Ook dat nog

Ik hoef niet uit te leggen dat mijn en Chiel's dagen gevuld zijn vanaf 's ochtends half 7 tot dat we gaan slapen na de laatste verzorging zo rond 11 uur 's avonds. Alles gaat door en we hebben buiten alles om nog net een uurtje zelf om bij te praten en de dingen van de dag door te nemen.

Gisteravond belde Elvira op. Ze zijn ook nog verhuisd met het kantoor naar Lai Chi Kok en omdat Chiel van het weekend wil kijken in het nieuwe kantoor, belde ze om door te geven dat er een invalide opgang is en waar we die moeten vinden. Heel lief.

Toen vroeg ze ook aan mij of ik al een Chinees visum had geregeld omdat we op 1 februari het jaarlijkse dineetje hebben met het kantoor en de fabriek in Shenzhen. Chiel wil daar bij zijn. Zijn neus laten zien en iedereen bedanken voor alle fruitmanden, kaarten en telefoontjes. Maar omdat we dan een auto met chauffeur willen huren om ons op te halen van huis en ons per auto over de grens te brengen naar het hotel waar het feest plaats vind, moeten we wel in het bezit zijn van een visum. Normaal gesproken koop ik die dus bij de trein-grens maar dat kan niet als je per auto reist.

Vol trots vertelde ik dat ik dat inderdaad al geregeld had. Ik heb een 2 entry visum geldig t/m april. Mij kan niets meer gebeuren! Maar toen vroeg ze ook of ons werk- en verblijfsvisum ook aangevraagd was. Uhm...pardon?! In mijn gedachten staat dat ons visum zou verlopen in januari 2014 en toen ik dat zei, antwoordde ze met 'that's strange. Your visa and Michael's visa were applied on the same day right?'
Oeps. Ik dook gelijk onze paspoorten in en verrek. Ze zijn maar geldig tot 15 januari 2013...

We hebben er nooit meer aan gedacht. We hadden even wat iets anders aan het hoofd en Elvira die de data's van al dat soort dingen heeft opgeschreven in een klein zwart boekje, was natuurlijk hartstikke druk met de verhuizing en Chiel's afwezigheid. Ook zij was er te laat achter gekomen...zucht...

Ach, in het overvolle programma kan dit er ook nog wel bij. In ieder geval gaat Elvira vandaag aan de slag met de immigration-officer. Volgens mij hebben we wel een geldige reden waarom dit door ons hoofd is geschoten. Maar of het lukt om alles rond te krijgen voor 1 februari blijft de vraag. Anders kunnen we niet de grens over en gaat ons plannetje niet door. We zullen het wel horen vanavond.

Maar om deze post niet helemaal depressief af te sluiten, ook nog wat leuks!

Gisteren toen Chiel zich weer meldde bij de fysio en opgewekt binnen kwam rollen, vertelde de peut dat het plan is om Chiel aan het lopen te krijgen voor 20 maart als we op het vliegtuig zouden stappen om de geboorte van onze kleindochter mee te maken. Dat vond de peut een zeer realistisch doel. Lopen, weliswaar met krukken en/of looprekje en de rolstoel moet ook mee, maar toch!

Toen een andere fysiotherapist met Chiel een praatje maakte, kon ze niet geloven dat Chiel al opa zou worden. Ook dat Chiel bekend staat om zijn opgewekt humeur, zijn tomeloze optimisme en zijn oeverloze inspanningen tijdens de 4 uur fysio die hij 's ochtends krijgt.

Zo vertelde ze dat als hij binnen komt en opgewekt iedereen jóusàhn (Good morning · 早晨)  wenst dan zie je dat iedereen gemotiveerd raakt door Chiel! En dat de peuten dat zichtbaar merken en dat de mede patiënten ineens harder gaan werken en meer hun best doen! 

Nou is dat super of niet! Dus mocht Chiel's situatie niet meer verbeteren of stil blijven staan op dit niveau, en dat is natuurlijk niet zo, dan was deze 'life changing' ervaring al ergens goed voor. Dan heeft hij in zijn eentje de harten van zijn mede patiënten geraakt, ze positiever gemaakt en daardoor hun situatie een pietsie verbeterd! 

Ik vond het al jaren maar wat een kanjer is het toch!!