens getrakteerd heb op een cappuccino bij Spasso. Altijd gezellig.

1 Kopje werd snel 2 kopjes en de manager kwam langs met een bordje kleine gebakjes helemaal voor mij alleen! Hij had eerst een glas prosecco aangeboden maar dat had ik vriendelijk afgeslagen. En aan het eind hoefde ik niet eens te betalen. "On the house!", lachte hij. Wat een scheetje.

Chiel belde op om 7 uur dat hij bijna in HK was met onze Duitse vrienden. Mooi op tijd en nadat Jos met mij had afgesproken om mee te eten ben ik richting Knutsfort Terrace gelopen. Lekker eten bij de Chinees. Het was weer supergezellig. We hebben gelachen en ze genoten van alle kleine Chinese hapjes die op tafel stonden. Zelfs de man die geen vis lustte ging totaal overstag toen hij de vis proefde bij Heaven on Earth. "Aber ja...das ist ja herlich!" Zo zie je maar. Gewoon proeven.

Chiel blijft morgen in HK werken. De gasten gaan naar Guangzhou voor de fair en Justin vangt ze op na de grens. Park'nShop komt morgen ook weer de boodschappen brengen dus das ook fijn geregeld, de airco is nog steeds niet vervangen (zucht), Therasita heeft alles weer spik en span schoon gemaakt en het leukste is dat van het weekend bezoek krijgen van John en Hildegard! En maandag komen Rita en Jos ook weer! Gezellig!

En ik? Ik voel me steeds beter. Een dagje rust heeft wonderen gedaan! En het paardenmiddel van de dokter ook!

Onbetaald werk!

Alhoewel ik 5 jaar geleden mijn baan heb opgezegd, daarna geen minuut betaald werk heb gedaan en mezelf prima kan vermaken, lijkt het toch verdacht veel op "werk" wat ik aan het doen ben.

Ik heb de laatste tijd meer tafels geboekt in restaurants dan de conciërge in een willekeurig hotel. Mijn mobieltje staat vol met nummers van restaurants en hotels! Het wordt toch een beetje eng als iedereen je kent die je belt voor een tafel en dat de gastvrouw/man van het restaurant je om je nek vliegt..."Hello Joanna, long time no see!"...of dat je wordt volgestauwd met gratis typisch Chinese rode bonen desserts.



Ik ben "excursies" aan het verzinnen voor gasten die bezig gehouden willen worden. Ze kunnen zelfs kiezen tussen cultuur, natuur, shoppingmalls en markten. En niet te vergeten het stappen, dansen en wat daar bij hoort. Vervolgens ben ik dus "reisleider" van deze prachtige wereldstad.

Ook doe ik dienst als "bankmedewerker" bij het pinautomaat. "Potver! Hij doet het niet! Hoe kan dat?" "Heb je ook op ENTER gedrukt nadat je de pin hebt ingegeven? Heb je ook op ENTER gedrukt als je het bedrag hebt ingevoerd?"

Ik heb ondertussen zo'n 6 octopuskaarten in de tas zitten voor het geval ze met de metro, bus of ferry willen. Verder zit er standaard in de tas, droge en natte tissues (nee geen gebruikte!) en kleine handdoekjes. Het laatste werd in enorme dank afgenomen en meegenomen tijdens het klamme hete weer en ik moet weer naar de Ikea voor nieuwe doekjes.



En vandaag zou ik dus op stap gaan met 4 Duitse klanten. 2 Echtparen die samen een bedrijf runnen en nu naar Hong Kong kwamen om te bekijken of Chiel iets voor hen kon betekenen. Berry vroeg aan mij of ik toch mee kon gaan alhoewel hij ook wel zag dat ik niet in topvorm verkeerde. Dat was leuker voor de dames vond hij. Zolang het geen dagtocht zou worden maar slechts een paar uurtjes, dan kon ik het wel aan, dacht ik. Gewoon een paar extra paracetamols erin.

