Xiamen trip

Donderdagmorgen konden we kalm aan doen. Ons vliegtuig zou pas vertrekken om 1 uur, 2 uur van te voren aanwezig zijn, da's 11 uur, dus om half elf met de taxi mee, was vroeg genoeg. Ik ging nog even kijken of ik mail had gekregen.

Huh?! Van Jesse?! Ik keek nog even hoe laat hij die mailtjes had verstuurd; om half tien...da's vreemd want hij zou op het vliegtuig naar Bali zitten om 10 uur!! Mijn telefoon ging. Jesse. "Ans wil je iets leuks horen? Ik kom Indonesie niet in!"

Om een lang verhaal kort te maken, Jesse had geen pagina's meer over in zijn paspoort waar een visum in kon van Indonesie. (die moet je trouwens kopen aan de grens) De dames van Cathay hadden gechecked of het toch zou lukken maar na onderzoek bleek dat het niet ging. Jesse kon weer naar huis toe. Een pet, een surfbroek en slippers konden daar geen verandering in brengen.
Maar Cathay zou Cathay niet zijn, als ze niet samen met Jesse een nieuwe bestemming voor hem hadden gevonden. Alles werd omgeboekt en Jesse kon naar Bangkok. Had hij toch een vakantiebestemming gevonden!

Omdat we net op het punt stonden om naar het vliegveld af te reizen, besloten we iets vroeger te gaan om samen met Jesse een bakkie te doen. Wat een verhaal. We hebben vreselijk gelachen. Net als de dames van Cathay die zo nu en dan door de lounge liepen en hem een veel betekenend lachje gaven.

Enfin, toen werd het tijd om ons op eigen vliegtuig te stappen. Op weg naar Xiamen!



Mijn eerste indruk was dat Xiamen er groen uit zag. Niet zo heel veel hoog bouw en niet zo dicht bevolkt zoals b.v. Shenzhen. Er wonen hier maar 2 miljoen mensen. Per taxi zijn we naar het hotel gegaan. De volgende verrassing was dat we maar 10 minuten in de taxi zaten, voordat hij de oprit opreed van het Sheraton. Trouwens van binnen prachtig, maar de buitenkant met die vieze gouden gevel, kon volgens ons beter. Ik vond het protserig. Bah. But who cares! We hadden vakantie!!

Mooie kamer, enorm groot bed, opnieuw een badkamer met gluur-ramen erin en heel aardig personeel.

We besloten om deze middag te gebruiken om naar een tempel te gaan. In Xiamen moet een eeuwenoude boedistische tempel zijn. Een van de oudste van China. De Nanputuo Tempel die naast het terrein staat van de Xiamen University.

Echt prachtig. En het weer zat lekker mee! We hebben veel gezien en rond gelopen. Op het terrein van de tempel kwamen we allemaal grotjes tegen en je kon helemaal naar boven op de berg lopen. Super uitzichten. Ik heb kalm aan gedaan vanwege de rug, maar ik ben wel helemaal boven op de berg geweest!

Na het tempel bezoek wilden we eigenlijk ergens in de stad gaan eten, maar de rug voelde ik nu wel goed en we konden geen normaal restaurant vinden. Dus toch maar de taxi in en naar het hotel. Een uurtje gehangen op bed, beetje tv gekeken en toen naar het buffet! Wauw! Dat zag er erg goed uit! Na het eten zijn we naar de kamer gegaan. Ik wilde gewoon hangen op bed en geen rare dingen doen. Morgen tenslotte weer een dag...

En die begon goed! Lekker ontbeten en in de taxi naar het eilandje, Gulangyu, wat ligt voor Xiamen. Je moet per ferry naar het eilandje wat zo'n 2 vierkante kilometer beslaat. Toen ik de enorme rij zag staan van Chinezen die ook op de ferry wilden stappen, toen op dat moment wist ik weer waarom ik niet in China wil wonen!!



Iedereen duwt, trekt, schreeuwt, roggelt, dringt voor, dat het een lieve lust is! Als het zou kunnen, zouden ze het liefst dwars door je heen lopen. Wat een volk zeg!
Toen Chiel en ik eindelijk een plekje hadden gevonden aan de buitenrand van de ferry, vervolgens echt klem stonden tussen de andere Chinezen, zelf toen besloot een vrouw met haar familie dat ze toch op onze plek wilde staan!!

Een voor een werden de kinderen van haar, door onze benen heen naar de railing van de boot geduwd. Toen probeerde ze zelf om zich dwars door ons heen naar de railing te duwen. Dat ging niet! Ze kwam mijn elleboog tegen!!! Takkewijf!

We stonden als sardientjes in een blik op de ferry. Vreselijk. Ik kreeg gedachten van omslaande en zinkende ferry boten en zo, maar we zijn heelhuids aangekomen op het eiland. Zo gedreven als de Chinezen zijn om als eerste OP de boot te komen, zo gedreven zijn ze ook om als eerste van de boot AF te komen! Ik kreeg al buikpijn van de gedachte aan de terugtocht per ferry...

We zijn het hele eiland rond gelopen. Op dit eiland is geen verkeer toegstaan. Alleen een soort van golfkarretjes die als het zou kunnen, je met liefde op de bumper meenemen want ze rijden als een gek over dat eiland en links en rechts zie je mensen weg springen om niet aangereden te worden. Had ik al gezegd "wat een volk"?

