We waren blij dat we op tijd waren vertrokken uit Druten want de ene na de andere file reden we gemoedelijk in. Geen gestress dus.
Auto ingeleverd en toen wilden we wel een hapje eten. Maar eerst inchecken. Tegenwoordig wordt het 'zelf inchecken' bij zo'n apparaat aangemoedigd en wij moesten er ook aan geloven. Dat ging goed en snel maar daarna moesten we de koffers ook bij zo'n doe-het-zelf lopende band afleveren. Ik denk dat het nog niet echt optimaal werkt want er stond een enorme lange rij. (Er bleek een koffer klem te zitten) We keken het even aan en we dachten allebei hetzelfde. Dit gaat lang duren. Dus toch maar aardig gezicht achter een incheckbalie gezocht.
Zo langzamerhand gingen de maagjes rommelen van de honger en we hadden allebei wel zin in burgertje van McDonalds. Zo gezegd, zo gedaan. We bestelden, we kregen het snel maar toen ik wilde afrekenen bleek dat het niet kon. Er zijn tegenwoordig van die centrale kassa punten waar je moet betalen. Ook goed. We liepen erheen en er stonden echt enorme rijen. Daar sta je dan met je warme maaltijd...
De dame die ons moest helpen had er geen zin in. Ze was nors en baalde van die klanten. Er kon geen lachje van af. Ook kon ze niet goed optellen en aftrekken want tot 3 keer toe kreeg ik verkeerd wisselgeld. En alles ging gepaard met gezucht en gesteun. Er waren ook mensen die haar zeiden dat het eten koud werd door dit trage gedoe en het enige wat ze zei was 'Ik kan er niets aan doen!'
Bij thuiskomst was het opschieten geblazen voor Chiel. Koffer in de hoek, schone onderbroek in de tas, een douche en toen op de trein naar China. Hij had gelijk een afspraak in Shenzhen met een klant. Ik vroeg me echt af of er zinnige dingen zijn besproken.... ik bedoel dat Chiel het in zich op kon nemen, want jetlag en gewoon 'gaar' zijn van zo'n vlucht gaat echt niet in de koude kleren zitten. 's Avonds had ik gelijk minder medelijden met manlief toen hij belde vanuit zijn 4 kamer-suite in het hotel Shangri-La!
Ik ben vroeg naar bed gegaan en vannacht om 4 uur zat ik rechtop. Wasje gedaan en mijn bekende rondje gelopen naar de muur en terug. Het ging niet echt heel goed want mijn neus zit nog steeds verstopt maar ik heb het in ieder geval weer opgepakt.
Maar goed...
Ook bleek dat het internet niets meer deed. Geen verbinding, helemaal niets! En dat is balen, want ik wilde dolgraag mijn mail bekijken en een stukje schrijven op het blog. Ik zat dus al stilletjes te vloeken op de PCCW totdat Chiel vanmiddag de post opende. Oeps...rekening vergeten te betalen. Dus gelijk naar de PCCW, betaald en we kunnen het web weer op. We zijn de laatste maand natuurlijk bijna niet thuis en hartstikke druk geweest.
Dat verklaarde ook het volgende...we liepen naar buiten om de PCCW te betalen toen de lobby-man naar ons toe kwam. De CLP, de elektriciteit, was geweest om ons af te sluiten. Vanaf morgen zouden we in volledige duisternis gehuld zijn. Oeps...dubbel Oeps...Ook vergeten. Gewoon stom dus. Dus gelijk ook maar betaald. Kan gebeuren. Gelijk gebeld met de CLP dat er betaald is en de afsluiting is geannuleerd. Ik kan dus morgen gewoon een bakkie koffie zetten, hihi.
En we krijgen Severe Typhoon Megi op bezoek. Ben niet zo kapot van het feit dat er 'Severe' (=heftig, streng, ernstig) voor staat. Op dit moment is het T1. En vanaf morgen wordt er veel wind en regen verwacht. Ik had in NL al gezien op het nieuws dat er een flinke typhoon spookte tussen Taiwan en China en dat is dus deze jongen. We wachten maar af...
Have a nice day!
1 comment:
Met Megi voor de kust is het prettig te lezen dat jullie veilig geland zijn. En als morgen het licht aan blijft, dan heb je alle trubbels weer onder controle. Ik wachten het volgende blogberichtje af!
Post a Comment