Acupunctuur met een bloemetje

Vanmiddag had ik een afspraak bij de fysiotherapie. Vanmorgen pas gebeld trouwens maar ik kon gelijk terecht. Dat blijft wennen hier dat er geen wachttijden zijn. Maar goed, ik heb me voetje voor voetje verplaatst naar Humphreys Avenue. In gezonde toestand doe je daar zo'n 5 minuten over, in mijn geval een half uur. Maar ach het zonnetje scheen, dus geen enkel probleem!

Toen ik op de 8ste verdieping uitstapte, stonden ze al te wachten op mij. "Joanna?", vroeg de assistente, "Nice to meet you! Please fill in the form and when you're ready, Kenji will see you!"
Nou zeg, wat een ontvangst! Kenji, de fysiotherapeut stond al lachend te wachten op mij. "I can see you're in pain, I try to make it better for you, ok?" Nou als dat zou kunnen!

(Ik moest ook steeds aan een hondje denken van de TV, maar die heette geloof ik Benji...)

Na even gepraat te hebben, vroeg Kenji aan mij of ik op mijn buik op de tafel kon plaats nemen. Dat klinkt zo makkelijk he? Maar dat is het niet! Eindelijk lag ik dan op mijn buik en met mijn gezicht keek ik door zo'n gat, waar trouwens een prachtige orchidee lag! (Ik hou van Azie!!)

Eerst ging hij precies de plek vast stellen waar de pijn het ergst was. Drukken, nog harder drukken, wrijven,duwen, kortom de tranen schoten in mijn ogen. Nog beter gezegd, het bloemetje kreeg water rechtstreeks uit mijn ogen...

Eerst kreeg ik een "hot-pack" op mijn rug voor 10 minuten. Toen kwam hij terug om wat verder te masseren. Ik verging van de pijn. De spieren waren volgens hem samen getrokken en niet meer terug geschoten in normale toestand. En dat doet pijn. Goh, echt?! Maar Kenji was echt heel lief en probeerde me op allerlei manieren gerust te stellen. Bij alles zei hij:"Please let me know if you don't feel comfortable!"

"Joanna, I want to give you an ultrasound for 5 minutes, then electro treatment, and then I want to give you acupuncture. Are you afraid for needles?" Nou nee, maar ik heb nog nooit acupunctuur gehad... "Just relax", zei hij met zachte stem. Die ultrasound ging helemaal goed, met die electro zuignappen op mijn rug viel ik gewoon in slaap want eindelijk had ik geen pijn, en toen was het moment daar. Acupunctuur!

Wat een vreemde gewaar wording! Maar het was helemaal goed! Ik voelde geen naalden, maar op een gegeven moment wel iets van een doof gevoel. Dat was de bedoeling volgens Kenji. Tien minuten moesten ze erin blijven. Aan het eind ging hij nog iets doen met die naalden en toen voelde ik dat wel. Maar het eruit halen voelde ik helemaal niet eens. Mijn rug was helemaal ontspannen, zalig! Effe geen pijn!

Daarna nog een oefening gekregen om thuis te doen, even bijkomen van de behandeling en toen mocht ik weer naar huis. Na een half uur kwam de pijn gewoon weer terug, zij het in mindere mate. En nu barst ik gewoon weer van de pijn, maar goed ik heb voor volgende week weer een afspraak en ik kijk er nu al naar uit!