Vast in de lift!

Ik ben nog lang niet klaar met mijn reisverhaal maar ik moet effe iets vertellen!

Omdat morgenochtend om 7 uur de start plaats vind van de marathon en Jos, Annet (de zus van Jos), Jesse en Chiel daar aan mee doen, hadden we zo gedacht om met z'n allen een pre-marathon etentje te hebben. Geen gezeur met snel verteerbaar voedsel maar gewoon lekker mexicaans!

En omdat we het vreselijk koud hadden en de maaltijd al snel naar binnen was gewerkt, hadden we zo gedacht om de koffie maar te nemen in het nieuwe hotel bij ons op de hoek. Het Panorama Hotel. Net nieuw, net geopend en een restaurant op de 38ste verdieping! Met natuurlijk een uitzichtje over de haven.

Dus zo gezegd zo gedaan. Suzan en de collega van Annet, Christien en Bram en Kamilla waren ook van de partij, gezellig dus!

Maar om een uurtje of tien wilden we naar huis. Morgen vroeg op en Annet zag eruit als een zielig vogeltje. Snotterig, hoesten al met al de perfecte conditie om eens een halve marathon te gaan lopen.

We stappen dus de lift in met z'n negenen. Nog even gekeken op het bordje: 900 kilo of 12 personen. Dat zat wel goed dus. No problemo.

Alles gaat goed tot verdieping 1! We voelden een schok en we hingen tussen 1 en de begane grond! Dat kan je toch niet verzinnen?! Zitten we met z'n allen vast in de lift!! Eigenlijk nog een godswonder dat we al die jaren nog nooit vast hebben gezeten in een lift...
Maar als je dan toch vast moet zitten, dan maar met z'n allen! Helemaal gezellig!!!

Jesse drukte op het alarmbelletje en vertelde dat we vast zaten. Dat had de man aan de andere kant van de lift al door! I can see you guys on the monitor, zei hij. Please stay calm, don't move and help is on it's way! Dat geeft vertrouwen!!!

We hebben ontzettend gelachen en er zijn ook foto's gemaakt alleen niet door mij. Mijn fototoestel lag nog aan de oplader bij te komen van de 1275 foto's die we gemaakt hadden in Indonesie. De foto's krijgen jullie later te zien.

Enfin, we maakten ons alleen zorgen over 2 dingen:
1. of het snel opgelost zou worden omdat ze de marathon gaan lopen om 7 uur en staand in een lift slapen gaat zo moeilijk
2. het feit dat Jos en Jesse allebei Chili Con Carne hadden gegeten bij de Mexicaan!!

We zijn gered, de Chili Con Carne heeft geen problemen opgeleverd, en de volgende keer als we ooit dat restaurant weer bezoeken, krijgen we gratis koffie!

Nu maar naar bed want over 4 uurtjes sta ik pannekoeken te bakken voor de lopers!