Bye bye

Zoals ik al eerder schreef, de tijd vliegt voorbij. Mijn dagen zijn gevuld en borrelen over van de nog niet uitgevoerde plannen die ik eigenlijk nog had.

Gisteren ben ik niet meegegaan met John, Hildegard en Rita omdat ik nog zoveel te doen had. De was stapelde zich op begon een eigen leven te leiden met de daarbij behorende geuren die langzaam maar zeker opstegen vanuit de wasmand.

Was in de machine gepropt en voor de rest zou Therasita het regelen. Mijn rots in de branding zou 's middags komen. Ik kreeg ook eindelijk een telefoontje van het leasekantoor dat mijn nieuwe airco was aangekomen en dat ze dat a.s. zaterdag komen installeren. Oh yeah! Eindelijk! Hoe zou dat voelen een airco in dit benauwde appartementje? Kan me er niets meer bij voorstellen...t'is nu zo'n 6 weken geleden dat het ding voor het laatst heeft aangestaan.



Maar goed...

Woensdagavond zouden we naar de paardenraces gaan. Ik had me er helemaal op verheugd. Ook hadden we nog snel even geld gepind, want Chiel en ik voelden ons 'lucky'! Je weet maar nooit tenslotte. We stapten de taxi in en zeiden:"Happy valley please! We're gonna be rich tonight!" De taxichauffeur keek ons verbaasd aan en begon te lachen. "No races tonight! Winterseason. No races." Wat?! Geen races?! Hebben wij weer! Gaan we na maanden praten eindelijk eens de koe bij de horens vatten, is er geen race... Breng ons dan maar naar Wanchai. Dan gaan we ons verdriet maar wegdrinken. We hebben iedereen gebeld en het is uiteindelijk nog een hele gezellige avond geworden en we hebben heerlijk gegeten.



Vrijdag ben ik dus thuis gebleven. Maar om 10 uur kreeg ik al een telefoontje van Brigitte die hier voor de beurs is. Of ik een kopje koffie ging drinken met haar. Altijd leuk ( en de was zat al in de machine) Koffie gezet en daarna zijn we gaan lunchen met Cynthia, Micah en Chiel. Heel gezellig.



's Avonds hebben we iedereen weer ontmoet. Eerst een borreltje bij Bahama Mama en toen bij Cuisine de Mekong op Knutsfort Terrace gegeten. Het was heerlijk. En de pisang goreng op het eind was super.

En toen was het tijd om afscheid te nemen van Hildegard en John...Bah bah. Niets aan. Ze waren hier een week maar het leek wel 2 dagen. Afscheid genomen, beloofd dat we echt in Spanje langs komen en we hebben ze uitgezwaaid. Bye bye John en Hildegard! Tot de volgende keer!