Ik proef de sushi al...

Het is alweer het laatste weekend hier in Druten. 2de Pinksterdag vliegen we weer terug naar HK.

Ik heb vandaag de allerlaatste dingetjes gehaald in het dorp. Hagelslag, vlokken, oude kaas, echte Douwe egberts koffie, ach je kent dat wel. Een vertrouwd stukje Nederland gaat mee in de koffer zodat we elke morgen opnieuw kunnen genieten van een oer-nederlands broodje hagelslag. Met echte koffie!

Ik had het echt even nodig dit bezoek aan NL. Ik miste de kids enorm en ik kon niet wachten om ze weer in levende lijfe te zien. Ik heb ze helemaal dood geknuffeld, lekker verwend en hun cholesterol gehalte goed omhoog geholpen met eigen gemaakte muffins, hihi. Maar ik heb nu ook wel weer zin om naar HK terug te gaan. T'is toch ons "huis" geworden daar. En ik heb vreselijke trek in sushi en dimsum!! Maar over een paar maanden zie ik ze weer! Dan komen ze naar HK voor vakantie. Heerlijk.

Het wordt wel volle bak, want behalve de kids komen Lody en Joni, een vriendinnetje van Linn ook mee. En de vakantie's overlappen elkaar. Maar who cares! Ik kijk er nu al naar uit!

Van alles en nog wat

Ok. Ik had mijn blog nog niet geposts waarin ik vertelde van het heerlijke weer, toen het weer dus omsloeg. Ik weet gewoon niet meer wat ik nu moet aantrekken! Het is zonnig maar het is niet warm. Slippers zijn veel te koud. Maar als ik naar buiten kijk en mijn mede-drutenaren voorbij zie komen, zijn ze allemaal gekleed of het hartje zomer is.

Chiel is druk. Hij is meer naar het werk dan dat hij thuis zit op de bank. Gisteren mocht hij naar de Randstad en op de terugweg zat hij samen met NL gezellig in de file. Dat zijn toch dingen die je in HK niet echt meer meemaakt. Maar als je in de file staat, hoef je zelf niet te rijden, daar hebben we zo'n rode auto voor en dat scheelt enorm.

En dan het nieuws. Zo is er gisteren een meisje ontvoerd op klaarlichte dag! Ze is een auto ingesleurd terwijl ze op het schoolplein in de pauze aan het spelen was. Moet toch niet gekker worden!! Ze verdenken haar vader ervan maar toch. Net zoals een hele familie die is doodgeschoten door een vader. Hij zag het niet meer zitten...fijn.


Maar er was ook goed nieuws. Zo werd er gisteren de championsleague gespeeld tussen Barcelona en Man.United. Eindelijk kon Chiel weer eens een wedstrijd zien zonder midden in de nacht de wekker zetten. Hij zat er helemaal klaar voor samen met Linn, Ben en Raoul. Een vriend van Ben. Ik ben lekker in de keuken gaan zitten en heb naar Hart in Actie gekeken. Zo'n tranentrekker van SBS6. Hihi.

Straks gaat Chiel weer naar Barneveld en ga ik met Linn naar Nijmegen. Er moeten nog steeds zwarte sneakers gekocht worden...

De Febo maar dan anders!

Het is nog steeds prachtig weer hier!
Gisteren liep het kwik op tot een onhollandse 28 graden. Gelukkig kwam het 's nachts met bakken uit de hemel (zo kennen we NL tenminste weer!) en ik zag vanmorgen op het nieuws dat een groot gedeelte van NL er last van had gehad. Snelwegen zijn tijdelijk gesloten door heftige regenval, boerderij in de fik door bliksem, natuurlijk had het openbaar vervoer last van takken op de rails, enz enz.

Van het weekend is Remy op bezoek gekomen samen met Rachida. Het was super gezellig. Jammer genoeg moest Linn weer werken bij D'en Optie, maar Remy en Rachida hebben bij Linn op het terras nog even koffie gedronken. Als het even meezit komen zij deze zomer ook naar HK.

Maar goed wat bedoel ik met de titel...
Tot mijn stomme verbazing reed ik met Chiel door het Land van Maas en Waal om de oude Porsche weer eens van stal af te halen, toen we op verschillende lokaties in Druten en Puiflijk iets geweldigs zagen! Een automatiek! Maar niet voor kroketten maar voor zakken appels en verse eieren! Wat een uitvinding zeg!

10 Verse eieren of een zak appels voor een euro! Je begrijpt dat ik het wel even moest proberen!

Zondagmorgen

T'is stil buiten op wat getjilp van vogeltjes na. Ze hebben het vreselijk naar hun zin achter in mijn vijgenboom. Hele mussen-families vechten voor een eerste rangs plekkie boven in de boom. Vandaar heb je namelijk het beste uitzicht over de groen container!

Het is heerlijk weer! Het zonnetje schijnt en het is een graadje of 24. Lekker. Net effe anders dan in HK wat ik zo op de verschillende blogs las. Het schijnt daar met bakken uit de hemel te komen! Chiel en ik hebben net een uurtje gewandeld over de dijk. Ik wilde wel langer lopen maar het is niet verstandig. Ik heb gisteren de hele dag last gehad van mijn rug. Ik denk dat het kwam vanwege de houten stoelen in de Boerenschuur. Ik kon gisteravond ook niets anders doen dan op de bank liggen met een pijnstiller en een warme kruik.

Jammer want eigenlijk wilden Chiel en ik 's avonds naar de markt waar het feest was! Het Druten Festival werd gehouden. Nou wonen wij precies 2 minuten van de markt en daarom konden we toch "genieten" van alle nederlandse smartlappen die werden gezongen.

Straks komt Remy op bezoek. Met vriendinnetje. Leuk!

Hebben jullie nog wat gedaan deze week?

Nu je het zo vraagt, jazeker we hebben heel veel gedaan!

Woensdag zijn we eerst naar Dodewaard afgereist. Er zit daar een Running-shop en Chiel wilde graag eens professionele aangemeten renschoenen kopen. Hert zag er allemaal heel professioneel uit. Alles wordt opgemeten en doorgemeten. Daarna verschillende schoenen gepast en met die schoenen ga je binnen in de winkel op een trainingsbaan rennen. Dat wordt weer opgenomen op video en later samen met de verkoper geanaliseert. Stoer toch? Daarna zijn we met Linn naar Nijmegen geweest. Beetje rondlopen, beetje shoppen en lekker op een terrasje wat drinken.