We spraken af hoe laat en waar we elkaar zouden ontmoeten om gezamenlijk de klanten op te pikken uit hun hotel. Ik voelde iets nattigheid toen Berry zei "Heb je mij erbij nodig? Anders laat ik het graag over aan jou". Uhmm...ja! We zouden toch gezamenlijk de klanten rondleiden? Floepert. Enfin, 11 uur in het hotel en vandaar met de ferry naar de overkant, lunchen, lopen door Sheung Wan en SoHo, taxi in naar de Peak, wijntje op terras en dan naar huis.



Dus de avond ervoor op tijd naar bed, zo tegen 2 uur 's nachts (nog steeds last van slapeloosheid en hoesten/proesten enz) en vanmorgen werd ik wakker gemaakt door Chiel. "Ans! Is alles in orde?", vroeg hij iets in paniek. "Ja hoor, maar waarom ben jij al aangekleed en zo bezweet?", vroeg ik. "Je nam je telefoon niet op en het is al 12 uur! Ik was bang dat je doodziek in bed lag of erger. Ik ben hier heen gerend vanaf kantoor, Berry heeft je al 10 keer gebeld en ik ook!"
Ik zat ineens rechtop in bed zonder een idee te hebben wat de boven of onder kant was van de kamer. Helemaal gedesoriënteerd en totaal slaapdronken. Die medicijnen van de dokter hakken er goed in. Ik had me verslapen!

Chiel ging gelijk weer terug naar kantoor waar hij een meeting was uitgelopen om te checken wat er aan de hand was met mij. Ik ben binnen 10 minuten de deur uitgelopen, een mok koffie bij Starbucks gehaald en heb me gevoegd bij het gezelschap die met Berry op de avenue of stars rondliepen. En de dag is in een wolk aan mij voorbij gegaan. Ik zag mezelf lopen door de stad, maar ik was er zelf niet bij. En nu ben ik net terug van eten met de gasten en Berry en Chiel. Het was toch een dag vullend programma geworden! Ze waren helemaal blij met deze dag, vonden het enig dat ze een persoonlijke gids bij zich hadden, en hun waardering was oprecht.

Morgen mag Chiel aan de bak. Hij neemt ze mee naar China. Berry vliegt weer terug. En ik?
Ik ga een dagje uitzieken en niets doen. Daar heb ik recht op, vind ik zelf....

The Dark Side rules!

Vandaag hebben we "de-vrouwen-die-wonen-op-kowloon-zijn-cool-lunch" gehad. Hihi. Ik hoor die hersens kraken van jullie. De wat?!



Sanne, Ilse, Wytske en ik hebben heerlijk geluncht bij Il Meglio op Knutsfort. We wonen allemaal op Kowloon, oftewel The Dark Side, zoals het door onze landgenoten die wonen op Hong Kong Island, ook wel genoemd wordt. Nooit begrepen waarom ze het The Dark Side noemen...En we zijn super cool! Ik kan niet anders zeggen. Dus vandaar.

En dit was de laatste keer dat Wytske er ook bij kon zijn want zij vertrekt eind deze maand. Zij en haar man gaan weer terug naar NL. En ze gaan op een wel heel speciale manier terug! Niet per vliegtuig, maar over land en zee! En ze gaan daar zo'n 2 maanden over doen. Gaaf he? Lijkt me echt een enorme ervaring. En ik heb een yoghurtmaker gekregen van haar. Zij had die ooit eens gekregen van iemand die terug ging naar NL en nu geeft zij hem weer door aan mij. Ik ben erg benieuwd. Straks nog even van die zakjes met yoghurtpoeder kopen.

We zaten bij Il Meglio op Knutfort. Wytske had het uitgezocht omdat ze het zo'n lekker restaurantje vind. Helaas liep alles anders. De obers waren niet echt snel van begrip. Brachten verkeerde gerechten (een bord met worst voor onze vegetariër Wytske!) en ze begrepen niet echt veel van wat we vroegen. Maar het was super gezellig en lekker. Voor mij was het de eerste keer dat ik Ilse ontmoette en volgens mij gaan er meer van die "vrouwen-die-op-kowloon-wonen-zijn cool-lunches" komen!

Chiel is vandaag een dagje naar Shenzhen gegaan met Berry. Ze komen zo weer thuis. Chiel liep vanmorgen om 6 uur al buiten. Hij kon niet meer slapen en is gaan hardrennen. Morgen komen er weer klanten en 's avonds gaan we zelfs een verjaardag vieren van een van hen. Druk, druk, druk.

