Wat vond ik er nou van?

Ik heb een heerlijke vakantie gehad. We zijn helemaal uitgerust en elke keer als ik mijn foto's zie en de filmpjes afspeel, geniet ik er weer van. Een vakantie om nooit te vergeten.
Ik heb dingen gedaan waarvan ik nooit zou denken, dat ik die nog zou doen! Ik vond mezelf eigenlijk best wel stoer daar in die jungle!

Ik had geen idee, dat de natuur zo mooi was. Als je rond vaart in Kalimantan en je de apen om je bootje heen en weer ziet springen, dan snap je dat we zuinig met de natuur moeten omgaan. Dat gevoel verdwijnt ook weer, als je afval in de kali voorbij ziet drijven, omdat de kok op je bootje eten aan het maken is. Of als je ziet wat voor bagger er op de stranden ligt.

Ik heb gemengde gevoelens over Indonesie. Ik heb altijd het land van mijn voorvaders willen zien. Trouwens ook nooit gedacht dat ik er eens zou komen. Maar ik heb het gezien. 4 Eilanden in 2 weken vakantie.

De bevolking is heel vriendelijk. Niemand heeft echt problemen met Nederlanders alhoewel ik dat wel had gedacht. Was ook een beetje huiverig om dat te vertellen in het begin. Je weet maar nooit of er een gek rond loopt die er problemen mee heeft, toch?

Maar...of het nu komt dat we al een tijdje in Azie wonen en ik dat gevoel herken...iedereen probeert beter van jou te worden. Alles draait om geld. In het begin als ze vroegen "Where are you from?" dacht je: "Goh leuk dat ze dat vragen!" of dat ze vragen "How long do you stay here? maar eigenlijk denken ze "Waar kom je vandaan en hoeveel geld heb je bij je zodat IK er rijker van kan worden" later blijkt dat ze proberen om jou een gids/trip/hotel/taxi/huis/de duivel en z'n oude moer, in je maag te splitsen.

Dat zal overal gebeuren, ook in NL, maar dit viel zo tegen omdat ik me zo verheugd had op deze vakantie. Je wil dat romantische gevoel behouden. Maar die sfeer bestaat helemaal niet meer!

Als ik die kindertjes spullen zie verkopen, ze beginnen te huilen als je niets wil hebben en dat ze in dezelfde seconde weer kunnen lachen en zielig kunnen doen zodra ze een andere toerist zien, dan draait mijn maag om. Ze spelen keurig in op de emotie van de toerist. Ik kan toch niet bij elk kind wat gaan kopen?

En dan Jakarta...was een gore stad is dat! Ik had me voorgesteld dat het iets van een statige oude koloniale stad zou weg hebben, zoiets als Saigon. Vergeet het maar. Het is vies. Overal ligt vuilnis en daklozen en ik heb ratten over straat zien lopen. De kanalen in de stad liggen vol met troep. Vreselijk jammer.

Indonesie heeft zoveel te bieden! Ik denk dat het qua natuur het mooiste land op de aarde is. Ik heb zoveel gezien en ik kan nu zo goed begrijpen hoe moeilijk het heeft moeten zijn voor de familie Voogd, toen ze zich moesten vestigen in het koude platte Nederland.

Ik ga zeker nog eens terug, maar dan naar Surabaya, Bandung...in ieder geval naar de plekken die bij mij zijn blijven hangen...