'
s Avonds zijn we naar Leiden gereden. Heerlijk hutspot gegeten bij Simone en Ron. Het was supergezellig. We hebben daar tot diep in de nacht zitten praten en kwamen dus "vroeg" thuis. Maar door de jetlag waren we weer vroeg op en liepen we op Hemelvaartsdag al vroeg op de dijk!
Chiel en ik hebben zo'n 15 kilometer gelopen!


Donderdag zijn we door Yvon en Mari uitgenodigd om met hun te eten in Megen. In de gevangenis! Met het pondje over de Maas en toen zagen we de toren al.

Een klein schattig dorpje met een heerlijk restaurantje. Heel gezellig en heel bijzonder. De straatjes waren allemaal beklinkerd en we kregen spontaan zin om het lied van Wim Sonneveld "langs het tuinpad van m'n vader" te zingen.


En vandaag zijn we naar Nunspeet geweest. Eerst met Arlene naar de Eibertjesmarkt en daarna zijn we meegenomen door Andy en Marry naar de Boerenschuur in Vierhouten. Ik kan me echt niet meer heugen wanneer ik voor het laatst op deze markt ben geweest. Maar het was grappig om te zien hoe Nunspeet is veranderd. We hebben in ieder geval lekker de toerist uitgehangen.

Na het bezoek aan de markt zijn we naar Andy en Marry gegaan. Het was prachtig weer dus we hebben het grootste gedeelte van de tijd in de tuin gezeten. De bedoeling was dat Marry eten zou koken voor ons in hun spiksplinter nieuwe keuken, maar dat liep anders. We zijn meegenomen naar Vierhouten waar we zalig hebben gegeten. En heel bijzonder. Echt een aanrader!

Morgen doen we helemaal niets!

Mooi he?

Goed. Ik probeer al maanden om eens een andere lay-out te maken voor mijn blog, maar ik begreep er geen hout van. Die standaard lay-outs dat wil nog wel lukken. Die zijn namelijk speciaal gemaakt voor mensen met minimaal verstand van programeren. Zeg maar, nul verstand van die zaken. Het blogteam had echt mij voor ogen. Maar ik wilde iets anders...

Gisteravond is dan eindelijk de dag aangebroken dat ik profijt had van het schoolgeld wat we betaald hebben voor onze Ben! Jazeker! En zie hier het resultaat! Ik heb twee zonen die allebei in de IT zitten. Eentje programeert alles wat los en vast zit, en de ander ontwerpt mooie websites. Waarom zelf aan de slag gaan als je een zoon in huis hebt die het kan?

Hij heeft foto's gebruikt die ik zelf gemaakt heb in Hong Kong en ik vind het resultaat echt prachtig!

Maandag

Zo. Iedereen is weg. Chiel is naar het werk in Barneveld, Ben en Linn zijn naar school. En ik zit in de keuken te kijken naar Ready Steady Cook. Kopje koffie erbij en een bruine boterham met oude kaas! Lekker.

Het weekend liep iets anders dan verwacht. Het plan was om naar Simone en Ron te gaan maar omdat Chiel echt ziek was geworden hebben we dat moeten afzeggen helaas. Hij heeft de hele dag op de bank gelegen. Hij had ook koorts en buikpijn. En hij sliep meer dan dat we hem wakker hebben gezien. Soms sliep hij rechtop op de bank. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het al helemaal voor me zag... "echtpaar uit HK heeft varkensgriep..." maar gelukkig was hij de volgende dag weer helemaal 't mannetje.

Vroeg wakker en dus vroeg op de dijk. Hij heeft weer aardig wat kilometers hard gelopen. Chiel is in training omdat we hebben besloten met Jos en Jesse een halve marathon te gaan lopen. In Puket!! Ik loop weliswaar niet maar iemand moet de foto's maken en de mannen uitzwaaien en verwelkomen bij start en finish. Jesse's vader heeft zich ook opgegeven als vrijwilliger!
Verder heeft hij mijn fiets weer klaar gemaakt voor gebruik. En de rest van de dag hebben we vanwege de regen op de bank gehangen. 's Avonds was de bekerwedstrijd tussen Heereveen en Twenthe op tv, dus Chiel was helemaal blij.

En ik was helemaal blij dat ik weer eens in een keuken stond die alles had. Ik heb eten gekookt, vis gegrild en cupcakes gebakken. Zalig.

Straks maar eens in het dorp struinen en morgen naar de kapper. Ik heb maanden gewacht om naar mijn eigen kapper te kunnen gaan. In HK zijn ze toch niet echt gewend aan europees haar en ik heb geen zin meer om sterk uitgedund te worden met resultaat dat ik weken met een mop op mijn hoofd loop.

Maar eerst ga ik maar eens de tuin in. Beetje aanrommelen.

Home sweet home

Oh wat is dat toch lekker om die koppies weer te zien!

We waren vroeg deze keer. Cathay had de wind mee, want om kwart voor 6 landde het toestel. Door de douane en bagageband, naar Europcar en om kwart over 7 reden we in de Volvo C30 over de A2. Het ging voorspoedig! Geen files, geen mankementen aan de huurauto, alles liep lekker!

Deze keer geen upgrade maar wel een nooduitgangplek! Moet wel zeggen dat ik die nieuwe stoelen van Cathay echt bagger vind. Snap niet wie die stoelen ooit heeft goed gekeurd. Ik barst weer van de rugpijn. Maar dat is nog niet zo vervelend als wat Chiel nu heeft. Hij heeft last van misselijkheid en een totaal griepgevoel. Hmmmm...zijn we niet blij mee. Maar we houden het goed in de gaten en als het nodig is weten we de huisarts te vinden.

Linn en Ben waren vrijdagmorgen thuis toen we aankwamen. Het huis en de tuin zagen er geweldig uit! Ze hebben echt goed hun best gedaan. Alle restanten van eventuele feestjes waren opgeruimd. Zelfs de glasbak bij in de keuken was leeg!! Later moest Ben naar zijn werk maar Linn had fijn een dagje vrij. Gezellig. We zijn naar de markt geweest en we hebben gewoon saampjes op de bank gehangen. Zalig.

's Avonds natuurlijk eten gehaald bij de frietboer. Lekkere vette hap. We kregen ook nog bezoek van Lody en later Yvon en Mari. Ook Martijn hebben we nog gezien. Strak in het pak. Hij kwam rechtstreeks van de pilotenopleiding naar ons huis toe. Stoer hoor.