Ik zou ook nog oppassen op Micah maar dat gaat helaas niet door. Ik ben nog steeds erg verkouden en ik heb last van een voorhoofdsholte ontsteking. Volgens de dokter geen goed idee om in 1 ruimte te zitten met zo'n klein manneke van 3 maanden. Jammer maar het is niet anders. Ik ga het gewoon een andere keer doen.

Isola

Zondagmorgen.

Vanmorgen ben ik wakker gemaakt door Chiel die een beker koffie voor mijn neus hield, hihi. De oogjes hadden wel even moeite om ook open te blijven. Ik heb niet echt goed geslapen. Ik voelde me beroerd en die kriebelhoest maakt het ook niet makkelijker om in slaap te vallen. Maar natuurlijk viel ik als een blok in slaap toen de zon al opkwam.

Gisteravond hebben we gegeten bij Isola onder het IFC gebouw. Prachtige lokatie en we hebben heerlijk gegeten. Het was alleen jammer dat er net toen wij buiten zaten op het balkon, eronder een soort van openlucht concert plaatsvond met niet de meest getalenteerde musici van Hong Kong. En jammer dat we net in een hoek zaten die het personeel niet goed in de gaten hield. De service was niet echt geweldig. Echter de tafel naast ons, waar van die modieuze Italiaanse hunks zaten, compleet met lang haar en haarbandjes en gestoken in de nieuwste Prada outfits, kregen wel alle aandacht! Tja, wij hadden alleen maar (bijna) kale mannen aan tafel...

Ook steeg er een parasol spontaan op. Er kwam een windvlaag en de ober die net langs die tafel liep, hield ineens het onderste gedeelte van de stok vast die uit het gat in de tafel werd gerukt! Hij kreeg applaus maar hij kon niet verhinderen dat de parasol zelf ineens een verdieping hoger gevaarlijk aan het bungelen was boven de gasten. Er werd een ladder gehaald en een arsenaal van obers en koks, probeerden de parasol naar beneden te krijgen. Eind goed al goed.

We hebben wel enorm gelachen. Over woord versprekingen (ik schreef net op over welke woorden het ging maar ik kan het niet over mijn hart verkrijgen...) niet zulke mooie dames en dames met lange benen oftewel de N.E.L.'s (never ending legs). Op dat moment kwam er net een dame voorbij lopen die voldeed aan N.E.L. en die toevallig een studiegenoot is geweest van iemand in ons gezelschap. Maar dezelfde dame had ook een niet zo vriendelijke zakelijke relatie gehad met iemand anders van ons gezelschap. Je begrijpt de een wilde even een praatje maken met haar en de ander wilde zo snel mogelijk weg wezen. De laatste won het. Binnen 2 minuten was er betaald en liepen we Isola uit!

Straks zien we Paul. Hij komt 1 dagje over uit Shanghai omdat Berry hier ook is. Gezellig. We gaan vanavond met z'n allen ergens lekker hangen op een terras met goed stuk vlees en een lekker chardonnaytje!

Nog steeds ziek

De afgelopen week ben ik flink ziek geweest. Ben nog steeds niet de oude. De tissues zijn niet aan te slepen en ik heb onderhand de fabriek van de panadol flink gesponsord. Ik zit nog steeds met m'n hoofd in de wolken lijkt het wel. Mijn oren klappen steeds dicht, mijn neus verstopt en mijn ogen zijn wazig, en het is mistig in m'n hoofd. Maar het gaat elke dag een beetje beter. Gewoon kalm aan doen.

Alhoewel...

Van de week ben ik op dinsdag eerst met Liesbeth op stap geweest in Mongkok. Maar op 3 uur kon ik niet meer. We zijn toen naar huis gegaan en ik ben gelijk op bed gaan liggen. Maar de volgende dag stond de vrouw van een klant al op mij te wachten in haar hotellobby. We zijn naar Stanleymarket geweest en daarna hebben we op het dak van Elements wat gedronken en de mannen kwamen rechtstreeks vanuit China ook daar heen. Het was heel gezellig maar 's avonds was ik wederom pap op.

