Slik...

Nou, Linn en Martijn zijn alweer een paar dagen thuis. Ik blij, Chiel blij. Vooral Chiel vond het echt helemaal niets dat zijn dochter naar Mexico op vakantie ging. Maar goed. Het kind is slim en loopt echt niet in 7 sloten tegelijk. Maar ze is en blijft zijn baby-girl!

Enfin, ze hebben een heerlijke vakantie gehad. Weinig mee gekregen van het hele varkensgriep verhaal, veel aan het strand gehangen, wat georganiseerder tripjes gedaan, zeeschildpadden gezien, kortom het was geweldig. Toen we in Xiamen waren, lieten ze ons weten dat ze weer veilig rondliepen in Druten. Volgens mij kon Chiel eindelijk na weken weer rustig slapen.

Krijg ik vanavond een telefoontje van Linn...

"Alles is weer goed hoor mam!" "Hoezo?! Het was toch al goed?!"
"Nou we voelden ons niet zo goed toen we aankwamen in Amsterdam..." Schrik! Slik! Wat?!
"We moesten overgeven en zo en we hadden hoofdpijn..." Slik, slik...ik kan effe geen adem meer halen...
"We zijn bij aankomst naar de huisarts gegaan en die heeft ons onderzocht in zo'n marsmannetjes-outfit. Ik voelde me al beter toen hoor. Maar hij heeft de GG&GD gebeld en die kwamen ook met zo'n marsmannetjes-outfit aan en die hebben van Martijn een slijm-kweek genomen. Je weet wel, met zo'n wattestaafje in z'n mond, en toen moest het onderzocht worden maar tot die tijd moesten we bij Martijn thuis, in huis blijven en mochten niet naar buiten i.v.m. besmettingsgevaar. Hij moest boven op zijn slaapkamer blijven en ik moest beneden blijven van de dokter. Anders kon hij mij weer aansteken. Eigenlijk mochten zijn ouders ook niet naar buiten..."

Ik schud met m'n hoofd, alsof ik iets van me af wil schudden...wat?! In gedachten ben ik al onderweg naar huis... Morgen gelijk de vlucht omzetten. Dan moet Chiel maar later komen, Berry komt morgenavond. Wie kan me ophalen van het vliegveld?...de meest rare gedachten poppen op...

"...maar de uitslag is binnen en we hebben geen varkensgriep hoor! Nu mogen we weer naar buiten en we voelen ons allebei weer goed. We hebben gewoon een virusje opgelopen! Het was wel even spannend maar we hebben expres maar even niets gezegd tegen jullie, anders zou je je zorgen maken!"

(Zucht) Wat een kind! Mijn hart klopt in m'n keel en ik kan met moeite m'n tranen bedwingen.
Dat ze daaraan denken...Maar ik stap met liefde op het vliegtuig en niets of niemand die me tegen kan houden hoor Linn!

"...dus dan weet je het maar! Alles is goed en onder controle hoor! Ga ik nu pap even bellen want die was al niet blij dat ik zowiezo naar Mexico ging, hahaha!"

Ik hang op en loop enigszins met een licht hoofd naar Knutsfort Terrace om Jesse te ontmoeten. Ben blij dat ik nu niet alleen thuis ben...en de woordjes "alles is goed hoor mam!" echo-en nog steeds door m'n hoofd...