Vanmorgen om 7 uur liep ik al buiten op de dijk. Helemaal leuk. Het zonnetje scheen en de schaapjes liepen los. Koffie gedronken met een zieke Chiel. En toen boodschappen gedaan. Bij de Albert Heijn! Jazeker. Gezellig met half Druten liep ik door de gangpaden van Appie. En vanavond....tadada...ga ik koken!! Helemaal zelf!! Nee mensen, geen noodle-shop, geen sushi-one, geen Elvis, kan ons vanavond op andere gedachten brengen.
Vanavond wordt het een home-made ouderwetse nederlands(ch)e hap!

't Proathuus

Een paar dagen geleden las ik op het blog van een andere nederlandse, dat ze zich kapot was geschrokken van een dikke kakkerlak die over de dvd speler kroop. Ik moest daarom lachen. Zo ben ik. Want ik ben die krengen al vaker tegen gekomen in ons huisje. Zelfs toen we op 27 hoog woonden, kwamen die beesten op de een of andere manier binnen. Maar wat wil je? Je woont in de tropen en die beesten lopen/vliegen nu eenmaal rond hier.

Om maar met de gedenkwaardige woorden van Berry van Aarle te spreken die werd geinterviewd door een engelse reporter toen hij geblesseerd was en die vroeg: "Does it hurt?" en onze Berry toen antwoordde: "Ach, it heurt er bie!"

Ik had een comment geplaats bij het kakkerlakkenverhaal. Dat het erbij hoort, en dat je van die enorme spuitbussen kan kopen en dat je die in elke ruimte moet zetten, zodat je gelijk in actie kan komen, mocht er zo'n engert door je kamer lopen. Enfin...

Nadat we gisteravond thuis waren gekomen van een hele gezellige avond met Wytske en Mark, las ik nog even mijn emailtjes. En daarna keek ik op blogs die ik volg. Ik kwam weer bij het kakkerlakkenverhaal en zag dat er heel wat comments waren geplaatst op het zelfde verhaal. Effe lezen dus... Ik zag een comment die zei: NEEEE, geen spuitbussen! Bah! Slecht voor het milieu! Een bakje met koffie (?!) moet je neerzetten, want ze komen af op de geur van koffie, op een plek waar die beesten zich ophouden. Het bakje insmeren met olie of boter. Ze kruipen de bak in en kunnen er niet meer uit omdat ze niet tegen een glibberige rand op kunnen lopen. Wel regelmatig het bakje legen!


Nou, toen moest ik heel hard lachen! Wat een idee! Kan je je voorstellen hoe dat moet zijn? Die ene kakkerlak die je zag, gaat lekker aan de koffie met alle buurt-kakkerlakken, en i.p.v. 1 creapy creature heb je een soort van proathuus in huis geopend! Nou ik dacht het niet! Geef mij die spuitbus maar.



Maar goed, Chiel ging naar bed en ik zat ik m'n eentje in de woonkamer. Beetje tv kijken. American Idols was op. By the way, wat een niveau daar, daar zijn de nederlandse idols een groepje karaoke-zingers bij, maar ik dwaal af...
Ik had dorst. Na-dorst van de margerita, en ik stond op en wilde naar de keuken lopen toen ineens zo'n goor beest onder de bank vandaan rende! En het was een knoepert! Je kon hem zelfs horen rennen over de houten vloer, zo groot was die! Ik schrok me echt te pletter!



Spuitbus! Waar is die spuitbus!!! Shit. Het kreng rende de keuken in en stond stil precies voor het aanrechtkastje waar mijn spuitbus in stond! Andere spuitbus!! Waar had ik die ook alweer neer gezet?? Badkamer!! Ik stormde de slaapkamer in, waar Chiel van de schrik rechtop in het bed zat, ik gooide de badkamerdeur open...yes! Daar is die!!

"Huh?! Wat is er aan de hand?", vroeg Chiel slaapdronken. "Beest!", riep ik nog toen ik de slaapkamer weer uitstormde. Heel voorzichtig liep ik naar de keuken, spuitbus in de aanslag en voordat de kakkerlak begreep wat er gebeurde, werd hij verrast door een chemische douche! "YES, you creap!! Die! DIE!!" Binnen een vloek en zucht lag de insluiper op zijn rug. Gelukkig. De spuitbus "SPEEDTOX" deed zijn naam eer aan!

Chiel kwam nog even kijken maar dat hield hij nog geen minuut vol. "Ik ga weer naar bed. Je hebt alles onder controle zie ik wel..." En ik zat weer op de bank. Maar ik had nog steeds dorst! Voorzichtig liep ik weer naar de keuken. Ik aanschouwde de laatste stuiptrekkingen van de ongenode gast maar ik durfde nog steeds niet de koelkast te openen. Gedver! Ik haat die beesten! De laatste week stond echt in het teken van DE KAKKERLAK! Ik lees erover, en bij Jos liep er zo'n grote over zijn rug, en nu dit...Bah bah bah!

Na 5 minuten had ik de moed verzameld om het beest op de stoffer en blik naar buiten te mikken. Weliswaar met rillingen over mijn rug, maar toch. En daarna kon ik mijn welverdiende Colaatje light openen. "...een bakje koffie...tssss....echt niet!"

Nog 1 nachtje slapen!

En dan zitten we lekker in het vliegtuig naar NL! We hebben er allebei vreselijk veel zin in. We zijn al ingechecked en als het goed is hebben we nooduitgangplekken, maar wie weet is Cathay wel weer zo vriendelijk om ons voor in het vliegtuig te zetten. Je weet maar nooit.

Ik kan persoonlijk niet wachten om thuis te komen. Lekker op onze grote bank in ons grote huis, hihi. Samen met Linn naar de markt, weer naar de frietboer, beetje rommelen in de tuin, met de kids tijd doorbrengen, familie bezoeken, kortom allemaal "thuis"dingen!
Chiel gaat nog wel werken in NL en hij moet nog wat bezoekjes afleggen, maar hij verheugt zich er al op om over de dijk te gaan hard rennen.

Vind het alleen even een probleem om kleren in te pakken. Hier is het 30 graden met zon, maar hoe is het weer in NL? Graadje of 16? Is het koud of mooi lenteweer? Kan moeilijk alleen maar t-shirtjes en zomerjurken inpakken. Ik neem altijd te veel mee...

Chiel is vannacht thuis gekomen uit Tianjing en is vandaag in HK naar kantoor gegaan. Hij had 't wel weer even gehad in China. Het ergste was dat hij in het (vijf sterren!) hotel in Tianjing geen koffie kon krijgen en dat een paar dronken chinesen precies voor zijn deur hadden overgegeven. Heel fijn.