De volgende morgen kwam er weer niets van om op bed te blijven liggen omdat deze keer er monteurs zouden komen voor mijn airco. De airco lekt nog steeds en ik kan hem dus nog steeds niet gebruiken. Ze hebben wel het balkonnetje waar alle airco's op staan schoon gemaakt en terwijl ze daar mee bezig hebben ze de marmeren vensterbank gebroken. Fijn. Dus maandagmorgen staan ze er weer maar dan om de vensterbank weer te maken. De airco blijkt echt kapot te zijn (goh?! Echt?!) en er is een nieuwe besteld. Je zal zien dat die natuurlijk dinsdagmorgen gebracht gaat worden. En woensdagmorgen staat Micah voor de deur omdat Cynthia en Michael gaan verhuizen. Ik hoop echt dat ik dan weer ben opgeknapt anders moet ik het babysitten afzeggen. Ik wil Micah niet aansteken natuurlijk.

En ik zag van de week op tv een reclamefilmpje van een Filipijns zangeresje bij Oprah. Ze is/was een huis/tuin- en keuken zangeresje. Oprah startte haar eigen "Britain's got talent" showtje en daar kwam de 16 jarige dame die amper 1.50 lang is zingen. Ze deed het zo goed dat Oprah aan David Foster vroeg om iets met haar te doen. Ze heeft nu een single gemaakt en heeft deze single live gezongen bij Oprah. Kippevel. Echt waar. Ik kan dat filmpje niet insluiten op mijn blog maar ik geef wel de link. Klik hier. Je moet het echt bekijken. Ik zat met tranen van ontroering achter mijn pc.

Mama Appelsap

Tijdens de vakantie in NL zagen we een stukje "Mama Appelsap". Ik heb me tranen gelachen! Geweldig. En bij gebrek aan energie vanwege 4 dagen rond lopen met dichte neus, hoesten en koorts een makkelijk te vullen blogje.

Klaar wakker

Maar weer eens een nachtelijk blogje voor de verandering. Ik zit klaar wakker en recht op achter de pc met een beker hete anti-griep lemon tea, een fles water en een doos tissues. Bah. Ik ben ziek...

Gisteren voelde ik het al op komen maar ik wilde er niet aan toegeven. Geen tijd om te bankhangen met mijn dekentje en de remote control van de tv in m'n hand. Ik ben nog mee gegaan om te eten met Berry maar toen de heren na het eten nog een wijntje wilden drinken, ben ik naar huis gegaan. Mijn ogen voelden zwaar en ik had het koud.

Vandaag kon ik niets anders doen dan toch bankhangen. Ik had mezelf helemaal geïnstalleerd met deken, kussen, thee, panadol, tissues en crackers. Ik heb stukken van de dag gemist en ben wel 4 keer onder de douche gegaan omdat ik het koud had en even later weer van de bank dreef omdat ik het zo heet had. Ben vanavond nog wel gaan eten met Berry en Chiel. Een mens moet toch wat eten nietwaar. Maar het eten smaakte niet zo goed. Bij thuiskomst mijn bed weer ingedoken en nu zit ik alweer een uurtje rechtop.

Morgen ga ik met Liesbeth een dagje op stap en overmorgen met de echtgenote van een klant. Zoals ik al zei, ik heb geen tijd om ziek te zijn!

Remy is jarig! Gefeliciteerd!!

Jetlag en snotterig

Ik zag vanmorgen op CNN hoe die supertyfoon die richting Hainan gaat, nog steeds zo'n beetje heel zuid-oost Azië in zijn greep houdt. Toen we gistermorgen aankwamen in Hong Kong was het lekker warm (29 graden) maar van dat druilerige weer. En later op de middag begon het ook hard te waaien en harder te regenen. Echt van dat herfstweer. Volgens de mevrouw van CNN is het tot en met woensdag van dit weer omdat we de regenbanden die rondom die tyfoon zitten over krijgen. Maar vanaf donderdag is het weer 30 graden en zonnig! We zullen zien...

