Na ruim 11 jaar in Hongkong te hebben gewoond, zijn we weer terug in het Land van Maas en Waal
Friday, September 11, 2009
Nine Eleven
11 September 2001. Een datum die ik niet snel zal vergeten.
Ik weet nog precies waar ik was en wat ik deed. Het was een prachtige na-zomerdag in NL. De hemel was blauw en de zon scheen zwakjes maar het was ook nog vroeg. Ik was net aangekomen op het werk in Arnhem. De hele morgen verliep geruisloos. Geen rare mensen aan mijn bureau, de koffie smaakte goed en iedereen was lekker aan het werk.
Ik kreeg een telefoontje van Chiel in de middag. "Heb je het gehoord? Er is een vliegtuig het WTC in gevlogen in New York!" Nee, ik had dat nieuws nog niet gehoord. Wat een ramp zeg. Maar de telefoon ging weer en er stonden mensen voor de balie dus ik ging door met werken. Even later belde Chiel weer. "Er is nog een vliegtuig in de andere toren gevlogen!!" Zijn stem klonk ietwat geschokt. Ik ben gelijk het internet op gegaan en zag op CNN online, inderdaad dat er nog een vliegtuig de andere toren was ingevlogen. Hoe kan dat nou?
En terwijl ik het nieuws tot me nam, kwam er ineens breaking news in rood op de CNN pagina. Een toren was ingestort! Ik kreeg er kippevel van! Andere collega's waren nu ook op de hoogte van dit verschrikkelijke nieuws. Iedereen had het erover. Op alle pc's waren beelden van CNN te vinden. Afschuwelijk!! Waarom?? Hoezo??
Van werken is niet veel meer gekomen. Ik stapte om half zes de auto in er reed in 1 streep naar huis. Gooide de sleutels op de keukentafel en deed gelijk de TV aan. Ik herinner me nog dat we de hele avond de meest afschuwelijke beelden voorbij hebben zien komen. Mensen die in shock waren, onder het stof zaten, hoe het tweede vliegtuig de toren in vloog, hoe een ander vliegtuig het Pentagon was ingevlogen, dat er een ander vliegtuig ergens in een weiland was gestort, en hoe alle berichten wezen op een terroristische aanslag. De hele wereld was in shock en ontkenning. Vreselijk.
En dat is nu alweer 8 jaar geleden gebeurd.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
7 comments:
Idd, weet ook nog dat ik thuis was met Laurens en Deborah en dat we tv aan het kijken waren en dat er toen tekst onder in beeld verscheen. Gelijk gezapped en terwijl we naar live beelden zaten te kijken, vloog nr. 2 in de towers en later zagen we de tower instorten. Het was echt surrealistis. Net of je naar Independance day aan het kijken was...... De wereld is nooit meer het zelfde geworden.
Ja vandaag is zo'n dag die in je geheugen gegrift staat, ik denk dat met jou iedereen nog weet waar hij was en wat hij deed. Zo ook ik. Was gewoon aan het werk en daarna verliep alles als in een boze droom alleen het was echt waar en dat was echt een shock! Hoe kan het dat er mensen zijn die andere onschuldige mensen opofferen voor hun "goede" zaak? Onbegrijpelijk, toen, nu en ook later nog. Maar het is goed stil te staan bij het verdriet dat nog zo voelbaar en tastbaar is.
Ik was op school en had op de radio die bij mij altijd heel zacht aan stond iets opgevangen maar wist het fijne er niet van,toen kwam de concierge vertellen dat er iets heel erg mis was in Amerika en zijn we op zijn kamer TV gaan kijken.Kreeg het koud en werd er helemaal naar van.Thuis direct TV aan,moest het met iemand delen,belde mijn toenmalige vriend maar die reageerde bot(zal wel bij ander scharreltje hebben gezeten)en ik geloof dat ik tot 3.00 uur s'nachts aan de TV gekluisterd heb gezeten!
Je verwoord mijn gevoel helemaal. Het is alweer acht jaar geleden maar de herinneringen zijn nog zo haarscherp. Mijn bezoek aan Ground Zero vorig jaar was dan ook heel aangrijpend. Die bouwput is nog zo groot!
Wauw Fiona, dat moet een ervaring geweest zijn. New York staat ook bovenaan mijn verlanglijstje. En dan zal het zeker zo zijn dat ik ook ground zero bezoek.
Ja Lody, tot op de dag van vandaag is de sfeer er ingetogen. Mensen, ongeacht hun nationaliteit, praten er met elkaar over de oude en huidige situatie bij plattegronden waarop de contouren van de WTC-gebouwen afgebeeld staan. Familieleden van slachtoffers lopen er nog dagelijks met de foto’s van hun dierbare.
Echt indrukwekkend omdat de bouwput nogsteeds gevuld wordt door hijskranen, graafmachines en bulldozers.
Als je in NY bent dan zeker een bezoek brengen.
Ook ik weet nog exact wat ik deed. het was mijn vrije dag en keek zoals gewoonlijk naar het nieuws op tv. Ik dacht dat ze een film uitzonden... Hmm, wel vreemd op dat tijdstip zo'n film... Langzaam drong het tot me door dat het realiteit was, iig voor zover iets dergelijks kán doordringen. Het 2e vliegtuig zag ik in de 2e toren gaan... Zag mensen uit de torens springen en de torens in storten.
Surrealistisch, eng, schokkend en wetend dat alles op dat moment veranderde in de wereld.
Keek nu op 9-11 naar documentaires ove die dag. Hetzelfde vreemde, beklemmende gevoel kwam weer naar boven...
Yvon
Post a Comment