O ja, en ik kreeg gisteren bericht van Lody dat ze hier van de zomer naar toe komt! Gezellig!

Homo-cappo

Vandaag wederom een prachtige zomerdag hier in Hong Kong. Blauwe lucht, zon en een zeebriesje. Echt weer om eens uitgebreid op een terrasje te zitten en te genieten van een cappuchino! En ik weet toevallig de perfecte plek hiervoor!

Naast de Delifrance op Prat Avenue zit een onooglijk koffieshopje. Het interieur ziet er werkelijk niet uit. T'is net of ze de inboedel net ergens op straat gevonden hebben, de muren zijn half beschilderd en aan opruimen doen ze niet echt maar de cappuchino is ongekend. Echte cappuchino met een flinke schuimkraag die de suikertest kan doorstaan! Ze zeggen dat als je op het schuim een zakje suiker leeggooit het er zeker 10 seconden op moet blijven liggen. En dat doet deze cappuchino! En het is nog goedkoop ook!

Chiel en ik zijn er regelmatig te vinden om een homo-cappo te drinken. Hihi. Alle medewerkers, man of vrouw, zijn zo gay als 't maar kan! Je moet altijd twee keer kijken of er nou een man die op een vrouw lijkt of een vrouw die op een man lijkt, je staat te bedienen. Ze hebben een geweldig gevoel voor humor en de muziek is altijd funky! Echt geweldig! En je zit eigenlijk binnen buiten. De hele gevel is open en dat is fijn voor de rokers, want daar mag je dus binnen met je kopje koffie gewoon nog een sigaret opsteken!

En vandaag zat ik dus met mijn grote cappuchino en een sigaretje aan een tafeltje in een gay-koffieshoppie in een chineesstraatje naar mensen te kijken! En er komt wat voorbij!

Een hele stoet met mainlanders sloffen voorbij en gapen ongegeneerd naar binnen. Er worden foto's gemaakt van de gweilo's die nog half slapend aan de koffie zitten. Een philipino kindermeisje heeft haar handen vol aan een ettertje die steeds weg probeert te lopen. Een typisch hongkongs dametje loopt op veel te hoge hakken met pleisters op haar hielen. Een indiase tailor-suit figuur probeert mij nog een business kaartje met de naam van de kleermaker in m'n handen te duwen. Een Brits echtpaar, zij in een te krappe broek en dito blouse, hij met bierbuik en voetbal-shirt van Manchester United, lopen voorbij. T'is goed te zien dat ze vergeten zijn zich in te smeren met zonnebrand factor 80, want de rode schouders steken vreselijk af tegen het witte blousje...leuk hoor mensen kijken!

Maar waar ik nou het meest van versteld sta, is hoe goed en snel de meesten achteruit kunnen in parkeren! Vind het zelf altijd een gedoe en ik rijd liever een blokje om, dan 64 keer proberen om dan vervolgens toch maar door te rijden. Dus je begrijpt, ik heb enorm respect voor die mensen die er geen moeite mee hebben. Er is natuurlijk niet veel plek om te parkeren op straat. Vaak is de enige mogelijkheid een parkeergarage, maar als het maar even kan, dan parkeren ze die (vracht)auto in 1 keer goed achteruit in. Echt geweldig om te zien.

Na de koffie was het tijd om op te stappen. Er was nog genoeg te doen vandaag. Ik ben naar huis gelopen, heb m'n zwempak aangedaan, helemaal de lift naar beneden genomen, een boek open geslagen en genoten van de zon! Ik weet 't, t'is zwaar. Maar iemand moet het doen toch?

Het zwembad

Vorig jaar kregen we zo'n questionaire in de brievenbus. Eigenlijk krijgen we die elk jaar in de bus. Of er dingen waren die we graag anders gezien wilden hebben in de Pinnacle. Ik heb het eerste jaar toen gevraagd om normale stoelen voor buiten in de tuin. We hadden namelijk van die aluminium achtige stoelen staan waar je niet normaal op kon zitten omdat de zon namelijk fel is Hong Kong en als je dan toch wil gaan zitten, je gelijk een derdegraads verbranding oploopt. En tot mijn verbazing kregen we inderdaad andere stoelen! Van die plastic rieten stoelen!

Het tweede jaar heb ik gevraagd om een bankje in de lobby, omdat wij altijd moesten wachten op Jos en Jesse, en er geen enkele plek was waar je kon zitten. Alleen een piano stond er. En die zit niet lekker. En ja hoor, ook dit verzoek werd ingewilligd. Of het nou lag aan het feit dat ze het ook een goed plan vonden of omdat ze blij waren dat ze niet meer hoefden te luisteren naar valse piano-noten die kinderen speelden, die zich verveelden, d'as niet duidelijk. Maar we kregen een heel bankstel! Kompleet met nep-appels op tafel, een vloerkleed en een prachtige kroonluchter!

Dit jaar vonden we dat het zwembad altijd zo laat in het seizoen open gaat. Pas op 1 mei. En de jaren voorafgaand was het al bloedje heet in maart! Maar het zwembad bleef dicht en leeg. Helaas pindakaas. Maar opnieuw werd dit verzoek ingewilligd door de Pinnacle! In plaats van 1 mei ging nu het zwembad open op 1 april. Maar helaas werkte het weer niet mee. Het was niet zo warm dat je graag aan het zwembad wilde zitten. Laat staan plonzen in het koude water. Er waren wel die-hards die gingen zwemmen, maar het water was koud. Heel koud.

Maar vandaag is het dan toch gebeurt! Ik heb vanmiddag lekker languit gehangen aan het zwembad! De zon scheen fel, de wind was warm, de lucht was blauw en het water niet koud! Geweldig!

Maandag

Ik heb de ramen allemaal tegenover elkaar opgezet. Heerlijk dat windje door het huis. Het klinkt misschien vreemd maar er komt echt frisse lucht binnen! De was zit in de wasmachine en de afwas is gedaan, ik heb mijn mail gechecked, Chiel uitgezwaaid, de was van Jesse weg gebracht naar het wasvrouwtje waar de loslopende kaketoe opnieuw mijn zongebruinde tenen aanzag voor vers gebrandde dop pinda's, de koffers alvast opengeslagen op het bed gezet, een re-wind van project runway gekeken, koffie gezet, een auto gehuurd voor a.s. vrijdag en dat allemaal voor 10 uur 's ochtends!

