Heerlijk weekend

Tegenwoordig kijken we echt naar het weekend. Na het strakke schema van de week, voelt het net als vakantie als er geen tijdsdruk is.

Lekker kalm aan ontbijten, gezellig met z'n tweetjes op de bank met een kopje koffie en daarna kwam in dit geval Jos langs om Chiel naar boven te duwen. Lekker een eindje wandelen over de boulevard. Mickey was 's middags met haar hk-vriendinnen aan het lunchen maar 's avonds was ze er weer bij.

Mickey heeft heerlijke appeltaarten gemaakt. We hebben 2 enorme fruitmanden gekregen en dat fruit moet op. Zonde als het overstuur raakt. Jesse en Mabel kwamen ook en we hebben met z'n allen heerlijk thuis gegeten. Het plan was om Chinees te halen. Hihi, ze waren iets overboord gegaan qua eten maar keus hadden we!

Later die avond vroeg Jesse nog of ik mee ging lopen de volgende morgen. Het is namelijk zo dat ik op de dag dat Chiel werd opgenomen, 's ochtends vroeg nog had hard gelopen en op 1 les na, had ik dan de 10 km training die bestond uit 4 keer per week en dat 8 weken lang afgerond. Ik heb het nog geprobeerd toen Chiel wel in het ziekenhuis lag, maar ik was alleen maar aan het huilen die morgen en ben toen gestopt. Ik heb er even over nagedacht en toen zei ik, 'JA! Graag!' Chiel was helemaal trots!

Dus de volgende morgen om 6 uur stonden Jesse, Jos en ik buiten. We zouden het kalm aan doen. En als ik wilde stoppen om even te rusten, gewoon doen. Het was precies 1 maand geleden en je weet nooit hoe het staat met de conditie. Maar ik heb mezelf verbaasd en toch ook wel de heren, toen ik in 1 stuk de volledige 10 km heb gelopen! Niet gestopt, niet gezeurd, niet gesteund en vooral met Chiel in gedachten. We waren dit proces maanden geleden met z'n tweetjes ingegaan. En ik voelde me geweldig! Ik barst nu wel van de spierpijn maar dat geeft niets.

Chiel en Jesse in de lift naar de kelder

De rest van de zondag was ook al zo lekker. Lekker wandelen, dit keer duwde Jesse Chiel naar boven, lunchen bij Spasso en 's avonds weer lekker thuis eten. Mickey maakte hartige taarten met sla, Jos nam ijs mee en we hebben het super gezellig gehad!

En Chiel had ook wat hoogtepuntjes. Hij kon zijn linker been weer iets meer bewegen en hij voelt meer in blaas en darmen! Je ziet hem echt vooruit gaan. Langzaam maar gestaag. En zijn bovenlijf wordt met de dag sterker en gespierder. Het rijden met de rolstoel door huis, het op en af gaan van de bank in de rolstoel, of van de rolstoel op bed, je ziet gewoon de spieren groeien.

Nu is hij weer in het revalidatie centrum. Straks gezellig op bezoek!