Vannacht zat Chiel weer lekker voor de tv. Voetballen kijken. Hij kon maar niet in slaap komen. Ik, degene die lijdt aan slapeloosheid, ging naar bed om half 11 en ik sliep door tot vanmorgen 8 uur! Wat lekker! Maar bij het ontwaken voelde ik al zo'n rouw kriebeltje achter in de keel...zo'n snufje boven in de neus...en zo'n prikkel tussen de ogen... Ik denk dat ik deze keer last krijg van een griepje. Bah bah.



Maar goed, we hebben daar geen tijd voor, dus ik ben maar gelijk paracetamol gaan slikken. Vanavond komt Berry en de aankomende weken staat de ene na de andere klant op de stoep. En hier en daar zelfs 2 klanten op dezelfde dag! En donderdag ga ik met de vrouw van een klant de stad verkennen.

Nadat Chiel was vertrokken naar kantoor, ben ik gaan rennen. 2 keer 10 minuten en 2 keer 3 minuten. En ik heb het weer gedaan. Geen gesjoemel, geen seconde van de tijd afgesnoept, gewoon gedaan! Al zeg ik het zelf, ik ben reuze trots op mezelf. Het was ook lekker lopen; geen zon, windje en weinig mensen op de boulevard.

Toen ik weer kant en klaar op de bank zat, ben ik maar eens gaan kijken of de Pinnacle ons probleem met de airco's konden oplossen. De dag van vertrek naar NL, liep het water langs de muren en zonder airco is het gewoon niet uit te houden. Binnen een uur stonden de heren op een ladder bij mij in de huiskamer. Natuurlijk kreeg ik weer te horen dat de airco's vies waren, dat we die dingen moesten schoonhouden bla bla bla. Maar toen die gast de kappen eraf haalde bleek dat er niets vies was! Ze hebben wat gedaan en na 15 minuten stonden de heren weer buiten. Binnenkort komen ze de buiten-elementen weer schoonmaken omdat er zo'n 50 duiven de uitlaat hebben geblokkeerd. Maar dat kon niet vandaag. Helaas liep het water even later weer langs de muren. En nou zit ik te wachten tot ze weer aanbellen...zonder airco...dus het is weer te heet in huis...

De herfstvakantie foto's

Weer terug in HK

We zijn er weer. Na een dramatisch slechte reis, helaas geen upgrade, kwamen we weer aan in een warm maar regenachtig Hong Kong.

De reis op zich was prima. Geen turbulentie en zo. Maar wie die klere stoelen heeft bedacht in dat vliegtuig van Cathay, die moeten ze gelijk ontslaan! Bagger!!
Je zit namelijk op een binnenstoel die gemonteerd is op een buitenstoel. De buitenstoel blijft staan en de binnenstoel schuift naar onderen als je in de "slaapstand" wil zitten. Je leuning gaat dus niet naar achteren. Met gevolg dat je knieën richting je oren zitten en klemvast tegen de buitenstoel van je voorganger. Afschuwelijk. We hebben allebei ook geen oog dicht gedaan. Bij thuiskomst zijn we eerst naar bed gegaan want we waren kapot.

Om 1 uur zaten we alweer aan het buffet bij Spasso met Jos en Jesse. En ineens kwamen Michael, Cynthia en Micah onverwachts de bocht om. We hebben heerlijk gehangen met z'n allen op de bank bij Spasso. Wel gevaarlijk want mijn ogen vielen zowat dicht, maar kleine Micah heeft me aardig bezig gehouden. Ik ga trouwens volgende week babysitten! Ze gaan verhuizen naar Hung Hom en ik mag Micah een dagje bij me houden. Leuk!

Straks gaat Chiel nog hardrennen met de mannen. Ik niet. Ik trek het niet. Morgen ben ik weer aan de beurt. En daarna nog een hapje eten en dan vroeg naar bed! Morgen zal ik foto's uploaden van de vakantie in NL. Dat lukt nou echt niet...

Home alone

Gisteravond kwam Joni langs en ze bleef een nachtje slapen. Heel leuk om onze 'pleegdochter voor de vakantie periode' weer te zien. Ze zat weer ouderwets op de bank met Linn en 's avonds weer net als toen met z'n tweetjes in het grote bed. Vanmorgen stapten ze samen op de bus naar Nijmegen. Joni ging weer naar huis en Linn naar school.