Chiel vliegt vandaag weer vanuit Shenzhen door naar N'ianjing. Hij is superdruk de laatste tijd. Niet dat hij niets te doen heeft gehad de laatste maanden, maar het lijkt wel of alles ineens tegelijk op zijn bureau valt. En als je klanten/collega's overhebt dan lukt het niet om je werk zoals gewoonlijk af te handelen. Als die hier maar donderdagavond is, dan vind ik alles best!

T'is deze week ook een jaar geleden dat de aardbeving plaatsvond in Wenchuan.

Een lekker druk weekend

Van de week is Berry geweest samen met Christian, onze Duitse agent.

Voor Christian was het een enorme ervaring. Hij was nog nooit in Azie geweest en hij werd gelijk in het diepe gegooid. Eerst vloog hij van Amsterdam naar Bangkok om daar een dag door te brengen met Berry. Hij is ook nog z'n koffer kwijtgeraakt en alles moest opnieuw gekocht worden. Vandaar vlogen ze samen naar Hong Kong en hier aan gekomen zijn ze samen met Chiel naar Shenzhen gegaan. Ze hebben de fabriek bezocht, de mensen op kantoor ontmoet en daarna is Christian 3 dagen in Shenzhen verbleven om daar op kantoor met zijn chinese collega's te werken. Hij vond het enorm spannend maar ook helemaal geweldig!

Berry is ondertussen weer in Bangkok en wij hebben Christian het weekend ge-entertained. Geshopt in Mongkok, naar de Peak en Stanley geweest. Naar Tai Tam Reservoir geweest, gegeten bij Spasso en Elvis en op Knutsfort terrace, uitgeweest in Wanchai en hij heeft de nederlandse vrienden van ons ontmoet. Morgenochtend vliegt hij via Bangkok terug naar NL en dan kan hij eindelijk z'n koffer ophalen.

Chiel vertrekt morgen weer naar Shenzhen en vandaar vliegt hij door naar Tianjing. Hij komt woensdag weer terug. Dan is het nog 1 nachtje slapen voordat we saampjes op het vliegtuig stappen naar NL!

...en dat is de tweede keer...

...dat we door Ida in de mailng zijn genomen! Wat is het toch een vervelend mens!
Nadat we de eerste keer een flat met balkon hebben gemist doordat Ida maanden heeft gewacht met een beslissing of we het wel of niet konden krijgen, zijn we nu voor de tweede keer de flat met balkon mis gelopen!!

Elke week heeft Chiel trouw gebeld. Ik had er geen zin meer in, want elke keer als ik Ida hoorde met dat zeikstemmetje van haar, kon ik haar wel wurgen. Dus ik heb geen enkel telefoongesprek met haar gevoerd om de kans te vergroten.

Elke week zei ze dat ze het de volgende week zou weten. De laatste 3 weken stond het apartement ook op internet bij verschillende makelaars als "te huur". Vreemd want volgens Ida was er al heel veel belangstelling! Ze zou ook al de laatste 2 maanden terug bellen, maar schijnbaar was ze steeds ons nummer kwijt. En vanmorgen toen Chiel weer belde, toen zei ze dat het al verhuurd was! Takkewijf!!

Chiel bleef rustig en zei alleen maar "I don't know what to say..." want ze had ook nog het lef om te vragen of we misschien een ander apartement wilde?! Hoe dom ben je dan?!
Nee, we willen een apartement met een balkon!!! Nou die logica kon ze niet aan. We maken ons leasecontract af en gaan dan echt weg hier. Ik heb het gehad met Ida.

Vervolg

Het vliegtuig waar mee Linn en Martijn mee terug vlogen vanuit Mexico naar Amsterdam, had het tweede met varkensgriep besmette persoon aan boord!

Gisteren heeft de GG&GD gebeld met Martijn en Linn om dit te bevestigen. Tevens hebben ze hun ook mede gedeeld dat zij met z'n tweetjes zich nergens zorgen over hoeven te maken omdat ze al uitgebreid getest zijn van de week. En de uitslag negeatief was! Zoals Linn zei; "als er 2 personen zijn op de hele wereld die zich nergens zorgen over hoeven te maken, dan zijn wij het wel!"

De GG&GD waren gisteren op zoek naar medepassagiers van deze vlucht.

Linn heeft ons gisteravond gebeld om het door te geven voordat wij het misschien zouden lezen op internet of zo. En ons onnodig zorgen zouden maken.

Hier in Hong Kong is vanmorgen het hotel weer geopend voor de 300 personen die een week vast hebben gezeten.

Nog even over die varkensgriep

Foto van een echtpaar in het Metro Park Hotel.

Toen ik gisteren aan de telefoon zat met Linn, begreep ik van haar dat heel NL er over is gevallen dat in Hong Kong een hotel vorige week is afgesloten voor de buitenwereld. Dat het schandalig was. Nou laat ik je vertellen dat ik heel blij ben met de voorzorgsmaatregelen die de HK-goverment heeft genomen!

Die mensen die daar over zijn gevallen, hebben geen idee hoe HK er uit ziet! Zijn waarschijnlijk ook nog nooit in HK geweest en kunnen zich echt niet voorstellen wat ze hier bedoelen met "DICHTBEVOLKT"! 8 Miljoen mensen op de oppervalkte van Utrecht! Denk eens na!!

Als je naar buiten loopt uit je hotel of uit je apartmentbuilding stapt, dan kom je al gelijk op een overvolle stoep te staan en voor dat je het in de gaten hebt, ben je al honderden mensen tegen gekomen. Loop een metro station in, dan sta je daar mooi met duizenden mensen die allemaal de metro willen nemen! Stap in de bus en je hebt tientallen mensen als medereiziger! Want hier in HK werkt het openbaar vervoer namelijk optimaal! Hier kom je geen treinstel, bus of metro tegen waar anderhalve paardekop in zit. Ze zitten overvol!!


Er is zowat geen roltrap in Hong Kong waar niet iemand staat met een doekje om de handrails te ontsmetten!

Er is geen plekje in HK dat NIET druk is. Ok, je kan naar een hikingroute gaan en ergens boven op een berg lopen zonder dat je iemand tegenkomt, maar die sportieve toeristen zijn zeldzaam!

En ik denk, dat als je een hotel hebt uitgezocht dat midden in het uitgaanscentrum en red-light district staat, je nou niet echt van plan bent om de natuur op te gaan zoeken. Althans niet de natuur die bestaat uit bomen, bergen, beekjes. Maar meer de natuur in de vorm van mooie langharige slanke met stiletto hakken uitgedoste dames!



Heeft NL enig idee hoe dat moet zijn en wat voor gevolgen dat heeft als een besmet persoon zich in het dagelijks gedruis gooit of in een overvolle Fenwick likkebaardend staat te kwijlen omdat er vrouwen rond lopen die alle aandacht van de wereld voor hem hebben?? "oh baby, I love you too much!"

