Happy new year!

We waren 6 uur vroeger met het inluiden van het nieuwe jaar dan bij jullie in Nederland.
Het was een andere oudejaarsavond dan dat we hadden voorspeld maar desalniettemin een hele gezellige!

De taxi in!

Gisteren is Chiel eerst weer naar het ziekenhuis gegaan. En deze keer heb ik ook de dokter gezien. Een aardige man met een bril en een monddoekje. Volgens mij doen ze dat express zodat je ze later nooit kan herkennen op straat. Maar goed, hij kwam langs bij Chiel toen ik hem net had afgeleverd op zijn bed.

Hij is optimistisch over een heleboel dingen maar ook terughoudend over andere dingen. Ook heb ik voor het eerst de term Cauda Equina Syndroom gehoord. Want dat schijnt Chiel dus te hebben. Ik heb het opgezocht op internet en echt blij wordt je er niet van. Nog sterker, je schrikt je kapot en de moed zakt in je schoenen. Maar we blijven goede hoop houden. Wat kan je anders. We willen niet bij de pakken neerzitten en de ervaringen die je leest zijn ervaringen die bij iedereen anders kunnen zijn en het wil niet zeggen dat Chiel dezelfde ervaringen zal krijgen. Maar het is in ieder geval fijn om te weten dat wat hij heeft, echt iets is. Dat het beestje een naam heeft en dat dit dus niet gaat over het revalideren na een operatie. Dat het dus NIETS te maken heeft met doorzettingsvermogen. 'Als je wil lopen, kan je lopen!' Want dat is dus gewoonweg KUL! http://www.cauda.nl/  Ik zie het maar als domme pech en we zijn beiden van plan om het beste te maken van de situatie.

En we hebben ook reden om optimistisch te zijn! Zo voelt hij zijn rechter bil weer. Heeft hij gisteren fysio gehad en heeft hij nu last van spierpijn in zijn linker been. Dus alles doet het nog, ze moeten alleen even doorkrijgen dat ze het ook moeten doen. Die spieren dan.

Ook gaat Chiel praten met iemand in het ziekenhuis zodat hij eens lekker zijn hart kan luchten en zijn frustraties kan uiten. Het is van de een op de andere dag gebeurt. Geen ongeluk, niet gevallen, en toch zit je ineens in een rolstoel. Ik ben blij dat hij er zelf om heeft gevraagd. Bikkel.

Eind van de week verwacht hij dat Chiel naar het Kowloon Hospital kan voor de intensieve fysio. Hij hoeft niet te worden opgenomen, elke avond komt hij gewoon lekker naar huis. Gezellig.

Gisteravond kregen we bezoek van Jesse en Mabel en van de halve familie Grolle. De andere helft zit nog in NL maar de helft die hier op bezoek kwam bracht heerlijke oliebollen mee! Wat een feest! Oliebollen in Hong Kong.

En Jesse en Mabel hadden eten meegenomen. Veel te veel maar errug lekker! Donner kebab, chicken biryani, deng deng noodles, chicken met soysause. Champagne, chips, nootjes kortom veel te veel. En gelukkig had ik ook een enorme schaal met sushi en duitse worstjes met zuurkool gehaald, want stel dat we wat te kort komen ;) In ieder geval kunnen we zeker nog 3 dagen eten van alles wat er in de koelkast staat.

We hebben het nog net met zijn tweetjes 12 uur zien worden en daarna kickte de slaappil bij Chiel in. We hebben heerlijk met z'n tweetjes op de bank geslapen (een hele nacht!!!) en vanmorgen lekker onder de dekens ontbeten.

Iedereen een geweldig 2013 gewenst! Dat het maar een liefdevol, gezond en vredig nieuw jaar mag worden. Happy New Year!!