Ben was ondertussen al naar z'n werk gegaan en Chiel liep even later het huis uit. (we zijn eerst wel gaan hardlopen trouwens!) Hij ging eerst naar Barneveld en daarna richting Zaandam. En ik zat dus vandaag mooi in m'n eentje. Beetje gehangen, beetje tv gekeken, de tuin geharkt, wat gelopen door het dorp.

Om half zeven kwam Chiel weer thuis en toen konden we gelijk weer de auto in. We zouden gaan eten met Berry en Karin. In Nijkerk! Lekker dicht bij huis...Gelukkig geen files maar de regen kwam met bakken uit de hemel vallen. We moesten zijn bij Salentijn. Een prachtig restaurant en we hebben ook heerlijk gegeten. Het was ook weer erg leuk om Karin weer even te zien. Berry zien we volgende week ook weer maar dan in HK. Kleine wereld...

Miezer, bah!

Ok. Ik weet dat ik verlangde naar iets minder warm. Dat ik uitkeek naar het dragen van een trui of sweater. Dat het me heerlijk leek om een frisse wind over mijn gezicht te voelen. Dat ik weer eens wilde meemaken hoe dat ook alweer was, miezer regen. Maar dit is ridiculous!

Gadver. Regen, wind en grijze wolken. En koud! Bah. Er komt geen einde aan. Alles ziet er triest uit. En 's avonds zit ik met mijn nieuwe dekentje op de bank om warm te worden. Ik krijg een ongelooflijke neiging om warme chocolade melk te maken met een flinke toef slagroom. Niet slim wel lekker. In mijn enthousiasme had ik nog slippers in mijn koffer gegooid maar dat was de goden verzoeken denk ik.

Vanmorgen hebben Chiel en ik weer hard gelopen op de dijk. 2 maal 8 minuten en 2 maal 3 minuten. Yeah! Ik was super trots op mezelf want ik zag het echt niet zitten. En dan ook nog dat pokkeweer. Maar ik heb het gedaan! Overmorgen weer. Als alles goed gaat dan heb ik week 6 ook afgerond tijdens deze vakantie in NL.

En vanmiddag toen Chiel ging werken, ben ik het dorp ingegaan. Ik moet b.v. van dat bubbeltjes plastic hebben om mijn nieuwe boodschappenwagentje in te pakken omdat ik die wil meenemen naar HK.

(Chiel had die oude doormidden getrokken. Waarom hier kopen en niet in China? hoor ik jullie vragen. Gewoon om de reden dat dit karretje op europese hoogte is afgesteld. Die karretjes in China zijn gemiddeld 20 centimeter te kort en daardoor moet ik die met een gebogen rug trekken. Niet goed dus.)

Maar goed, ik naar de Bruna. Of ze van dat plastic verkochten. Nee. Alleen enveloppen met bubbeltjes plastic. Maar daar past mijn karretje dus niet in. Op de vraag waar ze het dan wel verkochten kon deze vriendelijke dame geen antwoord geven. Ook bij het postkantoor verkochten ze het niet. Alleen dozen. Maar die zijn te klein. Dan maar morgen naar Beneden Leeuwen waar ze volgens mij een winkel hebben die inpakmateriaal verkopen...

Daarna liep ik naar de Zeeman. Altijd leuk om te snuffelen. En ja hoor. Gewapend met 2 dingetjes liep ik naar de kassa. Niemand... Een dame die spullen stond uit te pakken vertelde mij dat haar collega er aan kwam. Maar na 5 minuten was er nog steeds niemand! "Ze komt toch wel vandaag?", vroeg ik. "Anders leg ik het weer terug!" Wonder boven wonder kwam ineens haar collega te voor schijn uit een kamertje achter in de winkel. Wel kauwend op een stuk kauwgum. En heel langzaam sloffend. Alsof ze een punt wilde maken.

"Dat is dan 8 euro 50," zei ze. Ik overhandigde haar een biljet van 50 euro. "Heeft u niet kleiner?", vroeg ze geirriteerd. "Nee", antoorde ik. "Nou dan mag u even pinnen!", zei de winkelbediende. "Nee!", antwoorde ik verbaasd. "Ja maar ik heb geen wisselgeld, dus u moet toch even pinnen!", zei ze bijdehand. "Maak me sterk dat ik toch zelf uitmaak of ik ga pinnen of niet. Wat zullen we nou meemaken! Denk dan toch dat je even geld moet gaan wisselen", antwoorde ik. Met een hoop gezucht en gemor kwam er toch als donderslag bij heldere hemel 41 euro 50 uit de kassa te voorschijn.