Ik kan me een beetje boos maken over die kortzichtigheid! Stel je voor dat HK die maatregelen niet had genomen. En dat gelijk half HK was besmet?! En al die zakenmensen die hier komen voor die internationale beursen die hier worden gehouden en wat te denken van miljoenen toeristen die hier een tussenstop hebben? Stel je voor dat al die mensen daarna op het vliegtuig waren gestapt om vervolgens hun vaderland en loved-ones te besmetten, hadden ze dan een andere mening gehad?

Ik denk dat ze het dan schandalig hadden gevonden dat HK geen maatregelen had genomen! En dat een simpel "SOLLY, SOLLY" niet in dank was aangenomen, toch?
Haal je hoofd uit het ingepolderde zand en denk na!!

Slik...

Nou, Linn en Martijn zijn alweer een paar dagen thuis. Ik blij, Chiel blij. Vooral Chiel vond het echt helemaal niets dat zijn dochter naar Mexico op vakantie ging. Maar goed. Het kind is slim en loopt echt niet in 7 sloten tegelijk. Maar ze is en blijft zijn baby-girl!

Enfin, ze hebben een heerlijke vakantie gehad. Weinig mee gekregen van het hele varkensgriep verhaal, veel aan het strand gehangen, wat georganiseerder tripjes gedaan, zeeschildpadden gezien, kortom het was geweldig. Toen we in Xiamen waren, lieten ze ons weten dat ze weer veilig rondliepen in Druten. Volgens mij kon Chiel eindelijk na weken weer rustig slapen.

Krijg ik vanavond een telefoontje van Linn...

"Alles is weer goed hoor mam!" "Hoezo?! Het was toch al goed?!"
"Nou we voelden ons niet zo goed toen we aankwamen in Amsterdam..." Schrik! Slik! Wat?!
"We moesten overgeven en zo en we hadden hoofdpijn..." Slik, slik...ik kan effe geen adem meer halen...
"We zijn bij aankomst naar de huisarts gegaan en die heeft ons onderzocht in zo'n marsmannetjes-outfit. Ik voelde me al beter toen hoor. Maar hij heeft de GG&GD gebeld en die kwamen ook met zo'n marsmannetjes-outfit aan en die hebben van Martijn een slijm-kweek genomen. Je weet wel, met zo'n wattestaafje in z'n mond, en toen moest het onderzocht worden maar tot die tijd moesten we bij Martijn thuis, in huis blijven en mochten niet naar buiten i.v.m. besmettingsgevaar. Hij moest boven op zijn slaapkamer blijven en ik moest beneden blijven van de dokter. Anders kon hij mij weer aansteken. Eigenlijk mochten zijn ouders ook niet naar buiten..."

Ik schud met m'n hoofd, alsof ik iets van me af wil schudden...wat?! In gedachten ben ik al onderweg naar huis... Morgen gelijk de vlucht omzetten. Dan moet Chiel maar later komen, Berry komt morgenavond. Wie kan me ophalen van het vliegveld?...de meest rare gedachten poppen op...

"...maar de uitslag is binnen en we hebben geen varkensgriep hoor! Nu mogen we weer naar buiten en we voelen ons allebei weer goed. We hebben gewoon een virusje opgelopen! Het was wel even spannend maar we hebben expres maar even niets gezegd tegen jullie, anders zou je je zorgen maken!"

(Zucht) Wat een kind! Mijn hart klopt in m'n keel en ik kan met moeite m'n tranen bedwingen.
Dat ze daaraan denken...Maar ik stap met liefde op het vliegtuig en niets of niemand die me tegen kan houden hoor Linn!

"...dus dan weet je het maar! Alles is goed en onder controle hoor! Ga ik nu pap even bellen want die was al niet blij dat ik zowiezo naar Mexico ging, hahaha!"

Ik hang op en loop enigszins met een licht hoofd naar Knutsfort Terrace om Jesse te ontmoeten. Ben blij dat ik nu niet alleen thuis ben...en de woordjes "alles is goed hoor mam!" echo-en nog steeds door m'n hoofd...

Dragonboat race

Gistermiddag zijn we gaan kijken in Deep Water Bay naar een voorwedstrijd van de "echte" dragonboat races. Michael deed mee met z'n werk.



Het was prachtig weer trouwens. Echt strandweer! En ondanks de varkensgriep in Hong Kong was er niemand te zien met een monddoekje op. Gelukkig maar. Er was ook een race-groep aanwezig uit Mexico. Hmm... Of ze nu hier wonen en Mexicaan zijn, of dat ze studenten zijn uit Mexico, dat is me niet helemaal duidelijk geworden. Feit was wel dat ze, heel begrijpelijk, ergens achteraf hun HQ hadden opgezet.


Na de race zijn we naar SoHo gegaan om iets te eten. De enige strandtent die Deep Water Bay rijk is, zat mudjevol. Jos had namelijk klanten bij zich die hij moest vermaken. En Chiel en ik zijn lekker met Jos en de Brazilianen op stap gegaan. Na het eten nog een stukje gelopen naar de Starferry en toen naar huis.

Als avondeten hadden we friet, kroketten en frikandellen speciaal op het menu staan! En Jos had een dvd van David Beckham bij zich bij gebrek aan Studio Sport. Konden we toch met het bord op schoot, op zondagavond, naar sport kijken!

Xiamen trip

Donderdagmorgen konden we kalm aan doen. Ons vliegtuig zou pas vertrekken om 1 uur, 2 uur van te voren aanwezig zijn, da's 11 uur, dus om half elf met de taxi mee, was vroeg genoeg. Ik ging nog even kijken of ik mail had gekregen.

Huh?! Van Jesse?! Ik keek nog even hoe laat hij die mailtjes had verstuurd; om half tien...da's vreemd want hij zou op het vliegtuig naar Bali zitten om 10 uur!! Mijn telefoon ging. Jesse. "Ans wil je iets leuks horen? Ik kom Indonesie niet in!"

Om een lang verhaal kort te maken, Jesse had geen pagina's meer over in zijn paspoort waar een visum in kon van Indonesie. (die moet je trouwens kopen aan de grens) De dames van Cathay hadden gechecked of het toch zou lukken maar na onderzoek bleek dat het niet ging. Jesse kon weer naar huis toe. Een pet, een surfbroek en slippers konden daar geen verandering in brengen.
Maar Cathay zou Cathay niet zijn, als ze niet samen met Jesse een nieuwe bestemming voor hem hadden gevonden. Alles werd omgeboekt en Jesse kon naar Bangkok. Had hij toch een vakantiebestemming gevonden!

