Miezer, bah!

Ok. Ik weet dat ik verlangde naar iets minder warm. Dat ik uitkeek naar het dragen van een trui of sweater. Dat het me heerlijk leek om een frisse wind over mijn gezicht te voelen. Dat ik weer eens wilde meemaken hoe dat ook alweer was, miezer regen. Maar dit is ridiculous!

Gadver. Regen, wind en grijze wolken. En koud! Bah. Er komt geen einde aan. Alles ziet er triest uit. En 's avonds zit ik met mijn nieuwe dekentje op de bank om warm te worden. Ik krijg een ongelooflijke neiging om warme chocolade melk te maken met een flinke toef slagroom. Niet slim wel lekker. In mijn enthousiasme had ik nog slippers in mijn koffer gegooid maar dat was de goden verzoeken denk ik.

Vanmorgen hebben Chiel en ik weer hard gelopen op de dijk. 2 maal 8 minuten en 2 maal 3 minuten. Yeah! Ik was super trots op mezelf want ik zag het echt niet zitten. En dan ook nog dat pokkeweer. Maar ik heb het gedaan! Overmorgen weer. Als alles goed gaat dan heb ik week 6 ook afgerond tijdens deze vakantie in NL.

En vanmiddag toen Chiel ging werken, ben ik het dorp ingegaan. Ik moet b.v. van dat bubbeltjes plastic hebben om mijn nieuwe boodschappenwagentje in te pakken omdat ik die wil meenemen naar HK.

(Chiel had die oude doormidden getrokken. Waarom hier kopen en niet in China? hoor ik jullie vragen. Gewoon om de reden dat dit karretje op europese hoogte is afgesteld. Die karretjes in China zijn gemiddeld 20 centimeter te kort en daardoor moet ik die met een gebogen rug trekken. Niet goed dus.)

Maar goed, ik naar de Bruna. Of ze van dat plastic verkochten. Nee. Alleen enveloppen met bubbeltjes plastic. Maar daar past mijn karretje dus niet in. Op de vraag waar ze het dan wel verkochten kon deze vriendelijke dame geen antwoord geven. Ook bij het postkantoor verkochten ze het niet. Alleen dozen. Maar die zijn te klein. Dan maar morgen naar Beneden Leeuwen waar ze volgens mij een winkel hebben die inpakmateriaal verkopen...

Daarna liep ik naar de Zeeman. Altijd leuk om te snuffelen. En ja hoor. Gewapend met 2 dingetjes liep ik naar de kassa. Niemand... Een dame die spullen stond uit te pakken vertelde mij dat haar collega er aan kwam. Maar na 5 minuten was er nog steeds niemand! "Ze komt toch wel vandaag?", vroeg ik. "Anders leg ik het weer terug!" Wonder boven wonder kwam ineens haar collega te voor schijn uit een kamertje achter in de winkel. Wel kauwend op een stuk kauwgum. En heel langzaam sloffend. Alsof ze een punt wilde maken.

"Dat is dan 8 euro 50," zei ze. Ik overhandigde haar een biljet van 50 euro. "Heeft u niet kleiner?", vroeg ze geirriteerd. "Nee", antoorde ik. "Nou dan mag u even pinnen!", zei de winkelbediende. "Nee!", antwoorde ik verbaasd. "Ja maar ik heb geen wisselgeld, dus u moet toch even pinnen!", zei ze bijdehand. "Maak me sterk dat ik toch zelf uitmaak of ik ga pinnen of niet. Wat zullen we nou meemaken! Denk dan toch dat je even geld moet gaan wisselen", antwoorde ik. Met een hoop gezucht en gemor kwam er toch als donderslag bij heldere hemel 41 euro 50 uit de kassa te voorschijn.

Met een diepe zucht en vol ongeloof ben ik de Zeeman uitgelopen. Eerst maar een kop koffie... ik ben dit niet meer gewend...