Met een diepe zucht en vol ongeloof ben ik de Zeeman uitgelopen. Eerst maar een kop koffie... ik ben dit niet meer gewend...

Een week voorbij

Het gaat snel. Zo kom je aan en zo ben je weer een week verder.

Ik heb deze week mijn ren-schema verder af gewerkt. Morgen begin ik met week 6! Ik moet zeggen dat week 5 verschrikkelijk voelde. Gadver. Ik had er geen zin meer in. Alles deed pijn. En ik had me juist zo verheugd op rennen in NL. Niet warm, geen felle zon, en je zweet je niet te pletter. Maar het voelde juist of ik niet vooruit kwam! Mijn benen voelden als lood en ik kwam gewoon niet in m'n ritme. Vandaag heb ik de laatste stage van week 5 afgerond en het voelde beter. Ik heb nu bijna een half uur gelopen en ik was niet eens kapot! Misschien dat jetlag en het temperatuursverschil van 20 graden de boosdoeners waren. Maar ik ga door!

Remy is vandaag weer thuis gekomen. Net als vorig weekend. Rachida is nog in Indonesie. Ze komt volgende week weer thuis. Ze zat trouwens tijdens de aardbeving op Sumatra maar aan de andere kant van het eiland gelukkig. Zij en haar vriendinnen maken het goed.

Gezellig om weer ouderwets met z'n vijfjes aan tafel te zitten. Net zoals de home-made maaltijden! Ik heb elke avond gekookt! Lekker. Naar de AH boodschapjes doen, thuis de boel in de kasten zetten en 's avonds de piepers schillen en de karbonaadjes in de pan doen. En dubbelvla en yoghurt toe. Heerlijk. Hoe nederlands wil je het hebben? Al moet ik eerlijk zeggen dat ik de sushi wel erg mis...

Verder ben ik met Linn regelmatig de hort op geweest. Beetje shoppen, samen over de markt, hangen op de bank, enz enz. Ben is steeds aan het werk geweest. T'is een echt werk-meneertje geworden. En Chiel gaat om de andere dag aan het werk. De vorige vakantie in NL was geen vakantie voor hem. Hij was zo druk dat hij bij terugkomst in HK gewoon ziek op de bank lag. Nu is dat anders. En veel beter.

Morgen is het zondag. Nog 1 weekje...

1 Oktober

60 Jaar geleden riep Mao de Publics Republic of China uit. En dus is het in China nu groot feest. Scholen zijn dicht, bedrijven gesloten en omdat op 3 oktober het Mid Autum Festival wordt gevierd, dus ook vakantie.

Ik zag vanmorgen op CNN hoe enorm groot de parade is geweest. Een hoop militair machtsvertoon. Maar goed. De rode lampionnen hangen boven de straten en iedereen is in goede doen. In Hong Kong is er ook feest. Net voordat we vertrokken zagen we hoe alle vlaggen ineens langs de wegen stonden te wapperen. En vanavond was er een groots vuurwerk in de haven. Jammer dat we dat missen. Het ziet er altijd erg indrukwekkend uit.

En gisteren zag ik hoe Indonesie weer was getroffen door een aardbeving. En vanmorgen opnieuw! Vreselijk. Of die mensen niet genoeg ellende op hun bordje hebben gekregen. Net zoals de Philipijnen. Ze zijn de ene typhoon nog niet te boven gekomen of de volgende dient zich alweer aan. Wederom via CNN, zag ik hoe een supertyphoon (windsnelheden van meer dan 250km/uur!) voor de kust van de Philipijnen ligt te wachten om weer dood en verderf te zaaien. Bah. Ze verwachten dat deze supertyphoon daarna richting Taiwan zal vertrekken maar ik heb zo'n vermoeden dat hij richting HK gaat...we zullen zien...ik ben in ieder geval blij dat ik nu in NL zit en niet daar!