Omdat we net op het punt stonden om naar het vliegveld af te reizen, besloten we iets vroeger te gaan om samen met Jesse een bakkie te doen. Wat een verhaal. We hebben vreselijk gelachen. Net als de dames van Cathay die zo nu en dan door de lounge liepen en hem een veel betekenend lachje gaven.

Enfin, toen werd het tijd om ons op eigen vliegtuig te stappen. Op weg naar Xiamen!



Mijn eerste indruk was dat Xiamen er groen uit zag. Niet zo heel veel hoog bouw en niet zo dicht bevolkt zoals b.v. Shenzhen. Er wonen hier maar 2 miljoen mensen. Per taxi zijn we naar het hotel gegaan. De volgende verrassing was dat we maar 10 minuten in de taxi zaten, voordat hij de oprit opreed van het Sheraton. Trouwens van binnen prachtig, maar de buitenkant met die vieze gouden gevel, kon volgens ons beter. Ik vond het protserig. Bah. But who cares! We hadden vakantie!!

Mooie kamer, enorm groot bed, opnieuw een badkamer met gluur-ramen erin en heel aardig personeel.

We besloten om deze middag te gebruiken om naar een tempel te gaan. In Xiamen moet een eeuwenoude boedistische tempel zijn. Een van de oudste van China. De Nanputuo Tempel die naast het terrein staat van de Xiamen University.

Echt prachtig. En het weer zat lekker mee! We hebben veel gezien en rond gelopen. Op het terrein van de tempel kwamen we allemaal grotjes tegen en je kon helemaal naar boven op de berg lopen. Super uitzichten. Ik heb kalm aan gedaan vanwege de rug, maar ik ben wel helemaal boven op de berg geweest!

Na het tempel bezoek wilden we eigenlijk ergens in de stad gaan eten, maar de rug voelde ik nu wel goed en we konden geen normaal restaurant vinden. Dus toch maar de taxi in en naar het hotel. Een uurtje gehangen op bed, beetje tv gekeken en toen naar het buffet! Wauw! Dat zag er erg goed uit! Na het eten zijn we naar de kamer gegaan. Ik wilde gewoon hangen op bed en geen rare dingen doen. Morgen tenslotte weer een dag...

En die begon goed! Lekker ontbeten en in de taxi naar het eilandje, Gulangyu, wat ligt voor Xiamen. Je moet per ferry naar het eilandje wat zo'n 2 vierkante kilometer beslaat. Toen ik de enorme rij zag staan van Chinezen die ook op de ferry wilden stappen, toen op dat moment wist ik weer waarom ik niet in China wil wonen!!



Iedereen duwt, trekt, schreeuwt, roggelt, dringt voor, dat het een lieve lust is! Als het zou kunnen, zouden ze het liefst dwars door je heen lopen. Wat een volk zeg!
Toen Chiel en ik eindelijk een plekje hadden gevonden aan de buitenrand van de ferry, vervolgens echt klem stonden tussen de andere Chinezen, zelf toen besloot een vrouw met haar familie dat ze toch op onze plek wilde staan!!

Een voor een werden de kinderen van haar, door onze benen heen naar de railing van de boot geduwd. Toen probeerde ze zelf om zich dwars door ons heen naar de railing te duwen. Dat ging niet! Ze kwam mijn elleboog tegen!!! Takkewijf!

We stonden als sardientjes in een blik op de ferry. Vreselijk. Ik kreeg gedachten van omslaande en zinkende ferry boten en zo, maar we zijn heelhuids aangekomen op het eiland. Zo gedreven als de Chinezen zijn om als eerste OP de boot te komen, zo gedreven zijn ze ook om als eerste van de boot AF te komen! Ik kreeg al buikpijn van de gedachte aan de terugtocht per ferry...

We zijn het hele eiland rond gelopen. Op dit eiland is geen verkeer toegstaan. Alleen een soort van golfkarretjes die als het zou kunnen, je met liefde op de bumper meenemen want ze rijden als een gek over dat eiland en links en rechts zie je mensen weg springen om niet aangereden te worden. Had ik al gezegd "wat een volk"?

Mooi eiland. Heuvelachtig. Vogeltuin. Stranden. Mooie oude huisjes in westerse stijl. Leuk winkelcentrumpje. Kunst. Ben blij dat ik het gezien heb. En op sommige plekken kwamen we geen mens tegen.

Chiel was vooral een bezienswaardigheid op zich. Grote kale Gweilo. Dat was wel een fotootje waard! De buitenlanders op het eiland hebben we op 1 hand kunnen tellen. We gingen echt terug in de tijd. En dit hele bezoekje deed me sterk denken aan ons bezoek aan Window of the Worlds in Shenzhen van 5 jaar geleden.

Rond 3 uur besloten we terug te gaan naar het hotel. De lang gevreesde ferrytocht terug. Nou laat ik je vertellen dat die heenweg peanuts was vergeleken bij de terugtocht!! Het kan nog veel erger!! Als vee werden we de ferry op gejaagd. En toen iedereen dacht dat er geen vloeipapiertje meer bij kon, toen dachten de chinezen, daar kunnen nog zeker 100 personen meer op!! Wat een ramp!! Ik stond klem, Chiel stond klem. Chinesen die over je heen op de boot proberen te komen, mensen die letterlijk hangen aan de railing om nog op de boot te kunnen stappen...kortom het was genieten! Ik heb mezelf voorgenomen om nooit, ik herhaal nooit, meer op een ferryboot te stappen in China!!

Nadat we gechecked of we onze armen en benen nog hadden, zijn we de taxi ingestapt naar het hotel. Deze taxi had zijn beste jaren wel gehad. Alles hing met draadjes aan elkaar, er zat geen knop meer op de plek waar die had moeten zijn, alles hing scheef, en wat ooit een witte hemel had moeten zijn in de auto bleek meer weg te hebben van bruine drap. Het gevoel van "IK MOET ONDER DE DOUCHE" werd steeds sterker!

Nadat we gedouchd hadden en een kopje koffie hadden genomen in het hotel, besloten we nog een stukje te gaan lopen rondom het hotel. Er was een pittoresk parkje net aan de overkant met waterfietsen en zo. Dat leuk ons nou leuk om eens door heen te lopen. Mensen zaten overal. Onder elke boom. Op elke kei. En iedere waterfiets was bezet. Leuk om te zien. Alleen de geur die opsteeg van de vijver, bedwelmde ons zowat. Het had meer weg van een rioolput! Gek genoeg zaten we daar niet eens meer mee!

