Woensdagavond kwamen we terug van het ziekenhuis en toen bleek dat het gemetselde opritje nog niet droog was. Zonder na te denken hebben toen de portier en de chauffeur Chiel inclusief rolstoel erover getild. En toen we later die avond naar buiten wilde om te eten met Jos en Mickey, toen lag er een prachtig stuk hout over zodat we erover heen konden rijden.
Ik dacht nog, dat is prachtig maar het probleem is nog steeds een probleem vanwege de hoge drempel, maar toen we gisteravond thuis kwamen van het ziekenhuis, toen stond de portier al met een grote lach op zijn gezicht te wachten op Chiel. Hij gebaarde dat we even moesten wachten, deed een deur open die ik aldie tijd niet gezien had en toverde daar een prachtig stukje huisvlijt uit. Een inelkaar geschroefde oprit die we uit de gang kunnen halen, zodat we vanaf de binnenkant nu ook gewoon naar buiten kunnen rijden. Geweldig!
Ook is er gepraat met de heren van de parkeer garage want ineens hoeven we niets meer te betalen en mogen we gewoon in en uit rijden! Die gabber waar ik ruzie mee heb gehad kijkt me niet eens meer aan. Hij is duidelijk op de teentjes getrapt want ineens heeft hij geen extra stiekum inkomen meer, die wij betaalden!
Nu nog een invalide lift bij de trap. Dat zou helemaal super zijn. Maar ik denk dat dit er niet komt, want dat kost echt geld natuurlijk en daar willen ze waarschijnlijk niet aan. Ik zal van de week weer eens bellen met de manager.
Met Chiel gaat het goed. Vandaag komt de dokter weer langs en ik ben erg benieuwd wat die zegt. Volgens de fysio gaat het buitengewoon goed met Chiel. Hij heeft met een spalk en een rollator 'gelopen' en hij is de beste leerling uit de klas! In plaats van aanmoedigen moeten ze hem soms een beetje afremmen. Dat in tegenstelling met het gros van de mensen die soms wakker geschud moeten worden omdat ze in slaap zijn gevallen tijdens de oefeningen.
En 'occupational therapy' wil zeggen dat er een peut 1 op 1 met Chiel bezig is en hem probeert te helpen met de dagelijkse dingen van het leven. En die dagelijks Chiel's conditie op neemt en in de gaten houdt.
Op die zelfgemaakte macaroni kettingen moet ik dus nog even wachten want ik dacht dat occupational therapy betekende dat hij dingen moest gaan punniken en knutselen...jammer!
6 comments:
Ja kijk je kan niet alles hebben Hé!!! En de beste van de klas in huis én een opritje en ineens niks meer hoeven betalen als je in of uit de garage wil...... dus ja die ketting komt er dan misschien nog wel eens, hihi Goed te horen dat er vooruitgang geboekt wordt!! xxx
Ik dacht dat Chiel ging macramejen!
Nee zonder dollen dit zijn goede berichten hoor,had wel verwacht dat hij zich voor 150% er in zou storten.Toch fijn dat er in elk geval een paar aanpassingen zijn om het leven iets makkelijker te maken!En wie weet komt die traplift er ook nog wel!
XXX
TADA, goed om te horen ennuh wat heerlijk dat er geen macaronikettingen aan te pas komen :).
liefs, Lody
Hi Ans, ik heb 14 jaar gewerkt bij een grote international bij een grote businessunit die is gespecialiseerd in invalide trapliften. Als je wilt kan ik uit zoeken wat er mogelijk is en wat de kosten voor iets dergelijks zouden zijn. Misschien kan ik nog een "special price, just for you!" regelen. :-)Geef maar een gil.
Veel sterkte verder met het herstel Chiel.
Vr groet, Dick (BRS)
Hallo Dick, wat lief dat aanbod. Ik hou het in de gaten en mocht het nodig zijn, dan zal ik zeker een gil geven! Groeten thuis! Ans
Post a Comment