Mooi eiland. Heuvelachtig. Vogeltuin. Stranden. Mooie oude huisjes in westerse stijl. Leuk winkelcentrumpje. Kunst. Ben blij dat ik het gezien heb. En op sommige plekken kwamen we geen mens tegen.

Chiel was vooral een bezienswaardigheid op zich. Grote kale Gweilo. Dat was wel een fotootje waard! De buitenlanders op het eiland hebben we op 1 hand kunnen tellen. We gingen echt terug in de tijd. En dit hele bezoekje deed me sterk denken aan ons bezoek aan Window of the Worlds in Shenzhen van 5 jaar geleden.

Rond 3 uur besloten we terug te gaan naar het hotel. De lang gevreesde ferrytocht terug. Nou laat ik je vertellen dat die heenweg peanuts was vergeleken bij de terugtocht!! Het kan nog veel erger!! Als vee werden we de ferry op gejaagd. En toen iedereen dacht dat er geen vloeipapiertje meer bij kon, toen dachten de chinezen, daar kunnen nog zeker 100 personen meer op!! Wat een ramp!! Ik stond klem, Chiel stond klem. Chinesen die over je heen op de boot proberen te komen, mensen die letterlijk hangen aan de railing om nog op de boot te kunnen stappen...kortom het was genieten! Ik heb mezelf voorgenomen om nooit, ik herhaal nooit, meer op een ferryboot te stappen in China!!

Nadat we gechecked of we onze armen en benen nog hadden, zijn we de taxi ingestapt naar het hotel. Deze taxi had zijn beste jaren wel gehad. Alles hing met draadjes aan elkaar, er zat geen knop meer op de plek waar die had moeten zijn, alles hing scheef, en wat ooit een witte hemel had moeten zijn in de auto bleek meer weg te hebben van bruine drap. Het gevoel van "IK MOET ONDER DE DOUCHE" werd steeds sterker!

Nadat we gedouchd hadden en een kopje koffie hadden genomen in het hotel, besloten we nog een stukje te gaan lopen rondom het hotel. Er was een pittoresk parkje net aan de overkant met waterfietsen en zo. Dat leuk ons nou leuk om eens door heen te lopen. Mensen zaten overal. Onder elke boom. Op elke kei. En iedere waterfiets was bezet. Leuk om te zien. Alleen de geur die opsteeg van de vijver, bedwelmde ons zowat. Het had meer weg van een rioolput! Gek genoeg zaten we daar niet eens meer mee!

Opnieuw getracht om een restaurant in de buurt van het hotel te vinden, en opnieuw zaten we weer keurig in het hotel te eten! Ik ben een voorstander van lokaal voedsel te eten, maar helaas met mijn rug en de ervaringen van eerder die dag, vond ik het wel best. Laat mij maar even...

Toen was de laatste dag aangebroken van ons verblijf in Xiamen. De zon scheen en de koffer stond al ingepakt. Het vliegtuig vertrok pas om 8 uur 's avonds dus we hadden nog de hele dag om rond te lopen in de Botanische Tuinen.




We zijn eerst naar de tempel gelopen in de tuin. Monniken zongen hun lied. Wierook steeg op. Het was rustig en vredig. Prachtig. We hebben daar een tijdje gezeten toen we besloten om de rotsen achter de tempel op te klimmen. Prachtig uitzicht en ik had geen last van mijn rug!

We hebben zeker 2 uur gehiked. We kwamen op de meest mooie plekjes terecht. Nadat we waren afgedaald zijn we nog door de aangelegde tuinen gelopen. Maar de medicinale tuinen vonden we allebei het mooist.

We zijn hierna op tijd naar het vliegveld in Xiamen gegaan en ons verwonderd over hoe goed het toch geregeld is in Hong Kong. De balie ging pas op het allerlaatst open om in te checken terwijl die gasten uitzicht hadden op de incheckbalie's. Maar het doet ze echt helemaal niets.

Vervolgens gingen ze mijn koffer helemaal controleren en ineens moest ik spullen achterlaten die ik normaal gesproken zonder problemen kon meenemen. Ik heb het nu over de koffer die ingechecked moest worden en niet over de handbagage! Ze maken echt hun eigen regels!!

Daarna duurde het bij de douane weer eeuwen en nadat ik gewoon door mocht lopen bij de security check, kwamen ze toch weer achter mij aan omdat er iets verdachts in mijn handtas zat. Ja hoor, een lipgloss moest eruit. En alsof het noodlot achter mij aanzat, het leeslampje en de tv deden het niet op mijn stoel in het vliegtuig. Nee dat ging lekker.

Maar goed. Toen we eenmaal in de lounge zaten voor een kopje koffie voordat we zouden vertrekken, zag ik weer iets heel chinees. Ik denk dat iedereen wel weet dat runways regelmatig gecontroleerd worden op losliggend materiaal. Dit i.v.m. de veiligheid. Er hoeft maar een boutje te liggen en dat kan levensgevaarlijk zijn voor opstijgende en dalende vliegtuigen. Hier in Xiamen hebben ze daar het volgende op gevonden. Een auto met zwaailichten en rolbezems eronder kost natuurlijk te veel, dus ze hebben een vrouw op een bakfiets gezet met een stoffer en blik! Kost niets, doet hetzelfde!!

Kortom. ik vond Xiamen erg mooi. Maar wel heel erg Chinees. En dat is geen wonder want het ligt in China natuurlijk. Maar al met al, weet ik weer waarom ik nooit en te nimmer in China zou gaan wonen. Ben bang dat ik voorgoed verpest ben...

Meer foto's van Xiamen kan je hier zien.