Opnieuw getracht om een restaurant in de buurt van het hotel te vinden, en opnieuw zaten we weer keurig in het hotel te eten! Ik ben een voorstander van lokaal voedsel te eten, maar helaas met mijn rug en de ervaringen van eerder die dag, vond ik het wel best. Laat mij maar even...

Toen was de laatste dag aangebroken van ons verblijf in Xiamen. De zon scheen en de koffer stond al ingepakt. Het vliegtuig vertrok pas om 8 uur 's avonds dus we hadden nog de hele dag om rond te lopen in de Botanische Tuinen.




We zijn eerst naar de tempel gelopen in de tuin. Monniken zongen hun lied. Wierook steeg op. Het was rustig en vredig. Prachtig. We hebben daar een tijdje gezeten toen we besloten om de rotsen achter de tempel op te klimmen. Prachtig uitzicht en ik had geen last van mijn rug!

We hebben zeker 2 uur gehiked. We kwamen op de meest mooie plekjes terecht. Nadat we waren afgedaald zijn we nog door de aangelegde tuinen gelopen. Maar de medicinale tuinen vonden we allebei het mooist.

We zijn hierna op tijd naar het vliegveld in Xiamen gegaan en ons verwonderd over hoe goed het toch geregeld is in Hong Kong. De balie ging pas op het allerlaatst open om in te checken terwijl die gasten uitzicht hadden op de incheckbalie's. Maar het doet ze echt helemaal niets.

Vervolgens gingen ze mijn koffer helemaal controleren en ineens moest ik spullen achterlaten die ik normaal gesproken zonder problemen kon meenemen. Ik heb het nu over de koffer die ingechecked moest worden en niet over de handbagage! Ze maken echt hun eigen regels!!

Daarna duurde het bij de douane weer eeuwen en nadat ik gewoon door mocht lopen bij de security check, kwamen ze toch weer achter mij aan omdat er iets verdachts in mijn handtas zat. Ja hoor, een lipgloss moest eruit. En alsof het noodlot achter mij aanzat, het leeslampje en de tv deden het niet op mijn stoel in het vliegtuig. Nee dat ging lekker.

Maar goed. Toen we eenmaal in de lounge zaten voor een kopje koffie voordat we zouden vertrekken, zag ik weer iets heel chinees. Ik denk dat iedereen wel weet dat runways regelmatig gecontroleerd worden op losliggend materiaal. Dit i.v.m. de veiligheid. Er hoeft maar een boutje te liggen en dat kan levensgevaarlijk zijn voor opstijgende en dalende vliegtuigen. Hier in Xiamen hebben ze daar het volgende op gevonden. Een auto met zwaailichten en rolbezems eronder kost natuurlijk te veel, dus ze hebben een vrouw op een bakfiets gezet met een stoffer en blik! Kost niets, doet hetzelfde!!

Kortom. ik vond Xiamen erg mooi. Maar wel heel erg Chinees. En dat is geen wonder want het ligt in China natuurlijk. Maar al met al, weet ik weer waarom ik nooit en te nimmer in China zou gaan wonen. Ben bang dat ik voorgoed verpest ben...

Meer foto's van Xiamen kan je hier zien.

Weer terug in Hong Kong

Hehe, weer thuis in het oude vertrouwde Hong Kong. Lekker hoor. Morgen als ik helemaal uitgerust ben en Chiel de deur uit is met Jos om samen te gaan hardlopen, ga ik alles vertellen inclusief foto's van ons tripje naar Xiamen. Het was wederom een bijzondere ervaring!

Gisteravond kregen Chiel en ik een sms-je van de Pinnacle dat er een geval van varkensgriep geconstateerd was in Hong Kong. Een mexicaan die via Shanghai naar Hong Kong was gereist. Hij was naar zijn hotel gegaan, Het Metro Park Hotel in Wanchai (Je kent het nog wel Rita! Daar zaten jullie ook!) en toen bleek dat de man ziek was. Hij is naar het ziekenhuis gegaan en daar kwam het aan het licht.

Het hotel is gelijk in carentaine gegaan met 300 gasten (waaronder 3 nederlanders) en personeel voor 7 dagen! Dit om een eventuele 'outbreak' te voorkomen. Politie staat de wacht te houden en voor het gemak is ook het blok achter het hotel met barretjes en restaurantjes ook maar gesloten. Ook de crew van het vliegtuig mag 7 dagen nergens heen. De mensen die 3 rijen ervoor en erna hebben gezeten rond de zieke man in het vliegtuig zijn in carentaine. Kortom, het gaat lekker zo.

Wij mochten vanavond vliegen. Voor het eerst van mijn leven heb ik met zo'n monddoekje in het vliegtuig gezeten. Achter ons zat een chinees vreselijk te hoesten en te proesten en dat zet je nu aan het denken. Op het vliegveld in HongKong is groot alarm. Alles en iedereen wordt gecontroleerd. Overal staan van die temperatuursmeters en de gezondheidsverklaringen moeten weer ingevuld worden. Voor mij totaal iets nieuws maar voor Chiel oude koek. Hij zat hier in Hong Kong tijdens de SARS periode.

In de Pinnacle kan je nu van die monddoekjes gratis krijgen aan de balie. Volgens de krant is het niet nodig om ze te dragen in open ruimtes en in de buitenlucht. In afgesloten ruimtes, zoals een vliegtuig, is het aan te raden. Het klinkt allemaal eng maar beter zo dan later spijt hebben, toch?

Vreselijk!

We zitten nu in Xiamen. Alles over het tripje vertel ik als we weer in Hong Kong zijn. Dan kan ik jullie gelijk de foto's laten zien die we gemaakt hebben.

Maar wij zijn gisteren enorm geschrokken toen we op CNN beelden zagen van een idioot in Apeldoorn die schijnbaar geprobeerd heeft de bus te raken waar Trix met familie in zaten en wie het geen moer kon schelen dat hij tientallen mensen aanreed. Ondertussen 6 doden waaronder de dader. Jemig. Dit lijkt meer op Amerikaanse praktijken!

Verder ook goed nieuws. Linn en Martijn zijn weer thuis in, zoals Linn het zelf zegt, het virusvrije Druten. Gelukkig. Toen wij met het vliegtuig vertrokken naar Xiamen, zaten er al heel wat chinezen met mondkapjes op. Nu alleen nog ophouden met roggelen, dat zou ook schelen...