Dokter Bonnie

Ik weet niet wat het is, maar elke dokter die ik tot nu heb ontmoet hebben allemaal van die gezellige namen! Als je die naam leest, ben je gelijk niet meer zenuwachtig.
Ik heb al een dokter Carol, dokter Johnny, dokter Queenie, dokter Benji en nu dan een dokter Bonnie gehad. Hmmm...ik word echt ouder....de gebreken komen langzaam doch gestaag de kop opsteken...

Enfin. Ik ben vanmorgen naar de dokter geweest. Vorige week had ik het helemaal gehad.

Ik dreef weer het bed uit waar ik niet te veel in lig de laatste tijd. Het slapen lukt niet en ik zit hele nachten op de bank te zappen of eenden neer te schieten met de Wii. De opvliegers zijn een tijdje weg geweest maar nu zijn ze heviger dan ooit. Ik loop met een rode kop rond, heb een handdoek standaard in de tas zitten, en 3 keer per dag een nieuw shirt aan omdat het net lijkt of ik ben gaan zwemmen met kleren aan! En dan die moodswings! Gelukkig heb ik Chiel nog niet aangevlogen, maar die zielige tailorjongens en die copywatch figuren krijgen van mij echt de volle laag!

Ik had het gehad. Ik wilde niet meer. Er moet vast iets op de markt te kopen zijn wat mij kan helpen, dacht ik zo. Dus ik op weg naar dokter Bonnie. Lekker dichtbij, naast het postkantoor en net wat verdiepingen hoger dan mijn goede vriendin de tandarts.

Ik liep naar de balie waar zo'n 10 dames zitten. Allemaal doktersassistenten met dezelfde donkerblauwe getailleerde jurkjes en blauwe pumps aan. Het schoot nog even door mijn hoofd dat Armani die jurkjes weleens ontworpen kon hebben. 't Zag er strak uit. Ik werd gelijk op een stoel gepoot, bloeddruk werd opgemeten en ik mocht gaan wachten. Met een cappuchino! (Ja, ja daar was die weer!)

Nog geen 5 minuten later werd ik opgehaald door een dame in het roze. Ik mocht mee. Dokter Bonnie zat al te wachten. Ook weer zo'n lief mensje. Ik vertelde mijn verhaal, ze knikte begrijpend en zei: "Hmmm, I think I can help you!" Nou ik kon het mens wel zoenen!! Ik ben niet gek, dacht ik nog. "First examination!" OK. Die had ik niet zien aankomen...

Voordat ik "help" kon zeggen, lag ik in de stijgbeugels en was er al een echo en een scan gemaakt. Ze houden hier van grondig aanpakken. Bloedruk ok. Gewicht ok. (Gewicht ok??) En ik kreeg gelijk een foto van de scan in m'n hand gedrukt. "For you!", lachtte ze. Na alles uitgelegd te hebben wat het plan van aanpak is, mocht ik weer plaats nemen in de wachtkamer. De apotheek zit namelijk op dezelfde vloer. Ik had me nog niet genesteld in de stoel of ik hoorde "Ms Joanna? This is for you. If you are home and still got questions, you can always call us!"

Het mag duidelijk zijn, Dokter Bernard mag weg blijven, geef mij dokter Bonnie maar!