Een week voorbij

Het gaat snel. Zo kom je aan en zo ben je weer een week verder.

Ik heb deze week mijn ren-schema verder af gewerkt. Morgen begin ik met week 6! Ik moet zeggen dat week 5 verschrikkelijk voelde. Gadver. Ik had er geen zin meer in. Alles deed pijn. En ik had me juist zo verheugd op rennen in NL. Niet warm, geen felle zon, en je zweet je niet te pletter. Maar het voelde juist of ik niet vooruit kwam! Mijn benen voelden als lood en ik kwam gewoon niet in m'n ritme. Vandaag heb ik de laatste stage van week 5 afgerond en het voelde beter. Ik heb nu bijna een half uur gelopen en ik was niet eens kapot! Misschien dat jetlag en het temperatuursverschil van 20 graden de boosdoeners waren. Maar ik ga door!

Remy is vandaag weer thuis gekomen. Net als vorig weekend. Rachida is nog in Indonesie. Ze komt volgende week weer thuis. Ze zat trouwens tijdens de aardbeving op Sumatra maar aan de andere kant van het eiland gelukkig. Zij en haar vriendinnen maken het goed.

Gezellig om weer ouderwets met z'n vijfjes aan tafel te zitten. Net zoals de home-made maaltijden! Ik heb elke avond gekookt! Lekker. Naar de AH boodschapjes doen, thuis de boel in de kasten zetten en 's avonds de piepers schillen en de karbonaadjes in de pan doen. En dubbelvla en yoghurt toe. Heerlijk. Hoe nederlands wil je het hebben? Al moet ik eerlijk zeggen dat ik de sushi wel erg mis...

Verder ben ik met Linn regelmatig de hort op geweest. Beetje shoppen, samen over de markt, hangen op de bank, enz enz. Ben is steeds aan het werk geweest. T'is een echt werk-meneertje geworden. En Chiel gaat om de andere dag aan het werk. De vorige vakantie in NL was geen vakantie voor hem. Hij was zo druk dat hij bij terugkomst in HK gewoon ziek op de bank lag. Nu is dat anders. En veel beter.

Morgen is het zondag. Nog 1 weekje...